บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร (ดุริยมนตรา)

บทสวดมนต์แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเพื่อให้เกิดพลังคุ้มครองตัวเองและผู้ป่วย
(บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร)​

บทสวดมนต์แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเพื่อให้เกิดพลังคุ้มครองตัวเองและผู้ป่วยนี้แต่งโดย พระอาจารย์ ดร.สิงห์ทน นราสโภ แรกเริ่มนั้นจัดพิมพ์ในหนังสือ "บทสวดมนต์ดุริยมนตรา" ต่อมาเป็นที่รู้จักกันในชื่อ “บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร” เนื่องจากเป็นบทสวดมนต์ที่สอนธรรมะให้แก่เจ้ากรรมนายเวร อันได้แก่ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร, อนัตตา ความไม่มีตัวตน, ผลจากการประทุษร้ายต่อผู้ไม่ประทุษร้ายตอบ, ปัจฉิมโอวาท และโอวาทปาฏิโมกข์ มีผู้สวดมนต์บทนี้แล้วเกิดผลสัมฤทธิ์สำเร็จ เกิดปาฏิหาริย์หลายต่อหลายคน ดังที่มีเผยแพร่ในเว็บไซต์ต่าง ๆ

บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวรนี้เป็นภาษาบาลี หากมีเวลา ควรสวดคำแปลด้วย เพื่อให้ทราบความหมายและเกิดปัญญา การสวดมนต์ภาวนาอย่างตั้งใจและมีศรัทธาช่วยให้เกิดบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ นำมาซึ่งความสุขในชีวิต ดังพุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า "ธมฺมจารี สุขํ เสติ" ผู้ประพฤติธรรมย่อมอยู่เป็นสุข

บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร​

นะโม ๓ จบ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ​

ไตรสรณคมน์

พุทธัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ
ธัมมัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ
สังฆัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ​

ทุติยัมปิ พุทธัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ ธัมมัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สังฆัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ พุทธัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ ธัมมัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สังฆัง ชีวิตัง ยาวะนิพพานัง สะระณัง คัจฉามิ

พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ

อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสสะธัมมะสาระถิ สัตถาเทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ

สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ

สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ​

แผ่เมตตาพรหมวิหาร

สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆาโหนตุ สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ (เมตตา)
สัพเพ สัตตา สัพพะทุกขา ปะมุญจันตุ (กรุณา)
สัพเพ สัตตา ลัทธะสัมปัตติโต มา วิคัจฉันตุ (มุทิตา)
สัพเพ สัตตา กัมมัสสะกา กัมมะทายาทา กัมมะโยนี กัมมะพันธู กัมมะปฏิสะระณา ยัง กัมมัง กะริสสันติ กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ (อุเบกขา)​

สอนธรรมะแก่เจ้ากรรมนายเวร ปัจฉิมโอวาท และโอวาทปาฏิโมกข์

ทุกกะโต ทุกขะฐานันติ วะทันติ พุทธา
นะ หิ เวเรนะ เวรานิ สะมันตีธะ กุทาจะนัง อะเวเรนะ จะ สัมมันติ เอสะ ธัมโม สะนันตะโนฯ

พุทโธ พุทธัง รักษา ธัมโม ธัมมัง รักษา สังโฆ สังฆัง รักษาฯ พุทโธ พุทธัง อะระหัง ธัมโม ธัมมัง อะระหัง สังโฆ สังฆัง อะระหังฯ พุทโธ พุทธัง กัณหะ ธัมโม ธัมมัง กัณหะ สังโฆ สังฆัง กัณหะ อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง ภะวันตุ เม (สวดเพื่อผู้อื่น ภะวันตุ เต)
นะสาเปเส พุรุอะกัง ปะริปัตตัง ปะริขันตัง มัจจุราชา นะ ภาสะติ มัจจุราชา นะ ปัสสะติฯ

สุญญะโต โลกัง อะเวกขัสสุ ......(ใส่ชื่อตนเอง).......
สะทา สะโต อัตตานุทิฏฐิง อูหัจจะ เอวัง มัจจุตะโรสิยา เอวัง โลกัง อะเวกขันตัง มัจจุราชา นะ ปัสสะติ
อิมัง สัจจะวาจัง อะธิฏฐามิ ทุติยัมปิ อิมัง สัจจะวาจัง อะธิฏฐามิ ตะติยัมปิ อิมัง สัจจะ วาจัง อะธิฏฐามิ

