ฝันไปหรือเป็นจริง อทิสมานกายหลุดออกจากกายเนื้อ

ผมไม่ทราบว่าฝันไปหรือเป็นเรื่องจริง ผมพึ่งได้ฝึกการนั่งสมาธิประมาณ2เดือน ก็ฝึกไปแบบไม่มีครู แต่ก็พอได้หนังสือของหลวงพ่อฤษีลิงดำมาบ้าง ใช้คำภาวนา มะนะ พะธะ ภาวนาไปจิตก็สงบบ้างฟุ้งซ่านบ้าง ผมนั่งสมาธิทุกเช้า ตอนตี 5 นั่งครั้งหนึงประมาณ 1ช.ม ครึ่ง มีอยู่วันหนื่งผมตื่นเช้ามา โดยที่ยังไม่ลุกจากที่นอน ก็ลองนอนภาวนาดูไปเรื่อยๆ ก้รู้สึกว่ามีปีติ เกิดขนลุกซู่ซ่า รู้สึกมีแรงบีบ เหมือนกับกายในมันจะแทรกออกมา แล้วมันก็ออกมาจริง พอมันออกมาได้ ผมก็มองเห็นตัวเองนอนอยู่ ตอนนั้นมันไม่เหมือนฝัน มันเหมือนเป็นเหตุการณ์จริง แล้วผมก็เดินไปรอบๆห้อง คิดว่าจะไปไหนดี ก็เห็นภาพแม่ขึ้นมา ส่วนรายละเอียดผมขอไม่เล่าน๊ะครับ สักครู่ภาพนั้นก็หายไป แล้วก็รู้สึกตัว พอรู้สึกตัวมันเหมือนกับเราฝันไป แต่ความจริงตอนนั้นผมตื่นอยู่แล้วกำลังนอนภาวนา ผมมีอาการอย่างนี้ 3 ครั้งแล้วครับ ทุกครั้งนอนภาวนาตอนเช้าหลังจากตื่นนอน ขอคำชี้แนะจากท่านผู้รู้ด้วยครับ นั้นมันคือความฝันหรือเปล่า

 

ดีจังเลยครับ ฝึกต่อไปครับเอาใจช่วย

 

...เป็นมโนมยิทธิแบบเต็มกำลัง
...บางคนได้ขณะภาวนา
...บางคนถอนสมาธิหลับไปแล้วค่อยได้ก็มี

...อนุโมทนานะครับของเก่ามาเยอะ
...ถ้าเข้ามโนฯ ได้ อีก อธิษฐานต่อสมเด็จฯ หรือ หลวงพ่อให้ท่านนำ
...ไปสถานที่ต่างๆ ได้เลยนะขอรับ...

 

ประสบการณ์คล้ายกันครับ ของผมได้ตอนช่วงฝึกใหม่ๆ ใช้กำลังค่อนข้างสูงและเคร่งเครียดมาก ใช้เวลานานด้วยครับ ช่วงออกมามีอาการเหมือนกัน แต่หลังจากนั้นไม่ได้อีกเลย เคยออกมาได้ 3-4 ครั้ง

ออกครั้งแรกพบกับคนหนึ่งมาชวนไปที่ไหนไม่ทราบ ตัวดำปี๋ผิวเกลี้ยง ไม่มีผม หรือขน เราก็ตั้งใจจะไป แต่มานึกได้ว่าเคยมีคนเตือนว่าไม่ให้ไปกับคนที่ไม่รู้จัก จึงปฏิเสธไป จากนั้นหมอนั่นขยายออกมาเป็น 2 คนดึงเราไว้ เราก็สู้คว้าไม้มาสู้ คราวนี้มันแยกตัวออกมาเป็น 10 เลย จับแขนจับขาเรายกขึ้นจะพาออกไป ดิ้นไม่หลุด นึกถึงคาถายันต์เกราะเพชร ภาวนาได้พักนึงหลุดมาได้รีบโดดขึ้นเตียง ลุกขึ้นนั่งทันที คืนนั้นนอนไม่หลับเลยครับ

 

ไม่แน่ใจครับ

 

อนุโมทนาด้วยครับคุณญาน แสดงว่าสะสมของเก่าไว้เยอะครับ
ผมฝึกมาเกือบปี จิตนิ่งได้ครั้งเดียวเองนอกนั้นแค่สงบ

 

หากฝึกสมาธิโดยยังไม่มีครู
จะเป็นอันตรายมั๊ยคะ

 

โมทนาสาธุด้วยคับ
ผมก้อเคยเกิดเห็นการณ์อย่างนี้คล้ายๆกัน
ปฏิบัติต่อไปนะคับ

 

