น่าจะได้ขึ้นสวรรคใหมถ้าทำได้แบบนี้

ผมนี้ช่างถามนะคับ ขอโทษไว้ก่อน แฮะๆ

คือสงสัยว่า ถ้าช่วยเปรตไป เกิดได้ซัก 3ตน

จะได้ขึ้น สวรรค์ ชั้นใหนคับ

ถ้าเราทำชั่วไม่ค่อยมาก

 

ขอตอบแบบนี้ละกัน

ถ้า จขกท. ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เปรต จขกท.จะได้บุญตามนี้

1.ได้บุญจากการทำบุญ (ทานมัย)
2.ได้บุญจากการอุทิศส่วนกุศล (ปัตติทานมัย)
3.ได้บุญด้วยการทำความเห็นให้ตรง (ทิฏฐชุกัมม์)---> บุญข้อนี้มักจะได้ไปในตัวอยู่แล้วคือ สัมมาทิฏฐิ นั่นเอง

จขกท. จะได้บุญใน 3 ส่วนนี้ จากบุญกิริยาวัตถุ 10 ประการ

ส่วนจะได้ขึ้นสวรรค์ชั้นไหนก็อยู่ที่สภาพจิตใจและเจตนาของ จขกท. ประกอบด้วย ขอตอบแบบตรงๆเลยละกัน ถ้า จขกท. ทำบุญด้วยเจตนาอยากไปสวรรค์แบบนี้ ไม่ชั้น จาตุมหาราชิกา ก็ ดาวดึงส์ เท่านั้นที่จะได้ไป

หลายๆคนหาวิธีการทำบุญในรูปแบบต่างๆเพื่อที่จะให้ได้ไปสวรรค์ในชั้นสูงๆ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องดี แต่คงไม่ได้สมหวังกันทุกคนเพราะบางคนอาจทำถูก บางคนอาจทำผิดวิธี มีเคล็ดลับง่ายๆก็คือพยายามรักษาศีลเอาไว้ เพราะคุณภาพจิตใจของเราจะเป็นตัวแปรหลักหรือตัวชี้วัดเลยว่าเราจะได้ขึ้นสวรรค์ชั้นสูงๆ หรือไม่

ส่วนการทำทานที่จะให้ได้ขึ้นสวรรค์ในชั้นสูงๆ เท่าที่ผมทราบมาจากพุทธประวัตินั้น มักจะทำทานกับพระอรหันต์หรือพระอนาคามี กุศลถึงจะแรงพอที่จะทำให้ไปถึงสวรรค์ชั้น 5 หรือ 6 ได้

***ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอนอกเรื่องอีกสักหน่อย ผู้ที่มักไปปฏิบัติธรรมด้วยการบวชชีพราหมณ์หรือนุ่งขาวห่มขาวที่วัด บางคนอาจพึ่งเคยไปครั้งแรก บางคนอาจเคยไปหลายครั้งแล้วแต่ยังจับจุดไม่ถูกว่าส่วนไหนสำคัญ ผมขอแนะนำให้สักเล็กน้อย ดังนี้

1.ทุกวันตอนเช้าหลังจากตื่นนอนทำธุระเสร็จ ตอนจะทำวัตรเช้า บทสวดมนต์ที่สำคัญคือการสมาทานศีล คุณต้องสนใจในจุดนี้อย่าทำเป็นเล่นไป แล้วพยายามรักษาศีล 5 ให้ได้ตลอดทั้งวัน พูดให้น้อย คุยให้น้อย เพราะศีลข้อ 4 เรามักพลั้งเผลอทำผิดพลาดได้ง่ายที่สุด ถ้าทำได้สำเร็จจะเกิดบุญกุศลมากมายมหาศาลแก่ตัวคุณ ถ้าคุณตายในวันนั้นมีสิทธิ์ได้ขึ้นสวรรค์ชั้นสูงๆได้เลย

