พระนิพพานเป็นแดนทิพย์วิเศษ

ได้ความรู้มากมาย อนุโมทนาสาธุการเผยแผ่ความรู้ให้ผู้ที่ไม่รู้ได้ด้วยครับ

 

พระอาจารย์มั่นยืนยันว่า นิพพานไม่ใช่สูญ

นิพฺพานํ ปรมํ สูญญํ แปลว่า นิพพานเป็นธรรมว่างอย่างยิ่ง

เป็นแดนว่างหรือปลดจากอุปสรรคขัดขวาง หรือขัดข้องทั้งสิ้นทั้งปวง เป็นแดนของวิสุทธิเทพ คือผู้เป็นพระอรหันต์ ที่ละลายกายทิพย์หมดสิ้นแล้ว เหลืออยู่แต่จิตสุขใสเป็นดวงแก้วประกายพรึก

พระอรหันต์สถิตย์อยู่ในแดนพระนิพพานนั้น ถ้าท่านต้องการจะทำอะไร อย่างไรจะให้เป็นอะไร ท่านก็สามารถนฤมิตได้สำเร็จทุกอย่างไม่มีอะไรขัดข้อง ปลอดจากอุปสรรคทั้งปวง ท่านสามารถแบ่งภาคได้ร้อยแปดพันประการไม่จำกัดขอบเขต ไม่จำกัดกาลเวลา

คำว่า นิพฺพานํ ปรมํ สูญญํ ที่แปลกันไปว่า นิพพานเป็นแดนสูญสิ้นไม่มีอะไรเหลือเลยนั้น พระอาจารย์มั่นบอกว่า ไม่เป็นความจริง นิพพานไม่ใช่สูญ ปรมํ สูญญํ ที่ไปแปลกันว่าคือ สูญโญ อันหมายถึงสภาวะไม่มีอะไรเลยอย่างเด็ดขาดนั้น เป็นการแปลหรือตีความที่ผิด

การแปลความแบบนี้ก็เพื่อจะยืนยันความนึกเดาเอาตามมติของตนเองว่า นิพพานคือภาวะดับสูญอย่างเด็ดขาด ซึ่งมีค่าเท่ากับที่สัทธิศูนยวาทว่าไว้ว่า ไม่มีอะไร ๆ ก็หายสาปสูญไปหมด เรียกไม่รู้ กู่ไม่กลับนั่นเอง

นิพพานไม่ใช่แดนสูญอย่างที่เข้าใจกันเลย

นิพพานเป็นแดนทิพย์คล้ายพรหมโลก แต่สวยงามวิจิตพิสดารยิ่งกว่าพรหมโลก ผู้สำเร็จพระอรหันต์เข้าไปสู่แดนพระนิพพานนั้น มีร่างทิพย์ละเอียดที่นฤมิต ไม่ใช่กายทิพย์ธรรมดาเหมือนโอปปาติกะทั้งหลาย

กายทิพย์ หรือธรรมกายของพระอรหันต์ในแดนนิพพานเป็นกายทิพย์ที่นฤมิตขึ้นด้วยธรรม ไม่ได้เกิดขึ้นเองเป็นเองโดยธรรมชาติของโลกวิญญาณ

ร่างธรรมกายของพระอรหันต์เป็นทิพย์ละเอียดใสสะอาดใสเป็นประกายคล้ายแก้วประกายพรึก มีรัศมีสว่างไสวมากกว่าพระพรหมอย่างเทียบกันไม่ได้เลย มีความสุขที่สุดอย่างไม่มีอะไรเปรียบ เพราะความรู้สึกอื่นไม่มี มีแต่จิตสงเคราะห์

พระพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวกทั้งหลาย ที่เข้าสู่แดนพระนิพพานไปนมนานกาเลแล้วนั้น ไม่ได้สูญไป

พระพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวกทั้งหลายยังอยู่ ทรงอยู่ในสภาพของจิตคล้ายดาวประกยพรึก แต่เป็นดวงจิตที่รอบรู้สัพพัญญุตญาณคือความเป็นผู้รู้แจ้งแทงตลอดหมดสิ้นในเรื่องของสกลจักรวาล รู้ทุกสิ่งทุกอย่างถูกต้องแม่นยำไม่มีผิดพลาด

โลกเราเป็นเพียงวัตถุก้อนหนึ่งล่องลอยโครจรไปในอวกาศอันกว้างใหญ่ไฟศาลหาขอบเขตไม่ได้ เปรียบไปก็คล้ายเป็นยานวากาศลำกระจ้อยร่อยเหลือเกิน

เมื่อเปรียบเทียบกับความกว้างใหญ่ไพศาลของจักรวาล เวลานับแสนนับล้านปีของโลกเราที่หมุนไป อาจจะเป็นเสี้ยววินาทีเดียวของเวลาสากลจักรวาลก็ได้

ดังนั้นเวลา 2525 ปี นับตั้งแต่พระพุทธเจ้าเสด็จเข้าสู่พระปรินิพพานไป อาจจะเป็นเวลาเพียงเศษหนึ่งส่วนล้านวินาทีของเวลาในแดนพระนิพพานก็ได้

พระพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวกยังอยู่ในแดนพระนิพพาน ไม่ได้หายลับดับสูญไปไหน

ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ เล่าไว้อย่างน่าสนใจว่า หลังจากที่ท่านบรรลุธรรมขั้นสูงสุดแล้วในคืนวันต่อมา พระพุทธเจ้าพร้อมด้วยพระสาวกอรหันต์จำนวนมาก ได้เสด็จมาทางนิมิตสมาธิ แสดงอนุโมทนาวิมุตติกับท่าน คือแสดงความยินดีที่ท่านพระอาจารย์มั่นบรรลุอรหันตผล




http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=all4u/&month=11-2007&date=21&group=38&gblog=13

 

อ นุ โ ม ท น า ส า ธุ...พวกมิจฉาทิฐิน่ามาอ่าน

 

อนุโมทนากับทุกๆท่าน ขอทุกๆท่าน พุทธบริษัททั้งหลายรีบเร่งปฏิบัติความดี เพื่อไปสู่พระนิพพานกัน

นิพพานัง ปรมัง สุขัง

 

อนุโมทนา สว่างในทางธรรมแล้ว


เมื่อสมัยเรียนมัธยม เค้าสอนว่า นิพพานคือการสูญ คือความว่างไม่มีซึ่งทั้งปวง
เลยไม่เข้าใจว่าแล้วจะว่างไปทำไม ไม่มีเหตุผลเลย
ทำให้ทำบุญตามประเพณีไปเรื่อย
น่าจะเปลี่ยน สอนเด็กให้มีความเข้าใจ
อาจจะสร้าง คน เข้าสู่กระแสธรรม ได้มากกว่านี้
เสียดายจริงๆ

 

"...กายทิพย์นิพพาน เรียกว่า ธรรมกาย เป็นอมตะธาตุ ที่ไม่มีดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่ใช่กายเทพ กายพรหม เป็น อสังขธาตุ เป็นพุทธิธาตุ เป็นธาตุที่มีอยู่แล้ว เหนือกฎธรรมชาตทั้งปวง เป็น กายทิพย์ จิตทิพย์ จิตนิพพานของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นจิตของพระอรหันต์ พระขีณาสพ เรียก สภาวะจิตที่ไม่มีขันธ์ 5 ไม่มีกายหยาบ กายเทพ กายพรหม ว่า อนุปาทิเสสนิพพาน ..."

