นอนสมาธิ แล้วกายออกจากร่าง...ฝึกตามคำบอกเล่าในเว็ป

คือผมอ่าน หัวข้อในเว็ปเกี่ยวกับ การฝึก มโน ก็เลยลองฝึกได้ 4 - 5 วัน

วันที่ 5 หลังจากนั่งสมาธิสักพักผม ก็ง่วง เลยเอนตัวทำสมาธิในท่านอน แต่ก็ยังภาวนา นะมะพะทะ ตามที่ในเว็ปบอกมา

นอนไปสักพัก ผมหลับไป (คือหลับจิงๆอ่ะครับไม่รู้สึกตัวเลย สติก็ไม่ได้อยู่ที่ลมหายใจ) แล้วผมก็รู้สึกว่า ผมนอนกลิ้งจนตกเตียง แต่พอผมลุกขึ้น ก็เห็นตัวเองนอนอยู่บนเตียง ผมก็ตกใจ ตื่นขึ้นมาน่ะครับ

((ไม่ทราบว่าคิดไปเองหรือไม่ แต่ผมคิดว่าผมไม่ได้ฝันครับ เพราะภาพมันชัดมากผมจำได้หมดเลยว่าทำอะไร ตัวจิตที่ผมออกจากร่าง มันออกสีแดงสดเลยครับ))

รบกวนถามผู้รู้ว่า ที่ผ่านมามันคืออะไร ... ขอบคุณก๊าบ สำหรับเว็ปดีๆ

 

มันเป็นอย่างนั้นนะครับ จริงๆ จากที่ผมเคยอ่านของหลาย ๆ ท่านที่ออกจากร่าง

 

แสดงว่าที่ผม ออกจากร่าง ไม่ได้ฝันหรอคับเนี่ย...

แล้วถ้าเข้าร่างไม่ได้อ่ะ....จะเป็นไงเนี่ย

 

ก็น่าจะออกจากร่างจริง ๆ
การกลับเข้าร่างง่ายกว่าตอนออกเยอะครับ แค่เผลอนึกว่าอยากเข้าร่างทั้ง ๆ ที่ใจจริงยังไม่อยากเข้าก็ยังเข้าเลย หรือเมื่อนึกกลัวเมื่อเจอกับอันตรายก็จะกลับเข้าร่างทันทีเหมือนกัน
ตอนกลับเข้าร่างจะไวมากแค่นึกก็ถึงแล้วไม่เหมือนตอนออกจากร่าง ตอนออกนั้นพอเริ่มออกจะเริ่มออกที่กายเนื้อแล้วจึงเดินทางต่อไปได้
สำหรับผู้ที่เริ่มมีประสบการณ์ใหม่ ๆ ถ้าทำอารมณ์เดิมที่เคยออกจากร่างตอนก่อนนอนมักจะออกได้เรื่อย ๆ
ถ้าชอบออกท่องเที่ยวโดยกายทิพย์ แนะนำให้ฝึกดูภาพอสุภะที่น่ากลัวบ่อย ๆ จนชิน เพราะเมื่อออกจากร่างแล้วอีกโลกหนึ่งมักเจอกับภาพที่น่ากลัวได้บ่อย
เมื่อเราชินจะมีประโยชน์ตรงที่เราจะไม่กลัว ถ้ากลัวเราจะกลับเข้าร่างเลยทันที่ ถ้าไม่กลัวเราก็ไปต่อได้
ควรฝึกจิตให้เป็นคนเข้มแข็งไม่หวั่นไหว ไม่กลัวแม้ความตายจึงจะไปได้ไกล

 

เหมือนที่คุณคีตเสวี ว่าไว้เลยครับ ... แล้วเวลาเราออกจากร่างเนี่ย จะไปไหนมาไหนได้รึเปล่า (นรก สวรรค์ ) การที่จะกำหนดจิตไปยังไงครับ ผมรู้สึกว่าจิตมันเร็วมาก(ตอนที่ออกจากร่าง) แค่คิดว่าจะ ... มันก็ไปแล้ว
ขอบคุณสำหรับคำตอบนะครับ ยังต้องการคำแนะนำอีกเยอะๆ เลยครับ

