ผีและเทวดามีจริง จากหลักฐานในพระไตรปิฎก

<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>
ความเชื่อเรื่องผีเรื่องเทวดานี้ เป็นเรื่องที่ได้รับความสนใจกันทั่วไปทุกมุมโลก<O></O>
แม้ในประเทศที่เจริญแล้ว เช่น สหรัฐ อังกฤษ และฝรั่งเศส เป็นต้น<O></O>
<O></O>
ข้อความต่อไปนี้ ได้คัดย่อมาจาก หนังสือ “ผีและเทวดามีจริง รวบรวมจาก<O></O>
หลักฐานในพระไตรปิฎก และข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ได้” โดย อาจารย์ พร<O></O>
รัตนสุวรรณ <O></O>
<O></O>
................<O></O>
<O></O>
ต่อมา เมื่อได้อ่านหนังสือพระไตรปิฎกมากขึ้น และได้ฝึกฝนตนเองในทาง<O></O>
สมาธิและวิปัสสนา เป็นเวลานานขึ้น ความเข้าใจที่ว่าผีและเทวดาไม่มีได้<O></O>
เปลี่ยนไป กลับมาเห็นว่า มี และเห็นได้อย่างชัดเจนอีกหลายอย่างว่า<O></O>
เรื่องนี้ถ้าเชื่อกันให้ถูกทางแล้ว มีประโยชน์มาก เรื่องนิยายหรือคำบอกเล่า <O></O>
ที่เกี่ยวกับเรื่องผีสางเทวดา จะต้องตัดออกไปก่อน ในเมื่อเรื่องที่เล่ากันมา <O></O>
นั้นไม่ถูกต้องตามหลักวิชา ...<O></O>
<O></O>
(หลักวิชาที่ถูกต้อง คือ ควรศึกษาจากพระไตรปิฎกก่อน) <O></O>
<O></O>
(เมื่อพิสูจน์ได้แค่ไหน จงเชื่อเพียงแค่นั้น) <O></O>
<O></O>
<O></O>
<O></O>
พระสูตรที่แสดงว่า ผีและเทวดามี<O></O>
<O></O>
“ดูกรคหบดีทั้งหลาย มีอยู่สมณพราหมณ์บางพวกมีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิ<O></O>
อย่างนี้ว่า <O></O>
<O></O>
1. นตฺถิ ทินฺนํ การให้ทานไม่มีผล<O></O>
2. นตฺถิ ยิฏฐํ การบูชาไม่มีผล<O></O>
3. นตฺถิ หุตํ การเคารพบูชาไม่มีผล<O></O>
4. นตฺถิ สุกฏทุกฺกฏานํ กมฺมานํ ผลํ วิปาโก <O></O>
ผลและวิบากของกรรมดีและกรรมชั่วไม่มี<O></O>
5. นตฺถิ อยํ โลโก โลกนี้ไม่มี (คือเห็นว่า สัตว์ในโลกอื่นมาเกิดในโลกนี้<O></O>
ไม่ได้ เพราะตายแล้วสูญ)<O></O>
6. นตฺถิ ปโร โลโก โลกอื่นไม่มี (คือเห็นว่า สัตว์ในโลกนี้ไปเกิดในโลกอื่น<O></O>
ไม่ได้ เพราะตายแล้วสูญ)
7. นตฺถิ มาตา คุณของมารดาไม่มี<O></O>
8. นตฺถิ ปิตา คุณของบิดาไม่มี<O></O>
9. นตฺถิ โอปปาติกา พวกโอปปาติกะไม่มี <O></O>
(คือเห็นว่าพวกผีและเทวดาไม่มี)
10. นตฺถิ สมณพฺราหมณา สมฺมคฺคตา สมฺมา ปฏิปนฺนา เย อิมญฺจ โลกํ<O></O>
สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา ปเวเทนฺติ สมณพราหนณ์ <O></O>
ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบได้บรรลุธรรมอันชอบ (คือ <O></O>
บรรลุอภิญญา มรรคผล และนิพพาน)<O></O>
กระทำให้แจ้งด้วยตนเอง ซึ่งโลกนี้และโลกอื่นด้วย<O></O>
อภิญญา แล้วสอนผู้อื่นรู้ได้ด้วย ไม่มี (คือเห็นว่า<O></O>
ผู้หมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ไม่มี หรือผู้ที่สำเร็จอภิญญา<O></O>
สามารถที่จะรู้เรื่องนรกสวรรค์ และสามารถที่จะมีหูทิพย์<O></O>
ตาทิพย์ เห็นเจรจาติดต่อกับโอปปาติกะได้ และมีอิทธิ<O></O>
ปาฏิหาริย์อื่น ๆ ไม่มี เพราะผิดวิสัยธรรมชาติ)<O></O>
<O></O>
<O></O>
ดูกรท่านคหบดีทั้งหลาย สมณพราหมณ์เหล่าใดมีวาทะอย่างนี้ มีความเห็น<O></O>
