ละสังขาร

ท่านทั้งหลาย ไม่ว่าจะอยู่ในเพศใดสถานะใด จงได้มาทำความเข้าใจแลพิจารณา เกี่ยวกับคำว่า "ละสังขาร" ให้เกิดความรู้ ความเข้าใจที่ถ่องแท้ ตามแต่สมองสติปัญญาของท่านทั้งหลาย

คำว่า "ละสังขาร" ในทางพุทธศาสนานั้น หลายๆท่านมักมีความเข้าใจว่าหมายถึงการ "ตาย" แต่ความจริงแล้ว คำว่า "ละสังขาร" เป็นศัพท์ภาษาทางพุทธศาสนาสำหรับผู้ที่ปฏิบัติธรรมและมีศรัทธาอย่างแรงกล้าที่จะมุ่งสู่ " นิพพาน" อันถือว่าสูงสุดในการปฏิบัติธรรม

ผู้ที่จะบรรลุสู่ชั้น อริยบุคคล ตั้งแต่ชั้น โสดาบัน ไปจนถึงชั้น นิพพาน ได้ ต้องรู้จัก "ละสังขาร"ให้ได้ คำว่า "ละสังขาร"ในบริบทนี้ หมายถึง การละ,การควบคุม,การระงับ ฯ ซึ่งการปรุงแต่ง ทางด้าน ความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ฯลฯ สามารถ"รู้จักกำหนดจุติดับ และเกิดได้" อันหมายถึง จะคิด จะมีอารมณ์ จะมีความรู้สึก ฯลฯก็ได้ หรือจะไม่คิด ไม่มีอารมณ์ ไม่มีความรู้สึก ฯลฯ ก็ได้เช่นกัน และถ้าหากบุคคลผู้บรรลุสู่ชั้นอริยบุคคลแล้ว การละสังขาร ก็จะแปลกประหลาดมหัศจรรย์ขึ้นไปอีก ในที่นี้จะไม่กล่าวถึง เพราะจะเป็นการอวดอ้างสรรพคุณ

การละสังขาร ในระดับผู้มุ่งสู่ชั้น อริยบุคคลนั้น ต้องรู้จักว่าอันไหนควรหรืออันไหนไม่ควร เพราะการปรุงแต่งหรือสังขารนั้น มีความหมายที่กว้างมากในทางพุทธศาสนา

ดังนั้นท่านทั้งหลายไม่ว่าจะอยู่ในเพศใดสถานะใด จงได้ทำความเข้าใจแลพิจารณาเอาไว้ว่า คำว่า"ละสังขาร"ในทางพุทธศาสนานั้น มิได้หมายถึงการ "ตาย" ดังที่ได้กล่าวอรรถาธิบายไปข้างต้นแล้ว

อนึ่ง มนุษย์ ปุถุชน คนธรรมดาทั่วๆไป ก็สามารถ "ละสังขาร"ได้ในระดับหนึ่ง ซึ่งย่อมขึ้นอยู่กับการได้รับการขัดเกลา ฯลฯ.และที่สำคัญ ไม่มีผู้ใดกำหนดการตายของตัวเองได้ ยกเว้นการฆ่าตัวตายเท่านั้น