ประสพการณ์รอดตายยุคอัศวินเผ่าอุ้มฆ่า (จากหนังสือสมเด็จโต ตรียัมปวาย)

นายสำเภา สิริสัมพันธ์ เล่าว่า เมื่อเขาอายุ ได้ 14 ขวบคืนหนึ่งประมาณ ตีสอง ระหว่างที่นอนกับพ่ออยู่ในบ้านมีพระแก่ๆ ห่มจีวร มานั่งด้านซ้ายมือ เคี้ยวหมากยิ้มอยู่ปกติเขาเป็นคนกลัวผี แต่วันนี้แปลกไม่กลัวเหมือนเคยจะปลุกพ่อก็ไม่กล้า สักครู่ใหญ่ก็หายไป
ขณะนั้นไม่ทราบว่าท่านเป็นใครรุ่งเช้าเล่าให้พ่อฟังท่านบอกว่าอาจจะเป็นปู่ย่าตายายกระมังเมื่อเห็นรูปสมเด็จโตก็จำได้ว่าเป็นคนเดียวกันที่เห็นคืนนั้น จึงเคารพนับถือสมเด็จโตเรื่อยมา ตั้งแต่ได้พระสมเด็จมาก็แขวนอยู่องค์เดียวไม่เปลี่ยนแปลง

จนเกิดเหตุการณ์วันที่ 10 พฤศจิกายน 2495 ได้มีการจับกุมนักการเมืองครั้งใหญ่ 276 คน รวมทั้งตัวเขาด้วยในข้อหากบฏ พวกอัศวินของกรมตำรวจ สมัย พล.ต.อ.เผ่า ทำเรืองเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่กวาดล้างคอมมิวนิสต์เพราะงบประมาณจากอเมริกา เข้ามาจำนวนมาก
ข้าพเจ้าเลยถูกจับไปด้วยทั้งๆที่ ไม่รู้จักนักการเมืองเลยเพียงมีเพื่อนเป็นนักปฏิวัติเท่านั้น
อัศวินของกรมตำรวจ ชื่อ พ.ต.ท.อรรณพ พุกประยูรซึ่งความจริงก็เป็นเพื่อนเทพศิริทร์ของข้าพเจ้าพร้อมด้วย ร.ต.ท.ประชา พูนวิวัฒน์ มาเบิกตัว
ข้าพเจ้าหลังจากจับมา 2 เดือน ไม่ได้ความคืนหน้าอะไรเลย ข้าพเจ้าไม่ยอมไปเพราะเป็นเวลากลางคืน และไม่สบายอยู่ด้วยอีกอย่างได้ข่าวว่ามีการนำตัวไปสอบสวน และซ้อมให้รับสารภาพหรือฆ่าทิ้งไปก็หลายคน แต่ก็ไม่กลัวเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมาคงไม่ทำอะไรจึงแต่งตัวและไม่ลืมพระสมเด็จติดตัวไปด้วย