อย่างนี้ สมณพราหมณ์เหล่านั้นเป็นอันหวังได้ว่า จะต้องเบื่อหน่ายในกุศลธรรม<O></O>
3 คือ กายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต และจะยึดถือปฏิบัติอยู่แต่ในอกุศลธรรม3<O></O>
คือ กายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต ข้อนั้นเป็นเพราะเหตุใร ก็เพราะสมณพราหมณ์<O></O>
ผู้เจริญเหล่านั้น ไม่เห็นโทษ ไม่เห็นความต่ำทราม ไม่เห็นความเศร้าหมองของ<O></O>
อกุศลธรรมทั้งหลาย ไม่เห็นคุณค่าแห่งความบริสุทธิ์ ของกุศลธรรมทั้งหลาย<O></O>
ก็ปรโลกมีอยู่แท้ ๆ เขากลับมีความเห็นว่าปรโลกไม่มี ฉะนั้น ความเห็นของเขา<O></O>
จึงจัดเป็นมิจฉาทิฏฐิ ความคิดของเขาก็จัดเป็นมิจฉาสังกัปปะ ก็ปรโลกมีอยู่แท้ ๆ<O></O>
แต่เขากลับพูดว่าปรโลกไม่มี ฉะนั้น คำพูดของจึงเป็นมิจฉาวาจา<O></O>
<O></O>
อนึ่ง พระอรหันต์ทั้งหลาย ย่อมรู้อยู่แก่ใจว่า ปรโลกมีอยู่ ฉะนั้น ผู้ที่ถือว่า ปรโลก<O></O>
ไม่มี จึงได้ชื่อว่า เป็นปฏิปักษ์ต่อพระอรหันต์ทั้งหลายอีกด้วย ในเมื่อตนเองถือ<O></O>
เช่นนั้น และสอนให้คนอี่นเชื่อตาม จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ประกาศอสัทธรรม และด้วย<O></O>
อสัทธรรม ที่ตนเองประกาศออกมาเช่นนั้น ย่อมจะเป็นเหตุให้ยกตนข่มคนอื่นอีกด้วย<O></O>
(อสัทธรรม ไม่คงทนต่อการพิสูจน์ และผู้ประกาศอสัทธรรมใจย่อมไม่สูง ฉะนั้น<O></O>
เมี่อถูกคัดค้าน ก็มักจะใช้วิธีข่มผู้อื่น เพื่อเอาชนะ และย่อมละศีลได้ง่าย ประพฤติ<O></O>
อยู่แต่ในทางทุศีล ดูกรคหบดีทั้งหลาย เพราะอาศัยมิจฉาทิฏฐิเป็นปัจจัย ย่อมก่อ<O></O>
ให้เกิดอกุศลธรรมไม่น้อยทีเดียว<O></O>
<O></O>
อนึ่ง ในเรื่องปรโลกนี้ ท่านคหบดีทั้งหลาย สำหรับคนที่ฉลาดทั้งหลายเขาย่อมคิด<O></O>
ว่า ถ้าหากปรโลกไม่มี คนที่ทำบาปไว้ก็นับว่าปลอดภัยไป แต่ถ้าหากปรโลกมีจริง<O></O>
คนที่ทำบาปไว้ตายไปแล้วก็จะเข้าถึงอบายทุคติ วินิบาต นรก หรือถึงแม้จะไม่พูด<O></O>
ถึงเรื่องปรโลก แต่คนที่มีความเห็นผิดและเป็นผู้ทุศีล ก็ย่อมจะถูกวิญญูชนติเตียน<O></O>
ในโลกนี้เอง เพราะฉะนั้นคนที่มีความเห็นผิดจึงต้องประสบผลร้ายถึง 2 ทาง คือ<O></O>
ถูกติเตียนในโลกนี้ เมื่อตายไปแล้ว ก็จะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต และนรก<O></O>
อีกด้วย “<O></O>
<O></O>
อปัณณกสูตร ม.ม. 13/101-102<O></O>
<O></O>
<O></O>
จากข้อความในอปัณณกสูตรที่อ้างมานี้ ท่านจะเห็นว่า ผีและเทวดาเป็นชีวิตอีก<O></O>
ประเภทหนึ่ง ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงเรียกว่า โอปปาติกะ เพื่อที่จะให้เข้าใจเรื่อง<O></O>
นี้แจ่มแจ้งยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าขออ้างพระสูตรเกี่ยวกับโอปปาติกะมาให้ท่านได้ศึกษา<O></O>
อีก<O></O>
<O></O>
<O></O>
<O></O>
<O></O>
อ้างอิง : หนังสือ “ผีและเทวดามีจริง รวบรวมจากหลักฐานในพระไตรปิฎก <O></O>
และข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ได้” โดย อาจารย์ พร รัตนสุวรรณ พิมพ์ที่ระลึก<O></O>
ในงานพระราชทานเพลิงศพ คุณหญิงวิเศษโภชนา ณ วัดโสมนัสวิหาร <O></O>
เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2509



