ประสพการณ์การฝึกกสิณลมของข้าพเจ้า

ประสพการณ์การฝึกกสิณลมของข้าพเจ้า ช่วงนี้เพิ่งจะเริ่มจริงจังกับการฝึกกสิณลม ที่ถึงมันจะยากมากสำหรับผมเพราะว่า เรื่องสมาธิผมห่วยมาก ไม่ค่อยมีสมาธิและสมาธิสั้น แล้วถึงจะมีคนแนะนำให้ไปฝึกอย่างอื่น ผมก็ไม่ชอบเหมือนกสิณ เพราะว่าผมชอบกสิณมากถึงยากยังไงก็พยายามฝึกไป วันไหนเหนื่อยๆก็ไม่ต่อเนื่อง มีหลายครั้งที่ปวดหัวเพราะตั้งใจมากไป และตื่นมาเหนื่อยและปวดเมื่อยไปหมด(ตอนฝึกกลางคืน) มีพี่คนนึงแกมีเซ็นต์ทางพวกนี้แกมองผมจากรูปก็รู้ว่าผมฝึกกสิณอยู่ เรื่องนี้ก็เป็นกำลังใจกับผมมาเสมอว่าแม้นอย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าที่ฝึกไปมันมีผลไม่มากก็น้อย(มีคนสัมผัสได้) และถึงบางวันกำลังใจตกฮวบเพราะมองโลกเป็นตรรกะ แต่ในบางวันกำลังใจก็สูงปรี้ดเพราะมองจากหัวใจ
และผมตอบตามตรงว่าก็ท้อนะสำหรับเรื่องกสิณนี้เพราะเรามีปัญหาด้านสมาธิสั้น
และไม่คล่องในการจับลมหายใจ แต่ใครจะบอกฝึกอย่างอื่นไปก็ไม่ชอบ ใจมันรักแบบนี้ก็เลยต้องตามใจ ดั้นด้นฝึกไป ถ้าชาตินี้มันไม่ได้จริงๆก็อยากจะตายไปซะ เหมือนเป็นความหวังเดียวที่จะนำทางเราได้ นำทางไปสู่ตัวตนของเรา เป็นเหมือนสิ่งที่ชอบมากๆเหมือนเป็นความปรารถนาในใจที่ฝังแน่น บอกตัวเองเสมอว่าต้องได้ๆๆๆๆ เราพลาดมาแล้วเกือบทุกสิ่งที่รัก สิ่งนี้จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะพลาด

แล้วจะมาเล่าเรื่อยๆ ถ้าสำเร็จวันใดจะมาบันทึกลงในนี้

 

