ภาพนิมิตกสิณ

นิมิตกสิณสะดวกต่อการฝึก
ตามสบายนะครับ เป็นภาพขนาดใหญ่
โหลดที่ไฟล์ zip ด้านล่างนะครับ

 

.....อาจจะเป็นคำถามโง่ๆนะคะ ถ้าอยากจะถามเรื่องผลของการฝึกกสิน อย่างกสินสี เช่น แดง กับ เขียว เราจะเอาไปใช้ประโยชน์อย่างไรบ้างคะ ถึงแม้จะรู้ว่า กสินพวกนี้ช่วยลด โทสะจริต แต่เราก็ใช้ได้แค่นี้เหรอคะ เพราะว่า อย่างกสินสีเหลืองเนี่ย ถ้าเอาไปใช้ควบกับกสินดิน เราก็สามารถทำทองคำขึ้นมาได้ แต่ กสินสีแดง กับ กสินสีเขียวเนี่ย ยังนึกไม่ออกว่าจะนำไปใช้อะไรได้บ้าง ท่านไหนที่ฝึกกสินพวกนี้แล้ว นำไปใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้ ขอความรู้เป็นวิทยาทานด้วยนะคะ

 

เอาที่เคยฟังเทปจากหลวงพ่อ ท่านว่า กสิณสีเขียว ที่ไหนสว่างทำให้มืดได้ ทำใหกลายเป็นมรกตได้ และที่ผมเคยได้ยินมาว่าสีเขียวมีผลทางอารมณ์ด้วยนะ ทำใหรู้สึกสดชื่นสบาย ส่วนสีแดงผมไม่แน่ใจว่าสามารถทำไรได้บ้างแต่ที่แน่ๆก็เปลี่ยนสีของสิ่งต่างๆเป็นสีแดง แหะๆ ^^:VO

 

....^__^...พอได้อ่านแล้วก็นึกได้คร่าวๆว่า สีแดง เราก็เอาไปทำเป็นทับทิม น่าจะได้ แต่ที่ถามไม่ได้ถามเพื่อจะฝึกแล้วนำไปทำแบบนั้นนะคะ เพราะจริงๆแล้ว มันก็ไม่ใช่ของจริง อีกหน่อยมันก็เสื่อมได้ ยิ่งนำไปใช้เพราะความโลภด้วยแล้ว ก็ไม่ได้ผล เพียงแต่อยากทราบเพื่อเป็นแรงจูงใจ น่ะค่ะ

 

แล้วเคยมีใครจับภาพพระพุทธรูปสีทอง ตอนนั่งสมาธิมั่งมั้ยครับ

ผมจะอาศัยจับภาพพระท่านไว้ตอนสวดมนต์หรือนั่งสมาธินะครับ
บางทีตอนทำสมาธิ ก็นึกถึงภาพพระท่าน ก็กำหนด พุทโธไปด้วย
บางทีก็ นะมะพะธะ บางทีก็ตอนสวดคาถาเงินล้าน
(ผมอยากทำให้ใจมันสงบเลิกอารมณ์ร้อนหงุดหงิดนะครับ)

แล้วผลที่ได้เป็นอย่างไรมั่งหรอครับ คือผมกำลังปฏิบัติอยุ่นะครับ
เลยอยากจะรู้แนวทาง ขอบคุณมากนะครับ

 

กสิณสีนี่ใช้แล้วมันจะเปลี่ยนสีไปเลยหรอครับ??

จินตนาการไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไง

55+

 

บางคราว ผมก็จะหลุดเข้าไปอยู่ในสีแดงอย่างโลหิตกษิณนี่ละ
แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับมันต่อเหมือนกัน
แดงกับดีอยู่แค่นั้น
แดงอย่างในรูปของเจ้าของกระทู้เลยนะ ใกล้เคียงมาก
แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับมัน ไม่ได้เรียนมาทางนี้ไม่ได้ตั้งใจ มันแดงของมันเอง สนใจเข้ามันก็ไป

 

ใช่ครับคุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->วิิญญาณนิพพาน<!-- google_ad_section_end -->ผมนึกได้ตอนไหนก็จะจับภาพตอนนั้นแบบหลวงพ่อฤาษีท่านสอนเอาไว้ มันก็นึกถึงภาพพระท่านชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ตอนที่จับภาพท่านได้
นิ่งๆสักพักก็ทำให้เรารู้สึกสบายใจจริงๆครับเวลาจับภาพพระท่านไว้
(แต่ผมบางทีติดขี้เกียจนั่งได้แปบเดียว ไม่ก็นอนทรงภาพพระภาวนาเอาจนหลับไปเลย)
ผมก็จะพยายามค่อยๆทำต่อไปเรื่อยละครับ