Welcome to Surasak 's Blog, Thailand,

 

<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O> </O>
พระสูตรที่แสดงว่า ผีและเทวดาเป็นชีวิตอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งมีอยู่จริง ๆ<O></O>
<O> </O>
● กำเนิดชีวิต<O></O>
<O> </O>

 

เครื่องมือสำหรับพิสูจน์เรื่องโอปปาติกะ




สภาพของชีวิตโอปปาติกะมีอยู่อย่างไร และเกิดมาได้อย่างไร ก็ได้กล่าวมาแล้ว

พร้อมทั้งอ้างหลักฐานจากคัมภีร์ ซึ่งผู้ที่เชื่อถือคัมภีร์ ก็ย่อมจะเชื่อว่าโอปปาติกะ

นั้นมีจริง แต่การเชื่อแบบนั้นเป็นการเชื่อตามตำรา




ส่วนผู้ที่ต้องการจะเชื่อด้วยข้อเท็จจริงนั้น เท่าที่อ้างมาไม่พอที่จะทำให้เชื่อถือได้

และก็อาจจะเกิดปัญหาอีกว่า




ผู้ที่เชื่อเรื่องนี้ได้สนิทนั้น เขามีข้อพิสูจน์อย่างไร เห็นข้อเท็จจริงอะไร จึงได้ลง

ความเห็นว่า ผีสางเทวดามีจริง ? และทางพระพุทธศาสนาได้มีการพิสูจน์อย่างไร




ก่อนอื่น ขอให้ย้อนไปถึงข้อความในอปัณณกสูตร ที่ว่า




“ผู้ใดมีวาทะหรือความเห็นดังต่อไปนี้แล้วเป็นมิจฉาทิฏฐิ กล่าวคือ เห็นว่า

สมณพราหมณ์ ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ได้บรรลุธรรมอันชอบ (คือ บรรลุอภิญญา

มรรคผล และนิพพาน) กระทำให้แจ้งด้วยตนเอง ซึ่งโลกนี้และโลกอื่นด้วยอภิญญา แล้วสอนให้คนอื่นรู้ด้วย ไม่มี ”



(คือเห็นว่า ผู้หมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ไม่มี หรือผู้ที่สำเร็จอภิญญาสามารถ
ที่จะรู้เรื่องนรกสวรรค์ และสามารถที่จะมีหูทิพย์ตาทิพย์ เห็นเจรจาติดต่อกับโอปปาติกะ และมีอิทธิปาฏิหาริย์อื่น ๆ อีกไม่มี เพราะผิดวิสัยธรรมชาติ)













อภิญญา แปลว่า ความรู้ชั้นสูง มีอยู่ 6 อย่าง คือ




1. อิทธิวิธิ การแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ต่าง ๆ

2. ทิพพโสต หูทิพย์ ซึ่งสามารถที่จะฟังเสียงที่เบาหรือเสียงที่ไกลเกินกว่า

หูธรรมดาได้ ฟังเสียงของพวกโอปปาติกะได้

3. เจโตปริยญาณ ญาณที่ทำให้อ่านใจผู้อื่นได้

4. ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ญาณที่ทำให้ระลึกชาติได้

5. จุตูปปาตญาณ ญาณที่ทำให้เกิดตาทิพย์ ซึ่งสามารถที่จะเห็นสิ่งที่เล็ก

หรือสิ่งที่อยู่ไกลสิ่งที่ปิดบังได้ ซึ่งตาธรรมดามองไม่เห็น

และสามารถเห็นพวกโอปปาติกะได้ เจรจาติดต่อกันได้

และสามารถรู้เรื่องกรรม เรื่องจุติปฏิสนธิได้เป็นอย่างดี

6. อาสวักขยญาณ ญาณที่ทำให้อาสวะกิเลสหมดสิ้นจากสันดาน




(หมายเหตุ : ข้อ 5 ตามพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ ของ

พระธรรมปิฎก ( ป.อ. ปยุตฺโต) ใช้คำว่า ทิพพจักขุ ตาทิพย์ ซึ่งมีความหมาย

ใกล้เคียงกัน - ผู้เขียน)



ผู้ที่ได้บรรลุอภิญญาเหล่านี้ จะรู้เรื่องโลกนี้และโลกอื่น เช่น โลกของโอปปาติกะได้เป็นอย่างดี เพราะเป็นการรู้แจ้งด้วย ตาทิพย์ หูทิพย์ ด้วย
เจโตปริยญาณและด้วยญาณอื่น ๆ อีก เครื่องมือเหล่านี้แหละที่ช่วยทำให้มี

ความรู้ในเรื่องเหล่านี้ได้อย่างแจ่มแจ้ง รู้โดยมีประสบการณ์




อนึ่ง พึงเข้าใจไว้ด้วยว่า ผู้ที่ได้อภิญญาเหล่านี้ ไม่ใช่มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้น

ในสมัยพุทธกาล ผู้ได้บรรลุอภิญญาทั้ง 6 มีจำนวนมากมาย และโดยเฉพาะ

อภิญญา ข้อที่ 1 ถึง 5 เป็นอภิญญาชั้นโลกิยะ



คนธรรมดาซึ่งยังละกิเลสไม่ได้ ไม่ได้เป็นอริยบุคคล แต่ได้ฌานชั้นสูง ก็สามารถบรรลุได้ ดังเช่น พวกฤาษี หรือโยคี ซึ่งไม่ใช่นักบวชในพระพุทธศาสนา แต่ได้อภิญญาชั้นโลกิยะก็มีจำนวนไม่น้อย แม้แต่ในปัจจุบันนี้ก็ยัง

พอหาได้ในอินเดีย



อนึ่ง พึงเข้าใจไว้อีกอย่างหนึ่งว่า หลักวิชาเกี่ยวกับเรื่องอภิญญานั้น แม้แต่จะศึกษาแต่เพียงในทางทฤษฎีอย่างเดียวก็ต้องใช้เวลามากกว่าจะเข้าใจ ส่วน
การที่จะให้เห็นแจ้งด้วยตนเองจริง ๆ ต้องอาศัยการปฏิบัติ ซึ่งต้องใช้เวลา
นานนับเป็นปี และบุคคลที่จะปฏิบัติ ซึ่งต้องใช้เวลานานนับเป็นปี และบุคคล
ที่จะปฏิบัติได้นอกจากจะต้องอาศัยสิ่งแวดล้อมอย่างดีแล้ว ยังจะต้องอาศัย
พื้นคุณธรรมและความรู้อย่างเพียงพออีกด้วย ซึ่งบุคคลประเภทนี้หาได้ยาก
ด้วยเหตุนี้ บุคคลที่บรรลุอภิญญาจึงหากันไม่พบ ที่มีบ้างก็ไม่สมบูรณ์

