นั่งสมาธิแล้วไม่เคยเห็นนิมิตหรือเห็นอะไรเลย

เรื่องของการเห็นนิมิตนั้น แต่ก่อนตอนผมเริ่มทำสมาธิใหม่ ๆ คือทำมาสักระยะแล้ว ตอนนั้นผมก็อยากจะเห็นนิมิตเหมือนกันแบบที่คนอื่นเค้าเห็น ตอนแรกก็บริกรรมพุทโธเฉย ๆ แต่ถึงทำยังไงก็ไม่เคยเห็น จนมีอยู่ช่วงหนึ่งผมลองบริกรรมว่า นะมะพะธะ ดู คือหายใจเข้า นะมะ หายใจออก พะธะ หรือหายใจเข้า นะ หายใจออก มะ หายใจเข้า พะ หายใจออก ธะ คือแล้วแต่เราครับว่าถนัดแบบไหน คือทำแบบนี้ติดต่อกันทุกวันแล้วหลังจากนั้นอีกไม่นานผมก็เริ่มเห็นนิมิต จากวันนั้นจนถึงทุกวันนี้ผมเห็นนิมิตจนไม่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์หรืออะไรแล้ว คือเอาจริง ๆ แล้วนิมิตนั้นมีทั้งปลอมและจริง ซึ่งเอาจริง ๆ เราปฏิบัติธรรมเพื่อต้องการหลุดพ้น เพราะฉะนั้นแล้วไม่ว่าเราจะเห็นนิมิต คือไม่ว่าจะเป็นนิมิตจริงหรือปลอมเราก็ไม่ควรไปใส่ใจ คือให้เน้นที่การทำสมาธิดูจิตดูกาย และพิจารณาร่างกายของเราเป็นดีที่สุดครับ ที่ผมเล่าไปนี่คือประสบการณ์ของผม อีกอย่างเคยไปศึกษามา จริง ๆ แล้วการบริกรรม นะมะพะธะ จะสามารถทำให้เราได้อภิญญาได้ แต่เอาจริง ๆ แล้วถ้าเราได้อภิญญาแล้วเราไปยึดติดเราก็ยังไม่สามารถหลุดพ้นและไปนิพพานได้อยู่ดี คือมันจะเป็นกิเลส สรุปคืออย่าไปยึดติดอะไรจะเป็นการดีที่สุดครับ ส่วนเรื่องการบริกรรม นะมะพะธะ นั้นถ้าคุณกล้วยเน่า 2 อยากมีประสบการณ์ทางนิมิตหรือเห็นนิมิต ยังไงก็ลองบริกรรมดูครับ ผมว่าถ้าทำในทุก ๆ วันยังไงต้องได้เห็นในสักวันหนึ่งเหมือนกับผมอย่างแน่นอน อ้อ แต่ถ้าได้เห็นแล้วยังไงก็อย่าไปยึดติดแบบประมาณนั่งแล้วต้องเห็น ๆ ๆ ๆ ทำไมวันก่อนเห็นวันนี้ไม่เห็นนะ ??? คืออย่าไปคิดแบบนี้เด็ดขาดไม่อย่างนั้นจะสามารถเสียสติ หลงผิด และเป็นโรคประสาทได้ครับ ตามนี้นะครับ

อ้อ อีกอย่างคือถ้าเราจะทำสมาธิแล้วเราควรต้องทำต่อเนื่องไปในทุก ๆ วัน พูดง่าย ๆ ว่าทำไปตลอดชีวิตอะครับ คือถ้าเราทำ ๆ หยุด ๆ วันนี้ทำแล้วหยุดไปแล้วไปทำต่อเดือนหน้า ถ้าทำแบบนี้การทำสมาธิของเราจะไม่ได้ผลหรือแทบจะไม่ได้ผลเลยก็ว่าได้ สรุปคือไหน ๆ คุณกล้วยเน่า 2 อยากทำสมาธิแล้วก็ทำให้ต่อเนื่องไปในทุกวันเลยจะเป็นการดีที่สุดครับ ขอให้โชคดีครับ

 

จุดประสงค์หลัก ของสัมมาสมาธิในพระพุทธศาสนา

อยู่ที่การได้รู้เห็นปรากฏการร์ภายนอกจิต-ใจ ตนเอง เป็นหลักหรือไม่

บางคน ก็ต้องอาศัยการรู้เห็นสิ่งละเอียดภายนอก มาเป็นเครื่องเล่น เครื่องอยู่ของจิต
ให้ห่างจากโลกวัตถุนิยมอันหยาบก่อน แล้ววกกลับเข้ามารู้สภาวะละเอียดในกาย ใจ จิต ของตนเอง
( แต่จะมีสักกี่คน ที่จะไม่ไหลไปตามกิเลสละเอียด กว่าจะเดินเข้าทางของสัมมาสมาธิ ต่อไปจนถึงปัญญาพ้นทุกข์)

ถ้าเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย ได้ครูอาจารย์ที่ดี ไม่พาออกนอกลู่นอกทาง มีความเพียรสม่ำเสมอ
ไม่ขี้เกียจเกินไปจนต้องหาทางลัด ไม่อยากมากเกินไปจนกลายเป็นตัณหาพลุ้งพล่าน

ความคิดและคำพูดที่ว่า " ไม่เคยเห็นนิมิต " อะไรเลยนั้น.... จะเปลี่ยนไป