พระศรีอาริย์ยุคกึ่งพุทธกาล

ครั้งเมื่อพระศรีอาริย์เสด็จไปนมัสการพระจุฬามณี (เจดีย์ที่บรรจุพระเกศาของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน - พระสมณโคดม สถิต ณ สรวงสวรรค์) อยู่เสมอ และจะมักจะรับสั่งถามพระอินทร์ถึงความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาว่าแผ่ไพศาลไปอย่างไรบ้าง มหาเทวราชซึ่งมีหน้าที่ดูแลคุ้มครองพระพุทธศาสนาได้ทูลตอบว่า
"พระพุทธศาสนาได้เจริญไปทางทิศตะวันออกแล้ว แต่มนุษย์ไม่เขื่อฟังคำตักเตือนภัยต่าง ๆ เลย ไม่ว่าจะเกิดอุทกภัย ( น้ำท่วม) แผ่นดินไหว เกิดดาวหาง มนุษย์ทั้งหลายไม่สะดุ้งสะเทือนกลัวภัย มนุษย์มีใจบาปมากนัก หมดหนทางที่จะช่วยแล้ว ขอเชิญท่านลงไปจุติ (เกิด) เพื่อช่วยมนุษย์สักครั้งพระเจ้าข้า"
พระศรีอารินเมตไตรย์รับอาราธนา ซึ่งจะลงมาจุติ เมื่อ พ.ศ. 1100 ครั้งหนึ่ง และเมื่อ พ.ศ. 1400 อีกครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นจะเป็นกึ่งพุทธกาล ซึ่งมีตำนานเมืองเขียงดาวไว้กล่าวไว้ถึงพระศรีอริยเมตไตรย์กึ่งพุทธกาลดังนี้ จากหนังสือพุทธเทวตำนาน (คราวหน้ามาต่อครับ)

พระศรีอาริย์ ศิลปะคันธาราษฎร์ ประมาณ พ.ศ. 700 - 800

 

(ต่อนะครับ)
ตำนานเมืองเชียงดาวกล่าวว่า พระเจ้าธรรมิกราชหรือพระศรีอาริย์ ซึ่งจะมาจุติในกึ่งพุทธกาลนี้ จะมาเกิดในตระกูลช่างหูก เป็นคนมีปัญญา ชอบแนะนำสั่งสอนศิลธรรมแก่สมณะชีพราหมณ์และคนทั่วไป แต่บุคคลเหล่านั้นแทนที่จะชื่นชมโสมนัสกลับพากันไม่พอใจ ในที่สุดท่านก็หลบเลี่ยงไปเลี้ยงชีวิตอยู่ในขุนน้ำแม่ระมิง จากนั้นท่านจะได้ม้าแก้วจากดอยดินแดง แล้วมาปรากฏตัวที่ดอยเชียงดาว ครานั้นพระอินทร์ ท้าวจตุโลกบาล พร้อมเทวดาทั้งหลายมาประขุมพร้อมกัน และเนรมิตลินคำ พาดลงมาจากดอยอางสลุงเชียงดาว ลงมาที่ปราสาทสรงน้ำมุรธาภิเษก
พระศรีอาริย์ที่จะมาปรากฏในยุคกึ่งพุทธกาลนี้มีรูปพรรณซึ่งแปลมาจากอักษรธรรมเชียงใหม่ดังนี้
เป็นคนขาวเหลืองอ้อต้อมีผิวดังต่อมทอง มีลักษณะท่าทางดังครุฑ มีหน้าดังครุฑ (ตอนนี้ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนไทย เพราะคนไทยใช้สัญลักษณ์ครุฑในการบริหารประเทศ) มีจมูกดังยักษ์ (จมูกโต) มีพันงาม มีเสียงแลบออกมาจากเขี้ยวทั้ง 4 มีขนยาวเส้น 1 อยู่ที่ไหล่เบื้องซ้าย มีนิ้วกิ่วเบื้องซ้ายเป็นแผลหนึ่งแห่ง มีปานแดงในฝ่าเท้าเบื้องขวา มีศรีษะเป็นแผลเป็น (ผลกรรมในอดีตที่เคยถวายแตงโมมีตำหนิแด่พระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ครั้งเสวยพระชาติเป็นคนปลูกแตงโม) หน้าอกเต็ม ไหล่ขดหรือสุม มือเท้ายาว ในเร็วดังลิงลม นอนมีลักษณะ 4 อย่าง คือเมื่อเป็นทารกนั้นนอนดั่งลิงลม (นอนดิ้น) เมื่อบวชเรียนในพระพุทธศาสนาแล้วนอนดั่งนกการาบ (นกกาน้ำ ไม่รู้จริง ๆ ครับว่านอนอย่างไร) เมื่อสึกแล้วนอนดั่งช้างสาร เมื่อปรากฏเป็นพระเจ้าทรงธรรมแล้วนอนดังราชสีห์ (จะมาต่ออีกคราวหน้าครับ)