ประกอบกับเรื่องเหล่านี้ได้เสื่อมมานานตามกาลเวลา ครูบาอาจารย์ที่สามารถสอนเรื่องเหล่านี้ให้ได้ผลจริง ๆ ก็หายาก



แต่อย่างไรก็ดี เรื่องเหล่านี้กำลังจะได้รับการฟื้นฟูกันขึ้นมาใหม่ ไม่เฉพาะ
แต่ในเมืองไทย แต่หมายถึงในต่างประเทศก็ได้มีนักศึกษาค้นคว้าในเรื่องนี้
กันมากเข้าใจว่าในไม่ช้า เรื่องลี้ลับเหล่านี้คงจะถูกเปิดเผยกันมากขึ้น คนที่
เชื่อเรื่องเหล่านี้ก็จะมีมากขึ้นด้วย




























อ้างอิง : หนังสือ “ผีและเทวดามีจริง รวบรวมจากหลักฐานในพระไตรปิฎก

และข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ได้” โดย อาจารย์ พร รัตนสุวรรณ พิมพ์ที่ระลึก

ในงานพระราชทานเพลิงศพ คุณหญิงวิเศษโภชนา ณ วัดโสมนัสวิหาร
เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2509

 

<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>
วิธีติดต่อกับโอปปาติกะ<O></O>
<O></O>
โดยปกติการติดต่อกับโอปปาติกะ ทำได้ 3 วิธี กล่าวคือ <O></O>
<O></O>
เชิญลงถ้วย ซึ่งคนทั่วไปเรียกว่า ผีถ้วยแก้ว ซึ่งวิธีนี้ในสมัย<O></O>
พุทธกาลก็มี เรียกว่า อาทาสปัญหา ได้แก่ การเชิญเทวดาลงในแก้ว แล้ว<O></O>
ถามปัญหา<O></O>
<O></O>
2. เข้าทรง วิธีนี้ในสมัยพุทธกาลก็มี เรียกว่า กุมารีปัญหา ได้แก่ <O></O>
การเชิญให้เทวดาเข้าสิงในสรีระของกุมารี แล้วถามปัญหา <O></O>
<O></O>
3. เข้าสมาธิไปติดต่อ ซึ่งผู้ที่จะเข้าสมาธิไปติดต่อได้ จะต้องได้<O></O>
สมาธิขั้นสูง เข้าได้ลึกจนไม่รู้ตัว และมีแสงสว่างเกิดขึ้นภายในใจด้วย <O></O>
แสงสว่างที่เกิดขึ้นภายในใจนี่แหละที่ทำให้เห็นรูปร่างโอปปาติกะ ทั้งสามารถ<O></O>
พูดกันได้ ถามเรื่องราวต่าง ๆ กันได้<O></O>
<O></O>
<O></O>
พระพุทธเจ้าทรงมีพุทธกิจอยู่อย่างหนึ่ง ซึ่งทรงทำเป็นประจำ คือ เวลา<O></O>
เที่ยงคืน จะมีพวกเทวดาจากที่ต่าง ๆ มาเฝ้าทูลถามปัญหา และพระองค์จะ<O></O>
ทรงตอบปัญหาทุกข้อที่เทวดาเหล่านั้นถาม <O></O>
<O></O>
เรื่อง มงคลสูตร ซึ่งกล่าวถึงเรื่องการไม่คบคนพาล คบบัณฑิต บูชาสิ่งที่<O></O>
ควรบูชา เป็นมงคลอันสูงสุด เป็นต้นนั้น เป็นตัวอย่างอันหนึ่งที่แสดงถึง<O></O>
เรื่องเทวดาทูลถามปัญหาว่า อะไรเป็นมงคล และพระองค์ก็ได้ทรงตอบ<O></O>
เช่นนั้น<O></O>
<O></O>
เรื่องในทำนองนี้ ในคัมภีร์ได้มีบันทึกไว้มากมาย ซึ่งเป็นการยากที่จะปฏิเสธว่า<O></O>
เรื่องเหล่านี้ไม่จริง พระพุทธเจ้าทรงติดต่อกับเทวดาทั้งหลายได้ด้วยวิธี<O></O>
เข้าสมาธิ<O></O>
<O></O>
<O> </O>
<O>
</O>
พระสูตรที่แสดงว่า พระพุทธเจ้าได้ทรงเห็นเทวดา ทรงเจรจากับเทวดา<O></O>
ด้วยวิธีของสมาธิ<O></O>
<O></O>
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประทับอยู่ที่ ภูเขาหินพื้นราบแห่งหนึ่งชื่อว่า<O></O>
คยาสีสะ ใกล้หมู่บ้านคยา ณ ที่นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสกับภิกษุ<O></O>
ทั้งหลายว่า<O></O>
<O></O>
ภิกษุทั้งหลาย ก่อนที่เรายังไม่ได้ตรัสรู้ ยังเป็นโพธิสัตว์อยู่ ครั้งนั้นเราก็กำหนด<O></O>
เห็นแสงสว่างได้ แต่ครั้งแรกยังไม่เห็นรูปทั้งหลาย เราจึงได้เกิดความคิดว่า<O></O>
ถ้าหากเราจะพึงกำหนดเห็นแสงสว่างได้ด้วย และเห็นรูปทั้งหลายได้ด้วย<O></O>
ญาณทัศนะของเราอันนี้ก็จะพึงบริสุทธิ์ยิ่งขึ้นอีก<O></O>
<O></O>
ฉะนั้น ในเวลาต่อมา เราจึงไม่ประมาทพยายามปฏิบัติให้ดียิ่งขึ้น ครั้นแล้วเราก็<O></O>
กำหนดเห็นแสงสว่างได้ด้วย และเห็นรูปทั้งหลายได้ด้วย แต่จะอยู่ในสมาธิ<O></O>
เจรจาไต่ถามกับเทวดาทั้งหลายยังไม่ได้ (กล่าวคือ พอจะถามอะไรกับเทวดา<O></O>