2.ตลอดทั้งวันที่คุณปฏิบัติธรรมมาเรื่อยๆ พอตอนเย็นในเวลาว่างหรือก่อนเข้านอนคุณต้องทำการกรวดน้ำอุทิศบุญกุศลที่เกิดขึ้นจากการรักษาศีล เจริญภาวนา มาตลอดทั้งวัน จะให้ใครก็ตามใจ เพราะคุณจะได้บุญในส่วนของ ปัตตานุโมทนามัย ด้วย ควรกรวดน้ำทุกวันตลอดระยะเวลาที่บวชชีพราหมณ์ (ถ้าไม่มีพลังจิตถึงขั้นระดับพระอริยสงฆ์แล้วละก็จงกรวดน้ำซะ อย่าทะลึ่งไปใช้จิตนึกคิดเหมือนคำสอนที่ผิดๆเหล่านั้น เพราะมันจะไม่ได้ผล ส่วนพระรูปนั้นที่ใช้คำสอนผิดๆมาบอกคนอื่น ก็พึ่งโดนศาลตัดสินลงโทษจากที่โดนสำนักพุทธศาสนาฟ้องร้อง)

มารศาสนาในคราบพุทธแท้ มันมีเยอะ ระวังด้วยนะครับ จะบริโภคอะไรก็ควรอ่านฉลากสักหน่อย มิใช่ใครบอกว่าดีก็กินไปเรื่อย ผมไม่ได้มีเจตนาจะปรามาสพระท่านหรอกนะครับ เพราะความดีของท่านก็มี แต่อะไรที่จะทำให้ผู้อื่นเกิดความหลงผิดตามไปด้วย ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเราก็ควรจะบอกกล่าว เพื่อไม่ให้ผู้อื่นเดินทางผิด ดังที่พระพุทธเจ้าได้ให้พระโมคคัลลานะ กับ พระสารีบุตร ไปดึงพระภิกษุที่อยู่ใต้การปกครองของพระเทวทัตกลับมา เพื่อไม่ให้ภิกษุเหล่านั้นถึงแก่ความย่อยยับ

 

ช่วยเปรต ยังไม่รับประกันว่าจะได้ขึ้นสวรรค์ชัวร์

แต่หมั่นประกอบไปด้วย อุโบสถศีล + กุศลกรรมบท 10 = ได้ไปชัวร์

 

ช่วยเปรต........!!!
จิตสุดท้าย นะครับ ไม่รู้จะไปไหน

 

ถ้าคุณช่วยเปรตให้ไปเกิดได้!
แล้วคุณรู้หรือป่าวว่าเปรตเหล่านั้นไปเกิดเป็นอะไร? ..
ถ้าคุณรู้ .. คุณก็น่าจะช่วยตัวเองตอบคำถามตัวเองนี้ได้นะครับ

 

เปรตนี่ได้ทำกรรมอย่างหนัก ถึงได้เป็นเปรต เค้าต้องขดใช้กรรมอย่างหนักเช่นกัน และนานด้วย พระอรหันต์ พระพุทธเจ้ายังโปรดไม่หมด แล้วคุณเป็นใคร ....อย่างเราๆนี่แผ่เมตตาก็ยังรับไม่ได้เลย ต้องรอจนกว่าเค้าชดใช้เวรกรรมหมดเอง หรือเหลือกรรมน้อยลง เมื่อนั้นพอจะได้รับบ้าง หมดจากกรรมเปรตก็ต้องไปนรกใหม่ รอท่านลุงพุฒิไตร่สวนอีก

 

แหมน้อยใจไปได้ ตัวผมก็คิดเพียงสนุกเท่านั้น เพราะหากไม่คิดเลยก็ไม่เกิดความตั้งมั่น

ขอขอบพระคุณมากคับ

 

ที่ไปไต่สวนมีแต่สัมภเวสี

 

ช่วยตัวเองให้ได้ก่อนแล้วค่อยคิดช่วยคนอื่นนำตนให้พ้นวัฎสังสารวัฎก่อนเมื่อพ้นแล้วค่อยบอกทางให้ผู้อื่นทำตามจะได้พ้นวัฎสังสารวัฎนี้ดับทุกข์ตนก่อนค่อยบอกวิธีดับทุกข์ให้ผู้อื่นมีปัญญาใช้ในทางดับทุกข์ตนดีกว่าไปเพ่งช่วยผู้อื่น สาธุ