เมื่อขึ้นรถของพ.ต.ท.อรรณพ พุกประยูร เขาก็พูดขึ้นว่า ต่อไปนี้ข้ากับเอ็งหมดความเป็นเพื่อนกันแล้วมีอะไรก็ให้การไปอย่าคิดว่าจะได้รับการช่วยเหลือถ้าบอกความจริงและยอมเซ็นชื่อ แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อยแต่ถ้าไม่ยอมก็มีเรืองกันละวันนี้ ข้าพเจ้านิ่งพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าจะมาไม้นี้ตอบได้เพียงว่า ผมไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ เขาพูดว่า ปากแข็ง ดีแล้วไม่ยอมให้การจนถึงท่าวาสุกรี มีเรือชื่อ พิชิตธุรการ เป็นเรือตรวจฝั่งของตำรวจจอดอยู่เขาสั่งว่า เอามันไปลงเรือ แล้วก็แล่นเรือออกปากแม่น้ำเจ้าพระยา
ในเรือมีตำรวจอัศวินหลายคน คือ พ.ต.อ.พันศักดิ์ วิเศษภักดี พ.ต.ท.อรรณพ พุกประยูร พ.ต.ท.พุฒ บูรณสมภพ พ.ต.ท.วิชิต รัตนภานุ ร.ต.ท.ประชา พูนวิวัฒน์และพวกตำรวจสันติบาลเล็กอำประมาณ 3 คน คอยรับใช้อยู่นอกห้องเคบิน
อัศวินอรรณพ เริ่มสอบสวน ให้ข้าพเจ้าเซ็ยชื่อในคำให้การที่พิมพ์มาแล้วและจะให้ประกันตัว กันเป็นพยานข้าพเจ้ารู้ดีว่าถ้าเซ็นไปจะมีคนเดือดร้อนอีกมากเช่น น.ต.มนัส จารุภา กับพวกทหารเรือ น.อ.ต.พร่างเพชร บุณยรั้ตพันธ์ กับพวกทหารอากาศพ.ท.สาลี่ ร.อ.พิมพ์ กับพวกทหารบกซึ่งถูกจับรวมกันตั้งข้อหาว่าเป็นกังกับขบวนการนักศึกษาธรรมศาสตร์อีก 30 คน
พร้อมด้วยท่านผู้หญิงพูนสุขกับลูกๆ และพวกอิสาณสัมพันธ์กับนักศึกษาธรรมศาสตร์อีก 50 คนข้อหาแบ่งแยกดินแดน
นอกจากนี้ยังมี นักหนังสือพิมพ์ เช่น อารีย ริวีระ นายสละ ลิขิตกุล นายอุทร พลกุล
นายกุหลาบ สายประดิษฐ์ คุณเจริญ สืบแสงในข้อหาว่าเป็นหัวหน้าแบ่งแยกดินแดนจังหวัดปักษ์ใต้ พร้อมพวก อีก 30 คน
เมื่อข้าพเจ้าไม่เซ็นคำให้การ พ.ต.ท. อรรณพ ก็ตบหน้าข้าพเจ้าอย่างแรงแล้วพูดว่า มึงปากแข็งดีนัก ดีแล้วอย่าอยู่เลย จะจัดการเสีย
แล้วทุกคนก็ออกจากห้องเคบิน สักครู่ เขาก็เข้ามาด้วยอาการเมามีคนโยนมีดโกนเป็นสนิมอันหนึ่งลงมาเขาพูดว่า สส.พร ก็ตายด้วยมีดโกนอันนี้
ถูกใส่กระสอบถ่วงน้ำไว้ในทะเลแถวนี้ มึงอยากตายตามสส.พร ใช่ไหมใคร ๆ เขาว่ามึงมีพระดีใช่ไหมแล้วเขาก็เอามีดโกนเขี่ยสร้อยพระสมเด็จที่คอ
แล้วพูดต่อว่า จะได้รู้กันว่าพระจะแน่หรือมีดโกนจะน่ากว่าถ้ามึงไม่ยอมเซ็น ก็จะได้รู้กันละทันใดนั้น ร.ต.ประแสร์ อุณจิตร ต้นกลเรือ พร้อมด้วยลูกเรือ 6 คน เข้ามาอ้อนวอนว่า ท่านรองผมขอเถอะครับ คนๆนี้มีบุญคุณกับพวกผม ถ้าจะทำอะไรไปทำลำอื่นเถอะครับ
ในเวลานั้นเอง เกิดพายุพัดกระหน่ำเรือพวกอัศวินทั้งหลายวิ่งเข้ามาในเรือ เมาเรืออ้วกแตก สลบไปทุกคน ผมจึงรอดมาได้
พระมงคลราชมุนี (เจ้าคุณสนธิ์ วัดสุทัศน์ ) เล่าให้ฟังว่ามีข้าราชการบำนาญคนหนึ่งเคยไปมาหาสู่ท่านเสมอเคยได้พระสมเด็จไว้องค์หนึ่งบริเวณหน้าวัดสุทัศน์
โดยปลิวมากับลมพายุแล้วปะทะที่หน้าอก ตกลงในกระเป๋าเสื้อ พอดีรักษาไว้หลายปีและอำนวยลาภผลมากอยู่ต่อมาก็หายไปจากตู้พระที่ใส่กุญแจแน่นหนาจากนั้น 7 วันก็เกิดเพลงไหม้บริเวณเสาชิงช้า เผาบ้านวอดวาย
เจ้าคุณสนธิ์ ท่านเล่าต่อว่า พระกริ่งของท่านก็เช่นเดียวกันบางองค์ก็หายจากบาตรที่ครอบไว้แล้วกลับมาอยู่ที่เดิม
แต่บางองค์ก็อ่อนคุณวิเศษ ทั้งๆ ที่สร้างพร้อมกัน

 

ขอกราบในบารมีของสมเด็จโต อนุโมทนาสาธุกับท่านเจ้าของกระทู้ค่ะ

 

พวกอัศวินเป็นแบบนี้หมดไหมครับ และที่เอ่ยชื่อมายังมีชีวิตอยู่บ้างไหมครับ