พระยามารรำพัน

พระอาจารย์ กล่าวว่า ถ้ามีโอกาส อาตมาจะเขียนเรื่องสักตอนหนึ่ง ตอน พระยามารรำพัน ใครอ่านพระไตรปิฏกตอนนี้จะซึ้งมากเลย พระยามาร นั่งเอานิ้วขีดแผ่นดิน "เราไม่มีสัพพัญญุตญาณเหมือน เจ้าชายสิทธัตถะ เราไม่มีอินทริยปโรปริยัติญาณเหมือนเจ้าชายสิทธัตถะ..." ไล่ไปจนครบญาณ ๑๖ ถึงได้แพ้กลับมา

ปรากฏว่าลูกสาวพระยามารไม่ยอม ขออนุญาตพ่อไปจัดการ "ไม่มีผู้ชายคนไหนที่พ้นจากอำนาจของลูกไปได้" พระยามารบอกว่า "อย่าเลย พ่อยังสู้เขาไม่ได้ ถ้าลูกไม่เชื่อ ก็ไปลองดู" ท้ายสุดก็ซมซานกลับมา พ่อด่าซ้ำว่า "พ่อเตือนพวกเจ้าแล้วไม่ฟัง การที่จะไปรุกรานสมณะองค์นั้น เปรียบเหมือนเจ้าใช้เล็บไปขุดภูเขา เหมือนเอาหน้าอกไปกระแทกตอไม้ จะสำเร็จประโยชน์ได้ที่ไหน"

พอ พระโคธิกะเชือดคอมรณภาพไปพระนิพพาน พระยามารท่านไม่ยอม ตามค้นหาพระโคธิกะไปทั่ว แปลงกายเป็นมาณพหนุ่มน้อย ถือพิณสีเหลืองเหมือนผลมะตูมมาเข้าเฝ้า กล่าวว่า "พระโคธิกะ บุตรของท่านทำการเชือดคอตาย ตอนนี้ต้องตกอยู่ในอำนาจของเรา" พระพุทธเจ้า ตรัสว่า "ปาปิมะ..ดูก่อน..มารผู้มีบาป บุตรของเราพ้นจากอำนาจของท่านแล้ว"

พระยามารไม่เชื่อ พยายามวิ่งค้นหา ในบาลีท่านบอกว่า ภิกษุทั้งหลายเห็นแต่ฝุ่นที่ปรากฏขึ้นในทิศทั้งสี่ แสดงว่าวิ่งฝุ่นตลบ หาจนทั่ว ลงไปในมหาสมุทร ค้นในเม็ดทราย แหวกกลีบเมฆ หาเท่าไรก็หาไม่เจอ เพราะพระนิพพานละเอียดกว่า หาอย่างไรก็ไม่เจอ ถึงได้ยอมแพ้ว่าพระโคธิกะพ้นไปแล้วจริงๆ

พระยามารแปลกใจว่าคนเชือดคอตาย หลุดมือเขาไปได้อย่างไร ? ความจริงพระโคธิกะท่านไม่เห็นความดีของขันธ์ ๕ เลย เพราะป่วยอยู่ตลอด จะทรงฌานก็ทรงไม่ได้ พอภาวนาจนอารมณ์เริ่มทรงตัว เวทนาก็เกิดขึ้น ฌานก็สลายไปอีกแล้ว ท่านเบื่อหน่ายสุดชีวิต ไม่เอาแล้ว ตัดใจทิ้งร่างกาย เชือดคอตายดีกว่า กรุณาอย่าทำอย่างท่านนะ...ถ้าพวกเราทำก็เสร็จพระยามาร เพราะกำลังของเราไม่สูงขนาดนั้น


สนทนากับพระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๔


ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=2786&page=4




.