ลูกสาวกับวันพระใหญ่

หนูมิ้ว: พรุ่งนี้วันพระใหญ่ยายนะบอกเจอปู่น้อยด้วย (พ่อของผู้เล่าเสียไป 7 ปีแล้ว)
พ่อจ๋า: ง่า ,สาธุ
หนูมิ้ว: ปู่พระอินทร์นะแจกผลไม้ (ผลไม้ทิพย์ แจกให้กับดวงวิญญาณเนื่องในวันสารทจีน)
พ่อจ๋า: สบายดีไหมคะ
หนูมิ้ว: ดีกว่าเดิม
พ่อจ๋า:
...
มีอะไรฝากพ่อไหม 555
หนูมิ้ว: อย่าดื้อ
พ่อจ๋า: ง่า
หนูมิ้ว: เป็นเด็กดี
หนูมิ้ว: ขอโทษ
หนูมิ้ว: เข้มแข็ง
หนูมิ้ว: บอกย่า ขอโทษ ให้อภัยกัน
เจอกันนะ
พ่อจ๋า: ง่า
หนูมิ้ว: ขอบใจทำบุญให้ได้รับแต่ติดต่อไม่ได้
ไม่ได้ทำมาแต่จะพยายาม
พ่อจ๋า: บีบีบอกหนูมิ้วสิลูก
หนูมิ้ว: ปู่เขามาเข้าฝันพ่อจ๋าไม่ได้ต่างหากเล่า - -'
พ่อจ๋า : อ๋อ
หนูมิ้ว: ไม่ได้ทำมา
พ่อจ๋า: ไม่ได้ทำอะไรคะ
หนูมิ้ว: ตอนนี้กำลังรวบรวมบุญบำเพ็ญใหม่
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: เกาะจีวรกับผ้าห่มองค์พระใครทำให้ไม่รู้แต่จีวรของลูกชายขอบใจ
พ่อจ๋า: สาธุ แม่ดิ ใช่ไหม
หนูมิ้ว:
หนูมิ้ว: ให้พ่อจ๋าเชื่อในความดีและกฎแห่งกรรม
พ่อจ๋า: จ้า สาธุ
หนูมิ้ว: คนตายแล้วไปไหนมาบอกไม่ได้หมดทุกคน
แต่บุญที่ทำกำหนดเราได้ว่าจะไปทางไหน
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: ปู่น้อยยิ้มแค่นี้
พ่อจ๋า: อ้าว
หนูมิ้ว: สื่อสารไม่ได้ปู่พระอินทร์ช่วย
ให้มาบอกพ่อ พ่อคิดถึง
พ่อจ๋า: อ๋อ สาธุ ขอบพระคุณเจ้าข้า
หนูมิ้ว: ความดีเพียงแค่เราลืมนึกถึงมันก็ยังอยู่ แต่แค่สิ่งที่ลืมมีประโยชน์มากต่อคนที่เราทำไปให้
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: สภาวะทำให้ปู่น้อยจำอดีตอะไรไม่ได้ แต่บุญที่เราหมั่นให้จะทำให้ปู่น้อยเริ่มใหม่ข้างบนได้
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: คนเยอะไม่เห็นป้านิด
พ่อจ๋า: ง่า
พ่อจ๋า: ป้านิดน่าสงสารลูก
หนูมิ้ว: ทุกข์เพราะห่วง
พ่อจ๋า: อืม
หนูมิ้ว: หมั่นให้บุญนะดีแล้ว ป้านิดจะได้เบาลง
พ่อจ๋า: จ๊ะ
หนูมิ้ว: แม่จ๋าบอกล้มตัวลงนอนตั้งจิตกล่าวในใจอุทิศบุญอีกรอบจะได้หลับสบาย
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: เมื่อใดที่ลูกชายป้านิดทำให้หมดห่วงไม่ได้ป้าเขาก็ไปไหนไม่ได้เหมือนกัน
พ่อจ๋า: อืม
หนูมิ้ว: ขอขมาป้านิดซะด้วยการตั้งใจเป็นคนดี
พ่อจ๋า: ....
หนูมิ้ว: แม่ทุกข์เพราะอุ้มท้องมาจนคลอดจะให้แม่ทุกข์ต่ออีกทั้งที่ไม่อยู่แล้วหรอ
พ่อจ๋า: เฮ้อ
หนูมิ้ว: โตแล้วนะถึงเวลาก็บวชเรียนซะจะได้เจริญ
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: แม่จากไปนานแล้วก็จริงแต่บุญที่บวชทดแทนคุณจะไปอุ้มชูแม่ได้เหมือนปู่น้อย
ขอเพียงศรัทธาและตั้งใจจริง
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: ปู่พระอินทร์บอกว่าคนที่เชื่อส่วนมากคือคนที่ตายไปแล้วเพราะเขาเห็นทุกข์จากสิ่งที่ทำไว้
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: แต่คนที่อยู่มักลืมไปว่าทุกข์ในใจนั่นแหละ ที่กัดกินเราอยู่กับจิตใต้สำนึกเสมอ แค่ไม่ได้ฉายเป็นภาพออกมาให้รับรู้
แต่มันแสดงอาการทางกายด้วยความกังวลใจ
พ่อจ๋า: จริงจ๊ะ
หนูมิ้ว: ลูกป้านิดคิดว่าทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้วหากินเองได้ไม่ได้เดือดร้อนใคร
พ่อจ๋า:
หนูมิ้ว: ลืมคิดไปหน่อยหนึ่ง คนทุกคนยังทำดีได้อีกเพราะมีโอกาส
ไม่มีใครมานั่งบอกว่าต้องเดินไปทางไหน เพราะชะตาเป็นตัวที่มองเราอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าเราจะเลือกเดินไปทางใด
ชะตามีหน้าที่เสริมในสิ่งที่เลือก
ชะตาไม่ผิดที่ส่งเสริมเรา
แต่ตัวเราเองที่ผิดเพราะเราเลือกเอง
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: ยายทองนะบอกขอให้รวยขอได้
แต่อย่าลืมขอปัญญาเวลามีปัญหาจะได้แก้ไข
พ่อจ๋า: สาธุ
หนูมิ้ว: รวยแต่โง่ ยายว่ามันน่าเศร้าใจ
รวยแล้วมีปัญญาจะได้เอาไปใช้
ช่วยคนที่เขาหมดหนทางต่อไป
พ่อจ๋า:
หนูมิ้ว: คนดีต้องแก้ไข
ลงเฟรสเพลินเลยนะพ่อจ๋า
พ่อจ๋า: ฮ่า ๆ ยัง แต่คิดอยู่
หนูมิ้ว: สงวนสิทธิ์ by yommilk