สมาธิก็ถอยออกมา แสงสว่างก็หายไป รูปของเทวดาก็หายไป) <O></O>
<O></O>
เราจึงได้เกิดความคิดว่า ถ้าหากเราจะพึงกำหนดเห็นแสงสว่างได้ด้วย เห็น<O></O>
รูปเทวดาทั้งหลายได้ด้วย และอยู่ในสมาธิ เจรจาไต่ถามกับเทวดาทั้งหลาย<O></O>
ได้ด้วย ญาณทัศนะอันนี้ของเราก็จะพึงบริสุทธิ์ยิ่งขึ้นอีก<O></O>
<O></O>
ฉะนั้น ในเวลาต่อมาเราจึงไม่ประมาท พยายามปฏิบัติให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ครั้นแล้ว<O></O>
เราก็กำหนดเห็นแสงสว่างได้ด้วย เห็นรูปทั้งหลายได้ด้วย และอยู่ในสมาธิ<O></O>
เจรจาไต่ถามกับเทวดาทั้งหลายได้ด้วย แต่เราไม่รู้ว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้มา<O></O>
จากเทพนิกายไหน เราจึงได้เกิดความคิดว่า ถ้าหากเราจะพึงรู้ว่า เทวดาองค์<O></O>
นั้นองค์นี้มาจากเทพนิกายนั้นนิกายนี้ ญาณทัศนะของเราอันนี้ก็จะพึงบริสุทธิ์<O></O>
ยิ่งขึ้นอีก<O></O>
<O></O>
ฉะนั้น ในเวลาต่อมาเราจึงไม่ประมาทพยายามปฏิบัติให้ดียิ่งขึ้นอีก ครั้นแล้ว<O></O>
เราก็รู้จักเทวดาทั้งหลายว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้มาจากเทพนิกายนั้นเทพนิกาย<O></O>
นี้ แต่ยังไม่รู้ว่าเทวดาองค์นั้นองค์นี้จุติจากที่นั้นหรือที่นี้ แล้วจะไปเกิดในที่<O></O>
ไหน และด้วยวิบากของกรรมอะไร<O></O>
<O></O>
ครั้นแล้วต่อมา เราก็รู้ว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้จุติจากที่นั้นที่นี้ แล้วไปเกิดใน<O></O>
ที่นั้นที่นี้ด้วยวิบากของกรรมอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ไม่รู้ว่าเทวดาแต่ละองค์มี<O></O>
อาหารอย่างไร เสวยสุขและทุกข์อย่างไร<O></O>
<O></O>
ครั้นแล้วต่อมา เราก็รู้ว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้ มีอาหารอย่างนั้นอย่างนี้ เสวย<O></O>
สุขและทุกข์อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ไม่รู้ว่าเทวดาแต่ละองค์โดยปกติมีอายุยืนนาน<O></O>
เท่าไร<O></O>
<O></O>
ครั้นแล้วต่อมา เราก็รู้ว่าเทวดาองค์นั้นองค์นี้ มีอายุยืนนานเท่านั้นเท่านี้ แต่ไม่<O></O>
รู้ว่า เราได้เคยอยู่ร่วมกับเทวดาเหล่านั้นในครั้งก่อนหรือไม่ เราจึงได้เกิด<O></O>
ความคิดว่า ถ้าหากเราจะพึงรู้ด้วยว่า เราได้เคยอยู่ร่วมกับเทวดาเหล่านี้ในครั้ง<O></O>
ก่อนด้วยหรือไม่ ญาณทัศนะของเราอันนี้ ก็จะพึงบริสุทธิ์ยิ่งขึ้นอีก <O></O>
<O></O>
<O></O>
ฉะนั้น ในเวลาต่อมา เราจึงไม่ประมาท พยายามปฏิบัติให้ดียิ่งขึ้น<O></O>

<O></O>

• <LI style="COLOR: blue" class=MsoNormal>ครั้นแล้วเราก็กำหนดเห็นแสงสว่างได้<O></O> <LI style="COLOR: blue" class=MsoNormal>เห็นรูปทั้งหลายได้<O></O> <LI style="COLOR: blue" class=MsoNormal>อยู่ในสมาธิเจรจาไต่ถามกับเทวดาทั้งหลายได้<O></O> <LI style="COLOR: blue" class=MsoNormal>รู้ว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้มาจากเทพนิกายนั้นเทพนิกายนี้<O></O>
• รู้ว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้จุติจากที่นั้นที่นี้ แล้วไปเกิดในที่นั้นที่นี้<O></O>

ด้วยวิบากของกรรมอย่างนั้นอย่างนี้<O></O>

• รู้ว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้ มีอาหารอย่างนั้นอย่างนี้ เสวยสุขและทุกข์<O></O>

อย่างนั้นอย่างนี้<O></O>

• <LI style="COLOR: blue" class=MsoNormal>รู้ว่า เทวดาองค์นั้นองค์นี้ มีอายุยืนนานเท่านั้นเท่านี้<O></O>
• และรู้ว่า เราได้เคยอยู่ร่วมกับเทวดาเหล่านี้ในครั้งก่อนด้วยหรือไม่<O></O>

