ผมปฏิบัติมาถูกทางแล้วหรือไม่อะครับ

โดยวิธี สติปัฏฐาน4 คือมีสติระลึกรู้ตัวอยู่ขณะนั่งวิปัสสนาคอยกำหนดรู้ทุกข์ต่างๆ
(อริสัจ4 ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค)อยู่เสมอ เช่น สมมุติว่าเวลาเมื่อยขาก็ระลึกรู้ว่าเมื่อยขา แล้วก็ระลึกว่าร่างกายนี้มันทุกข์หนอไม่น่ายินดี ประมาณนี้อะครับ อยากทราบว่าปฏิบัติมาถูกทางหรือไม่อะครับ สาธุครับ

 

เริ่มต้นด้วยแบบนี้ก่อนได้ครับ แต่ท้ายที่สุดแล้ว เราต้องเห็นทุกข์จริงๆที่ไม่อิงกับการพิจารณาด้วยความคิดครับ

 

ได้ครับผม...รู้อยู่ ณ.ปัจจุบันอารมณ์ ในทุกอย่างนะครับ....

 

ขอบคุณครับ สำหรับกระทู้แรก แล้วเราต้องทำบ่อยๆหรอครับถึงจะเห็นทุกข์ได้จริงแล้วดวงตาเห็นธรรมจริงๆ สาธุครับ

 

ก็ต้องทําตลอดอ่าครับต้องมีสติอยู่กระตัวรู้ว่าตัวเองทําไรอยู่ (อันนี้ผมทําไม่ได้สักทีบางครั้งมันเผอล) คือผมดูลมหายใจสักพักก็ลืม เวลาคุยกับเพื่อนไรพวกนี้

เห็นทุกข์ง่ายๆ ทุกข์คืออะไร อะไรที่มัน ไม่เที่ยง พอไม่เที่ยงแล้ว ก็ทุกข์ ก็ไม่ใช่ของใคร อนัตตา

ดวงตาเห็นธรรม คือเป็นพระอริยะ ตั้งแต่พระโสดาบันถึงพระอรหันต์

รักษาศีล5 ให้บริสุทธิ์ ถ้ารักษาไม่ได้ก็ไม่ใช่ พระอริยะ
คิดตลอดว่า พรุ่งนี้วันนี้ เราอาจจะตายก็ได้คือ คิดว่าชีวิตไม่เที่ยง ตายมันแน่แท้แน่นอน

เชื่อมันในพระรัตนตรัย

ที่ผมพูดมานี่ผมอ่านมาแล้วมาบอกอีกทีครับ ตัวผมความรู้ยังน้อยอยู่

ขอให้เจริญในรสธรรมครับ (ซาบซึ้งมากรสธรรม)

 

ถูกแล้ว
ทางถูก สติปัฐฐาน 4 ดำรงใจให้มั่นพอ วิถีทางถูกแล้ว
กำหนดจิต อธิษฐานใจ ขอเรียนรู้ กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิค ธรรมในธรรม เดี่ยวสติเขาจะเห็น (การเกิด การเสื่อม การดับ) เอง โดยไม่มีเราเขาไปมีส่วนร่วม
มั่นอธิษฐานจิต บ่อยๆ ดังว่า ทุกวัน ก่อนนอน หลังตื่นนอน นะ

 

สาธุ ผมจะน้อมรับปฏิบัติตามให้ได้มากที่สุด และขอขอบคุณทุกๆท่านมากๆครับที่มีเมตตากับผู้ด้อยอย่างผม สาธุ