นานาสาระและธรรมะโชติโก

ลูกช้าง ... เรียนตำราแล้ว ต้องเรียนปฏิบัติด้วย เพราะเวลากิเลสมันมานี่ มันมีมานอกตำราเสมอ

ถ้าเราไม่ปฏิบัติเป็นวัตรของตัวเอง ตำราก็ตอบไม่ทัน เอาไม่อยู่ เพราะผู้รู้ไม่มีอยู่ในปัจจุบันธรรม
.................................

พระอาจารย์ ... ถึงจะรู้สึกตัว หรือไม่รู้สึกตัว....รู้ก็ยังอยู่เป็นปัจจุบันเสมอ,คนที่ตายแล้วนั่นแหละ ร่างกาย ไม่มี รู้แล้ว

ลูกช้าง ... ธรรมะครูอาจารย์นี่ต้องคิดพิจารณาหลายตลบกว่าจะเข้าถึงใจ .. โปรด ข้าฯ น้อย แน สาธุ

พระอาจารย์ ... ใจนั่นแล....เป็นผู้รู้,ผู้ตื่น,ผู้เบิกบาน...ในธรรม.....ถึงแม้จะได้รับรู้ สุข หรือ ทุกข์ ,,,,ร้อน หรือ เย็น,,,,มืด หรือ สว่าง ก็ ตาม....ล้วน อนัตตาธรรม....แค่ใจรับรู้ เฉยๆ

ใจ.....นั่นแล เป็นคูหาสะยัง......เกิด และ ดับ ที่ใจ

รู้ใจตนเอง....คือ รู้ ธรรม

เห็นใจตนเอง....คือ เห็น ธรรม

ได้ใจตนเอง....คือได้ ธรรม

พระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย มาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับใจ ตนเอง

ลูกช้าง..อันนี้สำคัญ กราบสาธุ

พระอาจารย์ ... อันนี้ สำคัญกว่า.....มันไม่ใช่สัตว์,ไม่ใช่บุคคล,ไม่ใช่ตัว,ไม่ใช่ตน,ไม่ใช่ของเรา

พระ....ย่อมเห็น พระ เสมอๆ

ในศาสนาพุทธ.....สูงที่สุด คือ ผู้หมดจาก กิเลส เครื่องเศร้าหมอง เมื่อมี ผู้เช่นนี้ เรา กราบไหว้ บูชา ได้ทำบุญด้วยย่อมได้ ปีติ ตื่น และเบิกบานใจ

นอก จากคนหลงเท่านั้น ซึ่งเป็นคน สูญเปล่า ใครทำดี พูดดี คิดดี ก็ อิจฉา ริษยา อาฆาต มุ่งร้าย ย่อมถึง ทุคติ

ลูกช้าง ... กราบนมัสการ สาธุ

 

** คุยกันตามประสา ศิษย์กับอาจารย์ **

ลูกช้าง.." นมัสการครูอาจารย์ สาธุ "

พระอาจารย์.." ว่างัย...."

ลูกช้าง.." มานมัสการเฉยๆ ครับ ไม่กล้าว่าอะไร "

พระอาจารย์.." คิดถึงละซี.....5555555 "

ลูกช้าง.." 55 "

พระอาจารย์.." เป็นพระ ก็ คิดถึงพระ เนอะ "

ลูกช้าง.." 555 สาธุ นั่นนะสิ ไม่รู้จะคิดถึงอะไร ได้ดีไปกว่าคิดถึงพระ ชมตัวเองผิดไหมนี่ครับ 55 "

พระอาจารย์.." ชมกิเลส ยังชมกัน ทั่วโลกดินแดน ชมตัวเองที่ทำดีบ้างจะเป็นไร 555555 "

ลูกช้าง.." สาธุ 555 "

พระอาจารย์.. " ผ่องใส เศร้าหมอง สุข ทุกข์ มืด แจ้ง ล้วน อนัตตา "

ลูกช้าง.." สุดยอดธรรมเลย นะนี่ สาธุ "