ขอถามอีกข้อนะครับ ผมใช้จับภาพพระไว้ตอนภาวนานะมะพะธะ ตอนฝึกมโนมยิทธิเองที่บ้านได้มั้ยครับ วานบอกทีนะครับขอบคุณครับ(แล้วถ้าภาวนาๆอยุ่มันคิดเรื่องอื่นไปเองนี่ทำยังไงต่อดีครับ :d

ขอให้บุญรักษาทุกๆท่านนะครับ

 

ผมขอลบข้อความก่อนนะครับ มันอาจไปพาดพิงถึงใครเข้า

 

อย่างที่เคยบอก...... โดยทั่วๆไปแล้วคนเราหลับตาก็ต้องมืด การนึกของคนจะไม่มีภาพให้เห็น ดูเหมือนจะเป็นภาพแต่ไม่ใช่ภาพ (เป็นความรู้สึกว่าเป็นภาพ) ยกเว้นขณะฝัน
ภาพที่ได้จะเหมือนกับไปดูมาด้วยตา มีสีสรรชัดเจน......
การที่จะฝึกแล้วหลับตานึกให้เห็นเหมือนกับลืมตาดู แค่ภาพนิ่งของวัตถุต้นแบบ
ที่เรามอง ยังทำยากมาก คิดดูซิว่าจะให้ภาพนั้นตั้งอยู่ 1 นาที โดยไม่หายไปไหน
คนที่ทำได้สมาธิต้องสงบนิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ภาพที่เห็นนั้นต้องเป็นภาพอย่างฝัน ไม่ใช่
ภาพนึก...ว่าเป็นภาพ
การเห็นมาจากใจที่สงบ ไม่ใช่มาจาการนึก แต่การฝึกก็ต้องอาศัยการนึกเป็นพื้นฐาน
ดูเหมือนว่ายาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะฝึกไม่ได้ คนที่จะฝึกต้องมีความอดทนสูงมาก และต้องฝึก
อย่างต่อเนื่องทุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆวัน ไม่ใช่ว่านึกอยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ
ขออนุโมทนากับทุกท่านที่สนใจกับการฝึกสมาธิ และขอให้มีความสำเร็จทุกท่าน

 

ดูเหมือนจะเป็นภาพแต่ไม่ใช่ภาพ (เป็นความรู้สึกว่าเป็นภาพ)มโนภาพใช่แล้วครับ
<!-- google_ad_section_end -->

 

สังเกตุได้ว่าการฝึกกสิณจะมี 2 แบบคือ
- มองแค่จำได้แล้วใช้การนึก
- มองไปสักพักไม่เกิน 20 วินาที แล้วหลับตาดูเงากสิณ (ซึ่งจะได้สีที่ตรงกันข้าม)
มีสอนในบางเว็บ.......
คนก็สงสัยกันมากว่า แบบไหนกันแน่ เพราะถ้าใช้แผ่นกสิณสำเร็จรูป ยังไงก็ต้องเกิดเงากสิณในขณะหลับตาที่จะมีขนาดไม่เกิน 1 นิ้ว (ไม่ใหญ่กว่าเหรียญ 10 บาท) แล้วก็นึกให้เป็นสีอย่างเดียวกับแผ่นกสิณที่มอง มองทุกครั้งแล้วหลับตายังไงก็ต้องเกิดเงากสิณ......
มีบางท่านที่ฝึกแบบนี้ก็ได้ อุคคหนิมิต ไม่ต้องใช้แผ่นกสิณแล้ว
แค่การฝึกก็ยังทำให้คนที่สนใจว่า ควรฝึกแบบไหนดี.........

 