 

ทำชั่วไม่ค่อยมาก

ก็ต้องถามกลับว่า

ใน 1 วัน 24 ชั่วโมง

คุณสร้างความดี บุญ กุศลกรรม มีศีล 5 ไม่ขาดหรือไม่

ละใน 1 อาทิตย์ 1เดือน 1 ปี สร้างกรรมดี กุศลกรรม วันละกี่นาที เหอๆ

อย่างต่ำ ศีล5 ครบ ถึงจะได้ขึ้นสวรรค์


ถ้าความดีไม่มี ละไม่มีศีล ก็คงไปตามแรงกรรม

 

บุญช่วยเหลือเพื่อร่วมทุกข์ให้พ้นทุกข์ อย่างไรก็ได้ไปสวรรค์แน่ แต่จะชาตินี้หรือเปล่ายังไม่แน่ ถ้าบุญนี้ส่งผลทันก็ได้ไป ถ้ายังไม่ส่งผลก็แล้วแต่

 

ไม่น่ารอดครับ เพราะงมงายตั้งแต่เรื่องที่คิดว่าช่วยเปรตได้แล้ว
กรรมใครกรรมมันครับ
อยากรอดนรก ต้องรักษาศีล ทำใจให้สงบ คิดดี ทำดี พูดดี เท่านั้นครับ

 

โลกนี้ไม่มีคำว่างมงายหรอกนะครับ มีแต่
เข้าถึง หรือ เข้าไม่ถึง
รู้จริง หรือ รู้ไม่จริง

การที่เราไปตัดสินผู้อื่นว่างมงาย ไม่ต่างอะไรกับการเอาอัตตาของตนมาแสดงให้ผู้อื่นเห็น ซึ่งจะถูกหรือไม่ถูก ใช่หรือไม่ใช่ก็ยังไม่รู้ มิหนำซ้ำจะกลายเป็นการไปขัดขวางมิให้ผู้อื่นทำความดี ซึ่งก็จะเป็นบาปย้อนกลับมาหาตนเอง

สำหรับศาสนาพุทธการพ้นทุกข์มันมีหลายรูปแบบ หลายระดับ การมัวไปสนใจแต่นิพพานโดยมองข้ามความจริงของธรรมชาติก็ไม่ต่างอะไรกับการพูด และคิดในสิ่งที่เราทำไม่ได้

เปรียบกับผู้ที่อยากประสบความสำเร็จในทางธุรกิจ ถ้าเลือกที่จะเสพข้อมูลแค่ด้านเดียว เลือกที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ไม่ยอมเปิดใจรับความจริงที่อยู่ตรงหน้า ก็จะกลายเป็นผู้ที่รู้ไม่จริง แล้วจะไปแข่งขันกับผู้อื่นได้อย่างไร สุดท้ายก็ล้มเหลว ศาสนาพุทธก็เช่นกัน รู้จักพหูสูตมั้ย

 

งมงายที่ว่าคือ ความงมงายที่คิดว่าจะไปสวรรค์ได้ด้วยการช่วยเปรตครับ
พระพุทธเจ้าสอนไว้ว่าอย่างไรครับ ศีล สมาธิ ปัญญาเท่านั้นครับ
คิดดี ทำดี พูดดี จะได้ไปสุคติครับ
ถ้าคิดไม่ดี ทำไมดี พูดไม่ดี ช่วยเปรตทั้งชีวิต เป็นแสนเป็นล้านตน ก็ไม่ได้ไปหรอกสวรรค์
การเตือนสติ กลายเป็นการเอาอัตตามาข่ม ก็แล้วแต่ท่านจะคิดเถิด มุมมองความคิดท่านต่อคำของข้าพเจ้าก็คืออัตตาของตัวท่านเอง อย่าเพ่งอัตตาผู้อื่นมากจนมองข้ามอัตตาของตนเอง

 