สาธุ เจริญปัญญายิ่ง
ขออนุโมทนาสาธุการในมหากุศลแห่งธรรมทานอันยิ่งใหญ่นี้

 

ขออนุโมทนาครับ
โพชฌงค์ 7 ธรรมะที่ เกิดพร้อม พระพุทธเจ้าครับ
ทำให้มาก เจริญให้ มาก ครับ รอคนที่ จะเข้าไปพิสูจน์ครับ

 

นิพพานสูตรที่ 1 จาก พระสุตตันตปิฎก เล่ม 17 ขุททกนิกาย อุทาน- ปาฏลิคามิยวรรคที่ 8 เขียนไว้ดังนี้

[158] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวันอารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ก็สมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงชี้แจงให้ภิกษุทั้งหลายเห็นแจ้งให้สมาทาน ให้อาจหาญ ให้ร่าเริง ด้วยธรรมมีกถาอันปฏิสังยุตต์ด้วยนิพพาน ก็ภิกษุเหล่านั้นกระทำให้มั่น มนสิการแล้วน้อมนึกธรรมีกถาด้วยจิตทั้งปวงแล้ว เงี่ยโสตลงฟังธรรม ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย อายตนะนั้นมีอยู่ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาสานัญจายตนะวิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ โลกนี้ โลกหน้าพระจันทร์และพระอาทิตย์ทั้งสองย่อมไม่มีในอายตนะนั้น
ดูกรภิกษุทั้งหลายเราย่อมไม่กล่าวซึ่งอายตนะนั้นว่า เป็นการมา เป็นการไป เป็นการตั้งอยู่ เป็นการจุติ เป็นการอุปบัติ อายตนะนั้นหาที่ตั้งอาศัยมิได้ มิได้เป็นไปหาอารมณ์มิได้นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ
​

ข้อความจากพระสูตรข้างต้น มีแต่คำว่า [อายตนะ] แสดงว่า ในภาษาบาลีคำว่า [อายตนะ] ในพระสูตรนี้ หมายถึง นิพพาน ต้องเข้าใจด้วยว่า พระไตรปิฎกที่เรากำลังนำมาศึกษากันนี้ เป็นพระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย คือ แปลมาจากภาษาบาลี หลักฐานจากพระสูตรข้างต้นแสดงให้เราทราบว่า [อายตนนิพพาน] เป็นภาษาไทย หลวงพ่อสดนำมาใช้เพื่อต้องการชี้เฉพาะให้ชัดเจนว่า หลวงพ่อหมายถึง "แหล่ง", "แห่ง", "ที่" ที่พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระอรหันต์ไป "อยู่" เมื่อ "ละ" ขันธ์ห้าของมนุษย์นี้แล้ว
ข้อความจากพระสูตรดังกล่าวยังแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนอีกว่า ภาษาของมนุษย์ในโลกนี้ ไม่มี "คำ" ที่แสดงสภาพของนิพพานได้ การที่พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ "รู้" และ "เข้าใจ" นิพพานแล้ว แต่ก็ไม่ทรงบัญญัติศัพท์สำหรับนิพพานโดยเฉพาะ ก็เป็นเพราะว่า สภาวะของนิพพานนั้น "แตกต่าง" จากสภาวะของภพสามโดยสิ้นเชิง
การบัญญัติศัพท์ขึ้นมาใหม่ จึงไม่มีประโยชน์อันใด เพราะ ไม่สามารถจะสื่อความกับมนุษย์ทั้งหมายได้ พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์จึงต้องใช้ภาษาที่สามารถสื่อสารกับมนุษย์ให้เข้าใจได้ หลักการที่ว่านี้ ก็มีมากมายในพระไตรปิฎก

 

นิพพานสูตรที่ 3 จาก พระสุตตันตปิฎก เล่ม 17 ขุททกนิกาย อุทาน- ปาฏลิคามิยวรรคที่ 8 เขียนไว้ดังนี้

