เรื่องเด่น วิญญาณที่เป็นห่วง

​

ความเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดมีมาแต่โบราณ เชื่อว่าทุกชีวิต ต่างก็เคยผ่านภพชาติในอดีตที่ซับซ้อนมานับไม่ถ้วน โลกที่ทุกคนอาศัยอยู่นี้ นอกจากเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแล้ว ยังมีเพื่อนในภูมิอื่นร่วมสังสารวัฏอาศัยอยู่ด้วย ที่มองเห็นได้ด้วยตาคือ สัตว์ในเดรัจฉานภูมิ และที่เป็น 'อาทิสมานกาย' คือกายละเอียด กายที่เป็นทิพย์ มองไม่เห็นด้วยตา แต่อาจสัมผัสได้ด้วยจิต เช่น เปรต เทวดา พรหม เป็นต้น

​

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับ คุณ ท. เลียงพิบูลย์ ผู้เขียนหนังสือชุด 'กฎแห่งกรรม' เห็นเป็นเรื่องอัศจรรย์มาก จึงขอนำเนื้อหาบางส่วนมาโพสต์เล่าสู่กันฟังครับ

คุณ ท.เลียงพิบูลย์ เล่าว่า ท่านเคยตกรถจักรยานที่ถนนเจริญกรุงขณะเลี้ยวออกจากถนนสี่พระยา เพราะตะเกียบหน้าหักกะทันหัน แต่ก่อนที่ศีรษะท่านจะฟาดกับถนน คุณ ท. ได้สติ รีบใช้มือซ้ายยันพื้นเอาไว้ก่อน ผลก็คือข้อมือหักโค้งงอในทันที

ภาพในอดีต สี่แยกถนนสี่พระยาตัดกับถนนเจริญกรุง​

ท่านลุกขึ้นได้ก็รีบกลับบ้าน เมื่อคุณพ่อคุณแม่เห็นแขนตรงข้อมือโค้งงอเช่นนั้นก็ตกใจ รีบให้คนรับใช้ไปตาม 'หมอผัน' ที่เป็นหมอรักษากระดูกด้วยการพ่นน้ำมันมนต์มาเป็นการด่วน

ครั้นคุณหมอนั่งรถเจ๊กมาถึงบ้าน ก็รีบตรวจดูแขนของคุณ ท. แล้วใช้มือบีบนวด พร้อมทั้งเป่าคาถา พลางเอาน้ำมันมนต์ทาจนข้อมือที่งอโค้งเข้าที่ แต่ยังไม่สนิทนัก พอมองเห็นอาการงออยู่บ้าง

คุณ ท.เล่าว่า เมื่อลุงผันรักษาแขนตามวิธีน้ำมันมนต์อยู่นั้น ได้บอกว่า 'นี่ถ้าไม่ใช่หลาน ลุงไม่มานะ เพราะลุงกำลังไม่สบายอย่างมาก'

คุณ ท. ได้เล่าต่อไปว่า เวลานั้น คุณ ท. เองก็เห็นลุงผันปกติดี ไม่มีท่าทางหรืออาการที่แสดงถึงความเจ็บไข้ได้ป่วยแต่อย่างใด ครั้นลุงผันสนทนากับผู้ใหญ่พอสมควร ก็รีบขึ้นรถเจ๊กกลับบ้านที่สุรวงศ์

ภาพในอดีต ถนนเจริญกรุง


ภาพในอดีต ถนนเจริญกรุง ใกล้ปากซอยโอเรียนเต็ล


ภาพอดีต ถนนเจริญกรุง บริเวณแยกสีลม
​

คืนนั้น ประมาณตีสี่กว่า คุณ ท. รู้สึกปวดแขนข้างที่โค้งงอจนนอนไม่หลับ ทำให้คิดถึงลุงผัน คิดว่าถ้าได้ลุงผันมาช่วยปัดเป่าเวลานี้คงจะหายปวดแน่นอน

เป็นการคิดไปตามอารมณ์ของคนที่กำลังได้รับความทุกข์ทรมาน ซึ่งขณะนั้นเจ็บจนนอนไม่หลับ คุณ ท. จึงลุกขึ้นจุดตะเกียงหลอดที่ใช้น้ำมันก๊าด พอสว่างเห็นอะไร ๆ ภายในห้องได้ชัดเจน แต่แล้ว คุณ ท. ก็ล้มนอนกัดฟันน้ำตาไหลเพราะความเจ็บปวดที่ทวีขึ้นมาอีก จึงพยายามใช้มืออีกข้างนวดเฟ้นไปตามเรื่อง

ทันใดนั้น โดยไม่นึกฝัน คุณ ท. ก็เห็นลุงผันเปิดมุ้งเข้ามา พูดว่า 'ไหนหลานชาย ข้อมือปวดมากหรือ? ขอให้ลุงดูซิ' คุณ ท. ก็ยื่นมือข้างที่เจ็บให้ลุงผันแล้วบอกว่า 'มันปวดมากครับลุง ปวดจนนอนไม่หลับ แทบจะร้องไห้'