พระอาจารย์.." จำเขามาอ่ะ คริๆ
ของจริง....อยู่ที่หัวใจ คูหาสะยัง หัททะยัง สว่าง ว่าง เย็น ที่ ท่ามกลางอก แต่งขึ้น ปรุงขึ้น ไม่ได้ 5555555 "

ลูกช้าง.." ยังไม่สว่าง ทำงัยดีอาจารย์ "

พระอาจารย์.." ครูบา อาจารย์ มาไม่ขาดสาย ไม่สว่างได้งัย 5555555 "

ลูกช้าง.." สาธุกราบลา ไปตัดหญ้าก่อนนะครับ สาธุ 555 คุยกับอาจารย์แล้ว ฮาดี มี
ความสุข สาธุ "

พระอาจารย์.." โชคดี "

.........................................................................

 

ธรรมะ โชติโก

พระพุทธองค์ อุบัติ ขึ้นท่ามกลางโลกใบนี้ ท่านก็มิได้ แก้ไข หรือพัฒนา
ให้ ภพต่างๆ หมดไป นรก สวรรค์ พรหมโลก โลกมนุษย์ ยังคงเป็นอยู่ อย่างนั้น
แต่ท่านเริ่มจาก ค้นหาต้นตอของการเกิดในภพต่างๆ
แล้ว แก้ไข ดัดแปลง จิตใจขององค์ท่าน จนไม่มีความยึดถือในภพใดๆ....
แล้วมีน้ำพระทัยเมตตาสัตว์ที่มืดบอด หลงวนเวียนเกิดตาย....

จากนั้น จึงทรงชี้ บอก สอนสั่ง สัตว์ว่า สิ่งต่างๆ เหล่านี้มีอยู่
แต่ถ้าไม่อยากทุกข์วนเวียนอีก ก็ให้พากัน สละ ละวาง ปล่อย
ส่งคืนความเป็นเจ้าของเสียอย่างเย็นๆ อย่าได้หวนคืนกลับมายึดถือในภพนั้น ภพอีก
ให้พากันหายหวง ในสิ่งต่างๆ เสีย ทั้งตัวตน แล ความคิดนึก ความจำ ความรู้ ฌาน ญาณ ต่างๆ
ล้วนเป็นสรรพสิ่ง ที่เป็นธรรมชาติอันหนึ่ง มีเกิดมีดับ ให้พากัน สละความเป็นเจ้าของเสีย จาได้ไม่ต้องทุกข์ วนเวียนอีก..

 

ผู้เข้าถึงบุญมีมาก ผู้เข้าถึงธรรมมีน้อย


ทาน ศีล ภาวนา เป็นอริยทรัพย์ภายในอันประเสริฐ ถ้ายังไม่เกิดมีกับเราก็ต้องดิ้นรนขวนขวาย อย่าปล่อยให้ทรัพย์ภายนอกทับถมหัวใจฝ่ายเดียว จนลืมทรัพย์ภายใน ที่นำไปใช้ได้ด้วยตลอดกาลนาน...

เราคนหลง ก็จะมองเห็นแค่ว่าทะเลฝั่งนี้สวยงาม ผู้มีปัญญาสามารถข้ามทะเลทุกข์ฝั่งนี้ไปสู่ฝั่งโน้นได้ ท่านบอกว่าบรมสุข ปราศจากทุกข์ทั้งปวง พ้นบ่วงแห่งมาร ผูกมัดใดๆ

แต่ก่อนฟังเขาว่า ..." คิดมากก็เป็นทุกข์ " เมื่อเรามีตัวรู้ดูความคิดนั้น ก็เป็นการเจริญสติได้ดี ..


ครูบาอาจารย์ ท่านสอนสิ่งดีๆ ให้เราได้นำไปคิดพิจารณา ตามเหตุผลแห่งธรรม เพราะท่านค้นออกมาจากใจที่ฝึกดีแล้ว คำสอนดีๆ จึงออกมาจากใจท่าน พวกเราจึงต้องฝึกสติพิจารณาธรรมให้มากๆ จะได้มีปัญญา ตามที่ครูบาอาจารย์สอน วางตำราสักพักแล้วมาหัดอ่านใจเจ้าของนี่แหละฝึกตน..จึงได้ผลดี

 