 

ไปได้แทบทุกที่ วิธีไปแค่อธิษฐานจิตหรือนึกนั่นเอง บางที่นึกแล้วไปปรากฏเลย บางทีเหมือนลอยไป มีเสียงลมวิ้ว ๆ ที่หูฟู่ ๆ เลยก็มี แปลกดีใช่ไหมครับ แต่มันเป็นอย่างนั้น
เมื่อเริ่มถอดจิตใหม่ ๆ อย่าออกไปไกล ให้อยู่เฉพาะในบ้านเราเอง ไปกราบพระที่ห้องพระก็ดี สิ่งที่ควรทำมากที่สุดช่วงแรกนี้คือทำความรู้พิจารณาให้เห็นความเป็นไปของกายทิพย์ให้ชัดเจน ทดลองอยู่กับกายตัวเองให้ชำนาญ รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ฝึกเข้าออกกายเนี้อให้ชำนาญ ลองเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ดู เมื่อรู้จักกายทิพย์ดีแล้วจึงค่อยออกไปไกล ๆ

 

ขอบคุณคำแนะนำมากๆ เลย ขอให้ เจริญในธรรมมากๆ นะครับ

ขอบคุณสำหรับธรรมทานครับผม

แต่ตอนนี้ผมยังกำหนดไม่ได้เลย ว่าจะออก ตอนไหน คงต้องหัดให้ชินเหมือนที่ ท่านบอกครับ

ขอบคุณมากๆๆ จากใจครับ

 

ไม่น่าเชื่อที่ผมหลุดกระทู้นี้ตอนไหนขออนุญาติครูบาอาจารย์เลยนะครับผมขออนุญาตฺแล้วนะครับให้อทิษฐานจิตถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้กำหนดทั้งกายหยาบและกายทิพย์ให้มีรูปพระพุทธรูปเป็นแก้วใสสว่างอยู่บนหัวกายหยาบให้มีแสงสว่างและแก้วใสสว่างเหมือนเพชรคุ้มครองกายไว้กายทิพย์ก็ให้กำหนดพระพุธรูปที่สว่างและใสนี้อยู่บนหัวตลอดเวลาทำอะไรให้ระลึกนึกถึงท่านไว้ตลอดแล้วจะพบความสุขและความเจริญที่กล่าวมาทั้งหมดไม่ใช่ของผมนะครับขาดตกไปบ้างใครอ่านเหลือเชื่ออย่าไปเชื่อใครเชื่อหากมาเจอตรงนี้ปฏิบัติตามดีนักแลสาธุครับ

 

ทราบแล้วครับผมหลุดที่นี่ได้อย่างไรผมไม่ชอบเข้าห้องนี้ตั้งแต่แรกที่มาเวฟนี้ฟังชื่อเป็นโปรแกรมคอมผมกลัวไวรัสครับขึ้นสมองเลย

 

อนุโมทนาครับ ผมเคยเป็นเมื่อครั้งที่ผมบวชเป็นพระครับ
นอนภาวนาจนหลับไป ต่อมามีความรู้สึกอยากจะเข้าห้องนํ้า
จึงลุกขึ้น ขณะที่ผมลุกขึ้นนั้นมีความรู้สึกเสียววูบไปทั้งตัว
แล้วมองกลับไปเห็นร่างตัวเองนอนอยู่ จึงกลับนอนลงคืนที่ร่าง
แล้วลุกขึ้นใหม่จึงได้เข้าห้องนํ้าใด้ตามปกติ
ขณะที่เหตุการณ์เกิดขึ้นนั้นผมมีสติตลอดจึงทราบแน่ชัดกับตัวเองว่าไม่ใด้ฝันไป

สาธุ สาธุ สาธุ

 

