วันเดย์ทัวร์ มัวแต่กิน ที่เมืองปาย

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=587 bgColor=#ff6331 border=0><TBODY><TR><TD width=293></TD><TD width=47></TD><TD width=247></TD></TR><TR><TD></TD><TD></TD><TD></TD></TR><TR><TD vAlign=top><TABLE class=fixtable1 cellSpacing=0 cellPadding=10 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>หนาวนี้ถ้าท่านใดกำลังมองหาสถานที่ท่องเที่ยวอยู่ หรือมีแผนไว้แล้วว่าจะไปดูทุ่งบัวตองที่แม่ฮ่องสอน อยากจะแนะนำเมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง ที่อดีตเป็นเพียงเมืองผ่านทาง จากเชียงใหม่มุ่งสู่แม่ฮ่องสอนเท่านั้น แต่ทุกวันนี้ได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่รักความสงบเป็นอย่างดี อำเภอปายในวันนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย
พวกเราได้ไปเที่ยวเมืองปายเมื่อปีที่แล้วตามคำบอกเล่าของคนรู้จักที่บอกว่าปายเป็นเมืองที่สงบ เหมาะที่จะหลีกหนีความวุ่นวายของเมืองหลวง เพื่อที่จะไปเติมพลังกายและพลังใจ ซึ่งเมื่อกลับจากปายครั้งนั้นพวกเราก็รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ครั้งนี้พวกเราจึงไม่ลังเลใจที่จะไปปายอีกครั้ง และสิ่งแรกที่จะไปพบแล้วทำให้เรารู้สึกเกิดความภูมิใจก็คือ เราพบนักท่องเที่ยวชาวไทยมากกว่าชาวต่างชาติ ซึ่งต่างจากปีที่แล้วที่ปายมีแต่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติจนพวกเราเปรียบเปรยกันเล่นว่า เหมือนกับถนนข้าวสาร

หลังจากหามอเตอร์ไซค์เช่าได้ พวกเราก็มุ่งหน้าตรงไป Pai River Hill Guesthouse ทันทีเพื่อจับจองห้องพัก พี่เปรมผู้เป็นเจ้าของยิ้มอย่างดีใจอีกครั้งที่ได้เจอกับพวกเราอีก หลายห้องที่พักที่นี่เป็นลูกค้าเก่าที่เคยมาสัมผัสเมืองปาย แล้วหลงใหลในเสน่ห์ของที่นี่จนต้องกลับมาอีกครั้ง

ปายมีความสมบูรณ์ทางธรรมชาติหลายอย่าง ทำให้มีกิจกรรมหลากหลายให้นักท่องเที่ยวได้เลือก ทั้งเล่นน้ำตก น้ำแปง ที่อยู่ห่างจากตลาดออกไปเล็กน้อย ใช้เวลาเดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง หรือจะไปนอนแช่น้ำอุ่นที่บ่อน้ำพุร้อน ซึ่งอยู่ในส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง อยู่ห่างจากตลาดออกไปอีก 7 กิโลเมตร หรือแม้แต่จะล่องแม่น้ำปาย ชมวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น กระทั่งการขี่มอเตอร์ไซค์หาร้านอาหารนั่งกินลมชมบรรยากาศอย่างโปรแกรมของพวกเราที่เรียกว่า "วันเดย์ทัวร์มัวแต่กิน" ก็ย่อมได้
</TD></TR><TR><TD>เราเริ่มจากมื้อเช้ากันที่ร้านปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ปากทาง ที่เลี้ยวไปที่ว่าการอำเภอปาย น้ำเต้าหู้ร้อนๆ เหมาะกับอุณหภูมิที่ค่อนข้างหนาวของเช้าวันนั้นได้เป็นอย่างดี ร้านนี้ขอเตือนว่าถ้าอยากทานปาท่องโก๋ร้อนๆ กรอบๆ โรยงาขาวกับน้ำเต้าหู้แล้วล่ะก็ อย่าตื่นสาย หลังจากอาหารเบาๆ ได้ย่อยไปหมดแล้ว เราก็ไปต่อมื้อกลางวันกันแบบไทยๆ ที่ร้านเบญจรงค์ หน้าร้านมีป้ายการันตีความอร่อยไว้เสร็จสรรพว่า ชิมตามอำเภอใจ ที่ร้านนี้มีเมนูแนะนำหลายรายการ แต่ที่พวกเราติดอกติดใจก็เห็นจะเป็น เอ็นหมูผัดระเบิด เพราะเผ็ดจนปากระเบิดจริงๆ และโชคดีที่ได้ลมโกรกทำให้บรรเทาความเผ็ดลงไปได้บ้าง อิ่มท้องแล้วก็ขี่รถเที่ยวรอบเมือง พวกเราก็มาสะดุดตากับร้านเล็กๆ ข้างทางที่มีทั้งคนผมดำผมแดงนั่งกินอาหารหน้าตาแปลกๆ กันอย่างเอร็ดอร่อย พวกเราก็อดไม่ได้ที่จะแวะเข้าไป พี่แอนเจ้าของร้านซึ่งเป็นชาวมุสลิมทักทายพวกเราอย่างยิ้มแย้มพร้อมเชื้อเชิญให้นั่งพักในร้านก่อน พวกเราจึงเปิดฉากซักฟอกพี่แอนกันยกใหญ่ถึงเจ้าอาหารนั่น พี่แอนบอกว่ามันทำจากแป้งของอินเดีย เรียกว่า นาน (NAAN) จะทำคล้ายโรตี แต่ปิ้งในกระทะ โดยไม่ใช้น้ำมัน เมื่อสุกได้ที่แล้ว วางผักสลัดรองพื้นไปก่อน ตามด้วยเต้าหู้หั่นเป็นลูกเต๋า และไก่ฉีกหรือทูน่า แล้วแต่จะเลือก ปิดท้ายด้วย Garlic Souce ที่เป็นสูตรเด็ดมัดใจลูกค้าทั้งไทยและเทศ แต่ถ้าใครที่รักษาสุขภาพเป็นเลิศ เลือกแป้ง โฮลสวีท ก็ย่อมได้

