ลูกสาวที่เรียนจบปริญญาขอตัดแม่ตัดลูก(พระอาจารย์สุโข กตปุญโญ )

ขอยกตัวอย่างลูกสาวคนหนึ่งที่เรียนจบปริญญา พ่อแม่เลี้ยงดูทะนุ ถนอมส่งเรียนจนจบ วันหนึ่งไปงานเลี้ยง แม่เผลอพูดอะไรไปไม่ทราบไม่ถูกใจ พูดแค่สองสามคำ แต่บังเอิญไปพูดต่อหน้าแขก ก็ เลยสลัดมือแม่ ขอตัดแม่ตัดลูกแต่เพียงเท่านี้ แล้วก็หลบไปร้องไห้ โอ้ ! ทำความดีเอาใจลูก พูดเพราะกับลูกกี่แสนครั้งกี่พันวันกี่หมื่นวัน ความดีนั้นยิ่งใหญ่กี่สิบปีตั้งแต่อยู่ในท้อง หวังดีต่อลูกไม่เคยจืด แต่เผลอ พูดผิดพลาดไปบ้างเพราะความหลงลืม เพราะความไม่เหมาะไม่สม พูดผิดพูดไม่ดีไม่กี่คำ แต่ความดีที่มากมายนั้นโดนเลิกหมดสิ้น ถูกตัดขาดแม่ลูก




เจ้าประคุณเอ๋ย ! โถชีวิตหนอ ! ความดีที่ยิ่งใหญ่กับความชั่วเล็กนิดเดียวชั่งใจไม่ได้เชียวหรือ ว่าอะไรควรไม่ควร ลูกทำผิดพูดผิดแม่เจ็บใจกี่ครั้ง แต่ยอมอภัยให้ลูกเสมอ แม่เป็นฝ่ายผิดบ้างครั้ง สองครั้ง ตัดขาดแม่ลูกเชียวเลยหรือ ? อ๋อ ! รางวัลที่แม่ได้รับจากลูกที่ท่านรักที่ท่านห่วงที่สุดในชีวิตเป็นอย่างนี้หรือ ? บุคคลผู้ฉลาดเห็นความดีส่วนใหญ่ต้องเคารพบูชา ความไม่ดีส่วนน้อยทิ้งไปเถิดอย่าใส่ใจ




ลูกหนอลูก ! ไม่เคยคิดเลยหรือว่า เราได้เกิดมาในโลกอาศัยบิดามารดาเป็นแดนเกิด อาศัยขนมนมเนยที่ท่านป้อนที่ท่านให้ ที่ท่านดูแลท่านเลี้ยงรักษา ขาดบิดามารดาที่ท่านชุบเลี้ยงเราหมดสิทธิ์ได้ลืมตามองดูโลก เพราะเราเกิดมาตัวเล็กตัวน้อยไม่มีความสามารถที่จะดูแลตนเองได้





ความรู้ที่เรียนมาประเสริฐหรือเปล่าหนอ ? จะเอาตัวรอด หรือไม่ ชาตินี้ทั้งชาติมีสิทธิ์อยู่ในโลกแต่จะมีความสุขไหม ? ปากที่ แม่ให้มาเพื่อพูดเพื่อทานข้าว เอาปากอันนั้นมาด่ามาว่าแม่ให้เจ็บช้ำน้ำใจรึ ? ตาที่แม่ให้มาเพื่อดูโลก เอาตาดวงนั้นมาถลึงใส่แม่รึ ? เพราะคนอื่นๆ ที่รักเราชอบเราเค้าชอบจริงหรือเปล่า แล้วชอบนานไหม หนุ่มสาวรักกันชอบกันเพราะถูกใจ เพราะช่วยเหลือกัน เพราะหน้าตา สะสวยอยู่ในวัยที่งดงาม


แต่พอเกิดอุบัติเหตุมี
เหตุการณ์เปลี่ยนแปลง ขาหักแขนหัก หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ หนุ่มนั้นสาวนั้นยังรักเราอยู่ไหม ? สำหรับพ่อแม่แล้ว แม้ลูกจะมีอาการครบ ๓๒ หรือไม่ งามเหมือนเดิมหรือขี้ริ้วขี้เหร่ เพราะเหตุการณ์สิ่งใดมาผันแปรชีวิตให้เปลี่ยนไป พ่อแม่ก็ยังคงรักลูกอยู่เสมอ