อนุโมทนา กับคุณ มโนมัยกุศล ครับ...
ผมก็เคยมีประสบการณ์คล้ายกันครับ โดยผมได้ทำสมาธิในท่านอน แล้วก็หลับฝันไปว่าได้ไปสถานที่และเหตุการณ์ต่างๆซึ่งต่างจากการฝันแบปกติ โดยฝันครั้งแรกฝันว่า ได้มีพระมาสอนการฝึกสมาธิ ครั้งที่สองได้มีพระมาคอยแนะนำให้ถึงวิธี การไปสถานที่แห่งหนึ่งไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็ที่ไหน ส่วนครั้งที่สามไปเอง เวลาที่ไปยังที่ต่างๆก็จะมีเสียงอธิบายรายละเอียดให้ฟัง เหมือนมีคนนำเที่ยวแต่จะไม่เห็นคนที่อธิบายให้ฟัง และจะเห็นเฉพาะในส่วนที่เขาให้ดูเท่านั้น โดยรอบข้าจะมืดไปหมด ในระหว่างนั้นเกิดความกลัวขึ้นจึงไดนึกถึงพระ แล้วปรากฏว่าเราไปนั่งอยู่หน้าพระสงฆ์รูปหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน ก่อนที่จะตื่นขึ้นมาท่านบอกว่าให้เร่งปฏิบัติให้มากจะได้ติดต่อกับท่านได้ง่ายขึ้น
หลังจากนั้นผมก็ตื่นขึ้นมา และคิดทบทวนความฝันอยู่ครู่หนึ่ง ผมจึงได้ทำสมาธิต่อ โดยยังอยู่ในท่านอนครับ หลังจากนั้นจิตก็เข้าสมาธิได้เร็วมาก(ต่างจากปกติ) โดยจะไม่ได้ยินเสียงอะไรจากภายนอกเลย หลังจากนั้นก็มีความสว่างเกิดขึ้น แต่ไม่ถึงกับสว่างจ้า อยู่ก็มีความคิดขึ้นมาเองแบบไม่ได้กำหนด ว่าอยากจะออกจากกายเนื้อ จึงลองลุกขึ้นแต่ไปไม่ได้ครับ ขยับได้แค่แขน ส่วนอื่นของร่างกายหนักมาก ผมจึงนิ่งเฉยโดยไม่คิดอะไร สักครู่ก็มีความสว่างเกิดขึ้นอีก โดยคราวนี้รู้สึกว่าเสียวทั่วทั้งตัวเลยครับ เหมือนกับเราลอกผิวหนังชั้นนอกออกแล้วสัมผัสกับผิวหนังชันใน หรือจะอธิบายง่ายๆ ก็เหมือนกับตอนที่เราเล่นฟุตบอลแล้วเท้าพอง พอเราตัดผิวหนังส่วนที่พองออก แล้วเดินจะรู้สึกเสียวๆอย่างนั้นครับ และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายมันไหล(มันรู้สึกว่าไหลจริงๆ)ไปแบบไม่รู้ทิศทางเร็วมาก หลังจากนั้นก็รู้สึว่าลอยไป ไปโผล่ที่ไหนไม่รู้ เมื่อเราเดินจะไม่รู้สึกถึงนำหนักใดๆเลยและเมื่อลองหยิบสิ่งของก็ไม่สามารถหยิบได้
เหมือนกับว่าเราไม่มีแรงที่จะยก ทั้งที่เป็ของชิ้นเล็กๆ หลังจากนั้นมารู้ตัวก็คือถึงเวลาที่ต้องตื่นเตรียมตัวไปทำงานแล้ว ไม่รู้ว่ามายังไงเพราะว่ามันเร็วมากเร็วครับ
เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นมาเมื่อไม่กี่วันนี้เองครับ และผมก็มีความสงสัยว่ามันเป็นความจริงรึเปล่า รบกวนผู้ที่มีประสบการณ์ ช่วยแนะนำหน่อยครับ

 

น่าสนใจครับ ผมจะขอลองทำดูบ้างนะครับ

อนุโมทนาสาธุครับ

 