ขออนุญาตแนะนำให้นะครับ...
เห็นมีความมุ่งมั่นดี แต่ถ้าไม่แนะนำให้คงจะอีกนานกว่าจะสำเร็จครับ.
การที่เราจะฝึกกสิณจนถึงระดับใช้งานได้สิ่งจำเป็นพื้นฐาน
ที่ตัวจิตเราจะต้องมีคือ ๑ กระแสเชื่อมครูบาร์อาจารย์ข้างบน
และ ๒ กะแสเกี่ยวกับเรื่องพลังงานครับ...
ตอนนี้ของคุณมันขาดช่วงทั้ง ๒ กระแสครับ
มันจะทำให้เราจะสำเร็จผลได้ช้ามากๆๆๆครับ..
วิธีแก้
ให้ปรับระบบหายใจให้ลึกถึงท้อง
เพื่อปรับความละเอียดของจิตไปในตัว
และในสภาวะการใช้ชีวิตปกติก็หายใจ
ให้ลึกถึงท้องอย่างนี้ให้ได้ ใช้เวลาหน่อยอย่างต่ำ
๒ สัปดาห์ครับไม่ต้องรีบร้อน..
และเวลาหายใจให้ทำความรู้สึกรับรู้ว่ามี
ลมหายใจเข้าและหายใจออกให้มันหยุดที่ปลายจมูก
จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่ชอบ ขอให้เป็นคำภาวนาที่ส่งเสริม
เพื่อสร้างกำลังสติทางธรรม.
แต่ดันลมหายใจให้ลึกถึงท้องแต่ไม่ต้องตามลมเพื่อไม่ให้สมาธิแป๊ก
อยู่ที่ระดับปฐมฌาน..และเวลานั่งสมาธิสายตาปกติให้หลับไปเลยครับ
ตรงนี้สำคัญมาก..ทำสายตาเหมือนๆสายตาพระพุทธรูป
..ตรงนี้เพื่อเป็นการตัดระบบความคิดจากสมอง ที่เป็นปัญหาหลัก
ที่ทำให้คุณยังไม่สำเร็จผลในตอนนี้ครับ..และ
มันจะทำให้เราปวดศรีษะได้ ถ้าเผลอกำหนดจิตไว้เหนือ
ระหว่างคิ้วก็จะปวดๆตึงอีก หรือกำหนดจิตไว้ที่หน้าอก
ก็จะแน่นหน้าอกอีก.. ซึ่งเราจะมีความรู้สึกว่ามี
อีกตาหนึ่งหรือตาดวงเดียว มองผ่านระหว่างเหนือคิ้วได้อัตโนมัติ
(ย้ำว่าเป็นของมันเอง).
ตรงนี้ตาที่ ๓ ของคุณตอนนี้ซึ่งจริงๆมันมีความสามารถอยู่ครับ
แต่มันยังไม่สามารถเปิดออกได้..เพราะมันถูกบดบังจาก
การที่เราเผลอไปดึงความคิดจากสมองมาร่วมโดยไม่รู้ตัว
จากการตั้งเป้าเพื่อหวังผลสำเร็จ และจากการรอผลใน
การที่จะเห็นภาพต่างๆมันเลยเผลอไปดึงความคิดจากสมอง
มาโดยที่เราไม่รู้ตัว.. และมัน
จะสร้างความกังวลให้จิตเราบริเวณกลางลิ้นปี่มันไม่นิ่งครับ...
และความคิดอีกอย่างมาจากการที่เราเผลอใช้ตาปกติมองผ่าน
เปลือกตานั้น มันจะดึงความคิดจากสมองมาร่วมทันที
เพราะมันจะทำงานเหมือนเราลืมตาปกติครับ..
ที่กล่าวมานี้มันจะไปขวางกระแสการการขึ้นไปเชื่อมครูบาร์อาจารย์
ข้างบนซึ่งตรงนี้จะมีผลโดยตรงต่อการการเห็นแบบพิเศษนอกจาก
ที่มาจากตัวจิตเราครับ..และทำให้การไปเชื่อมพลังงานจากจิตเรา
ขาดช่วงเชื่อมต่อไม่ได้ครับ...
ให้ลองแก้อย่างที่ได้แนะนำก่อนครับ
เพื่อแก้ปัญหาปัจจุบันนี้
ปรับพื้นฐานตรงนี้ให้ดีก่อนครับ..
มันถึงจะไปได้เร็วครับ....

 

ส่วนตัวผม ผมว่ากสิณลมนี่ยากเทพนะครับ มันมองไม่เห็น นึกภาพตามลำบาก ดิน น้ำ ไฟ สี เริ่มง่ายกว่าเยอะ ในความคิดผม

 

ส่วนตัวมองว่า
ลม น้ำ อากาศ. คล้ายๆกันครับคือใสเหมือนกันคือเป็นแผ่นๆใส
และไม่มีสีสะท้อนให้เห็น.จึงหลับตาแล้วนึกๆให้ภาพ
ปรากฏขึ้นไม่ได้เพราะไม่มีสีสะท้อนมาที่ดวงตา.
เป็นข้อดีที่ทำให้เราจำเป็นต้องสร้าง
ทิพยจักขุที่เกิดจากตัวจิตอย่างเลี่ยงไม่ได้นั่นเองครับ
และต่อมามันถึงจะ มองเห็นได้อยู่ครับ ตาเปล่าก็เห็นได้
แต่มันต้องสร้างทิพยจักขุในกำลังสมาธิระดับสูงครับ
อย่างน้อยต้องระดับฌานขึ้นไป
ที่นี้ตอนที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
แม้ว่าสีของอุคหนิมิตร นำ้ อากาศ และลม จะคล้ายกัน
แต่ลักษณะที่ปรากฏมันจะทำให้เราแยกได้อยู่ว่ามัน
เป็นกสิณอะไรครับ. ประมานนี้ครับ