แม้เราจะเป็นฆราวาสวิสัย ใจเราก็ต้องพยายามเชื่อมต่อธรรมกับครูบาอาจารย์เสมอๆ ถ้าไม่อย่างนั้น ใจเราก็จะไหลไปตามกระแสโลกสู่ที่ต่ำฝ่ายเดียว ความทุกข์ทั้งหลายก็จะตอกย้ำซ้ำเติมใจเราให้หลงทางธรรม ความสุขทางใจก็จะห่างหายไป

ครูบาอาจารย์ท่านจึงบอกสอนให้เราหมั่นเจริญสติ สมาธิภาวนา อบรมจิต คิดบวกทางกุศล จะได้ไม่เป็นคนหลงลืมตน เป็นคนมีธรรม...

 

คนส่วนใหญ่ชอบแสวงหาทรัพย์สินเงินทองไว้ให้ลูกหลาน เพื่อยังวงศ์ตระกูลให้มั่นคง บางคนก็หลงเพลินอยู่กับการแสวงหาทรัพย์ภายนอกจนลืมแสวงหาทรัพย์ภายใน ที่ทำไว้ให้ตัวเอง

ทรัพย์ภายนอกทำไว้ให้ลูกหลานสบายกาย ทรัพย์ภายในทำไว้ให้ตัวเองเป็นสุข หากรอลูกหลานทำให้ คงได้ไม่เพียงพอต่อเรา เท่ากับเราทำเอง เก็บไว้เอง สบายใจเอง ไม่ต้องรอใครอุทิศบุญให้ ..

 

การศึกษาดีหรือไม่ดี ดูที่นิสัย กาย วาจา ใจ ที่แสดงออกมา

 

ธรรมคำสอนพระพุทธเจ้า
ครูบาอาจารย์ เปรียบเหมือนรากแก้ว
เป็นแก่น เป็นก้านใบ เป็นดอกผล เป็นต้น

เราได้เข้าไปซึมซับรับร่มเงานั้นได้รับความร่มเย็น เป็นสุข นับว่าประเสริฐแท้

และขอให้ได้เป็นส่วนหนึ่งของต้นไม้นั้นด้วย แค่ ราก ฝอย ก็ยังดี

 

แม่จะเตือน ให้เรากลัวความร้ายกาจของคนอื่น ให้รู้จักเลือกคบมิตร จิตใจดีต่อกันนานๆ คนไหนชอบระรานเป็นคนพาลก็ให้ห่างไกล อย่าได้เข้าใกล้เพราะจะนำภัยมาสู่ตนได้

พ่อจะเตือน ให้เรากลัวความร้ายกาจของตัวเอง ร้ายที่จะโลภมาก ร้ายที่จะโกรธมาก ร้ายที่จะหลงมัวเมา ขาดสติยั้งคิด พูด ทำ ในสิ่งที่ผิดศีลธรรม เป็นบาปอกุศล ให้ตนเศร้าหมองทุกข์กายใจ

ครูบาอาจารย์จะเตือน ให้เราหมั่นเจริญสติปัญญา ดำรงมั่นอยู่ใน ทาน ศีล ภาวนา ให้ใจร่มเย็นอยู่ตลอดเวลา ด้วยอำนาจเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา จึงชื่อว่า เป็นลูกหลาน พระพุทธเจ้าโดยแท้

 

เราเป็นคนยาก เราเป็นคนจน เราเป็นคนอนาถา ที่อยากเข้ามาพักพาอาศัยในร่มโพธิ์ร่มไทร พระพุทธเจ้า ที่พระองค์ได้ตรัสรู้ธรรมอันดีแล้ว เราจึงเข้ามาอาศัย พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า

แล้วได้กินอิ่มหนำสำราญในกายใจของเรา พอจะได้บำเพ็ญบุญบารมี ศีล สมาธิ ปัญญา ที่เราจะทำให้เกิดได้ เพราะเราเป็นคนว่าง่าย สอนง่าย เป็นผู้มีปัญญาดี ถ้าเรามาเชื่อพระธรรมคำสอนพระพุทธเจ้าแล้ว นี่แหละก็พาให้สบายกาย สบายใจ ถ้าทำไม่ถูกต้องก็เกิดไม่สบายกาย ไม่สบายใจขึ้นมา..