การพูดบางครั้งผู้ฟังก็ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่บอกคืออะไรก็แล้วแต่ใครจะเข้าใจแบบไหนแต่ผมเชื่อว่าท่านไม่มีเจตนาในการกล่าวว่าใครเพียงกล่าวเตือนเท่านั้นถ้าเดาไม่ผิดจากที่อ่านหลายๆกระทู้ของคุณคุณน่าจะมีภูมิธรรมที่เป็นมนุษย์เต็มตน(ไม่กล้าบอกว่าขั้นโสดาบัน)เพราะผมไม่รู้จักแต่ก็อนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ

 

คนที่กล้าบอกว่าคนอื่นงมงาย แสดงตัวเองต้องมั่นใจและคิดว่าความคิดของตนเองถูกต้อง ตนเองฉลาดหรือเหนือกว่าอีกฝ่าย ไม่งั้นจะกล้าดูถูกคนอื่นได้ยังไง

คนที่เอาแต่บอกว่าคนนั้นบ้า คนนั้นดี คนนี้งมงาย แบบนี้ยังห่างไกลจากโสดาบันหลายขุมครับ แค่เรียงศีล สมาธิ ปัญญา ก็บอกให้ทราบแล้วว่าแค่ไปท่องจำเขามา พระพุทธเจ้าสอนปัญญา ศีล สมาธิ นะครับ ไปดูใน มรรค 8 ได้

ผมบอกแล้วว่ามารศาสนาในคราบพุทธแท้มันมีเยอะ ถ้าอยากคิดว่าตนเองเป็นโสดาบันตามที่มีคนบอกก็ตามใจเถอะนะครับ

 

เหตุฉะไหนจึงกล่าวว่า "ไม่กล้าบอกว่าชั้นโสดาบัน" ละครับ
ผมเป็นเพียงบุคคลธรรมดา และไม่เคยอวดอ้างสรรพคุณ ไม่เคยบอกว่าตัวเองบรรลุธรรมอะไรเลย
กล่าวอย่างนี้ พร้อมจะมีคนเข้าใจผิดอยู่แล้ว ในเวบบอดมีผู้อวดอ้างสรรพคุณมากมาย อย่าดึงผมเข้าไปรวมเลยครับ เกรงใจ 555 ส่วนชื่อผม วิริยะ โสดาปัตติผล เป็นแค่นามแฝง วิริยะ ก็คือเพียร เพียรให้ได้ โสดาปัตติผล ไงครับ แปลว่ายังไม่ได้นะครับ

 

เจ้าของกระทู้เขาก็แค่สงสัยว่า ถ้ามีคนช่วยเปรตแล้วบุคคลนั้นจะได้สวรรค์ไหม ผมก๋บอกว่า คนที่มีความคิดเช่นนั้น ( คิดว่าช่วยเปรตแล้วตนจะได้ไปสวรรค์ ) คืองมงาย เพราะพระพุทธเจ้าท่านบอกแล้วว่า มีเหตุถึงมีผล และผลกับเหตุต้องสมดุลกัน ปลูกมะม่วงได้มะม่วง ไม่ใช่ปลูกมะม่วงใจอยากได้มะพร้าวแล้วมันจะออกเป็นมะพร้าวให้

การช่วยเปรตเป็นเหตุ ผลก็ต้องสมดุลกัน ในเมื่อเป็นเรื่องของจิต เรื่องของเมตตาความสุข ผลมันก็ได้ตรงนั้น ได้แค่นั้น
การไปคิดถึงสิ่งที่ไม่สัมพันธ์ ระหว่างเหตุกับผล จึงเรียกว่างมงาย

เหมือนหลายๆคนทีีเอากราบไหว้พระพุทธรูปก็ดี หรือบูบาเทพเจ้าก็ดี เพียงเพื่อหวังให้สิ่งที่มองไม่เห็นช่วยให้ตนเอง ร่ำรวยบ้าง สมหวังในความรักบ้าง

อย่างนี้เรียกงมงาย อยากรวย ต้องซื่อสัตว์ขยันอดทน อยากสมหวังในรัก ต้องจริงใจและยอมรับการตัดสินใจของคนที่เรารัก