โย ทัณเฑนะ อะทัณเฑสุ อัปปะทุฏเฐสุ ทุสสะติ ทะสันนะ มัญญัตตะรัง ฐานัง ขิปปะเมวะ นิคัจฉะติ เวทะนัง ผะรุสัง ชานิง สะรีรัสสะวะ เภทะนัง คะรุกัง วาปิอาพาธัง จิตตักเขปัง วะ ปาปุเณ ราชะโต วา อุปะสัคคัง อัพภักขาณัง วะ ทารุณัง ปะริกขะยัง วะ ญาตีนัง โภคานัง วะ ปะภังคุณัง อะถะวาสสะ อะคะรานิ อัคคิ ฑะหะติ ปาวะโก กายัสสะ เภทา ทุปปัญโญ นิระยัง โส อุปะปัชชติฯ

หันทะทานิ ภิกขะเว อามันตะยามิ โว ขะยะ วะยะ ธัมมา สังขารา อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถาติ อะยัง ตะถาคะตัสสะ ปัจฉิมา วาจาฯ

อุททิฏฐัง โข เตนะ ภะคะวะตา ชานะตา ปัสสะตา อะระหะตา สัมมาสัพพุทเธนะ โอวาทะ ปาฏิโมกขัง ตีหิ คาถาหิ ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา นิพพานัง ปะระมัง วะทันติ พุทธา นะ หิ ปัพพะชิโต ปะรูปะฆาตี สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง กุสะลัสสูปะสัมปะทา สะจิตตะปะริโยทะปะนัง เอตัง พุทธานะสาสะนังฯ อะนูปะวาโท อะนูปะฆาโต ปาฏิโมกเข จะ สังวะโร มัตตัญญุตา จะ ภัตตัสมิง ปันตัญจะ สะยะนาสะนัง อะธิจิตเต จะอาโยโค เอตัง พุทธานะสาสะนันติฯ​

เมตตานิสังสะสุตตะปาโฐ (อานิสงส์ของการเจริญเมตตา)

เอวัมเม สุตังฯ เอกัง สะมะยัง ภะคะวา สาวัตถิยัง วิหะระติ เชตะวะเน อะนาถะปิณฑิกัสสะ อาราเมฯ ตัต์ระ โข ภะคะวา ภิกขู อามันเตสิ ภิกขะโวติฯ ภะทันเตติ เต ภิกขู ภะคะวะโต ปัจจัสโสสุง ภะคะวา เอตะทะโวจะ

เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ เอกาทะสานิสังสา ปาฏิกังขาฯ กะตะเม เอกาทะสะฯ สุขัง สุปะติ สุขัง ปะฏิพุชฌะติฯ นะ ปาปะกัง สุปินัง ปัสสะติฯ มะนุสสานัง ปิโย โหติฯ อะมะนุสสานัง ปิโย โหติฯ เทวะตา รักขันติฯ นาสสะ อัคคิ วา วิสัง วา สัตถัง วา กะมะติฯ ตุวะฏัง จิตตัง สะมาธิยะติฯ มุขะวัณโณ วิปปะสีทะติฯ อะสัมมุฬ๎โห กาลัง กะโรติฯ อุตตะริง อัปปะฏิวิชฌันโต พรัหมะโลกูปะโค โหติฯ

เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ อิเม เอกาทะสานิสังสา ปาฏิกังขาติฯ อิทะมะโวจะ ภะคะวาฯ อัตตะมะนา เต ภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุนติฯ

อายุวัฑฒะโก ธะนะวัฑฒะโก สิริวัฑฒะโก ยะสะวัฑฒะโก พะละวัฑฒะโก วัณณะวัฑฒะโก สุขะวัฑฒะโก โหตุ สัพพะทาฯ ทุกขะโรคะภะยา เวรา โสกา สัตตุ จุปัททะวา อะเนกา อันตะรายาปิ วินัสสันตุ จะ เตชะสา ชะยะสิทธิ ธะนัง ลาภัง โสตถิ ภาค๎ยัง สุขัง พะลัง สิริ อายุ จะ วัณโณ จะ โภคัง วุฑฒี จะ ยะสะวา สะตะวัสสา จะ อายู จะ ชีวะสิทธี ภะวันตุ เมฯ​