เรานั่งกรรมฐานอยู่ ทำให้จิตใจเบิกบาน
หายใจก็ให้มีความเบิกบาน ลมหายใจเข้า กำหนดรู้ ลมหายใจออก กำหนดรู้

เมื่อลมหายใจเข้า หายใจออก กำหนดรู้ มีความสว่างไสวขึ้น ปัญญาย่อมจะเกิด เพราะกระแสไฟฟ้านี่แหละ อยู่ในกายใจของเราทุกคน

ที่เราหลับตา ไม่สว่างไม่ไสว ก็คือนิวรณ์ 5 นี่แหละมันปิดบัง ปิดบังญาติโยม ..
หมั่นเจริญสมถภาวนา วิปัสสนาภาวนา ทำให้แก่กล้าขึ้น จะได้หมดความเศร้าโศก หวั่นไหว โลกธรรม 8 จะได้ดับไป ธรรมะเครื่องอยู่ของใจ เราจะได้มีปัญญาดีขึ้น...

พระธรรมเทศนา หลวงปู่สังวาลย์ เขมโก

 

เมื่อวานได้คุยกับเพื่อนที่ทำงาน ตอนพักทานอาหารนิดหนึ่ง

เพราะได้สังเกตมาหลายอาทิตย์แล้วว่า ฝรั่งคนนี้ ผิวพรรณ เปล่งปลั่ง มีรัศมีกายคล้ายครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ที่เคยพบเจอ

บางครั้งก็คิดว่า หรือว่า เค้ากลับมาจากฮอลิเดย์ ผิวจึงเป็นแบบนี้ ผ่านไปหลายวัน ผิวพรรณก็เป็นแบบเดิม

หลังจากทานอาหารเสร็จ .. จึงเดินเข้าไป หาแล้วถามขึ้นว่า
" คุณนั่งสมาธิใช่ไหม? "
" ใช่ "

พอบอกว่าใช่ ปีติในใจเกิดเลย เหมือนไฟฟ้าช็อต วิ่งในร่างกาย พรึ๊บๆ เหมือนกับว่า สิ่งที่เราคิดสงสัยมันตรง ความรู้สึกของเรา หรือเหมือนได้เจอคนที่เขาปฏิบัติธรรมสมาธิ ประมาณนี้

" ฝึกมานานแล้ว เพื่อผ่อนคลาย .."

จึงอุทาน ไปสองครั้ง ด้วยความดีใจกับเขา ว่า " ฉันรู้ว่าคุณมี ฉันรู้ว่าคุณมี " เพราะเห็นได้จากผิวพรรณ มีรัศมีเปล่งปลั่ง แม้จะไม่ได้ทำงานในห้องแอร์ก็ตาม ..

.........

พระอาจารย์บอกว่า " ปีติใน,เป็นอาหารใจ....เกิด ดับ ที่ใจ รู้ที่ใจ,เห็นที่ใจ "

 

พระอาจารย์ โพส.. ธรรมะหลวงตา มาให้อ่าน..


" ทำไมพระอรหันต์จะฝันไม่ได้ นี่ซิเอาเหตุผลมาจับกันตรงนี้ เอ้า พิจารณาธาตุขันธ์ให้ชัดเจนซิ ...." สาธุ

ลูกช้าง...อ่านมาถึงตรงนี้ ยกมือท้วมหัวปีตีทั้งตัวเลยครับ...

พระอาจารย์ 555555

โสดา ก็ฝัน, สกิทาคาก็ฝัน,อนาคา ก็ฝัน.....แต่ฝัน เป็น ธรรมเว้ยเฮ้ย

ลูกช้าง 555555 สาธุ

พระอาจารย์ .. ใจเป็น ธรรม ฝันก็เป็น ธรรม แปลออกหรือเปล่านี่ ต้องอาศัย ปัญญาล้วนๆ

เข้าใจบ่

ลูกช้าง... สาธุ ปีติอีกแล้ว .. ปัญญายังไม่ค่อยมาก ค่อยๆ แปล .. กราบสาธุ

พระอาจารย์.. ทำบุญ กับพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ มันได้บุญหลาย,.....เต็มไวโลดเว้ยเฮ้ย