 

อยากฝึกกสินลม
คงเกิดเป็นลิงมาหลายชาติ
ไม่งั้นก็เป็นวานร อยู่ป่าหิมพานต์
เพราะกสินลมฝึกไม่ง่ายจริงๆ

เพราะมันต้องประกอบด้วย เหตุ คือ ลมนั้นเอง
หากไม่มี ลมที่พัดใบไม้ไหว
ก็ต้องเรียนรู้ว่า สิ่งใดคือธาตุลมอีก
เช่น ลมจากพัดลม ลมจากช่องแอร์
ลมพัดเข้าหน้าต่าง
ลมพัดเมฆที่อยู่บนท้องฟ้า
ลมหายใจเข้าออกที่จมูก

ที่สำคัญต้องจับอาการของลมให้ได้ว่า
เมื่อลมพัด เราจะรู้สึก เย็นๆที่ผิวหนัง
นี่คือ ผลของการฝึกกสินลม
ก็จะสามารถจับความรู้สึกที่ผิวหนังมาฝึกได้ทันที
แม้จะไม่มีลมเกิดขึ้นเลย ก็ตาม

อีกประการหนึ่งที่ทุกคนมักจะลืมก็คือ
ลมหายใจของเรานั่นเอง
ที่มีอยู่ตลอดเวลา
ก็สามารถนำมาใช้ฝึกกสินลมได้
แต่คนทั่วไป กลับไปเข้าใจว่า
มันไม่ใช่ แต่มันคือ อากาศ
โดยไม่เข้าใจว่า
อากาศ ก็คือ ลมชนิดหนึ่งนะครับ

ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ
เราสามารถฝึกกสินลม
พร้อมๆ กับฝึกการใช้อภิญญาของลมได้เลย
เช่น ขณะที่เดิน เราก็ท่อง วาโยๆๆๆๆๆๆ
โดยให้รู้สึกว่า ร่างกายของเรานี้เบา
หรือ ขณะที่ร้อน เราก็อธิษฐานขอให้ลมพัดมา
โดยให้รู้สึกว่า ตัวเราเย็น ผิวเราเย็น
หรือ จะใช้ย่นระยะทาง
หรือ จะใช้ตอนปีนต้นไม้
เดินขึ้นเนิน เดินธรรมดา วิ่ง

 