ครับ คุณเส้นเล็กครับ2วิธีนี้เหมือนกันครับ วิธีที่สองนี้ เพื่อให้จำสีให้ได้ก็เลยต้องใช้เวลามองนานหน่อย เพราะคนที่เค้าเริ่มหัดใหม่ๆยังไม่มีความเคยชิน พอมอง20วิผ่านไปก็หลับตา ทีนี้มันจะมีเงาติดตามา เพราะมันเป็นธรรมชาติมันอย่างนั้น สังเกตุได้ว่าแรกๆจิตจะยังนึกถึงภาพสีของกสิณนั้นไม่ค่อยออก เพราะในขณะนั้นจิตยังไม่ค่อยจะมีสมาธิสักเท่าไรบวกกับเงาที่ติดตามาก็เลยทำให้นึกเห็นสีกสินได้ยาก จนกระทั้งเงาเริ่มจางไปสีที่เรานึกก็จะเริ่มโผล่ขึ้นมานิดๆ พอคุณทำจนชำนานแล้วสมาธิมันจะเกิดขึ้นได้เร็วขึ้น ภาพก็จะนึกได้เร็วขึ้น ทีนี้ไม่ต้องไปเพ่งด้วยตานานนัก โดยการนึกสลับกับลืมตา มองแล้วก็หลับตานึกมองแล้วก็หลับตานึกสลับไปสลับมา แบบรวดเร็ว เช่น มอง2วิหลับตา2วิ ทีนี้จิตของคุณจะสามารถนึกได้อย่างชัดเจนขึ้น อาการเห็นเงาที่ตาจะไม่ค่อยมีอีกเลย พอสามารถนึกเห็นได้ชัดเจนแล้วทีนี้ก็ไม่ต้องใช้นิมิตอีกแล้ว อยู่ทีไหนก็สามารถนึกถึงได้ทันที เอาแค่นี้ล่ะครับ

ข้าพเจ้าไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงไปถึงใคร ผิดถูกประการใดขอกราบอโหสิกรรมใน ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

คนที่จะฝึกก็ควรที่จะทดลองดูว่า แบบไหนเหมาะกับเรา บางท่านใช้แบบเงากสิณ
(ก็ต้องมาเลือกก่อนว่าจะใช้สีไหน.... ไม่อย่างนั้นจะต้องคอยเปลี่ยนแผ่นกสิณ....)
ก็ไม่ถูกกับจริต เพราะว่าลองทำดูแล้วใจไม่สงบนิ่ง ต้องคอยดูแผ่นกสิณแล้วหลับตา
ทำซ้ำแบบนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไปทำมาเกิดความล้า........... แล้วก็เลิกไปเอง
คนที่จะฝึกสมาธิจริงๆ ถ้าเป็นเด็กอายุน้อยๆจะดีมาก ไม่ต้องมานั่งนึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่เป็นเร็ว ได้เร็ว อย่างที่บอก.... การเห็นไม่ได้มาจากนึก แต่มาจากใจที่สงบ
ทำอย่างไรให้ใจเรา "สงบ" ผมเองสนใจกับแนวการสอนของหลวงพ่อวัดปากน้ำ
(เป็นความเห็นส่วนตัว) อะไรคือ นิมิต อะไรคือการนึก และอะไรคือการเห็น
แรกๆก็ยังงง จนมาอ่านแนวการสอนของท่าน การวางอารมณ์แบบไหน.....
อารมณ์ใจที่สบายคือสิ่งที่สำคัญของการนั่งสมาธิ.....ต้องทำเป็นสิ่งแรก
เรานั่งแล้วอารมณ์ทางใจต้องได้รับคือ ความสงบและสุข ต้องไม่เครียด มึน ตึง
นั่งแล้วทุกข์จะนั่งไปทำไม ไม่ต้องคิดว่าจะให้เห็น...... ถ้าความสงบทางใจ
ไม่มี นั่งมันสักร้อยปี ก็ไม่เห็น.......มีแต่นึกกันไปเอง....
ข้อความข้างบนคือ ความเห็นส่วนตัวนะครับ ไม่ได้ไปสนับสนุนให้เชื่อ แต่มาจาก
การทดสอบด้วยตัวเอง คนอื่นอาจจะไม่เป็นแบบนี้ ท่านอื่นอาจจะได้เร็ว เป็นเร็ว
อ่านจาก.......ก็ทำได้ ผมก็ขออนุโมทนาด้วยครับ

 

ผมเคยมีอยู่สองครั้ง สงบจนนื่ง จิตนี้เพ่งไปที่จุดเดียว สบายๆหลังจากนั้นก็เหมือนหลับแต่ไม่ได้หลับ ปรากฎเห็นเป็นเหมือนกระจกสะท้อนกับแสงสว่างในตอนกลางวันระยิบระยับ พอเห็นปั๊บดีใจเพ่งลงไป และแล้วก็หายไป
แล้ววางกำลังใจแบบเดิม แล้วก็มาอีกแล้วก็หายไป การทรงไว้นั้นรู้สึกยากจัง ผมก็ไม่แน่ใจว่าตอนนั้น ฌาน4หรือเปล่าไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าไม่รับรู้อะไรเลย นิ่งจนแบบว่าไม่เคยรู้สึกมาก่อน มีสติครบทุกอย่าง ก่อนทำผมวางกำลังใจว่าอย่างไงก็เอาไม่อยากรู้อยากเห็นอะไรแล้ว