ลูกช้าง .. ตักน้ำถูกบ่อใส กายใจสะอาด งามคัก สาธุ

 

การเข้าวัดไม่ใช่แค่ เอาตังค์ไปถวายใส่ตู้แล้วก็กลับ..ขอให้เรามีโอกาสได้พูดคุยสนทนากับพระครูบาอาจารย์ด้วย เราจะได้มีข้อธรรมดีๆ มาพัฒนาจิตเพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง เพราะเราวุ่นวายอยู่กับโลกภายนอก ทำมาหาเลี้ยงชีพพบเจอความวุ่นวายมากมายให้พระท่านแนะนำธรรมคำสอน เพื่อนำมาปฏิบัติขัดเกลาจิตใจเจ้าของ เรียกว่าให้ได้มีธรรมเป็นของตัวเองบ้าง เหมือนเรามีบ้าน มีสมบัติพัสถานเป็นของตัวเอง กิน เดิน นั่งนอน พักผ่อน ก็มีความสุข ไม่ต้องไปอิงอาศัยสมบัติใครก็ได้ เพราะเรามีสมบัติ บ้านเรือนเป็นของตัวเอง เป็นต้น

พอเรามีธรรมพัฒนาใจแล้ว เราก็มีธรรมเป็นสมบัติล้ำค่าเรียกว่าความสุขทางใจ บอกกันได้ แนะนำกันได้ แต่ให้กันไม่ได้ ต้องขวนขวายปฏิบัติเอง จึงจะได้พบความสงบสุขแท้จริงเอย

 

เราชมเขาดี ดีก็อยู่ที่ปากเรา
เราว่าเขาเสีย เสียก็อยู่ที่ปากเรา

 

คนทางโลกนี้แปลกนะ ตัวเองกินอิ่มสบายแล้ว ทำไม ไม่ค่อยรู้จักแบ่งปัน โลภมากอีกก็มี ทั้งๆ ที่ตายแล้วก็เอาอะไรไปไม่ได้สักนิด ตัวอย่างก็มีให้เห็นอยู่ทุกวัน

คนทางธรรมนี้ อิ่มสบายแล้วมีแต่อยากแบ่งปัน อยากให้ทุกคนมีความสุข ปรารถนาให้ทุกคนพ้นทุกข์เหมือนกัน นี่เรียกว่าเมตตาธรรมแท้ แต่กิเลสนี่มันร้ายนะ ปิดบังใจคนให้มืดมนเสมอมา..

ไม่มีกินก็ให้รู้จักแสวงหา
ไม่มีปัญญาก็ให้ศึกษาเรียนรู้
ไม่มีธรรมก็ให้ประพฤติปฏิบัติดู
ไม่ลืมครูผู้ชี้ทางสว่างใจ..........

อะไรมากระทบ ก็คิดให้เป็นธรรม จะได้สบายใจ ถ้าคิดออกนอกธรรม ได้ทุกข์ทันที

เราอยู่กับโลก ก็พูดตามโลก กินตามโลก ไม่ให้ทุกข์โศกเศร้าใจ ไม่ให้เบียดเบียนกัน ให้อยู่ด้วยกันฉันท์มิตร มีจิตเมตตาปรารถนาดีต่อกัน เพราะชีวิตนี้สั้นนักหนา อย่าหลงมายา ให้รักษาความดี แสวงหาความสงบสุขใจเป็นสำคัญ

 

อ่านหาสาระเน้อ อย่าอ่านหาเรื่อง ถ้าอ่านหาเรื่องก็อย่าให้เคืองคนอื่น เคืองที่ใจก็ให้ดับที่ใจ อย่าให้แสดงออกทาง กาย วาจา จะได้ไม่ต้องมีปัญหาเพิ่มเติมต่อกัน