เห้อ!!
คุณ nilakarn อาจจะยังเข้าคลาดเคลื่อนครับ...
กสิณเป็นการฝึกพลังงานให้เกิดขึ้นจากตัวจิต
โดยดึงธาตุทั้ง ๔ ที่ประกอบเป็นร่างกายรวมกับจิต
เรานี้ที่มี ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม และธาตุไฟ
ให้เกิดขึ้นมาเป็นในรูปของพลังงานให้เกิดขึ้นมา
ให้ได้ก่อน พลังงานตรงนี้ต้องสัมผัสได้จริงๆ รู้สึกได้จริง
รับรู้ได้จริงก่อนในเบื้องต้น..หลังจากนั้นเมื่อเกิดเป็นพลังงาน
ขึ้นมาได้แล้ว การที่พลังงานจะใช้งานได้ จำเป็นต้องมี
เสมือนเส้นทางหรือถนนให้พลังงานสามารถเดินทางได้
จากต้นกำเนิดจากตัวจิตของเราครับ..เส้นทางในที่นี้ก็คือ
อากาศที่มีอยู่แล้วภายนอก และมีเป็นธรรมชาติ..
ส่วนการที่เราไปดึงพลังงานจากที่อื่นๆ ไม่ว่าไฟ จากแหล่งน้ำ
จากดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์อะไรก็ตาม..
นั้นมันเพราะเหตุที่เราสร้างจากธาตุที่ประกอบเป็นร่างกายเรา
และสร้างให้เกิดกับจิตเราให้มีขึ้นมาก่อนครับ..
มิใช่ไปสร้างจากภายนอกหรือเอาจากภายนอกมาเลย..
เพียงแต่การที่จิตเรามันจะสร้างจากภายในขึ้นมาได้นั้น
มันจำเป็นต้องอาศัยปัจจัยภายนอกก่อนในระดับพื้นฐาน
แต่การที่จะถึงระดับใช้งานได้ ระดับพลังงานได้มันต้อง
ทิ้งภายนอกทั้งหมดและมาสร้างจากตัวจิตให้ก่อเกิด
สร้างเป็นพลังงานกสิณขึ้นมาทั้งนั้นครับ..
ส่วนลมหายใจที่เราหายใจเข้ามานั้นเป็นอากาศจากภายนอก
ถึงมันจะพัดแรงจนเราเรียกว่าแรงลม มันก็คืออากาศอยู่ดีครับ
มันไม่ใช่ธาตุลม ที่เป็น ๑ ใน ๔ ที่ประกอบเป็นร่างกายเรานะครับ
ประเด็นนี้ทำความเข้าใจให้ดีๆด้วยครับ..
ซึ่งมันเป็นคนละแนวและมันคนละเรื่องครับ..
จริงอยู่ในระดับใช้งานได้ของกสิณลม
และกสิณอากาศ แม้ว่ามันจะคล้ายคลึงกัน
แต่มันก็สามารถแยกได้อยู่ครับ
ว่าอะไรเป็นพลังงานกสิณลม
มันมีจุดที่ต่างถ้าเราทำได้
เราจะทราบดี ถ้าทำไม่ได้เอง
อย่างไรเราก็ไม่มีทางจะทราบและเข้าถึงได้ครับ..
ว่าอะไรเป็นพลังงานกสิณอากาศ อะไรเป็นพลังงานกสิณลม
หรือแม้แต่ระดับอุคหนิมิตร เอาแบบเห็นได้ด้วยตาเปล่าได้
มันก็แยกแยะกันได้ครับ ซึ่งคนที่จะใช้งานกสิณทางด้านพลังงานได้
ไม่มีทางที่จะไม่รู้ และไม่มีทางที่จะมองไม่เห็นพวกนี้ด้วยตาเปล่า
เพราะว่ามันเป็นความสามารถปกติเบสิคพื้นฐานมากๆ..
และจะรู้ว่าอะไรเป็นอุคหนิมิตรกสิณลมหรืออุคหนิมิตรกสิณอากาศ
ในระดับด้วยตาเปล่า..
อย่างวิธีการที่คุณพูดมา ทำให้ทราบได้ว่าคุณยังเข้าไม่ถึงจริงๆครับ..
และการแนะนำการใช้งาน ในหลักการของการใช้งานจริงๆ
ก็ไม่ใช่อย่างที่คุณแนะนำครับ..ผมดูแล้วพื้นฐานเรื่องพลังงาน
คุณอาจสัมผัสได้ในเรื่องพลังงานแต่ยังใช้งานไม่ได้จริงแน่นอน
หรือยังไม่สามารถทำได้ถึงไม่เข้าหลักการในการใช้งาน
หรือแม้แต่เข้าใจเรื่องธาตุลม กับอากาศธาตุที่มีอยู่ภายนอก
แม้แต่กองเดียวตอนนี้ผมว่าคุณก็ใช้งานหรือทำให้คนอื่นๆ
รับรู้และสัมผัสไม่ได้ครับ...
กสิณมันเป็นเรื่องของการไปสู่อภิญญาภายนอกที่ทำให้คน
รู้สึกและสัมผัสได้ ไม่ใช่แบบอภิญญาจิตภายในแบบที่คุณแนะนำ
คนที่จะทำการอฐิษฐานจิตแบบที่คุณว่า นั้นมันระดับห่มเหลือง
มีชื่อในอดีตแล้วครับ ที่หายใจพรวดเดียวก็เข้าสมาธิระดับสูงได้.
ระดับพลังงานใช้ได้ตั้งแต่ในระดับกำลังสมาธิไม่มาก แม้ว่าจะต้องผ่าน
การฝึกสร้างกำลังจิตระดับสูงมา วิธีใช้งานจริงก็ไม่ใช่อย่างที่คุณพูดครับ..
เพราะฉนั้นผมพูดตรงๆนะครับ เรื่องกรรมฐานพิเศษพวกนี้
ถ้าจิตเราไม่มีความสามารถในการเข้าถึง และทำได้จริง.
อย่าแนะนำคนอื่นๆเลยครับ อ้างตำราของครูบาร์อาจารย์
ท่านมาแนะนำยังจะดูดีกว่าครับ..
ปล.เข้าใจที่พูดนะครับ.ผมเจตนาดีนะครับ โปรดเข้าใจไว้ด้วย...

