ประสบการณ์..ปะทะเดือดกลางป่าช้ากับ.เจ้าที่...ที่จังหวัดหนองคาย

เรื่องที่จะเล่านี้เป็นเรื่องจริง..แต่โปรดใช้วิจารณญาณ ด้วยนะครับ เหตุการนี้เกิดขึ้นเมื่อต้นปี นี้นี่เองครับ .......

เมื่อผมมีโอกาศ เดินทางไปปฏิบัติธรรม ที่จังหวัดหนองคาย อำเภอ ท่าบ่อ........

ถ้าผิดต้องขออภัยด้วยเพราะไปหลายที่ สถานที่ไปอยู่ก็เป็นวัดป่าห่างไกลผู้คน และมีแต่ป่าเป็นส่วนใหญ่ ทั้งบริเวณวัด

โดยกรางกรดอยู่ท้ายวัด บริเวณป่าช้าเก่าของวัด โดยมีกำหนดปฏิบัติธรรมอยู่ 15 วัน ช่วงแรกๆก็ไม่มีอะไร แต่อยู่มาวันหนึ่งวันนั้น

สวดมนต์ใหญ่และได้อัญเชิญเทวดาทุกชั้นฟ้ามาร่วมอนุโมธนาด้วย และมีพระอาจารย์ เป็นประธานในการสวดมนต์ทำวัด ......

หลังจากนั้นก็กลับเข้ากรดเพื่อปฏิบัตกรรมฐาน นั่งสมธิ ..ตามปกติทุกวัน .........หลังจากเสร็จกิจก็เข้านอน และก่อนเข้านอนก็สวดกันใว้ตามปกติ

..... และจากนั้นก็ได้นิมิตเห็น เงาตะคุ่มๆ มาอยู่บริเวณรอบกรด .... ทำลับๆล่อๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ ด้วยความสงสัยรู้เลยว่าโดนเข้าให้แล้ว .......

เลยเผอท่องคาถาพระนารายณ์ออกมาตามสัญชาติญานเมื่อมีภัย เพียงขึ้นต้อนว่า..โอมพระนารายณ์ ราชะอุปาทะ..เงาที่จดจ้องเราก็เกิดระเบิดกะจุยไม่มีชินดี...

ในใจก็คิดว่าไม่มีอะไรแล้ว ..แต่ผิดถนัด ไม่ถึงอึดใจ เงาดำที่ว่าได้ไปตามเพื่อนมานับร้อย เห็นได้อย่างชัดเจน..แต่ที่แปลกกว่าเดิมคือ .......

ทำไมพวกที่มาคราวนี้ ถึงรวยจัง มีแหวนมีกำลัยหน้าตาสะสวย แต่จะมีผู้หญิงซะส่วนใหญ่...และมายื่นต่อหน้าเรามากมายแต่เขาก็ดูเชิงไม่กล้าเข้าใกล้

ภายในจิตก็บอกออกมาว่า นี่เป็นเทวาอารักแถบนี้แน่นอน..จากที่จะถ่อง..บทเดิมจิตใต้สำนกบอกว่าแผ่เมตตา

เราเลยกำหนดจิตแผ่เมตตาบทใหญ่ กรวดน้ำอิมินา.....

ท่องไปได้ซักสามท่อนเห็นจะได้ เขาเหล่านั้ก็เริ่มถอยออกห่างไปที่ละคนสองคนจนหายไปหมด...... และทำให้ออกจากนิมิตรทันที ดูนาฬิกาก็ประมาณ

.....ตีสามกว่า แต่แปลกตองที่ว่าทำไมวันนี้เราไม่งัวเงียเหมือนทุกวันกลับมีความรู้สึกว่าเอิ่มเอิบ กะปี้กะเป่าเป็นพิเศษ และได้ออกไปอาบน้ำเพื่อจะทำวัดเช้า ... หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จจึงนำเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดไปเล่าให้พระอาจาย์ ที่เคารพนับถือในป่า.. (พระอาจารย์องค์นี้เก่งมาก)..