ทำดีไม่ต้องอวดใคร ทำใจไม่ต้องอวดดี

เมื่อเราคิดแตกแยก ความรัก ความสามัคคี แล้วเราจะเอาความดีที่ไหนมาหล่อเลี้ยงใจตน

ทำตามใจปรารถนาให้ดี แล้วจะได้ดีตามใจปรารถนา

เงินทองข้าวของ เรามีใช้หรือไม่มีใช้ ก็ไม่ได้บาดใจเรา ให้หลงไหลงมงาย

 

พระอาจารย์ อนาลโย สอนธรรม


เรียนถามพระอาจารย์ครับว่า ทำไม หลายท่าน หลายสำนัก ยกพระไตรปิฏกมากล่าวอ้าง จนศรัทธาญาติโยมสับสนครับ
..
อืม เขาไม่ดูสิ่งในใจ นี่หละพระดำรัสของพระบรมศาสดาที่เคยตรัสไว้ว่า ศาสนาจะเสื่อมก็เพราะ พุทธบริษัท (ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา)

มีอันใดคาใจสงสัยเรา ถามกันก่อนเน้ออย่าได้คิดเป็นอื่นไป ใจนี้สำคัญนัก หากใจไร้หลัก ย่อมโยกเยกหวั่นไหว
.....
กราบขอบพระคุณมากครับ ผมอ่านคำสอนพระอาจารย์ผมก็ไม่สงสัยอาจารย์แล้วครับ
.....
สาธุ ใจสื่อใจ ความละเอียดอ่อนของใจยากที่จะปลอมแปลง ยามหลงสิ่งไรใจก็มักจะบ่นพร่ำถึงสิ่งนั้น
ใจว่างย่อมสว่างมีแต่ธรรมไหลนอง
ธรรมนั้นย่อมขัดเกลาดวงจิตให้ผู้อ่านได้คิด
และเยียวยาประสานสมานรอยแผลใจให้หายสนิทได้
ขอท่านจงศึกษาและจงแจ้งในธรรมเถิด
สาธุ
..
น้อมรับธรรม คำสั่งสอนครับผม
นมัสการพระอาจารย์ครับ ขอความเมตตาพระอาจารย์ช่วยแนะนำ การพิจารณาหรือดำเนินต่อไปในการปฏิบัติธรรมให้ผมด้วยครับ...ด้วยความเคารพ
.....
ตอนนี้โยมก็ผ่านเรื่องราวมากมายมามากแล้ว จิตก็สงบดีมากแล้ว อันวิถีจิตก็สะอาดมากแล้ว ยังต้องการสิ่งใดอีกหรือหนอ หากต้องการ

เมื่อลมหายใจละเอียดดีแล้ว ประคองลมหายใจได้ดีแล้ว จิตนิ่งเป็นอุเบกขาได้ดีแล้ว สมควรอย่างยิ่งที่จะเพิกจิตของตนเพื่อใคร่ครวญกาย ต่อไปขอให้ท่องเที่ยวภายในกายตนต่อ เห็นกายในกายแห่งตน ท่องเที่ยวเวียนวนภายในกายอยู่เป็นนิจ

ใครนั่ง กายนั่ง กายคือใคร กายคือธาตุสี่ ดิน น้ำ ไฟ ลม ประชุมกันเข้าจึงเป็นกาย กายนี้นั่งอยู่อย่างไร การกำหนดดูอาการตามที่บอกมาให้กำหนดดูที่กายเรานั้นให้แจ้งจริงๆ ตามลำดับไป อย่าได้ไปกำหนดที่อื่น อย่าได้นำจิตไปที่อื่น ใช้สติกำหนดรู้ในกายตนเองแท้ๆ นั่นหละ

แขนขวาวางอยู่อย่างไร แขนซ้ายวางอยู่อย่างไร ศีรษะตั้งอยู่อย่างไร ขาขวา ขาซ้าย วางอยู่อย่างไร สรีระนี้กอบด้วยธาตุสี่ ดิน น้ำ ไฟ ลม ดินคือส่วนใด กำหนดรู้ให้ชัดเข้าไป เนื้อ หนัง เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม ตับ ใต ใส้น้อย ใส้ใหญ่ เหล่านี้ กำหนดรู้ให้ชัดแจ้ง

