บทกลอนบูชาสมเด็จโต

สมเด็จโตเมืองสยามนามศักดิ์สิทธิ์ อิทธิฤทธิ์ก้องแดนไตรแผ่ไพศาล
บำเพ็ญบุญสู่พุทธภูมิโพธิญาณ เถราจารย์พระอริยะสงฆ์ผู้ทรงอภิญญา
พระโพธิสัตว์หน่อชินสีห์ทรงอุบัติ เชื้อจักรพรรดิเจริญธรรมนำศาสนา
ถวายอักษรเทศนาธรรมองค์ราชา เลิศปัญญาศักดานุภาพเหนือหมู่ชน
สังฆราชสุกช่วยประสิทธิ์วิชาให้ คุณวิเศษเลื่องลือไปทุกแห่งหน
ปราบแม่นาคครั้งเยาว์วัยเลิศพุทธมนต์ ประชาชนต่างศรัทธาในบารมี
ดำรงยศพระธรรมกิตติปีสองสามเก้าห้า สถาปนาหลวงปู่โตพรหมรังสี
ปีสองสามเก้าเจ็ดจึงได้เป็นพระเทพกวี รัชกาลที่สี่ทรงโปรดเกล้าพระราชโองการ
ดำรงศักดิ์พระพุฒาจารย์ปีสองสี่ศูนย์เจ็ด สร้างสมเด็จวัดระฆังเป็นหลักฐาน
แกะแม่พิมพ์รูปหลวงพ่อพระประธาน งามตระการแสนวิจิตรพิสดาร
ทรงน้อมนำพุทธองค์เป็นเนืองนิตย์ กำหนดจิตบำเพ็ญธรรมกรรมฐาน
คลายกิเลสละความอยากจากสันดาน มุ่งนิพพานภพเกษมแสนเปรมปรีดิ์
มรณภาพปีสองพันสี่ร้อยสิบห้า ทิ้งกายาสู่แดนธรรมนำสุขขี
นามจารึกเกียรติเกรียงไกรในปฐพี องค์พระศรีโพธิสัตว์รัตนชัย

ผู้แต่ง จ.อ.ณัฐวุฒิ ศรีหริ่ง กรมอิเล็กทรอนิกส์ทหารเรือ จ.สมุทรปราการ