ลูกอย่าเคืองอย่าโกรธโทษผิดๆ
ต้องพินิจด้วยปัญญาอย่าหลีกหนี

ที่พ่อแม่รักเจ้าเท่าชีวี
เลี้ยงลูกมาจนบัดนี้เพื่ออะไร
มิหวังให้ตัวเจ้าทุกข์ยากเข็ญ
หวังให้เจ้าเปี่ยมเต็มทุกสมัย
คุณธรรมนำรอดตลอดไป

เพราะความดีจะคุ้มภัยตลอดกาล
พ่อแม่ส่งเงินทองให้ลูกใช้
จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ

เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย
อันพ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย
ลูกสบายแม่กับพ่อก็ชื่นใจ




ลูกชายอายุ ๓๐ ปีคนหนึ่ง แม่อายุ ๖๐ ปี ลูกเป็นอัมพาต แม่ยังมา เช็ดอุจจาระปัสสาวะ ยังมาอุปัฏฐากรับใช้ ไม่มีเงินเดือนเงินดาวน์เลย

โอ้น้ำใจแม่ช่างล้ำเลิศประเสริฐพร้อม
แม่ถนอมโอบเอื้อช่วยเกื้อหนุน
เฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมาด้วยการุณย์
โอ้พระคุณแสนล้ำเลิศประเสริฐเอย



พ่อแม่ที่สมบูรณ์ คือ เป็นพ่อก็คือทำหน้าที่ของพ่อดูแลลูกอย่างดี ก็ คือเป็นพ่อที่สมบูรณ์ เป็นแม่ก็คือทำหน้าที่อย่างดีให้ความอบอุ่นช่วยเหลือเกื้อกูลป้องกันภัยลูกทุกอย่าง ก็คือเป็นแม่ที่สมบูรณ์ ถ้าเป็นพ่อเป็นแม่ที่ทิ้งขว้างลูกไม่ใส่ใจใยดี อันนั้นไม่ใช่พ่อแม่ที่ถูกต้อง ไม่ใช่พ่อแม่โดย สมบูรณ์ เป็นพ่อแม่ที่ไม่ประเสริฐ แต่ถ้ากล่าวพรรณนาถึงพระคุณพ่อแม่ที่สมบูรณ์ที่ถูกต้องก็มีมากมายเสียเหลือเกิน




ขออนุโมทนาลูกที่กำลังตั้งใจปฏิบัติอุปัฏฐากพ่อแม่ในขณะนี้ บาง ท่านเหลือแต่แม่ บางท่านเหลือแต่พ่อ แต่บางท่านพ่อแม่สิ้นไปหมดแล้ว ก็จงรู้คุณผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือเราในปัจจุบัน ความกตัญญูอยู่ในใคร คนนั้นจะมีแต่ความเจริญ

ขอให้กตัญญูเพื่อความดีจริงๆ อย่าแอบ แฝงด้วยความไม่บริสุทธิ์ และขออนุโมทนาลูกชายท่านหนึ่งที่กำลังบวชบูชาพระคุณพ่อแม่ ลูกชายท่านนี้เคยติดยาม้ายาบ้าแล้วเลิก แล้วมาบวช ปฏิบัติธรรม พ่อแม่จึงกำลังปีติดีใจอยู่ตอนนี้ และก็ดีใจกับตัวอาตมาเองด้วย ที่อาตมาได้บวชทำให้แม่พ่อสบายใจ พ่ออาตมาก็ได้บวชด้วยกัน

ปัจจุบันมรณภาพไปแล้ว เหลือแต่แม่ ก็ดีใจกับบุญตัวเองที่ไม่ทำให้แม่ น้ำตาตกเสียใจเพราะความประพฤติไม่ดีของเรา และดีใจกับลูกอีกหลายคนตอนนี้ เป็นคนจีนบ้าง คนไทยบ้าง กำลังดูแลพ่อแม่อย่างดีที่บ้าน