เจ้าของกระทู้ยกตัวอย่าง บุคคลใดๆ ผมก็ว่าบุคคลใดๆว่างมงาย ไม่ได้ไปเจาะจงลงที่ใคร และไม่ได้เจตนาจะดูถูกใคร หรือคุณมีความคิดว่า ช่วยเปรตเพื่อตนจะไปสวรรค์ งั้นผมก็ขออภัย ถ้าคิดว่าดีว่าใช่ ก็ทำต่อไปเถิด

ผมเตือนเฉพาะคนที่เตือนได้ ใครจะงมงายต่อไป ก็เชิญครับ พระพุทธเจ้าสอนอย่างนี้ ไม่ได้สอนให้มัวไปช่วยเปรต เพราะเปรตมันทำตัวเอง ขนาดคำของพระสาวกหรือคนรุ่นหลังเล่าๆกันมา ยังมีบอกว่าเปรตที่เขาคิชกูฏในสมัยพุทธกาลจวบปัจจุบันยังชดใช้กรรมอยู่เลย แล้วใครจะไปช่วยพวกเปรตได้

หากบอกว่าตนเองนับถือพุทธศาสนา แต่เลือกเชื่อเฉพาะที่ตนอยากเชื่อโดยไม่สนใจเหตุผลและความเป็นไปได้ อย่างนั้นผิดหลักคำสอนแล้วครับ

 

ปล. แค่เรียง ศีล สมาธิ ปัญญา สลับกับที่เรียงในปิฏก ก็เอามาเป็นประเด็นแย้งได้
ศีล สมาธิ ปัญญา
ปัญญา ศีล สมาธิ
สมาธิ ปัญญา ศีล
สลับที่กันแล้ว ความหมายมันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง
ไตรสิกขา จะสลับยังไง ก็ยังเป็นไตรสิกขาอยู่
สิ่งที่ทำให้คุณขุ่นเคือง และมีปัญหา ก็คือความยึดมั่น อย่าจ้องหาเรื่องเพ่งเล็งกันเลย ผมเข้ามาเจตนาดี คนเข้ามาหาธรรม ไม่ควรหรอกที่จะมาทะเลาะกัน หรือมาดวลวาทะอวดตนใส่กัน

 

คนจะเป็นอะไรหรืออยากเป็นอะไรหรือใครๆบอกและมองว่าเค้าเป็นอะไรนั้นไม่สำคัญสิ่งสำคัญเค้ารู้ตัวรึไม่ว่าตนเป็นอะไรเป็นตามเค้าว่าให้เป็นรึปาวนาตนว่าเป็นทั้งๆที่มิได้เป็นต่างหากละคือสิ่งสำคัญมือเราขาดแล้วเรารู้ด้วยตัวเราใครจะว่ามือเราไม่ขาดก็เรื่องของเค้าใครจะว่าเรามือขาดก็เรื่องของเค้าอีกที่สำคัญมือเราขาดจริงก็คือขาดมันไมจำที่จะต้องบอกใคร เราอยู่ในชั้นโสดาบันรึเปล่าเรารู้อยู่ถ้าอยู่ใครว่าไม่อยู่ก็เรื่องของเค้าถ้าไม่อยู่ใครว่าอยู่ก็เรื่องของเค้าอีกเรารู้ตัวเราดีว่าอยู่รึไม่ก็พอผมบอกท่านว่าท่านเป็นมนุษย์แต่ไม่เคยบอกว่าใครเป็นคนและไม่เคยบอกว่าใครเป็นโสดาบันผมมิได้ชมและมิได้กล่าวร้ายให้ใครคำว่าไม่กล้าบอกว่าเป็นโสดาบันไม่ได้หมายความว่าท่านเป็นรึไม่เป็นมิใช่รึครับท่านย่อมรู้ตนเองดีว่าเป็นรึไม่เป็นจริงใหมครับ สาธุ
ปล ธรรมภูมิของคุณต่างหากละที่เป็นสิ่งบงบอกว่าภูมิธรรมของคุณอยู่ที่ไหนจิตคิดอะไรก็พิมพ์อย่างนั้นผมอา่นเองแล้วมองเองอาจจะไม่เหมือนคนอื่นก็แล้วแต่จิตใครจิตใครจริงใหมครับ