เมื่อเห็นธาตุดินชัดแจ้งกระจ่างแล้ว กำหนดรู้ธาตุน้ำ กำหนดรู้ธาตุลม กำหนดรู้ธาตุไฟ เมื่อทุกๆ ธาตุนั้นชัดแจ้งดีแล้ว ในระหว่างการกำหนดนั้น ต้องมีบางขณะที่จิตสังเวช ถอยจิตกลับไปพิจารณา

อย่างโยมนี้ เห็นทีจะเป็นกระดูก อันขาวโพลน น่าจะทำให้จิตโยมนี้สังเวชได้ดี หรืออาจจะเป็นหนัง ผม ที่มันไม่คงที่ แปรสภาพไปตามเหตุปัจจัยตามกาลเวลา ดำขาว เหล่านี้ หากยังจิตให้สังเวชได้แท้แล้ว จงปักจิตลง เพิกจิตออกจากกาย แลดูอาการของจิต เห็นจิตในจิตอีกวาระหนึ่ง อาการแห่งจิต จิตเห็นธรรม เห็นธรรมใช่ไหม ธรรมนี้เห็นแล้วจิตเป็นเช่นไร จิตเช่นนี้ธรรมเป็นเช่นไร เห็นจิตชัดแจ้งแล้ว หยั่งจิตดิ่งเข้าสู่ธรรม เห็นธรรมที่เกิดขึ้นแต่จิต ใคร่ครวญธรรมที่ปรากฏขึ้นแต่จิต เห็นธรรมในธรรม เห็นธรรมในธรรม อย่างนี้ ทำอย่างนี้ ซ้ำแล้วซ้ำอีก เมื่อเราทำอย่างนี้แล้ว ถึงที่สุดแห่งการใคร่ครวญอย่างนี้แล้ว จิตจะอิ่มดี

ในยามสรุปเรื่องได้ มันจะม้วนตัวเข้าสู่สมาธิอีกวาระ ดิ่งลงวาบลง เสพสมาธินั้น จนกว่ามันจะคลายตัว เมื่อมันคลายตัวก็ให้ใคร่ครวญอาการที่เกิดขึ้นนั้นต่อสักหน่อยหนึ่ง สงบ สงบ สงบ อย่างนี้ ทำไปนะทำไป นี่เราแนะทางปัญญานะ ไม่ได้แนะทางอรูปฌาน
..
กราบขอบพระคุณครับพระอาจารย์ที่เมตตาแนะทางกระจ่างให้ ผมจะพยายามกระทำตามพระอาจารย์กล่าวสอนครับ ด้วยความเคารพ
..
หากในขณะที่กำลังพิจารณานั้นเกิดการรวมตัวของจิตเข้าสู่ภวังคจิต ก็ปล่อยให้เข้าไปก่อน พออิ่มตัวแล้วจิตจะตื่นขึ้นมาอีกเอง จึงค่อยๆ กำหนดให้ชัดเจนขึ้น กำหนดพิจารณาต่อยอดอีกวาระ ไม่ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่ ทำอย่างนี้ ซ้ำแล้วซ้ำอีก กำลังจิตที่ไม่หลง โยมนี่จิตนิ่งดี สามารถสางเรื่องยุ่งภายนอกได้ดีแล้ว เป็นผู้มีปัญญานำหน้าแล้ว เพียงแต่ยังไม่ถึงที่สุดเท่านั้นเอง กำลังจิตทรงไว้ซึงองค์ฌานได้ แม้ขณะลืมตา..

..................................

 

บางคนบ้านอยู่ใกล้วัด ใกล้พระ ได้ทำบุญให้ทาน ข้าวน้ำ เงินทอง สร้างโบสถ์วิหาร ลานธรรม พระเจดีย์ ถือศีลอุโบสถฟังธรรมปฏิบัติธรรมบ่อยๆ ยังความปลาบปลื้มปีติใจ มีความสุขในบุญกุศลของตน ..

พอเราห่างไกลวัดวา ห่างไกลพระสงฆ์ครูบาอาจารย์ การทำบุญให้ทานก็ลดน้อยถอยลง บางครั้งก็รู้สึกน้อยใจตนเอง เพราะคิดว่า เราคงใกล้หมดบุญแล้วมั้ง ไม่ค่อยได้ทำบุญบ่อยๆ เหมือนแต่ก่อนเลย ..