[160] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวันอารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ก็สมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงชี้แจงให้ภิกษุทั้งหลายเห็นแจ้งเงี่ยโสตลงสดับธรรม ลำดับนั้นแลพระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ทรงเปล่งอุทานนี้ ในเวลานั้นว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมชาติไม่เกิดแล้ว ไม่เป็นแล้ว อันปัจจัยกระทำไม่ได้แล้ว ปรุงแต่งไม่ได้แล้ว มีอยู่
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าธรรมชาติอันไม่เกิดแล้ว ไม่เป็นแล้วอันปัจจัยกระทำไม่ได้แล้ว ปรุงแต่งไม่ได้แล้ว จักไม่ได้มีแล้วไซร้ การสลัดออกซึ่งธรรมชาติที่เกิดแล้ว เป็นแล้ว อันปัจจัยกระทำแล้ว ปรุงแต่งแล้ว จะไม่พึงปรากฏในโลกนี้เลย
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะธรรมชาติอันไม่เกิดแล้ว ไม่เป็นแล้ว อันปัจจัยกระทำไม่ได้แล้ว ปรุงแต่งไม่ได้แล้ว มีอยู่ ฉะนั้น การสลัดออกซึ่งธรรมชาติที่เกิดแล้ว เป็นแล้ว อันปัจจัยกระทำแล้ว ปรุงแต่งแล้วจึงปรากฏ ฯ
​

พระสูตรนี้ เป็นข้อความที่ถัดมาจากจากพระสูตรที่ยกตัวอย่างไปข้างต้น กล่าวคือ พระสูตรในตัวอย่างแรกเป็นนิพพานสูตรที่ 1 ส่วนพระสูตรนี้เป็นนิพพานสูตรที่ 3 ในพระสูตรนี้ พระพุทธเจ้ายืนยันว่า นิพพาน "มีอยู่" โดยทรงกล่าวว่า นิพพานเป็นธรรมชาติ ที่ไม่เกิดแล้ว ไม่เป็นแล้ว ปัจจัยต่างๆ ปรุงแต่งไม่ได้แล้ว "มีอยู่"
จะเห็นได้ว่า นิพพานสูตรที่ 1 และนิพพานสูตรที่ 3 ต่างก็ยืนยันว่า นิพพานมีอยู่ และมีอยู่อย่างคงที่ถ้าเปรียบเทียบกับภาษาของมนุษย์ในโลก การที่นิพพานมีอยู่อย่างคงที่ ก็ไม่มีอะไรที่จะไป "ดับนิพพาน" ได้ เพราะ พระสูตรดังกล่าวเป็นพุทธพจน์ หลักฐานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นของใครก็ตาม ถ้า "ขัด" กับพุทธพจน์ก็ถือว่าใช้ไม่ได้

 

พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๒๒ ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส เขียนไว้ดังนี้

[659] อมตนิพพาน ความสงบสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้น ตัณหา ความคลายกำหนัด ความดับ ความออกจากตัณหา เป็นเครื่องร้อยรัด ท่านกล่าวว่า นิพพานอันอะไรๆ นำไปไม่ได้ ในอุเทศว่า อสํหิรํ อสงฺกุปฺปํ ดังนี้.
คำว่า อันอะไรๆ นำไปไม่ได้ ความว่า อันราคะ โทสะ โมหะ ความโกรธ ความผูกโกรธ ความลบหลู่ ความตีเสมอ ความริษยา ความตระหนี่ ความลวง ความโอ้อวด ความกระด้าง ความแข่งดี ความถือตัว ความดูหมิ่นท่าน ความเมา ความประมาท กิเลสทั้งปวง ทุจริตทั้งปวง ความกระวนกระวายทั้งปวง ความเร่าร้อนทั้งปวง อกุสลาภิสังขารทั้งปวงนำไปไม่ได้ เป็นคุณชาติเที่ยง ยั่งยืน มั่นคง มีความไม่แปรปรวนเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า อันอะไรๆ นำไปไม่ได้.
อมตนิพพาน ความสงบสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหาความคลายกำหนัด ความดับ ความออกจากตัณหาเป็นเครื่องร้อยรัด ท่านกล่าวว่านิพพาน อันไม่กำเริบ ในคำว่า อสงฺกุปฺปํ ดังนี้.
ความเกิดขึ้นแห่งนิพพานใด ย่อมปรากฏ ความเสื่อมแห่งนิพพานนั้นมิได้มี ย่อมปรากฏอยู่โดยแท้. นิพพานเป็นคุณชาติเที่ยง ยั่งยืน มั่นคง มิได้มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่า อันอะไรๆ นำไปไม่ได้ ไม่กำเริบ.
​