 

ผมถูกฝึกมาอย่างนี้
ผมก็พูดตามที่ผมได้เรียนมา
ส่วนใครจะทำได้ หรือ ไม่ได้
ก็แล้วแต่ ความพยายาม และ พยายาม อย่างเดียว

ผมฝึกกสินลม ตอนเดินธุดงค์ อยุ่ทีภูสีฐาน
ฝึกใช้ที่นั่น กสินทุกอย่างเล่นหมด
ไม่งั้นไม่รอด คาถาทุกคาถาว่าหมด
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีที่ไหนบ้าง อัญเชิญหมด

เสียดาย เล่นแต่กสิน
วิปัสสนา ก็เลยฝึกได้น้อย

 

อืมๆๆๆ..ถ้าฝึกมาและบอกว่าฝึกใช้ที่นั้น...
งั้นคุณคงจะเรียกเป็นพลังงานกสิณขึ้นมาได้...
งั้นผมขอถามง่ายๆนะครับ...
พลังงานกสิณลมที่เรียกขึ้นมาบนฝ่ามือ หรือถ้าสามารถปั่น
พลังงานให้มันหมุนรอบตัวได้..
มันมีข้อแตกต่างกับพลังงานกสิณอากาศอย่างไรครับ..
ทำไมหรือตัวอะไรที่มันบอกว่านี่คือพลังงานกสิณอากาศ
และนี่เป็นเอกลักษณะของกสิณลมครับ...
เอาแค่ ๒ กองนี่หละครับไม่ต้องเอา กสิณน้ำ กสิณดิน กสิณไฟ.หรือกสิณสี
อีก ๔ กองก็ได้ครับ.เพราะทำได้กองเดียว กองอื่นๆมันจะได้หมดและรู้หมด.
..ง่ายๆไม่ต้องตอบก็ได้นะครับ...
ปล.อย่าว่าผมลองของเลยนะครับ ถ้าคุณมั่นใจว่าใช้งานได้
ถึงกับบอกว่าทำสมัยที่ธุดงค์..
เป็นไปไม่ได้ที่จะตอบที่ผมถามไม่ได้ครับ
แค่นั้นเองไม่มีอะไรครับ

 

กสินลม เน้นความเบา

กสินอากาส เน้นความว่าง

ส่วนอากาศ ที่ผมว่า เป็นลมนั้น
มันคือ อากาศที่เราใช้หายใจ นั่นเอง
เพียงแต่ชื่อมันอาจจะไปคล้ายกับกสินอากาส
ก็เลยจะงงๆ ได้

การปั่นลมให้หมุนรอบตัว
ย่อมต้องใช้กสินลมเป็นหลัก

และการใช้กสินอากาส
ย่อมเน้น เรื่อง ล่องหน หายตัว
หรือ เอาจิตไปไว้ในอากาส

แต่ก็มีบางครั้่ง ที่ไม่ต้องที่ไม่ต้องใช้กสินนำ
สามารถใช้อภิญญาได้เลย
เมื่อฝึกคล่องแคล่วแล้ว

 

ไม่เป็นไรครับ.
แต่ก็ขอบคุณครับที่ตอบครับ
เอาเป็นว่าส่วนตัวพอ
เข้าใจคุณแล้วครับ..