ความเป็นจริง บุญเก่าที่เราได้ทำไว้แล้วก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม อาจจะขาดหายไปบ้างก็คือการสร้างบุญกุศลเพิ่มเติมขึ้นใหม่ให้ใจตนดียิ่งๆ ขึ้นไป

บุญเก่าที่เราภูมิใจ ในการให้ทานบริจาคทรัพย์ สิ่งของ เงินทองก็ดีเป็นส่วนหนึ่งของบุญ เรียกว่า ทานมัย บุญสำเร็จด้วยการบริจาค ให้ทาน สร้างกุศลเมตตาให้เกิดมีขึ้นในใจ

บุญจากส่วนอื่นๆ ก็ยังมีอีกมากมาย ที่เราสามารถขวนขวายสร้างสม ทำได้แม้จะห่างไกลวัด ห่างไกลครูบาอาจารย์ นั่นก็คือ บุญจากการ รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา เมตตาให้อภัย สวดมนต์ไหว้พระ เสริมสติปัญญา ให้ความโลภ ให้ความโกรธ ให้ความหลง ให้เบาบางห่างหายไป สิ่งเหล่านี้ เรียกว่าเป็นความดี เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่ ทำได้ด้วยตนเอง ถ้าเราเข้าใจแล้ว เราจะไม่ห่างบุญ ไม่ขาดทุน ไม่ห่างคุณธรรมความดีเลย .. ขอให้เรามีคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ที่ใจเถอะ ร่มเย็นทุกที่

 

ลูกช้าง .. แต่ก่อนคิดมากก็ปวดหัว เดี๋ยวนี้คิดมากก็ไม่เป็นไร เพราะไม่ค่อยได้ใช้หัวคิด !!.เฮ่อๆ


พระอาจารย์โชติโก... หวลระลึกถึงคิดของตนนั่นแหละ.....จึงจะหยุดคิดได้

เมื่อดับได้....ย่อมเป็นสุข

แต่มีเกิด...ก็ย่อมมีดับ

มีไม่มี....ไม่มีมี

 

ฝันว่าท่านอาจารย์ พาขึ้นรถไปหาเพื่อนคนหนึ่ง

จึงถามอาจารย์ว่า "เพื่อนคนไหนครับ"

อาจารย์ตอบว่า"ก้อ ไอ้ใจ งัย จำไม่ได้เหรอ"

พออาจารย์บอกว่า เพื่อนชื่อไอ้ใจ ก็พยายามนึกหน้าว่า ไอ้ใจคนไหนนะ .. แต่ เอ๊ะ!! นึกไปนึกมา ทำไมรูปร่างหน้าตาเหมือนเราจัง..

จึงบอกท่านว่า " อ๋อ จำได้แล้วครับ"

..กว่าจะตอบอาจารย์ได้ เพราะมัวแต่มองหาไอ้ใจคนอื่น ไม่ได้มองมาหาไอ้ใจตนเอง ก็เลยนึกนานหน่อย พอมองมาหาที่ใจตน จึงร้อง อ๋อ ไอ้ใจเพื่อนกันตลอดไปนี่เอง..

ตื่นแล้ว..ไม่ฝันนาน .. สาธุครับอาจารย์

พระอาจารย์ ... 5555555

สาธุเด้อ ข้าน้อย 55

ขอโอกาสเขียนเพิ่มนิดนึ่ง เพื่อเตือนตนหรือผู้สนใจ ...

การเล่นหัวกับผู้ปฏิบัติธรรมหรือพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ก็เล่นได้พอประมาณ อย่าให้เกิน..

เหมือนเล่นกับคนขับรถ เล่นได้แต่อย่าให้มากเกินไป เพราะอันตรายย่อมมีมาก อาจเกิดโทษได้ หากไม่ช่วยกันสำรวมระวัง เดี๋ยวจะไปไม่ถึงยังที่หมายโดยปลอดภัย หรืออาจทำให้เนิ่นช้า กว่าจะถึงจุดหมาย ..