บทสวดสรรพมงคล

ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะพุทธานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ

*********​

 

คำแปลบทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร​

ขอให้สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น อย่ามีเวรต่อกันเลย อย่าพยาบาทปองร้ายกันเลย อย่ามีความทุกข์กาย ทุกข์ใจเลย ขอให้มีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด (แผ่เมตตา)
ขอให้สรรพสัตว์ ฯลฯ จงพ้นจากความทุกข์โดยประการทั้งปวงเถิด (แผ่กรุณา)
ขอให้สรรพสัตว์ ฯลฯ อย่าได้ปราศจากและอย่าได้พลัดพรากจากสมบัติและบุคคลที่เป็นที่รักที่ตัวมีอยู่เถิด (แผ่มุทิตา)

สรรพสัตว์ ฯลฯ มีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นทายาท มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ทำกรรมใดไว้จะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม จักได้รับผลแห่งกรรมนั้น (แผ่อุเบกขา)

พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ต่างตรัสสอนไว้ว่า ทำทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นจะมาถึงตน
เวรจะไม่ระงับด้วยการจองเวร มันเป็นเช่นนี้ไม่ว่าในกาลเวลาใดก็ตามหรือไม่ว่ากาลไหนๆ ก็ตาม เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรเท่านั้น ที่กล่าวมานี้เป็นคำสอนที่สืบต่อกันมาตั้งแต่ก่อนพุทธกาลแล้ว (ซึ่งพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ต่างก็ทรงยอมรับว่ามันเป็นจริงอย่างนั้น)

ขอคุณพระศรีรัตนตรัยคือ พระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ ปกป้องคุ้มครองรักษา ทั้งคุณญาณบารมีของพระอริยะผู้ทรงอภิญญาทั้งหลาย ช่วยปกป้องคุ้มครอง ช่วยให้มีอายุยืนยาว มีผิวพรรณผ่องใส มีความสุข และมีพลังคุ้มครอง เป็นต้นเหตุให้เกิดความปลอดภัยจากภัยอันตรายทั้งหลาย ทั้งเป็นเหตุปัจจัยช่วยให้เกิดพลังปาฏิหาริย์อันเป็นอัศจรรย์ ทำให้พญามัจจุราช (เจ้ากรรมนายเวร) ไม่พูดถึง และมองไม่เห็น (ข้าพเจ้าหรือผู้ป่วย)

นี่แน่ ......(ใส่ชื่อตัวเราหรือชื่อผู้ป่วย)...... เธอจงมองโลกหรือตัวเองให้ว่างเปล่า ไม่มีตัวตน เมื่อเข้าใจมองโลกหรือตัวเองว่า ว่างเปล่า (ไม่มีตัวตน) มัจจุราช (เจ้ากรรมนายเวร) จะมองไม่เห็น
ขอกล่าวย้ำ อธิษฐานขอให้เป็นจริงอย่างนั้นอย่างแท้จริง ขอกล่าวย้ำเป็นครั้งที่ ๒ เป็นครั้งที่ ๓

ผู้ใดประทุษร้ายหรือคิดร้ายต่อผู้ไม่เคยคิดร้ายต่อ ลงโทษผู้ที่ไม่เคยทำความผิด ย่อมได้รับภัยร้ายแรง ๑๐ ประการ อย่างใดอย่างหนึ่ง อย่างทันตาเห็น คือ

๑. ได้รับทุกขเวทนา หรือทุกข์ทรมานอย่างแรงกล้า
๒. สรีระร่างกายถูกทำลาย
๓. เจ็บป่วยอย่างหนัก
๔. มีจิตฟุ้งซ่านอย่างหนักอาจถึงกับเป็นบ้า
๕. ถูกทางราชการทำโทษอย่างรุนแรง
๖. ถูกกล่าวหาว่ามีความผิดอย่างร้ายแรง
๗. ญาติเสียชีวิตแทน
๘. ทรัพย์สมบัติมีอันพินาศฉิบหาย
๙. ไฟป่าหรือไฟไหม้บ้านชนิดไม่ทราบสาเหตุไม่น่าจะเกิดภัยเช่นนั้น
๑๐. ตายไปแล้วยังตกนรกชดใช้กรรมต่อ