สำหรับท่านที่มีความประสงค์จะถอดกายทิพย์แบบง่ายๆ สบายๆ โดยท่านสามารถฝึกได้ที่บ้านของท่าน ขอแนะนำว่าหลังจากเสร็จภาระกิจประจำวันแล้ว ให้ท่านเข้านอนในช่วงเวลาประมาณ 21.00 - 22.30 น. เพื่อให้ร่างกายท่านได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเพียงพอ จากนั้นท่านจะตื่นนอน ในช่วงเวลาประมาณ ตี 1 - ตี 2 ให้ท่านรีบลุกขึ้นจากที่นอน ล้างหน้าสี ฟันเพื่อให้ร่างกายสดชื่น แล้วสวดมนต์ไหว้พระ ขอพระกรรมฐานจากพระพุทธรูป หรือรูปภาพพระพุทธรูปก็ได้ หาเก้าอี้ที่มีพนักพิงเอนหลังได้ ให้ท่านนั่งหย่อนขาในท่าที่ท่านสบาย และใช้คำภาวนา " นะ มะ พะ ธะ " โดยภาวนาแบบสบายๆ ไม่เร็ว ไม่ช้า เกินไป โดยท่านจะกำหนดรู้ลมหายใจเข้าหายใจออกหรือไม่ก็ได้ ภาวนาจนมีความรู้สึกว่าท่านเกิดอาการง่วง ก็ให้ท่านเข้าไปนอนในท่าที่ท่านผ่อนคลายที่สุด แล้วภาวนะต่อไปเรื่อยๆ โดยกำหนดจิตอยู่ที่บริเวณหน้าผากระหว่างคิ้ว เมื่อเกิดอาการตัวแข็งชา หรือตัวไหลก็ไม่ต้องตกใจ(เพราะท่านวางอารมณ์ได้ถูกต้องแล้ว)ให้ภาวนาต่อไปเรื่อยๆ เมื่อการภาวนาเต็มอัตราแล้ว กายทิพย์ก็จะถอดจากกายเนื้อเอง แรกๆ จะเกิดอาการมืด ก็ให้กำหนดจิตขออาราธนาบารมีของพระพุทธเจ้าขอให้มีความสว่างเหมือนพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน จากนั้นก็อย่าเพิ่งออกไปจากบ้านให้ท่านไปไหว้พระพุทธรูป หรือภาพพระพุทธรูปในบ้านก่อน และให้ทำอย่างนี้จนชำนาญ เมื่อพระพุทธรูป หรือรูปภาพนั้นกลายจากสภาพจากพระพุทธรูป เป็นเทวดาเมื่อใดแล้ว ท่านที่ประสงค์จะไปเที่ยวที่ใหนก็ให้พระท่านพาไป นะครับ(อย่าไปเอง) แล้วท่านจะได้เห็นอะไรๆ ชัดเจนแจ่มใสมากกว่าที่คิด และหลังจากไปเที่ยวมาแล้วก็อย่างลืมอุทิศส่วนกุศลด้วยนะ ทั้งนี้ เรื่องที่นำมาบอกเล่ากันนี้ ได้เห็นแบบอย่างมาจากคนที่ไปฝึกมโนมยิทธิแบบเต็มกำลังที่วัดท่าซุง เพราะท่านทั้งหลายที่ฝึกได้จะเริ่มจากการภาวนาในอริยบทท่านั่งก่อน เมื่อการภาวนาในท่านั่งเต็มอัตราจนเกิดอาการต่างๆ แล้ว ท่านเหล่านั้นส่วนใหญ่จะจบลงด้วยอริยบทในท่านอนซึ่งเป็นที่ที่ผ่อนคลาย และท่านเหล่านั้นก็สามารถกอดกายทิพย์ได้ จึงลองนำมาปฏิบัติที่บ้าน ผลปรากฏว่าการถอดกายทิพย์เป็นเรื่องที่ไม่เกินวิสัยที่ทุกคนจะทำได้ ถ้าท่านใดชอบวิธีการนี้ก็นำไปปฏิบัตินะครับ ปฏิบัติได้ผลอย่างไรก็มาเล่าสู่กันฟังด้วย ....." ความสำเร็จไม่มีใครพยากรณ์ได้สุดแล้วแต่ความขยัน" สวัสดีครับ

 

ว้าว ทำได้จริงๆเหรอ

อนุโมทนา สาธุ

 

การถอดกายทิพย์เบื้องต้นก็มักจะเป็นแบบนี้ แหละครับ ฝึกไปเรื่อยๆ นานไป หากเหตุปัจจัยครบถ้วน ก็สามารถถอดไปได้ขณะลืมหูลืมตานี่แหละ ก็ทำนองเดียวกันกับ การกำหนดรู้นั่นแหละครับ