การตอบแทนบุญคุณพ่อแม่นี้ยากเหลือเกินจะให้หมดสิ้น เพราะเหตุนี้พระพุทธองค์จึงทรงตรัสว่า "แม้นบุตรธิดาใดแบกพ่อแม่ อยู่บนบ่าทั้งสองซ้ายขวา ให้อุจจาระปัสสาวะรดราดบนบ่า ป้อนข้าวป้อนน้ำอย่างดีไม่ให้ลำบาก มอบรัตนะคือแก้ว ๗ ประการ

มอบสมบัติในแผ่นดินให้พ่อแม่ครอบครองดูแลอย่างนั้นตลอด ๑๐๐ ปี ก็ไม่สามารถจะตอบแทนบุญแทนคุณของท่านให้หมดสิ้นได้ เพราะบุญคุณของท่านยิ่งกว่านั้น" อันนี้คือข้อเปรียบเทียบ ก็ไม่มีใครหรอกจะแบกพ่อแบกแม่ไว้บนบ่าใช่ไหมโยม แต่ท่านเปรียบเทียบว่า อย่าว่าแต่เลี้ยงดูธรรมดาเลย ให้ไปไหนมาไหนถ้าท่านขี่อยู่บนบ่านั่งอยู่บนบ่า ต้องป้อนข้าวป้อนน้ำให้เราต้องลำบากขนาดนั้น ก็ตอบแทนบุญคุณของท่านไม่หมด




แต่ว่าถ้าอยากจะตอบแทนบุญคุณของท่านให้หมดก็คือ ผู้เป็นลูกที่ได้บวชเรียนเขียนอ่านศึกษาธรรมนั้น ขอให้แนะนำพ่อแม่ที่ไม่มีศรัทธา ให้มีศรัทธาเชื่อบาปบุญคุณโทษ ท่านไม่รู้จักให้ทาน ก็แนะนำเหตุผลให้ท่านรู้จักทำบุญให้ทาน ท่านไม่รู้ไม่มีปัญญา ก็แนะนำชี้แจงบอกแนวทางให้ท่านรู้ให้ท่านเข้าใจ



ส่วนลูกที่เกิดมาแล้วมีพ่อแม่รักเป็นห่วงมาก แต่กลับทำลายพ่อแม่ เนรคุณพ่อแม่ อนาคตก็จะไปเกิดในท้องแม่ใจยักษ์ ใจมาร ใจเหี้ยมโหด ไร้ความเมตตาปราณี ส่วนในชาตินี้ก็จะเจอ "แฟน" ที่ไม่ดี เจอ "ลูก" ที่ดื้อด้าน ทำการงานก็มีแต่เรื่องร้อนใจ ลงทุน อย่างไรก็ไม่มีกำไรเลย "คำสาป" อยู่ในตัวเราเสมอเพราะทำให้พ่อ แม่นั้นช้ำใจ



เมื่อวันก่อน คุณโยมท่านหนึ่งมาหาอาตมา บอกว่าอยากให้ลูกบวชเพราะอายุครบ ๒๕ ปีแล้ว เป็นห่วงกลัวจะเป็นอะไร ลูกขอรถคันที่ ๑ ก็ให้ คันที่ ๒ ก็ให้ ผลาญสมบัติของพ่อแม่เยอะแล้ว เที่ยวเตร่เฮฮาสนุกสนาน ให้บวชก็ไม่รับปาก มีโอกาสวันเกิดเลยมาเลี้ยงอาหารเพล อาตมาก็เลย ถามว่าลูกชาย จำได้ไหมตอนนี้ใครรักเราที่สุด ?... ลูกชายคุณโยมท่านนั้นก็บอกว่า ย่า แม่ และคุณตาครับ... คนที่รักเราที่สุดนั้น เราทำอะไรให้คนที่รักเราได้ชื่นใจบ้าง ?