 

ผมขอถามผู้ฝึกได้นะครับ ผมอยากจะฝึกบ้างแต่ไม่รู้ขั้นตอนการฝึก
นั่งสมาธิปกติ ลืมตา เพ่งกสิณที่ต้องการ สมมติเพ่งพระพุทธรูป รู้ลมหายใจเข้า ออก
พร้อมคำภาวนา...... ผมขอถามหน่อยครับ
คือเพ่งแล้วผมกระพริบตา กลืนน้ำลาย อย่างนี้ถูกเปล่าครับ ช่วยแนะนำด้วยครับ สาธุ

 

ขอบพระคุณมาก ๆ ครับ มีกสิณเกือบครบเลย

 

..คือมีช่วงหนึ่งที่ลองเพ่งเทียน จนจำภาพของแสงไฟได้ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ฝึกอีก จะใช้อานาปานุสติดูลมหายใจ แต่พอมีเวลานึกอยากจะลองฝึกกสิน ก็นึกถึงเปลวเทียนที่เราจำไ้ด้ แต่มันแปลกตรงที่ แทนที่จะเป็นเปลวเทียน กลับกลายเป็นลูกไฟที่มีแต่ลุกโชนตลอด..
ก็เลยไม่เข้าใจว่า...ที่จิตเปลี่ยนภาพจากเปลวเทียน เป็นลูกไฟให้เราเอง จะเป็นกสินโทษหรือเปล่าคะ? เราควรจะจับลูกไฟหรือกลับไปจำเปลวเทียนเหมือนเดิมคะ?...

 

ผม ฝึก อาณาปาณสติ มาตลอดกับการดูจิต
พอดีผม พึ่งมาเป็น พุทธ ได้ไม่ถึงปี

พอมาทำกษิณ ก็ ทำเอง เพราะมันเกิดรู้ขึ้นมาเองว่า น่าทำ
ตอนทำ ก็ไม่ได้มี อาจารย์ ดูอะไรเลย
ทำไป ก็เรียนแบบ ตอนทำ อาณาปาณสติ
หายใจเข้า เตโช หายใจออก กษิณัง (คือ คำภาวนา ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามาได้ไง
อยู่ดีๆ มันก็รู้ขึ้นมาเอง ตอนบวช พระอาจารย์ ก็ไม่ได้สอน คือ มันรู้มาเฉยเลย)
ทำไป ครั้งแรกเลย ในชีวิต

พอหลับตาจากแสงเทียน เห็นเลยครับ วงกลม สีแดง ชัดเจนมาก
ตัวอุ่นขึ้นมาเลย เห็นอยู่สักพักก็หายไป เพราะว่า คงไม่เคยฝึก

หลักจากทำ
มันเห็นอะไรแปลกๆเยอะอะครับ เงาดำๆ คนรูปร่างคล้ายๆอสุภะ แต่เป็นภาพเงาลางๆ
เห็น เปรตยืนหน้ากระจก ก็ชัดอะคับ แต่เขาเข้ามาในห้องไม่ได้ เห็นอะไร ประมาณ เดจาวู บ่อยอะครับ คือ เห็นก่อนเหตุการณ์เกิด และก็ เห็นแฟน อริยาบท ชุดเสื้อผ้า คนรอบๆ ห้องที่แฟนทำงาน และก็โทรไป เชคก็ตรง (คือผม อยู่พิษณุโลก แฟนอยู่ กทม.)

แต่ที่สำคัญ คือ ตอนมาที่เวปนี้ ผมเห็นหน้า หลวงปู่ฤาษีลิงดำ แล้วรู้สึกคุ้นมากๆ คุ้นจริงๆบอกไม่ถูก คือ ต้องบอกก่อนนะ ผมเป็นคริสเตียนมาเป็น สิบๆปี แต่เคยเล่าในบอร์ดไปแล้ว

เอาเป็นว่า ผมชอบนะทำกษิณ หลังทำ ก็ไปถาม พระอุปัญชา พระมหาอริยะวงค์โส เจ้าอาวาทวัดมะขามเตี้ย ท่านก็บอกให้ทำต่อ ที่ทำถูกแล้ว จริงๆ พระอาจารย์ ชวนให้บวช ต่อ แต่ถ้าไม่ติด ที่ แม่ ผมก็ ไม่อยากสึกหลอกครับ