ฤทธิ์รุกเทวีวัดบางนมโคเล่นงานพระที่ไม่บูชาคุณพระก่อนนอน

ตอนหนึ่งนางตะเคียนชุดนี้เหมือนกันเปิดหน้าพระ เรียกว่าตอนนางตะเคียนเปิดหน้าพระ คำว่าหน้าพระในที่นี้ก็หน้าพระสงฆ์ คือว่าระหว่างนั้นเป็นเวลาเทศกาลมีงานประจำปี ที่วัดนี้สมัยที่อาตมาอยู่ คนมากเหลือเกิน เวลามีงานประจำปี ดี ไม่ต้องมีมหรสพ ขึ้นชื่อว่าลิเก หนัง หรือละครนี่ คนเขาไม่สนใจ เขาสนใจอย่างเดียวคือทำบุญกัน มาปิดทองหลวงพ่อทั้งสาม หลวงพ่อปาน หลวงปู่คล้าย หลวงพ่อแช่ม แล้วก็มาบำเพ็ญกุศลที่กองการกุศลที่อาตมานั่งรับอยู่ การรับบำเพ็ญกุศลน่ะต้องหลายคนด้วยกันรับเงิน คนมายืนกันจนแน่น สถานที่หลังนั้นเป็นกุฏิ 4 ห้องยาว นั่งเต็มหมด แล้วก็ยืนซ้อนกันเป็นตับอีกมาก นักบำเพ็ญกุศลนี่หาเวลาว่างไม่ได้ ฉะนั้นงานบำเพ็ญกุศลวัดนี้ไม่ต้องมีมหรสพดี ปีๆ หนึ่งก็มีเงินสุทธิเหลือจากค่าใช้จ่ายหลายหมื่น อย่างเลวๆ ก็ห้าหกหมื่นบาท ถ้ามีความจำเป็นจะต้องใช้หนี้เป็นแสนก็ได้เป็นแสน นี่ผลเพราะความดีของหลวงพ่อปานท่านทำไว้ ไม่ใช่อาตมาดี หลวงพ่อปานท่านทำไว้ดี แล้วอาตมาก็บูชาหลวงพ่อปาน เวลาจะทำงานทีไรก็ต้องบวงสรวงท้าวมหาราช เมื่อบวงสรวงแล้วก็อาราธนาหลวงพ่อปานและอดีตเจ้าอาวาส ท่านผู้มีทรงคุณความดีทั้งหมด ตามเรื่องของพระเพ้อพระฝัน เรียกว่าเรียกคนที่ไม่มีตัวมาช่วย แต่ผลมันก็เป็นอย่างนั้น เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ จะว่าไม่ได้ผลจริงก็ไม่ได้ ทีนี้คนจะกลับก็ไม่ได้ คนที่มาจากต่างจังหวัด ก็พักบนกุฏิพระ โดยเฉพาะกุฏิอาตมาใหญ่กว่าเขา มีคนนอนกันเต็มทั้งผู้หญิงผู้ชาย ไฟฟ้าต้องจุดสว่างตลอดเวลา เกรงว่าอันตรายจะเกิด
ตานี้ มีพระองค์หนึ่งมาจากวัดเจ้าแปด อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา แกมาเที่ยวงานเป็นเพื่อนกับพระลูกศิษย์ของอาตมา เวลาตอนดึกสองนาฬิกาแกง่วงก็มานอน คนน่ะเขานอนเต็มหมดแล้ว สองสามแถวในกุฏิ ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย ผู้ชายนอนอยู่แถวบน ผู้หญิงนอนแถวล่าง ประตูใส่กลอนสนิท แล้วก็มีคนระวังข้างนอก เกรงว่าใครจะย่องมาตัดสร้อยเขาเวลาหลับ แล้วมีเจ้าหน้าที่สารวัตรทหารเรือกับตำรวจคุมอยู่ทุกจุดที่มีคนพัก แล้วก็นอกจากนั้นก็ยังมีคณะขโมย เอามาเป็นกรรมการคุมงาน แล้วก็คณะนักแซ้ง คณะนักเลง หัวหน้านักเลง มาคุมงาน พ่อพวกนี้ถ้ามาคุมงานเสียแล้ว อันตรายในงานมันก็ไม่มี แล้วเงินทองเบี้ยเลี้ยงเขาก็ไม่เอา เรียกว่าเขาไม่เอาหรอก เขาทำงานให้จริงๆ