พอฟังพี่แอนพูดมาทั้งหมด พวกเราจะพลาดไปได้อย่างไร เมื่อลองลิ้มชิมรสกันอย่างเอร็ดอร่อยแล้ว จึงขออนุญาตพี่แอนถ่ายรูป เพื่อนำมาบอกเล่าเก้าสิบให้นักท่องเที่ยวท่านอื่นๆ ที่จะมีโอกาสผ่านแวะเวียนมาที่ปายได้รู้จัก และจะได้มาลองชิมกัน ถ้าท่านใดยังไม่มีโอกาสไปปาย แต่เกิดอยากจะลองชิมบ้าง แวะไปที่ KFC ก็ได้นะ เพราะเห็นสินค้าตัวใหม่ของ KFC ที่เพิ่งออกมาเปิดตลาดได้ไม่กี่วันนี้ หน้าตาละม้ายคล้ายกับเจ้านานของพี่แอนไม่มีผิด อาจจะแตกต่างกันก็ที่ซอส ที่เป็นเคล็ดลับของพี่แอนเค้าเท่านั้นแหล่ะ ตอนนี้ยังงงๆ อยู่เลยว่า ใครก็อปปี้ใครกันแน่งานนี้

เกือบหมดหนึ่งวันแล้ว แต่เรายังมีร้านเด็ดที่จะแนะนำเพิ่มเติมอีกสองร้าน เมื่อพลบค่ำถนนสายกลางเมืองปาย จะเป็นแหล่งรวบรวมอาหาร สินค้า เสื้อผ้า ของฝาก มาวางขายกันอยู่ริมฟุตบาท ซึ่งบนถนนเส้นนี้จะมีร้านโรตีของบังคนหนึ่งที่โด่งดัง บังคนนี้ speak english กันคล่องยังกะไปอยู่ USA มาหลายปี ทำเอาเราบัณฑิตปริญญาตรีอายไปเลย ร้านบังขายดีชนิดที่แทบจะยกให้เป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของเมืองปายเลยทีเดียว ทริปนี้เรายังแวะเวียนไปชิมโรตีบังเหมือนเคย

อย่าเพิ่งอิ่มนะ เพราะพวกเรายังปิดท้ายมื้อค่ำด้วยร้านฮัทอิงปาย เจ้าของร้านค่ำคืนนี้ดูเหนื่อยและวุ่นวายกับการรับแขก เพราะลูกค้าเต็มร้าน แต่พี่พิชัยก็อารมณ์ดี พูดไปยิ้มไป แล้วบอกว่ารอหน่อยนะ แขกเยอะ อาหารอาจจะช้า มันช่างเป็นคำพูดที่ท้าทายพวกเราให้รอ เพื่อพิสูจน์ว่าอร่อยแค่ไหน ลูกค้าถึงได้เยอะอย่างนี้ สุดท้ายเราก็สรุปกันว่า คุ้มค่าทั้งเวลาที่นั่งรอ เงินที่จ่าย และรสชาติที่ประทับใจ พี่พิชัยบอกว่าอาหารที่นี่ทุกร้านราคาไม่แพง ที่พักก็ราคา 100-200 บาทเท่านั้น ค่าครองชีพของนักท่องเที่ยวที่มาเมืองปายจึงต่ำ จนกลายเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของเมืองปายไปเลย ต่อจากนั้นพี่พิชัยแนะนำเมืองปายอีกหลายๆ เรื่องให้พวกเราฟังจนปิดร้าน

ถึงแม้พวกเราจะไปปายกันเป็นครั้งที่สองแล้วก็ตาม แต่ความสุขที่ได้รับไม่ได้ลดน้อยลงเลย เราจึงคิดว่าครั้งต่อไปถ้าได้มาเยี่ยมเยียนที่นี่อีก ที่แห่งนี้ก็คงจะมอบความสุข ความประทับใจ ให้เราเหมือนเช่นเคย
เล่าเรื่อง... กัญทิมา มณีมา

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top></TD></TR><TR><TD vAlign=top> </TD></TR><TR><TD vAlign=top> </TD></TR><TR><TD vAlign=top></TD></TR><TR><TD vAlign=top> </TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top bgColor=#319cce><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" bgColor=#319cce border=0><TBODY><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline>

​

</TD><TD> </TD><TD vAlign=baseline bgColor=#319cce>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>