ทิพยอำนาจ "ปรจิต" ที่ว่องไว..ของหลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป..

<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1>

ขอนำผู้อ่าน มาอ่านเรื่องราวจากบทความของคุณ yut_sss
ที่กล่าวถึงกระแสจิตที่ว่องไว ของหลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป พระอริยเจ้าแห่ง
จ.สกลนคร ศิษย์อีกรูปหนึ่งขององค์หลวงปู่มั่น
ตอนนี้หลวงปู่ยังแข็งแรงดีทุกประการ ท่านจำพรรษาที่วัดป่าประทีปปุญญาราม
บ.เซือม ต.เซือม อ.อากาศอำนวย จ.สกลนคร ท่านอายุได้ 85 ปี .....
บวชมาตั้งแต่เป็นสามเณร.........



<!-- / icon and title --><!-- message -->



หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป

*****************************************************************************


เรื่อราวที่ข้าพเจ้าจะเล่าให้สมาชิกทุกท่านได้ทราบถึงประสบการณ์ที่ได้ผ่านมาเกี่ยวกับ ประสบการณ์ทางจิตนั้นมีมากมายนัก ทว่า ขอยกขึ้นให้ฟังกันเกี่ยวกับเรื่องที่ข้าพเจ้าได้สัมผัสกับหลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป กันฟังสักหนึ่งเรื่อง

เมื่อประมาณ 5 ปีที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้รู้จักกับน้องคนหนึ่งซึ่งได้บวชรุ่นเดียวกับน้องชายของข้าพเจ้าที่วัดบวรนิเวศน์ น้องคนนี้เป็นคนที่คร่ำเคร่งในเรื่องอภิญญา ประสพการณ์ทางจิต พลังจิต ฯลฯ เป็นผู้ที่เดินทางแสวงหาความเป็นเลิศทางจิต ส่วนตัวผมนั้นไม่ค่อยจะเข้าทางนี้สักเท่าไหร่

วันหนึ่ง น้องเขาได้โทรมาหา แล้วบอกว่า พี่ยุทธ หลวงปู่ผ่านจะเดินทางลงมากรุงเทพฯ ท่านรับกิจนิมนต์โยมที่กรุงเทพ

ได้ยินดังนั้นข้าพเจ้ายังเฉยๆ แต่น้ำเสียงของน้องเขาดีใจมาก ตอนแรกก็สวสัยว่าทำไมน้ำเสียงถึงดีใจขนาดนั้น

แล้วน้องเขาได้ชวนผมว่า ไปกราบหลวงปู่กันไหม ท่านเป็นพระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบองค์หนึ่งเลยนะ

เอ๊ะ...ใช้สรรพนามแทนว่า "องค์" เลยรึ ในใจคิดว่า น้องเขาก็ทราบดีอยู่ว่าสรรพนามนี้ใช้แทนองค์อรหันต์....งงงวยอยู่ในใจ แต่ก็ไม่คิดอะไรให้เลยเถิด

ก่อนวันที่หลวงปู่จะเดินทางมา น้องได้โทรมากำชับอีกครั้ง ว่าพรุ่งนี้ให้ไปเจอ ผมก็เออ..ออ..ห่อหมกไป เพราะภาระกิจช่วงนั้นค่อนข้างมากนัก

พอถึงวัน ใกล้เวลาที่นัดหมาย ผมได้เดินทางไปยังสถานที่นัดหมาย ไปบ้านหลังหนึ่งแถวลาดพร้าว เมื่อไปถึง...แม่บ้านบอกว่า หลวงปู่ยังไม่กลับมาจากกิจนิมนต์เลย

รอสักแค่เพียงไม่กี่อึดใจ รถก็เลี้ยวเข้ามาในบ้าน น้องเขารีบกุลีกุจอลงเรือนไปรับหลวงปู่ถึงที่รถ ส่วนผมก็เป็นเหมือนไอ้ปื๊ดเดินตาม เพราะไม่รู้จักใคร....ฮึ...หลวงปู่ยังไม่รู้จักเลย...เชยชมัด