ข้อความในพระสูตรนี้ มีคำว่า "อมตนิพพาน" กับ "นิพพาน" คำว่า "อมตนิพาน" หมายความว่า นิพพานเป็นอมตะ และข้อความท้ายๆ ของพระสูตรก็ยังยืนยันอีกว่า นิพพานนั้น เที่ยง ยั่งยืน มั่นคง ไม่แปรปรวน
โดยสรุป จากพระสูตรทั้ง 3 พระสูตรดังกล่าว จะเห็นว่า นิพพานเป็น "สิ่ง" ที่ยั่งยืน เป็นอมตะ ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่แปรปรวน ถ้าจะเขียนอีกอย่างหนึ่งก็ได้ว่า นิพพานเป็นนิจจัง/สุขัง/อัตตา
[ตรงนี้ขอแทรกเพื่ออธิบายว่า คำว่านิจจัง/สุขัง/อัตตานี้เป็นคำคุณศัพท์ (adjective) คำประเภทนี้มีหน้าที่สำหรับอธิบายสภาพของคำนาม (noun) เช่นคำว่า เสื้อขาว ขาวนั้นมีไว้เพื่อบรรยายสีของเสื้อ ดังนั้น ถ้ามีใครจะเขียนหรือพูดว่า "ไม่มีอัตตา" นั้น แสดงว่า ไม่ได้เข้าใจในหน้าที่ของคำ ขอยกตัวอย่างให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ถ้ามีคนบอกว่า "ประเทศไทยไม่มีหิมะ" ประโยคนี้ ถูกต้องทั้งในด้านธรรมชาติและภาษา เพราะ หิมะเป็นคำนาม เราจึงปฏิเสธได้ว่า "ไม่มี" แต่ถ้ามีคนกล่าวว่า ประเทศไทย ไม่มี "ขาว" อันนี้ไม่ถูกต้อง เพราะ "ขาว" เป็นสภาวะหรือสภาพ เราไม่สามารถบอกว่า คำคุณศัพท์ (adjective) ไม่มี]
ข้อที่น่าสังเกตอีกประการหนึ่งก็คือ พระไตรปิฎกเมื่อกล่าวถึงนิพพานจะใช้คำว่า "อายตนะ", "อมตนิพพาน", และ "นิพพาน" ไม่ได้ใช้คำว่า "อายตนนิพพาน" คำว่าอายตนนิพพานนั้น ขอย้ำอีกครั้งเป็นภาษาไทย

ถ้ากล่าวถึงหนังสือของหลวงพ่อสด หลวงพ่อใช้คำนี้เพื่อหมายถึง "ที่" ที่พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์จะไป "สถิตอยู่"

 

เมื่อทิ้งกาย จะได้กลับคืน ยังแดนนิพพาน
พ้นกายสามัญ บรรลุโสดา เป็นพระอรหันต์
เครื่องทรงทิพย์ อาภาพิไล ได้สวมใส่กัน
นั่งบัวบัลลังก์ มาลาประดับ บาทาเกือกเซียน

 