พระองค์นั้นเวลาแกง่วงแกก็มานอนบนเตียง บนเตียงของพระที่เป็นเพื่อน พระที่เป็นเพื่อนกันก็บอกแล้วนะ บอกว่ากุฏินี้ไม่ได้นะ ถ้าจะนอนต้องบูชาพระเสียก่อน ถ้าไม่บูชาพระก่อนละท่านจะนอนไม่หลับ พระองค์นั้นน่ากลัวจะเป็นพระหัวดื้อ หรือบางทีก็จะเป็นพระส่งเดช เรียกว่าประเภทสักแต่ว่าบวช เวลาจะนอนจะกินนี่คงไม่ได้นึกถึงพระพุทธเจ้า แกรับฟังแล้วแกก็ไม่ปฏิบัติ แกก็นอนคลุมโปง เอาจีวรคลุม พระที่เป็นเพื่อนแกบอกว่าแกก็ต้องร้องเตือนไป บอกว่าทำไมไม่กราบพระเสียก่อนล่ะ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก ที่วัดเขาไม่เคยกราบพระสักทีก็นอนได้ พระเพื่อนกันก็รู้อยู่ คิดในใจว่าตามใจเขา ประเดี๋ยวมันคงเห็นดี แกก็ไปนอนใกล้ๆ ไปนอนอีกที่หนึ่ง ครั้นสักประเดี๋ยวเดียวพระองค์นั้นลุกพรวดพราดขึ้นมา พระเพื่อนกันถามว่าอะไรล่ะ บอกมีหญิงผู้หญิงคนสาวๆ คนหนึ่งมาเปิดโปง เปิดทางด้านหัว แกเอาจีวรคลุมหัวคลุมเท้า พอเปิดแล้วก็มองหน้า จ้องหน้าลงไปต่ำ หน้าเกือบจะชนกัน พระเพื่อนก็เลยลุกขึ้นมา เพราะไฟฟ้ามันสว่างนี่ ไม่ได้ดับริบหรี่ จุดติดอยู่ 3 - 4 ดวง สว่างมาก ถามว่าดูซิผู้หญิงคนไหน มีผู้หญิงเขานอนเป็นตับสักสามสิบสี่สิบ แกก็ไปตรวจดูไม่มี รูปร่างแบบนั้นไม่มี แต่งตัวแบบนั้นไม่มี พระเพื่อนกันก็ถามว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะ รูปร่างเป็นยังไง แต่งตัวแบบไหน ตอบว่าผิดขาว หน้าตาสวยมาก ดูลีลาดูลักษณะหน้าแล้วคล้ายๆ เป็นเด็กรุ่นๆ อายุ 14 -15 นุ่งผ้าสีทอง ใส่เสื้อสีทอง พระเพื่อนกันก็บอก ได้ดีแล้ว ได้ดีแล้ว พระองค์นั้นถามว่ายังไง บอกว่า นี่นางตะเคียน ไม่ใช่คนที่มานอนอยู่ที่นี่ แต่คนที่นอนที่นี่ลุกไปประเดี๋ยวนี้ จะไปผลัดเครื่องแต่งตัวได้ที่ไหน ประตูก็ปิด ไอ้ท่านมันเป็นคนหัวดื้อ ไมบูชาพระใช่ไหม แกก็บอกว่าใช่ ก็บอกแล้วว่าที่นี่ไม่ได้ ไม่บูชาพระเป็นโดนดี นี่แกไม่เชื่อข้านี่ ก็ดีแล้ว โดนเสียบ้างก็ดี พระองค์นั้นเลยกลัว ออกจากกุฏิไปเดินเล่นจนกว่าจะสว่าง เป็นอันว่าไม่ได้นอน อันนี้เรียกว่าคนบวชเป็นพระ แต่ว่าใจไม่ได้เป็นพระ เป็นพระแต่ตัวแต่ว่าหัวใจไม่ใช่พระ เป็นอันว่าเป็นคนเลวก็แล้วกัน ต้องให้ผีสั่งสอน เรื่องนี้ก็ยุติไว้เพียงเท่านี้นะ เดี๋ยวจะต่อใหม่ เรื่องนางตะเคียนนี่ขอผ่านไป เล่ากันจริงๆ มันไมจบหรอก มีเรื่องเยอะ