ในภาวะที่ทำได้ตอนนอนหลับนี่ส่วนใหญ่สติจะน้อย ควบคุมการไปมาไม่ค่อยได้ ไปเจออะไรน่ากลัวหน่อยก็จะหนีกลับเข้าร่าง ถ้าพลังฌานมากพอ เมื่อกลับเข้าร่าง ก็ลองลุกขึ้นนั่งแล้วกำหนดจิตกลับไปที่เดิมอีกครั้งนึง หากเป็นของจริงก็สามารถไปซ้ำแบบเดิม ที่เดิมได้อีก

ถ้าจะให้ไว หรือดีกว่าเดิม ต้องฝึกปล่อยวางให้มากๆ แล้วจะทำอะไรได้อีกสารพัดแบบ ครับ

ผมมีสิ่งเหล่านี้ ติดตัวมาตั้งแต่เกิด จึงสอนใครไม่ได้เพราะไม่ได้เรียนมา แต่บอกได้ว่าอาการเป็นอย่างไร จะต้องแก้ไขอย่างไร หรือต่อไปอาการต่างๆจะพัฒนาไปในแนวทางไหน สุดท้ายไปจบอยู่ที่ทำให้จิตส่วนหนึ่งแยกออกไปทำงานขณะลืมหูลืมตานั่นแหละ ถ้าจะให้เข้มข้นก็ต้องแยกจิตออกไปตอนนั่งสมาธิ กำหนดนั่น กำหนดนี่ นานๆไป จิตมันก็จะเบื่อการรู้เห็น แล้วก็ปล่อยวางไปเอง

แต่มียกเว้นอยู่เรื่องนึง ที่กำหนดรู้ยาก คือเรื่องของกรรมตนเอง เพราะพญากรรมเขามักจะปิดบังซ่อนเร้น แต่บางทีหากสิ่งศักดิ์สิทธิ์เขาเมตตา เขาก็ทำนิมิตให้เรารู้ ดังนั้น การปฏิบัติต้องทำให้มีพวกมากๆ เข้าไว้ ซึ่งการที่จะมีพวกมากก็คือการสร้างบุญกุศลหรือบารมีใหญ่ๆนั่นเอง เพราะภพภูมิต่างๆเขาหวังพึงพาบุญบารมีจากมนุษย์เช่นกัน ดังนั้น เมื่อเราช่วยเขา เขาก็ช่วยเรา ครับ

 

ท่านที่ต้องการฝึกต่อยอด แนะนำให้ไปฝึกได้ที่บ้านสายลมครับ จะได้ส่งกายทิพย์ไปกราบพระได้ที่พระนิพพาน อันเป็นความดีสูงสุด เป็นป้าหมายหลักชัยของการฝึกถอดกายทิพย์
ศึกษาวิธีไปและคำแนะนำได้ในกระทู้ที่ผมเคยตอบไว้แล้ว
http://palungjit.org/showthread.php?t=149318

 

แล้วเกิดออกร่างไปวิญญาณอื่นเข้าสิงแทนละจะสามารถสิงได้หรือไม่?
และฤทธิ์ทางใจเนี่ย คือความนึกคิดหรือไร? แปลว่าคิดโดยใช้ใจหรือเปล่า และคิดไปเองหรือเปล่า ฝันไปหรือเปล่า ไม่น่าเชื่อใช่มั๊ยครับ มีจริงหรือ? เกิดนิมิตหรือไม่ คนไปนรกเห็นเหมือนกันหมดหรือเปล่า?

 

อนุโมทนาครับ

_________________________

สุขอื่นยิ่งกว่า ความสงบไม่มี

 

ขอบคุณครับสำหรับการสอน ผมเป็นมา 2-3 หนแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ ก็เลยได้แค่วนๆอยู๋ในห้องนอน ก็สงสัยเหมือนกันว่าเราฝันหรือตื่น ลองกระโดดดูก็ลอยได้ ขาไม่ติดพื้น แล้วก็ไม่รู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไรต่อ สักพักก็กลับมาเข้าร่าง