พ่อจ๋า: แบ่งปัน เผื่อใครได้ข้อคิด ได้บุญ
หนูมิ้ว: ความคิดนะบอกว่าลงไปแล้ว
55555
เหลือแต่ร่างกายยังไม่ได้กระทำ
พ่อจ๋า: ช่าย
หนูมิ้ว: นึกออกยัง แค่คิดว่าทำดีแต้มก็จดด้านบนไว้ 1 แต้ม
พ่อจ๋า: เผื่อใครได้ปัญญา เราได้คนดีเพิ่ม สาธุ
หนูมิ้ว: พอลงมือทำจริงๆ ก็ได้เลย 10 แต้ม
พ่อจ๋า: วาว เอาดิ 10 แต้มแน่ะ
หนูมิ้ว: หาน้อย ปัญญาที่เกิดจากการคุยเฟรสบุ๊ค
พ่อจ๋า: สาธุ ง่า ไหงงั้น
หนูมิ้ว: จริตคนที่คุยมีแต่มาระบายความเป็นตัวเองจากชื่อหลอกๆ
พ่อจ๋า: ง่า
หนูมิ้ว: ไม่มีใครมาระบายความดีที่อยากทำในที่แอบๆหลอกง่า
แต่ถ้าจะบอก หนูมิ้วก็ไม่ห้ามเพราะเจตนาพ่อจ๋าดี

พ่อจ๋า: จ้าลูก ^^
น่ารักเหมือนแม่
หนูมิ้ว: หมีหรอพ่อจ๋า (คุยตอนดูละครไอ้ต๋อง)
พ่อจ๋า: ง่า อันนี้ใครพูด ฮ่าๆๆๆ
หนูมิ้ว: ศรีพูด ฮ่าๆๆๆ
พ่อจ๋า: 5555
..... (ตัดตอน) ......

{สงวนสิทธิ์ By Yommilk.}
ดูเพิ่มเติม