มานี่ซิภิกษุทั้งหลาย มา ณ บัดนี้ ฉันขอเตือนพวกเธอทั้งหลายว่า สังขารทั้งหลาย (คือสิ่งที่ประกอบด้วย รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ ปรุงแต่งให้เป็นตัวตน) มีความเสื่อมสิ้นสลายไปเป็นธรรมดา พวกเธอพึงดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด (คือให้มีสติควบคุมเสมออยู่กับปัจจุบันด้วยความมีสติเสมอ) นี้เป็นคำสอนครั้งสุดท้าย ก่อนที่พระพุทธองค์จะปรินิพพานซึ่งตรัสสอนด้วยความเป็นห่วง

พระพุทธองค์ผู้ทรงไว้ซึ่งพระมหากรุณาธิคุณ ทรงตรัสรู้เห็นแจ้งกำจัดกิเลสโดยพระองค์เอง ได้ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ คือหลักคำสอนสำหรับผู้จะปฏิบัติตนเพื่อความหลุดพ้นจากกิเลส เป็นหลักการโดยย่อว่า

ผู้ที่มุ่งต่อพระนิพพาน อันเป็นบรมสุข ต้องมีความอดทน เพียรพยายามเผาทำลายกิเลสให้สิ้นไป เพียรพยายามด้วยความอดทนอดกลั้นอย่างแรงกล้าจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย (หากจะเร่งปฏิบัติเพื่อบรรลุเป้าหมาย) บำเพ็ญตัวเป็นนักบวชก็ขอให้เป็นนักบวชที่แท้จริง ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน สงบกาย วาจา ใจ ไม่เบียดเบียนใคร ไม่ทำบาปโดยประการทั้งปวง ทำแต่กุศล ชำระจิตใจให้สะอาดผ่องใส ทั้งไม่กล่าวใส่ร้ายใคร ไม่ทำร้ายใคร รักษาศีลของตนให้บริสุทธิ์ รู้จักประมาณตนในการฉัน การบริโภค (ใช้สอยปัจจัย ๔) ยินดีอยู่อาศัยในที่เงียบสงัด เพียรพยายามบำเพ็ญภาวนาให้เกิด ภาวนามยะปัญญา ที่แท้จริง นี่แหละคือคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

ข้าพเจ้า (พระอานนท์เถระ) ได้สดับมาอย่างนี้ สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน พระอารามสร้างถวายโดยเศรษฐีอนาถะปิณฑิกะ ครั้งนั้นพระพุทธเจ้า พระผู้ทรงไว้ซึ่งพระมหากรุณาธิคุณ ได้ตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมารับฟัง เมื่อพระภิกษุทั้งหลายได้มาแล้ว พระพุทธองค์ตรัสสอนไว้ดังนี้

ภิกษุทั้งหลายผู้เจริญเมตตา จนกระทั่งข่มนิวรณ์ได้ เสพเสวยอบรมตนทำให้มาก นำมาใช้เป็นประจำ ทำให้เกิดเป็นรูปธรรม กระทำด้วยความเพียร ไม่ย่อท้อ สะสมเมตตาธรรมไว้เสมอ บำเพ็ญเพียรพยายามด้วยดี ย่อมได้รับอานิสงส์ ๑๑ ประการ เป็นแน่แท้ คือ

๑. หลับก็หลับอย่างเป็นสุข
๒. ตื่นมาก็เป็นสุข
๓. ไม่ฝันร้าย
๔. เป็นที่รักของเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย
๕. เป็นที่รักของอมนุษย์ทั้งหลายด้วย
๖. เทวดาคุ้มครองรักษา
๗. ปลอดภัยจากไฟไหม้ ปลอดภัยจากพิษ ปลอดภัยจากของมีคม
๘. จิตเป็นสมาธิได้เร็ว
๙. สีหน้าผ่องใส
๑๐. ตายไปไม่หลงทาง
๑๑. หากไม่สามารถบรรลุความเป็นพระอริยะ อย่างน้อยก็จะได้เกิดเป็นพรหม