 

ผมก็เช่นกัน ขออนุโมทนาในความตั้งใจครับ frighting!!

 

ขอบคุณคำแนะนำของทุกท่านครับ
ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ฝึกเท่าไหร่ เพราะต้องทำงานบางทีมันก็ลืม มันเลยไม่ต่อเนื่อง มีเรื่องคิดหลายเรื่องเข้ามาด้วย การคาดหวังตอนนี้ก็น้อยลง เพราะเรื่องราวมันมากมายเหลือเกิน แต่ยังทำอยู่ พยายามทำอยู่เรื่อยๆ คิดว่าไม่เป็นไรช่างมัน มันจะได้หรือไม่ได้ก็เรื่องของมันไป เราก็ทำไปเล่นไปแบบนี้ แต่ก็ยังยืนยันว่านี่คือสิ่งที่ชอบจริงๆ ก็คงจะทำไปตลอดชีวิตล่ะ มันก็ดูท้าทายดี เป็นสิ่งที่ยาก(สำหรับผม) ได้ยินคนอื่นว่าง่ายๆ ผมก็ลองทำดูก็ไม่ง่าย มีเพื่อนสนใจทำลองดูก็ไม่ง่าย มันถอดใจไปหมดแล้วเหลือแต่ไอ้โง่คนนี้ยังหาทางอยู่ ก็หวังว่าจะพบทางนั้นเร็วๆ

จุดมุ่งหวังของผมก็คือ การใช้ลมหอบ(เหาะ)พาไปที่ต่างๆไปทำบุญ ไปหาปรึกษาธรรมะกับพระกับเจ้า ทำงาน นี่คือจุดประสงค์หลักๆ

สาเหตุที่ไม่เพ่งกสิณอย่างอื่น เพราะเคยเพ่งไฟแล้วใจร้อนมากกว่าเดิม ปรกติก็ใจร้อนอยู่แล้ว เพ่งน้ำก็ไม่ถนัด เพ่งดินก็หาดินยาก สรุปลมง่ายสุดเปิดพัดลมใส่แล้วเพ่ง และที่สำคัญชอบลมที่สุด

ท่านใดจะกรุณาเล่าประสพการณ์ให้ฟังการก็เล่าได้นะครับ ถ้ามีคลิปแบบที่พี่คนนึงเคยเอามาลงด้วยก็ดี พวกคลิปการใช้ฤทธิ์ของตนเอง เช่น เสกไฟขึ้นบนมือ ทำลมพัดกระดาษในห้องทึบ แบบไม่ใช่มายากลนะ

สวัสดีครับ

 

อนุโมทนาในความตั้งใจครับ ได้มากได้น้อยอย่างน้อยก็ได้ทำครับ อิทธิบาท 4 สำคัญครับ สู้ๆๆ

 

ถามทีคับกสินลมนี้ ถ้าในชีวิตประจำวัน

เขาเอาไว้ใช้เพื่ออาไรคับ ถ้าไม่ได้เหาะนี้

 

ขณะที่เดินกลางแดดร้อนๆ
ขอให้ลมพัดมาใส่ตัว
เดินได้ ไม่ร้อนครับ

และพระธุดงค์
ใช้เสกคู่กับ คาถาย่นระยะทางคือ
ขิปปัง วะมัคคะมาคะมิ
ประมาณนี้ครับ

หรือเวลาฝนตก
ใช้เสกพัดฝนให้ลอยไปตกที่อื่น