ระลึกชาติได้ว่าคนนั้นคนนี้เคยเป็นพ่อเป็นแม่ของเรา จะปฏิบัติต่อเขาอย่างไรดี ?

ถาม : ถ้าเกิดว่าระลึกชาติได้ว่าคนที่เราไปพบนี้เขาเคยเกิดเป็นบิดามารดา ควรที่จะให้ความสำคัญบุคคลนั้นเทียบเท่าบิดามารดาเราหรือแค่รับทราบว่าเคยเป็นบิดามารดามา ?

ตอบ : จริงๆ คือรับรู้ไว้ด้วยความเคารพ แต่เราต้องเข้าใจว่านั่นเป็นสถานภาพในอดีต ปัจจุบันนี้มันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว ถ้าหากว่าสามารถที่จะแสดงออกใน อปจายนมัย คือนอบน้อมถ่อมตนต่อท่านได้ก็ให้แสดงออกลักษณะที่ว่าท่านเป็นบิดามารดา สิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่ผ่านไปแล้วนี้ มันเหมือนกับเงาในสายน้ำ เราจะไปงมมันเท่าไรก็ไม่มีประโยชน์อันใด มีแต่จะเหนื่อยเอง เพราะเรื่องมันผ่านมาแล้ว เราจะเป็นผู้หลุดพ้นได้ต่อเมื่อเราปล่อยวาง ถ้าหากว่าเราไปแบกรับเอาสิ่งเก่าๆ ที่ผ่านไปแล้วกลับคืนมาอีก แทนที่จะปล่อยได้กลายเป็นว่ายิ่งแบกหนักกว่าเดิม

ถาม : ถ้าอย่างนั้นก็แค่รับรู้ แล้วปล่อยวาง ?

ตอบ : จ้ะ....รับรู้รับทราบแล้วปล่อยวางได้จะดีที่สุด

ถาม : แต่ว่า ถ้าทางเขาไม่ปล่อยวางเจ้าคะ

ตอบ : ก็นั่นแหละ พวกมโนมยิทธินี้จะมีจำนวนมากที่เขาไปฟื้นความหลัง เสร็จแล้วแทนที่จะจดจำว่าแต่ละชาติที่เกิดมามันก็ทุกข์พอแล้ว กลายเป็นว่าไปฟื้นความหลังเข้ากลายเป็นกอดคอตายกันทั้งพวงเลย คือต่างคนต่างยังขึ้นฝั่งไม่ได้ แทนที่จะละกลับไปยึด

ถาม : ถ้าในอดีตเราเคยทำกรรมไม่ดีไว้ ถ้าเราไประลึกตรงจุดนั้นแล้วผลกรรมจะให้ผลคืนมาทันทีเลยหรือเปล่าครับ ?

ตอบ : ถ้าหากว่าตายตอนนั้นก็สบายมากเลย รับรองว่ามีเท่าไรก็รับไปทั้งต้นทั้งดอก พระพุทธเจ้าท่านถึงได้สรุปหลักการปฏิบัติว่า ละเว้นความชั่วทั้งปวง ทำความดีให้ถึงพร้อม ทำจิตให้แจ่มใสอยู่เสมอ การที่ระลึกถึงความชั่วในอดีต ทำให้จิตใจเศร้าหมอง




สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนธันวาคม ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ



.