ขอให้ท่านมีอายุยืน มีทรัพย์สมบัติ มีสิริ มียศ มีพลัง มีผิวพรรณที่ผ่องใส มีความสุขทุกเมื่อ ปราศจากทุกข์ โศก โรคภัย ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู ปราศจากอุปัทวันตรายทุกประการ ขอให้มีอำนาจ มีชัยชนะ มีทรัพย์ มีลาภ มีความสวัสดี มีแต่ความดีงาม มีความสุข มีพลัง มีสิริ มีอายุมั่นยืนยาว มีผิวพรรณผ่องใส มีโภคะสมบัติเจริญรุ่งเรือง มียศ มีอายุยืน มีความสำเร็จในชีวิต จงทุกประการเทอญ

ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า ขอสรรพมงคลจงเกิดมี ขอปวงเทพปกป้องคุ้มครองรักษา
ด้วยอานุภาพแห่งพระธรรม ขอสรรพมงคลจงเกิดมี ขอปวงเทพปกป้องคุ้มครองรักษา
ด้วยอานุภาพแห่งพระสงฆ์ ขอสรรพมงคลจงเกิดมี ขอปวงเทพปกป้องคุ้มครองรักษา

*********​

 

เรื่องจริงของคุณชัยเมศร์ บารมีกิตติพัฒน์ ที่ฟื้นจากการเป็นเจ้าชายนิทรา ด้วยบทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร ของพระอาจารย์ ดร.สิงห์ทน นราสโภ

... ผมชื่อ ชัยเมศร์ บารมีกิตติพัฒน์ (ดรีม) เมื่อ 3 ปีก่อนผมป่วยหนักเป็นโรคไข้สมองอักเสบ ทำให้สมองบวม เป็นเจ้าชายนิทรา 3 เดือนเต็มๆ ณ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ หรือ โรงพยาบาลสวนดอก หมอได้พยายาม ช่วยยื้อลมหายใจผมไว้สุดความสามารถของเค้า แต่ก็ไม่อาจทำให้ผมตื่นฟื้นลืมตาขึ้นมาได้ และได้บอกกับครอบครัวผมว่า ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ผมตื่นเหมือนกัน บอกไม่ได้เลย

จนมีผู้แนะนำแม่ผมให้ไปตามพระทางภาคกลางมา ผมถึงจะฟื้น แม่ก็นึกอยู่นานเลยว่าจะไปตามพระรูปใดมาดีเพราะพื้นเพเป็นคนเหนือ แม่ก็กลับไปปรึกษาญาติก็นึกออกได้ว่า ครั้งหนึ่ง เคยไปกราบพระอ.ดร.สิงห์ทน นราสโภ ที่จ.อยุธยา ณ.วัดวรเชษฐ (นอกเกาะ) จากนั้นแม่ก็ลองติดต่อพระอ.ท่านดูทางโทรศัพท์ เมื่อพระอ.ดร.สิงห์ทนท่านรับสาย แม่ก็ได้เล่าเหตุการณ์เกี่ยวกับตัวผมให้พระอ.ท่านฟัง และเป็นที่โชคดีมาก พระอ.ท่านบอกกว่ากำลังจะมาเชียงใหม่พอดี จะมาหาคุณริชชี่ (Super Richy) พ่อหนุ่มพลังจิต

เมื่อท่านพระอ.ดร.สิงห์ทนมาถึงเชียงใหม่ ทางครอบครัวผมก็ได้ไปนิมนต์ท่านมาที่รพ.มหาราช ห้อง ICU ที่ผมนั้นรักษาตัวอยู่ เมื่อพระอ.ท่านมาถึง ท่านได้เห็นสภาพผมนอนนิ่งเป็นผักเลย และท่านได้ถามแม่ผมว่า"ถุงบนเตียงนั้นอะไร" แม่ได้ตอบกลับไปว่า "นั้นถุงอาหารค่ะ มันไม่ไหลลงกระเพาะน้องดรีมเลยเจ้าค่ะ" จากนั้นพระอ.ท่านก็หลับตา สักพักเตียงขยับปรับเองไปมา จนอาหารถุง นั้นได้ลงกระเพาะผม เรื่อยๆ จนหมดถุง ทางครอบครัวทุกคนต่างอึ้ง และงงว่าเตียงขยับได้ไง ไม่มีใครไปแตะสัมผัสใดๆเลย