ลุงผันจับข้อมือข้างที่เจ็บ พลางปลอบว่า 'ทำใจดี ๆ หลานชาย ลุงจะช่วย' ว่าแล้วลุงก็หยิบขวดน้ำมนต์ออกมา ยกขึ้นเทเข้าปากอมแล้วพ่นมาที่ข้อมือ ทั้งว่าคาถาเป่าพร้อมจับข้อมือของคุณ ท. ที่กำลังปวดบีบนวด

เมื่อคุณ ท. ถูกคาถาเป่าจากลมปากของลุงผัน รู้สึกเย็นวาบซ่าไปทั้งแขน ความเจ็บปวดก็คลายลง ทำให้คุณ ท. สบายขึ้น ไม่ทรมานเหมือนก่อนหน้านี้

ลุงผันจับบีบนวดคลึงข้อมือข้างที่เจ็บจนข้อมือส่วนที่โค้งงอเข้าที่เป็นปรกติแล้ว ลุงผันก็บอกว่า 'หลานชาย ไม่ต้องกลัวเป็นทุกข์เป็นร้อนอะไรหรอก ลุงเป่าข้อมือให้แล้ว อีกสองวันก็หาย นอนหลับให้สบายเถิด ลุงไปละนะ หลานชาย'

แล้วลุงผันก็เลิกมุ้งออกไปข้างนอกและช่วยทับชายมุ้งให้เรียบร้อย เมื่อคุณ ท. หายจากอาการปวดก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นมาทันที จนตาลืมไม่ขึ้น ไม่ทันจะกล่าวคำขอบคุณลุงผัน และไม่สนใจว่าลุงผันออกไปทางไหน เพราะง่วงมากจนหลับไปทันที

(ซ้าย) คุณอาคม ทันนิเทศ นักจัดรายการธรรมะทางวิทยุกระจายเสียง (ขวา) คุณ ท. เลียงพิบูลย์ ภาพถ่ายเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2525​

เช้าวันรุ่งขึ้น คุณแม่ของคุณ ท. จัดอาหารใส่บาตรประจำแล้ว คุณ ท. ก็ตื่นขึ้นจึงบอกแม่ว่า เมื่อจวนสว่าง ลุงผันแกมาเป่าข้อมือให้ แม่สงสัยอยู่ในใจเพราะประตูบ้านยังไม่เปิด ลุงผันเข้ามาได้อย่างไร แต่แม่ก็นิ่งเสีย ไม่พูดอะไร พอจวนเพลมีคนมาจากบ้านหมอผัน บอกว่าหมอผันสิ้นใจเสียแล้วตอนเที่ยงคืนเมื่อคืนนี้

คุณ ท. เล่าว่า ท่านงงไปหมด เพราะมือที่หมอผันมาบีบนวดให้ท่านนั้นก็เหมือนมือคนธรรมดา ลมปากเป่าก็ธรรมดาเหมือนคนมีชีวิต ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย แต่ทำไมกลายเป็นวิญญาณของหมอผันไปได้ !

คุณ ท. เล่าว่า ในวันนั้นพอใกล้เพล ก็มีคนมาจากบ้านลุงผันบอกว่า ลุงผันได้ตายเสียแล้วเมื่อคืนนี้ หมดลมเมื่อตอนเที่ยงคืน คุณ ท. แทบไม่เชื่อหู เพราะตอนเช้ามืดคุณ ท. ยังได้ยินลุงผันพูดด้วยหูและเห็นหน้าลุงผันด้วยตา แม้เวลานั้นคุณ ท. จะมีตะเกียงน้ำมันก๊าด ใช้แก้วครอบไขขึ้นลงให้หรี่และให้กว้าง ได้แขวนไว้ข้างฝาห้องก็ดี

คุณ ท. รู้ตัวดีว่าตาไม่ฝาด และก็ไม่ได้หลับไม่ได้ฝันเพียงแต่คล้ายมึนๆ หัว งงๆ แต่สติยังดีความรู้สึกปกติ ซ้ำลุงผันยังได้จับแขนบีบนวดตั้งแต่ข้อมือถึงข้อคอก และคลึงลำแขนของคุณ ท. ทั้งยังเสกคาถาแล้วเป่าลมลงที่แขนเย็นวาบหลายครั้ง ทุกอย่างเหมือนคนธรรมดา แต่แม่ของคุณ ท. สงสัยอยู่แล้วว่าทำไมประตูบ้านยังไม่เปิด ถ้าเป็นคนจะเข้ามาในบ้านได้อย่างไร นั่นคือ “วิญญาณที่เป็นห่วง”

Credit: ขอขอบพระคุณที่มาจากหนังสือ กฎแห่งกรรมทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เล่ม ๔ "สิ่งลี้ลับ" โดย ท.เลียงพิบูลย์