ธรรมปฏิบัติ ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้นั้น ทรงแสดงตามอัชฌาศัยของผู้ปฏิบัติ ๔ สาย ที่หาครูบาอาจารย์ ณ.ปัจจุบัน ศึกษาและปฏิบัติจนเข้าถึงเข้าใจครบในทุกๆสายนั้นแทบไม่มีเลย ฉะนั้นคำสอนของคณาจารย์ปัจจุบันจึงสอนเป็นการเฉพาะจุด ไม่ครอบคลุมทั้งหมด เมื่อไม่ครอบคลุมก็ย่อมมีแนวปฏิบัติที่แตกต่างจากที่ท่านปฏิบัติ และท่านก็ไม่เข้าใจ จนอาจมีความเข้าใจว่าข้อปฏิบัติที่ไม่เหมือนตัวเองนั้น ไม่ถูกก็เป็นได้ อย่างเช่นวิธีการเดิน จงกรมเป็นต้น
แนวปฏิบัติ ๔ สายนั้น เห็นมีก็แต่องค์พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานมหาเถระ วัดท่าซุงเท่านั้นที่ท่านสอนลูกศิษย์ครบทุกสาย กรรมฐาน ๔๐ ท่านก็ปฏิบัติจนครบทั้งหมด และนำมาแนะนำวิธีปฏิบัติให้แก่ลูกศิษย์ทั้งหมด มหาสติปัฏฐาน ๔ ท่านก็ปฏิบัติจนครบ และ อธิบายวิธีปฏิบัติให้แก่ลูกศิษย์อย่างละเอียด อารมย์พระอริยะเจ้า ตั้งแต่พระโสดาบัน สกิทาคามี อนาคามีและพระอรหันต์ ท่านก็อธิบายไว้อย่างละเอียดครบถ้วนสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เราจะหาศึกษาได้ คำสอนของท่านถึงพร้อมด้วยปริยัติ ปฏิบัติ และ ปฏิเวธ
ไม่ใช่เป็นการบรรยายธรรมแบบเลื่อนลอยไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายปลายทางอย่างที่นิยมกันมากในปัจจุบัน
ทาง๔ สายคือ
๑.สุขวิปัสสโก สามารถปฏิบัติและตัดกิเลสได้ เป็นพระอริยะเจ้าตั้งแต่พระโสดาบัน ถึงอรหันต์ได้ แต่ไม่มีทิพยจักขุญาณ ไม่สามารถเห็น ผี เห็นเปรต เห็นนรก สวรรค์ พรหม นิพพานได้ แต่ท่านเชื่อว่ามีจริงเพราะละมิจฉาทิฏฐิได้ในเบื้องต้นแห่งการปฏิบัติแล้ว
๒.เตวิชโช หรือ วิชชา ๓ คือมีทิพยจักขุญาณ สามารถเห็นสภาวะธรรมที่เป็นทิพย์ได้ เช่น เห็นผี เปรต นรก สวรรค์ พรหม และถ้าปฏิบัติจนถึงพระโสดาปฏิมรรค ก็จะสามารถเห็นพระนิพพานได้ สามารถระลึกชาติได้ และ ทำอาสาวะให้สิ้นไป ตั้งแต่ระดับโสดาบัน จนถึงอรหันต์ได้ ตัวอย่างสมัยพุทธกาลคือพระอนุรุธ
๓.ฉฬภิญโญ หรืออภิญญาหก ไม่เห็นอย่างเดียวอย่างวิชชา๓ สามารถไปนรก สวรรค์ ไปภพภูมิต่างๆได้ แสดงฤทธิ์ต่างได้ สุดท้ายทำอาสาวะให้สิ้นไปได้ ตัวอย่างสมัยพุทธกาลก็ พระมหาโมคคัลลานะ
๔.ปฏิสัมภิทัปปัตโต หรือ ปฏิสัมภิทาญาณ มีความสามารถครอบคลุมทั้ง ๓ สายข้างต้นทั้งหมด ที่พิเศษคือ จะรู้ทุกภาษาในโลกนี้ ทั้งภาษามนุษย์ และ ภาษาสัตว์ ความเป็นปฏิสัมภิทาญาณนี้ จะปรกกฏแก่ผู้ปฏิบัติได้เมื่อทำอาสาวะกิเลสให้สิ้นไประดับพระอนาคามีผล คือละสังโยชน์ได้ ๕ ขึ้นไป
วิธีปฏิบัติทั้ง ๔ สายนี้ ท่านสอนไว้ครบ ว่าจะปฏิบัติอย่างไรถึงจะนำไปสู่ วิชชา๓ อภิญญา ๖ ปฏิสัมภิทาญาณ ผู้สนใจหามาศึกษาเพื่อนำมาปฏิบัติได้ตามอัชฌาศัย ถ้าท่านได้วิชชา ๓ และละอาสาวะกิเลส ได้ถึงระดับพระโสดาปฏิมรรค ท่านก็จะสามารถเห็นแดนพระนิพพานได้ ถ้าท่านได้มโนมยิทธิท่านก็สามารถไปพระนิพพานได้ด้วยอทิสสมานกายอันบริสุทธิ์อย่างน้อยก็ระดับพระโสดาปฏิมรรค แม้ได้มโนมยิทธิ แต่ถ้าจิตสะอาดไม่ถึงระดับนี้ ก็ไม่สามารถเห็นและเข้าสู่พระนิพพานได้ สำหรับผมพอปฏิบัติตามคำสอนของท่านได้บ้าง พอมีความเข้าใจว่า สภาวะนรก สวรรค์ พรหม และพระนิพพานเป็นเช่นไร เลยไม่มีความสงสัยในสภาวะเหล่านี้ เพราะสามารถสัมผัสได้ด้วยตัวเอง จึงอยากให้ท่านผู้ยินดีในการปฏิบัติธรรมทุกๆท่าน พยายามปฏิบัติจนถึงขั้นหายสงสัยในสภาวะพระนิพพานบ้าง เพราะความเข้าเนื้อเข้าใจในสภาวะพระนิพพานอันเกิดจากการปฏิบัติได้ของเรานั้น มันอธิบายไม่ได้จริงๆ และที่สำคัญที่สุดคือการโต้เถึยงกันเรื่องพระนิพพานจนคนพุทธเราแตกเป็น สองกลุ่ม สามกลุ่มอย่างปัจจุบันนี้ก็จะได้หมดไป
ผู้ปฏิบัติได้ย่อมเห็นได้ด้วยตนเอง และเป็นสิ่งที่ไม่เหลือวิสัยสำหรับผู้ที่ไม่ถือทิฏฐิมานะจนเกินไป แล้วเมื่อเรารู้แล้วเราก็จะพูดเหมือนกันหมดว่า นิพพานัง ปะระมังสุขังนั้นเป็นเช่นไร เพราะไม่ได้พูดจากการศึกษาจากตำรา หรือเชื่อมาจากครูบาอาจารย์ที่ยังมีความเห็นต่างๆกันไป