จากนั้น พระอ.ท่านได้หยิบบางสิ่งในย่ามท่าน แล้วเอามาแตะตัวผม มันก็เงียบไม่ส่งเสียงใดๆ ท่านก็ลองไปแตะตัวคนอื่นดู (พวกญาติพี่น้องผม) มันส่งเสียงออกมา ติ๊ดๆ เตะตัวทุกคนดังหมด ยกเว้นผม ท่านก็บอกว่าพลังชีพผมไม่มีเลย เอาละเดี๋ยวจะสวดมนต์เรียกพลังชีพผมคืนมา

จากนั้นท่านก็สวดอยู่พักใหญ่จนเสร็จ พระอ.ท่านก็ได้บอกกับครอบครัวผมว่า "ช่วงบ่ายๆให้มาดูมัน มันจะฟื้น คำแรกที่มันจะพูด พูดว่าแม่" และหลังจากทางครอบครัวก็ได้ส่งพระอ.ท่านลงที่สถานปฏิบัติธรรมพระนเรศวรดอยเชียงดาว และก็รีบมาดูผม

จนเวลาได้ผ่านไปถึงช่วงบ่ายแก่ๆ แม่และญาติๆผมก็มาเฝ้าดูผมว่าผมจะฟื้นจริงไหม แม่ผมได้เรียกชื่อผม "ดรีม ดรีม ได้ยินเสียงแม่ไหมลูก ตื่นได้แบ้วลูกเอ้ย แม่รออยู่" แม่และญาติเรียกชื่อผมอยู่พักหนึ่ง ผมก็ลืมตาขึ้นมา เจอหน้าแม่คนแรก ผมก็ขยับปากพูดเรียกแม่แต่เสียงไม่ออก (เพราะโดนเจาะคอ)

ผมกวาดสายตามองไปรอบก็เห็นญาติๆ ต่างร้องไห้ดีใจพูด "ดรีมฟื้นแล้วๆ ไปตามหมอมาเร็ว" พยาบาลก็ได้ไปตามหมอเจ้าของไข้มาดู หมอถึงกับงงอึ้ง ว่าผมฟื้นได้ยังไง ตลอดเวลาที่ผ่านมาได้ทำทุกวิถีทางก็ไม่อาจทำให้ผมฟื้นตื่นขึ้นมาได้ เป็นเรื่องอัศจรรย์มาก

หลังจากวันนั้นผมได้ออกจากห้อง ICU มาอยู่ห้องผู้ป่วยพิเศษ รักษาตัวทำกายภาพอยู่ต่ออีก 3 เดือน ก็ได้ออกโรงพยาบาล กลับมาพักฟื้นอยู่บ้าน จนกลับมาเดินเหินได้เป็นปกติ

เมื่อผมแข็งแรงขึ้นก็ได้มีโอกาสไปกราบพระอ.ดร.สิงห์ทน นราสโภด้วยตัวเอง ผมจึงได้เรียนถามพระอ.ท่านว่า ท่านทำยังไงให้ผมฟื้นขึ้นมาได้ (ตามประสาคนไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน) พระอ.ท่านได้บอกว่า

"ก็ใช้บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวรไง" นี้ไงอ่ะเอาไปสวดนะทุกๆคน ชีวิตจะได้ดีขึ้น จะเปลี่ยนจรกร้ายกลายเป็นดี ไม่ป่วยก็สวดได้

หลังจากวันนั้นจนวันนี้ผมก็ได้สวดมนต์บทนั้นทุกวัน (บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร) และได้นำบทสวดมนต์ไปเผยแผ่ ช่วยคนเรื่อยมา ...

ขอสาบานว่าที่เล่ามาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง
ผมดรีม (ชัยเมศร์ บารมีกิตติพัฒน์)
เบอร์ส่วนตัว 086-7895446
Line id - dreammannnn

 

ไฟล์ PDF บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร มี 6 หน้า (ขนาด A4 ต่อกัน 3 แผ่น)