ห่างออกไปไม่ไกล ท่านจึงบอกว่าเขามาดูแสงที่ออกจากตัว นะ..... เราก็เลยอถึงบากอ้อเลย ไอ้แสงที่ว่าคงจะเป็นเครื่องรางของหลวงปู่กาหลงที่ขนไป

แทบเต็มกระเต็มกะเป๋านั่นเอง ... พระอาจาย์ท่านก็บอกว่าไช่ ไม่มีอะไรหรอกให้ปฏิบัติต่อไป เขาไม่มารบกวนอีกแล้วหละ และผมก็อยู่จนครบตามกำหนด และกลับกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ .นี่ก็เป็นประสบกาณ์ ที่เกิดขึ้นกับตนเอง..และเก็บมาเกือจะปีหนึ่งแล้ว....

และขออนุโมธนาสุธุกับท่านที่ทนอ่านจนจบด้วครับสาธๆๆๆๆๆๆ

 

ตัวหนาอ่านยากอ่ะคับ แต่ก็อ่านจบแระ

 

อ่านแล้วดีมาตลอดครับ....มาจบเอาแบบไม่สู้ดีนัก
ก็ตอนนี้ยกเอาวัตถุมงคลมาอ้างเนี่ยแหล่ะ.....
จริงๆไม่จำเป็นต้องบอกกันก็ได้ว่า...เราพกสิ่งนั้นสิ่งนี้ติดตัว
เพราะจริงๆตัวพี่ก็ปฏิบัติดีปฏิบัติธรรมะ...อันถูกอันควรเกิดเป็นกระแสบุญอยู่แล้วครับ....

 

รู้สึกว่า จะมีคน มาทำให้มันอ่านง่ายขึ้นแต่ไม่รู้ ว่าใคร...แต่ว่ายังไง ก็ขอบคุณนะครับ สาธุๆๆๆ

 

เมื่อก่อนผมก็อยู่จังหวัดท่าบ่อ ผมอยู่แถวๆ วัดแก้วพิจิตร อะครับพี่ พี่ไปวัดไหนเอ่ย

 

ผมขออนุโมทนาสาธุ ในบุญกุศลที่ได้บำเพ็ญมาทั้งหมดทั้งปวงด้วยครับ

 

ขอขอบคุณ ทุกความเห็น อนุโมธนาสาธุครับ

 

ตอน จขกท. เจอเนี่ย กลัวหรือขนลุกปะครับ

 

ไม่รู้สึกกลัวครับ แต่ถ้าเป็นคนกลัวผี คงแผ่นแต่คืนแรกครับ บรรยากาศ สุดยอดครับ

 

ขอบคุณที่เล่าให้ฟังครับ..

 

เรื่องราวน่ากลัวดีครับ

 

ครับ เวลาเจอ ก็ขอให้มีสติครับ เขามีแค่จิต แต่เรามี ทั้ง ขันทั้ง ห้า และจิต มันสู้เราบ่ได้ดอกครับ อิอิ

 

ตั้งหัวข้อได้น่าตื่นเต้นมากครับ อนุโมทนาบุญด้วยครับ แต่การเขียนสะกดผิดเยอะไปหน่อย ช่วยแก้ให้นะครับ(อย่าถือนะครับ) เหตุการ- เหตุการณ์ โอกาศ-โอกาส กรางกรด-กางกลด อนุโมธนา-อนุโมทนา ทำวัด-ทำวัตร เผอ- เผลอ สัญชาตญาน- สัญชาตญาณ กำลัย-กำไล เทวาอารัก-เทวาอารักษ์ นิมิตร -นิมิต และยังมีคำที่เขียนตกหล่นอีกมากครับ ยังไงก็ถือว่าช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทยนะครับ ขอบคุณครับ

 

บ่เป็น หยัง ครับ สาธุ

 

อ่านมาตั้งแต่ต้น พอจะสรุปว่าวัตถุมงคลของหลวงปู่กาหลงเขี้ยวแก้ว แห่ง จ.สระแก้ว ดี มีพลังพุทธคุณ ว่างั้นเถอะ.........

 

นั่งอ่านจนจบ ยังไงก็แบ่งของดีให้หน่อยนะครับ