<O></O>
<O></O>
ภิกษุทั้งหลาย อธิเทวญาณทัศนะ ซึ่งมีปริวัฏ 8 ของเรา ถ้ายังไม่บริสุทธิ์ดี<O></O>
เพียงใด เราก็ไม่ปฏิญญาว่า เราได้บรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ <O></O>
ในโลกนี้ ในเทวโลก ในมารโลก ในพรหมโลก ในหมู่ประชาซึ่งมีทั้ง<O></O>
สมณพราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย แต่เพราะเหตุที่อธิเทวญาณทัศนะ<O></O>
ซึ่งมีปริวัฏ 8 ของเราบริสุทธิ์ดีแล้ว <O></O>
<O></O>
ฉะนั้น เราจึงได้ปฏิญญาว่า เราได้บรรลุแล้ว ซึ่งอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ<O></O>
ในโลกนี้ ในเทวโลก ในมารโลก ในพรหมโลก ในหมู่ประชาซึ่งมีทั้ง<O></O>
สมณพราหมณ์ เทวดา และมนุษย์ทั้งหลาย และญาณทัศนะได้บังเกิดแก่เรา<O></O>
ด้วยว่า ใจของเราได้หลุดพ้นแล้วโดยเด็ดขาด ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย แต่นี้<O></O>
ต่อไป การเกิดใหม่ไม่มีอีก<O></O>
<O></O>
อง. นวก. 23/311<O></O>
<O></O>
<O></O>
หมายเหตุ :<O></O>
<O></O>
ญาณทัศนะ แปลว่า การรู้การเห็น ก็คือ ทิพพจักษุ<O></O>
<O></O>
อธิเทวญาณทัศนะ แปลว่า การรู้การเห็นในเรื่องเกี่ยวกับเทวดาทั้งหมด <O></O>
(หมายความว่า เรื่องราวของเทวดาทั้งหลายทุกชั้นทุกประเภท พระพุทธองค์<O></O>
ทรงรู้ทรงเห็นหมดทุกอย่าง)<O></O>
<O></O>
ปริวัฏ 8 (ปริวัฏ แปลว่า รอบ) หมายถึง การรู้การเห็นในเรื่องเทวดา ได้<O></O>
ดำเนินไปเป็นขั้น ๆ ซึ่งทั้งหมดมีอยู่ 8 ขั้นข้างต้น<O></O>
<O></O>
จุติ แปลว่า ตาย (มักใช้แก่เทวดา) (มักจะแปลกันผิดว่า เกิด) - ผู้เขียน<O></O>
<O></O>
<O></O>
<O></O>

<O></O>
ที่มา : หนังสือ “ผีและเทวดามีจริง รวบรวมจากหลักฐานในพระไตรปิฎก <O></O>
และข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ได้” โดย อาจารย์ พร รัตนสุวรรณ พิมพ์ที่ระลึก<O></O>
ในงานพระราชทานเพลิงศพ คุณหญิงวิเศษโภชนา ณ วัดโสมนัสวิหาร <O></O>
เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2509<O></O>
<O>
</O>

 