เพื่อนฝูงที่จูงเราไปเที่ยวเตร่เฮฮาสนุกสนาน เพื่อนคนนั้นช่วยเหลืออะไรเราไว้บ้างหรือยัง เพื่อนฝูงถือว่ามีคุณความดีแก่เราน้อย แต่ผู้ที่มีความรักมีบุญคุณยิ่งใหญ่ เราไม่ทำตามท่านซะบ้างเลยรึ กราบแม่ดูซิ กราบย่าดูซิ กราบเป็นไหม



ลูกชายคุณโยมท่านนั้นก็เลยกราบแม่ และก็กราบย่า ทำให้น้ำตาเจ้ากรรมของแม่หลั่งไหลออกมา ก็ความดีนั่นแหละโยมท่านเอ๊ย จิตใจมันสะทกสะท้านหวั่นไหวนะ น้ำตาหลั่งไหลก็เพราะความดีที่ลูกมา กราบมาไหว้ มาขอโทษแม่ซะ ขอโทษย่าซะ ถ้าสิ่งใดลูกล่วงเกิน ทำอะไร สักอย่างให้คนที่รักเราได้ชื่นใจตอนท่านมีชีวิตหน่อยได้ไหมลูก ก็ยังไม่ได้ ยินเสียงรับปาก แต่พอ ๓ วันต่อมาก็ปรากฏว่า แม่ส่งข่าวมาว่าลูกจะ บวชให้แล้ว สาธุ



โอ้ พระคุณเหนือเกล้าของลูกเอ๋ย
ลูกไม่เคยลืมบุญคุณของแม่นี้
สุดซาบซึ้งถึงค่าความปราณี
ที่แม่มีต่อลูกจิตผูกพัน

ลูกจะแทนคุณได้อย่างไรหนอ
เพื่อให้พอเพียงบุญคุณของแม่นั้น
ลูกบวชเรียนเพียรพากมากอนันต์
แต่ดูมันเล็กน้อยด้อยเกินไป
อันพระคุณของแม่นี้มีค่าล้น
ลูกสุดค้นสรรหาคำปราศรัย
หาคำอื่นหมื่นแสนในแดนใด
จะยิ่งใหญ่เกินมารดาหาไม่มี

คำว่า "แม่" นั้นยิ่งใหญ่หาใดเปรียบ
สุดจะเทียบเทียมได้ในโลกหล้า
เพราะแม่นั้นให้กำเนิดเกิดลูกมา
คุณของค่าน้ำนมหาใดปาน
คำว่าแม่มีแต่ให้มิคิดรับ

แม่ให้ทรัพย์ให้วิชาให้อาหาร
ให้ชีวิตให้ความคิดให้วิญญาณ
สุดประมาณจะนับได้มากมายจริง




อาตมาอยากจะบอกอย่างนี้นะคุณโยม ลูกที่อยู่ใกล้ชิดพ่อแม่มากเกินไป หากไม่ระวังจิตขาดสติเพราะคุ้นเคยกับท่านมากเกินไป พอด่าก็ด่า พอดุก็ดุ พอพูดแบบมะนาวไม่มีน้ำได้ก็พูด ไม่รู้หรอกว่าพ่อแม่บังเกิดเกล้าเจ็บใจขนาดไหน เห็นท่านไม่ตอบโต้ นึกว่าท่านไม่เป็นไร ให้ อภัยเราได้คงไม่ว่าอะไร ที่แท้ท่านก็แอบกล้ำกลืนน้ำตาอยู่ในห้องนอนคนเดียวก็มี อยู่ใกล้พระอรหันต์ไม่เห็นคุณของพระอรหันต์... อยู่ใกล้พระพรหมไม่เห็นคุณของพระพรหม... อยู่ใกล้พระเทพไม่เห็นคุณของพระเทพ... อยู่ใกล้พระอาจารย์ไม่เห็นคุณของพระอาจารย์... น่าหวาดเสียวนะ อยู่ใกล้ท่านแล้วขาดสติ เพราะล่วงเกินกับท่านครั้งหนึ่ง บาปยิ่งกว่าล่วงเกินคนอื่นสิบครั้งยี่สิบครั้ง คนอยู่ใกล้พ่อ แม่จึงมีคุณยิ่งใหญ่ และก็มีโทษมหันต์ด้วย ถ้าระวังตัวก็จะมีคุณบุญ บารมียิ่งใหญ่ ถ้าไม่ระวังใจก็จะมีบาปมหันต์เช่นเดียวกัน



ที่มา ธรรมจักร <!--MsgFile=0-->

 

ขอบคุณครับที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน

 

Sa - tu - na - ka.

 

สัมพันธ์รักจากพ่อแม่ ต่อให้ลูกผิดยังไงก็ยังท่องคำว่าเพื่อลูกเสมอ