 

ขออนุโมทนา สาธุกับบทความนี้และทุกๆคำตอบด้วยคะ

เราปรารถนาเข้าสู่พระนิพพาน เบื่อหน่ายการเกิด แก่ เจ็บ ตาย.....

 

สุข...อันนิรันดร

ดับเย็นก็เป็นสุข​

 

อนุโมทนา สาธุ กับกระทู้ดีดีค่ะ ที่นำมาให้เราชาวพลังจิต
-----------------------------------------------------------------------
สุขกาย สุขใจ รักษา ตนให้ พ้นจาก ทุกข์ภัย ทั้งสิ้นเทอญ

 

อนุโมทนาสาธุ


พึงบำเพ็ญ ตบะ ละกิเลส
อันเป็นเหตุ หักห้าม กามฉันท์
มุ่งทำลาย ถ่ายบาป สาบสูญพันธุ์
เข้าสู่ขั้น สุโข ฌาณโกลีย์

 

อนุโมทนาสาธุครับผม เวลาเรามีไม่มาก เกิดมาชาติหนึ่ง เวลาสูญเปล่ามีมาก เวลาทำงานจริงๆมีไม่มาก เวลาเหลือน้อย จะทำอะไรรีบๆทำ
หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศา

 

ขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้และผู้ร่วมอนุโมทนาด้วยทุกท่านครับ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