<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O></O>
โอปปาติกะในชีวิตของมนุษย์ <O></O>
<O></O>
พระพุทธเจ้า ตรัสว่า “ภิกษุนั้น เมื่อมีจิตตั้งมั่น บริสุทธิ์ ผุดผ่อง<O></O>
ไม่มีกิเลสเครื่องยียวน ปราศจากอุปกิเลสทั้งหลาย เป็นจิตอ่อนโยน<O></O>
ควรแก่การงาน ดำรงอยู่มั่นคงไม่หวั่นไหว เช่นนั้นแล้ว ก็น้อมจิต<O></O>
ไปเพื่อจะเนรมิตกายที่สำเร็จด้วยใจ เธอย่อมเนรมิตกายขึ้นอีกกายหนึ่ง<O></O>
จากกายนี้ได้ ซึ่งกายที่เนรมิตขึ้นนั้นเป็นกายที่มีรูป เป็นกายที่สำเร็จ<O></O>
ด้วยใจ มีอวัยวะน้อยใหญ่ครบถ้วน มีอินทรีย์บริบูรณ์ (คือมีอายตนะ<O></O>
ภายในครบทุกอย่าง) มหาราชะ เปรียบเหมือนบุรุษชักไส้ออกจาก<O></O>
หญ้าปล้อง ฉะนั้น”<O></O>
<O></O>
ผู้ได้ฌานแล้วเนรมิตกายขึ้นอีกอันหนึ่งนั้นก็คือ กายที่เป็นโอปปาติกะ<O></O>
ในชีวิตนี้<O></O>
<O></O>
(ต่างกับ คนเราตายแล้ว ไปเกิดเป็นโอปปาติกะ ซึ่งมีรูปร่างตัวตนที่<O></O>
สำเร็จด้วยใจ)<O></O>
<O></O>
โปรดสังเกตว่า กายโอปปาติกะซึ่งเกิดจากการเนรมิตของผู้ที่ได้ฌาน<O></O>
กับกายโอปปาติกะของผู้ที่ตายไปเกิดนั้น ต่างก็มีอวัยวะน้อยใหญ่ครบ<O></O>
ถ้วน มีอินทรีย์บริบูรณ์เหมือนกัน<O></O>
<O>
</O>
<O> </O>
<O>
</O>
ในทางพระพุทธศาสนามีกล่าวถึงว่า ผู้ที่ได้ฌานสามารถที่จะไปเมือง<O></O>
สวรรค์ เข้าฌานไปดูเหตุการณ์ในที่ต่าง ๆ และสามารถจะติดต่อกับ<O></O>
โอปปาติกะทั้งหลายได้ สามารถจะติดต่อกับโอปปาติกะเหมือนกันได้<O></O>
เรื่องต่าง ๆ ในทำนองนี้ ความจริงไม่ใช่เรื่องนิยาย เพราะเดี๋ยวนี้คน<O></O>
ที่ได้สมาธิในขั้นเข้าไปติดต่อกับโอปปาติกะนั้นมีแล้ว และข้อเท็จจริง<O></O>
ที่ได้พิสูจน์แล้ว มีดังนี้<O></O>
<O></O>
ผู้ที่เข้าสมาธิไปติดต่อกับโอปปาติกะนั้นเป็นเหมือนกับหลับไป<O></O>
และเป็นการหลับอย่างสนิทไม่รู้สึกตัวเอาทีเดียว ไม่ว่าจะเขย่าตัวหรือ<O></O>
เอาเข็มแทง หรือทำอย่างไร ๆ ก็ตาม ตลอดเวลาที่อยู่ในสมาธิยังไม่<O></O>
ถึงเวลาออก ไม่มีทางรู้สึกตัว ประสาททั้ง 5 ไม่รับรู้เหตุการณ์ภายนอก<O></O>
ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่ครั้นแล้วในชั่วขณะที่จิตดับไปนั้น ก็เป็นเหมือนกับว่า<O></O>
เขาฝันไป กล่าวคือ จะมีตัวเขาเองปรากฏอยู่ในโลกของโอปปาติกะ<O></O>
และในขณะที่อยู่ในโลกของโอปปาติกะนั้น มีการเห็น การได้ยิน รู้สึก<O></O>
กลิ่น รู้สึกรส รู้สึกสัมผัสทางกาย และมีความนึกคิด สภาพของชีวิต<O></O>
ในขณะนั้นไม่ผิดอะไรกับสภาพของพวกโอปปาติกะ ฉะนั้น จึงพูดจา<O></O>
ติดต่อกันได้ เหมือนกับว่าเป็นคนด้วยกัน จากตัวอย่างเช่นนี้แหละ<O></O>
ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า “เธอย่อมเนรมิตกายขึ้นอีกกายหนึ่งจากกายนี้<O></O>
ซึ่งกายที่เนรมิตขึ้นนั้นเป็นกายที่มีรูป เป็นกายที่สำเร็จด้วยใจ มีอวัยวะ<O></O>
น้อยใหญ่ครบถ้วน มีอินทรีย์บริบูรณ์” <O></O>
<O></O>
<O></O>
รูปอันใดที่มนุษย์เห็น เสียงอันใดที่มนุษย์ได้ยิน กลิ่นอันใดที่<O></O>
มนุษย์รู้สึก รสอันใดที่มนุษย์รู้สึกสัมผัสอันใดที่มนุษย์รู้สึก พวก<O></O>
โอปปาติกะบอกได้ถูกต้องตรงกับมนุษย์ เราทำอะไรเขาเห็น เราพูดอะไร<O></O>
เขาได้ยิน รวมความว่า พวกโอปปาติกะก็คือชีวิตพวกหนึ่งที่มีอะไร<O></O>
หลายอย่างคล้ายกับมนุษย์ แต่พิเศษตรงที่ตาธรรมดาของเรามองไม่เห็น<O></O>
เท่านั้น<O></O>
ความจริงเท่าที่พิสูจน์ได้ในขณะนี้มีเพียงเท่านี้ ส่วนความจริงอีก<O></O>
หลายอย่างที่คัมภีร์กล่าวไว้ แต่ยังพิสูจน์ไม่ได้คือ<O></O>
<O></O>
โอปปาติกะจะไปไหน พอนึกเสร็จก็ไปถึงที่นั้นแล้ว ไม่ว่าที่นั้นจะ<O></O>
ไกลสักแค่ไหนก็ตาม เพราะเป็นการไปด้วยใจ และรูปร่างนั้นก็สำเร็จ<O></O>
ด้วยใจ ฉะนั้น จึงไปได้เร็วชั่วขณะจิตหนึ่งเท่านั้น<O></O>
เรื่องนี้ที่ยังพิสูจน์ไม่ได้ ก็เพราะผู้ที่ได้สมาธิติดต่อกับโอปปาติกะ<O></O>