อาการแบบนี้ดิฉันก็เคยเป็น 1 ครั้งในชีวิต หลังจากนั่งสมาธิเสร็จดิฉันก็ล้มตัวลงนอน เหมือนจะอาการกึ่งหลับกึ่งตื่น แล้วก้เห็นร่างตัวเองลอยออกมาตกใจมากนึกว่าตัวเองคงตายแล้วเพราะเห็นร่างกายจริงๆของเรานอนอยู่ ตอนนั้นร่างดิฉันลอยขึ้นในระดับแนวนอนเริ่มสำรวจตัวเองเห็นร่างกายตัวเองเห็นแขนเห็นมือตัวเองโปร่งใสมากเลยเหมือนแก้วใส,ซึ่งอยู่ในลักษณะลอยตัวแต่บังคับตัวเองไม่ค่อยได้มเหมือนจริงมากคิดว่าไม่ได้ฝันไปแน่นอน ดีใจที่มีคนมีอาการเหมือนดิฉัน

 

เขาเรียกว่าผีอำ

 

เมื่อคืนดิฉันสวดมนต์ และนั่งสมาธิภาวนานะมะ พะธะ ก่อนนอนตามปกติ
จากนั้นได้เข้านอนตามปกติ ประมาณตี 2 กว่าๆ มีความรู้สึกว่าอากาศเย็นๆ
เลยลุกเอาผ้ามาห่มตัว สักพักรู้สึกว่าตัวสั่นๆ คล้ายเหมือนคนถูกผีอำ
ดิฉันได้ภาวนาคาถาเงินล้านยังไม่ทันจบดี มีความรู้สึกตัวอีกทีคือเห็นตัวเอง
เป็นแสงสีขาวนวลๆ มีแสงคล้ายสีหลอดนีออนลอยออกไปอยู่ตรงยอดต้นไม้
ที่ข้างหน้าต่าง ใจคิดอยากไปเที่ยวหาแม่ที่บ้านอีกหลัง แต่กลัวว่า
ถ้าไปแล้วจะได้รับอันตราย เลยเข้าไปห้องลูกสาว และเดินวนไป วนมาบนบ้าน
จากนั้นได้เข้าไปที่ห้องพระสวดมนต์ขอให้ท่านพาเข้ากายหยาบที่นอนอยู่อีกห้องหนึ่ง
มารู้สึกตัวอีกทีคือตื่นตอนเช้ามา และวันนั้นทั้งวันไม่หิวอะไรเลยค่ะ
ลืมบอกไปว่าดิฉันฝึกมโนมยิทธิได้ 3 เดือนค่ะ ก่อนจะเกิดเหตุการณ์นี้

 

อนุโมทนากับทุกคนจริงๆ
มีแต่คนที่มีบุญเก่าแยอะๆ
ทั้งนั้นเลย สาธุคับ
​

________________________________________________________________________

เล่ม 1. หนทางแห่งการพ้นทุกข์.rar
เล่ม 2. หนทางแห่งการบรรลุ.rar<​

 

เหตุการณ์เมื่อเช้านี้ ตื่นมาตั้งแต่ ตีห้า ก็นอนไม่หลับ พิจารณาเรื่อยเปื่อยไปแบบใจสบายๆ ท่องพุทโธ นะมะพะธะ ไปเรื่อย จบด้วยคาถาเงินล้าน ดูนาริกา อ้าว 7.24 น. ลูกชายบอกตื่นละม่าม๊า จะไปข้างล่างละ เราก็นอนต่ออีกนิดเพราะวันหยุดเรา ก็ ท่องคาถาเงินล้าน
ไปๆ มาๆ อ้าว แสงอะไรหว่า ไม่เหมือนนิมิตรของทั่วไปของการจับลม ก็ดูๆ ไป เพ่ง
นวล ขาว วนๆ ก็พุ่งจิตไปตรงแสงนั่น ไปทะละมิติไหนไม่รู้ ภาพเป็นสวนหลังบ้าน เอ๊ะใครมาขัดรั้วให้เราหว่า ขาวจั๋วะเลย แล้วได้ยินเสียงคนอื้ออึง ไม่ได้ศัพท์ จับใจความไม่ได้ ภาพก็เป็นคนหลากหลาย เป็นภาพคนใส่เสื้อหลากสี แล้วจู่ๆ ก็ไปโผล่สถานที่แห่งหนึ่ง
เหมือนวัด มีบันไดขึ้นไปสูงมาก มีต้นไม้ร่มลื่น อากาศเย็นสบายมาก เห็นเจดีย์สีขาวๆ ทรงระฆังคว่ำผอมๆ แหลมๆ เห็นเจดีย์ทั้งหมด 3 องค์ด้วยกัน เห็นคนมากมายแต่ไม่เห็นชัดเป็น ญ หรือ ช
มีการถามกันว่า เธอเห็นเป็นสีอะไร บางคน บอก แดง บางคนเหลือง บางคนขาว
รู้ตัวอีกที อ้าว ทำไมหัวใจเราเต้นแรงจัง อาการเหมือนตกณาน หอบ แฮ่กๆ ดูนาริกา 8.14 น. ตั้งเกือบชั่วโมง แต่เหมือนเราไปแค่แว๊บเดียวเอง