ได้ในขณะนี้นั้น ยังไม่อาจจะส่งกายที่สำเร็จด้วยใจนั้นไปดูสิ่งที่อยู่ไกล ๆ<O></O>
ได้ เนื่องจากกำลังสมาธิยังไม่พอ แต่จากคำบอกเล่า ปรากฏว่าที่อื่น<O></O>
มีคนทำได้ ซึ่งข้าพเจ้าไม่กล้ายืนยัน เพราะไม่ได้เห็นด้วยตนเอง แต่<O></O>
ก็เชื่อว่าการส่งกายที่สำเร็จด้วยใจไปดูอะไรต่ออะไรในที่ไกล ๆ นั้น เป็น<O></O>
ไปได้แน่นอน และอันนี้ในเมื่อทำสำเร็จแล้วจะมีประโยชน์มากมาย<O></O>
<O></O>
นรก-สวรรค์ ซึ่งเป็นสถานที่หรือเป็นโลกอีกแห่งหนึ่ง ในคัมภีร์กล่าว<O></O>
ว่ามี แต่ยังพิสูจน์ไม่ได้เพราะเนื่องจากยังส่งกายที่สำเร็จด้วยใจ ให้ไปใน<O></O>
ที่ต่าง ๆ ยังไม่ได้ ขณะนี้เมื่อเข้าสมาธิไปแล้ว เห็นพวกโอปปาติกะได้<O></O>
เฉพาะแต่ในเมื่อเขาอยู่ในที่นั้น<O></O>
<O></O>
ข้อที่แปลกอย่างหนึ่ง ซึ่งข้าพเจ้าเองก็ไม่เข้าใจก็คือ เมื่อเข้าไปอยู่ในโลก<O></O>
ของโอปปาติกะ เห็นเฉพาะแต่พวกโอปปาติกะ แต่สภาพในโลกนี้มองไม่<O></O>
เห็น ทั้งที่พวกโอปปาติกะมองเห็น อันนี้อาจจะเป็นเพราะการได้สมาธิ<O></O>
ขั้นเห็นโอปปาติกะนี้ยังไม่สมบูรณ์นั่นเอง ซึ่งถ้าสมบูรณ์จริง ๆ แล้ว ก็จะ<O></O>
มีความสามารถอย่างเดียวกับโอปปาติกะทั้งหลาย กล่าวคือ ตลอดเวลา<O></O>
ที่มีกายเกิดขึ้นอีกอันหนึ่ง ในขณะที่อยู่ในสมาธินั้นจะสามารถรู้เห็นได้ยิน<O></O>
และบอกเรื่องราวต่าง ๆ ได้อย่างเดียวกับโอปปาติกะทั้งหลาย<O></O>
<O></O>
เรื่องอภินิหารต่าง ๆ ของผีและของเทวดา เช่น ผีสามารถปรากฏ<O></O>
ตัวให้บางคนเห็นได้ ทำเสียงให้คนได้ยินได้ เลื่อนสิ่งของต่าง ๆ ได้ <O></O>
เปิดประตูหน้าต่างได้ ทำร้ายคนได้ ดังนี้เป็นต้น และเทวดาสามารถ<O></O>
จำแลงตัวมาช่วยเหลือคน หรือเนรมิตสิ่งของต่าง ๆ ให้กับคนหรือเอา<O></O>
อาหารมาให้คนกิน หรือสามารถดลใจให้คนเราคิดอย่างไรก็ได้ ดังนี้<O></O>
เป็นต้น เรื่องต่าง ๆ ในทำนองนี้ยังไม่เคยพบเห็นด้วยตนเองเลย<O></O>
และส่วนมากเท่าที่ทราบกันก็เป็นเรื่องเล่าต่อ ๆ กันมา หาหลักฐาน<O></O>
ยืนยันได้ยาก ในคัมภีร์เองก็ไม่มีกล่าวถึงเรื่องในลักษณะเช่นนี้<O></O>
นอกจากในคัมภีร์ชาดก ก็มีกล่าวถึงบ้าง ดังเช่นในเรื่อง พระเวสสันดร<O></O>
ซึ่งกล่าวว่า ท้าววิษณุกรรมโดยบัญชาของพระอินทร์ ให้มาเนรมิต<O></O>
อาศรมให้กับพระเวสสันดร เทวดาแปลงตัวเป็นเสือเป็นราชสีห์ ขวาง<O></O>
ทางพระนางมัทรี ดังนี้เป็นต้น เรื่องอภินิหารต่าง ๆ ในทำนองนี้ <O></O>
ข้าพเจ้าไม่กล้ายืนยันว่าจริงหรือไม่จริงเพราะยังพิสูจน์ไม่ได้<O></O>
<O></O>
<O></O>
(ยังมีเรื่องอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับโอปปาติกะ ที่เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก<O></O>
แต่คิดว่า พอสมควรแก่เวลาที่ได้นำเสนอมาแล้วรวม 5 ตอน ผมอยาก<O></O>
ฝากไว้ให้ผู้ที่สนใจได้ศึกษาต่อ และปฏิบัติให้รู้แจ้งเห็นจริงในสิ่งที่<O></O>
ยังสงสัย ยังพิสูจน์กันไม่ได้ต่อไป ขอขอบคุณท่านที่สนใจที่ได้ติดตาม<O></O>
มาโดยตลอด - ผู้เขียน)<O></O>
<O></O>
<O></O>
<O></O>
<O></O>

<O></O>
ที่มา : หนังสือ “ผีและเทวดามีจริง รวบรวมจากหลักฐานในพระไตรปิฎก <O></O>
และข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ได้” โดย อาจารย์ พร รัตนสุวรรณ พิมพ์ที่ระลึก<O></O>
ในงานพระราชทานเพลิงศพ คุณหญิงวิเศษโภชนา ณ วัดโสมนัสวิหาร <O></O>
เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2509

 

ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูงกับท่านเจ้าของกระทู้
และท่านเจ้าของเรื่อง ที่ได้หยิบยกเรื่องราวจาก
พระไตรปิฏกมาให้อ่าน พร้อมคำอธิบายที่ชัดเจนครับ

ศูนย์พุทธศรัทธา
สำนักปฏิบัติพระกรรมฐานสาขาวัดท่าซุง
เชิญท่านแวะชมและโมทนาบุญ
มีข้อมูลที่น่าสนใจเพิ่มจากเดิมอีกหลายรายการครับ

 

“ ผีและเทวดามีจริง ” [ EP.1/7 ]

clip ข้างบนนี้ก็ฟังได้เช่นกันครับ