เมื่อหลวงปู่ผ่านลงจากรถ ท่านจัดแจงห่มจีวรใหม่ให้งามเรียบร้อย น้องเขายกมือขึ้นพนม นมัสการหลวงปู่ มือผมก็อัตโนมัติ ยกขึ้นนมัสการหลวงปู่

จากนั้นหลวงปู่กับบรรดาศิษย์ประมาณ 4-5 คน ก็เดินขึ้นเรือน ไปที่ห้องหนึ่งที่โยมหลวงปู่ได้จัดแจงเตรียมการต้อนรับ ในห้องนั้นมีคนนั่งสมาธิรอหลวงปู่อยู่ประมาณ 2-3 คน

ในห้องเปิดแอร์เย็นสบาย หลวงปู่เดินไปที่อาสนะ ขยับจีวร นั่งลงยังอาสนะนั้น

ส่วนลูกศิษย์ทั้งหลายก็เดินตามไปใกล้หลวงปู่ นั่งลง ก้มลงกราบหลวงปู่กันถ้วนหน้า

ส่วนผมนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ข้างหน้า ...ประมาณว่าไม่ค่อยชอบคนเยอะ จึงนั่งรั้งท้ายสุดปลายห้อง ครั้นก้มลงกราบพระพุทธ 3 ครั้งแล้ว ก็หันมากราบหลวงปู่อีก 3 ครั้ง...แฮะ โดยอัตโนมัติอีกละ

เมื่อหลวงปู่และศิษย์นั่งเข้าที่เหมาะทาง บรรดาศิษย์ก็เริ่มการสนทนากับหลวงปู่ หลวงปู่ก็สนทนาอย่างโอภาปราศัย น้ำเสียงหลวงปู่นั้นช่างเปี่ยมไปด้วยเมตตาจิตเสียนี่กระไร ในใจคิด...

ส่วนลูกศิษย์ที่นั่งสมาธิอยู่ได้ลุกขึ้นกราบหลวงปู่ แล้วก็เข้าสมาธิกันต่อ โดยไม่พูดอะไร

เรื่องราวการสนทนากันนั้นผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบาง เพราะตามัวแต่มองไปรอบๆ เพ่งจิตไปที่คนนั่งสมาธิบาง ดูหลวงปู่หลับตาเป็นระยะๆ

สักพัก...เริ่มเย็นค่ำ แอร์ที่เปิดก็เริ่มเย็นขึ้น ในใจคิดว่า ...ทำไมแอร์มันโคตะระหนาวขนาดนี้ว๊ะ...

อะนะ...ฮืม...ฮืม หลวงปู่ ซึ่งนั่งสนทนากับบรรดาศิษย์อยู่ หันมาบอกว่า "ถ้าแอร์หนาวเกินก็ไปหรี่ซิ"
ไอ้หยา...โดนเข้าแล้วซิ หลวงปู่อ่านจิตเข้าให้แล้ว คงเพราะมั่วแต่นั่งเหม่อมองซุกซนไปทั่ว ไม่ทันระวังจิตให้ดี...โดนซะ...

พอสิ้นเสียงหลวงปู่ ผมก็เิดินเข่าไปยังสวิตปิด-เปิดแอร์ เอื้อมมือขึ้นไปที่ตัวหรี่หมุนองศาความเย็นให้ลดลง จาก 19 ไป 20 ไป 21 ไป 22 พอถึง 23 ในใจก็คิดว่า "แค่นี้คงพอแล้วมั้ง"

เท่านั้นละหลวงปู่ส่งเสียงมาว่า "นั้นแหละ...แค่นั้นพอดีแล้ว"

(เหงือตกละงานนี้) เดินเข่ากลับมาที่เดิม ไม่พูดไม่จาอะไร

สักพัก รวมสติจิตกลับมาสู่ฐานดังเดิม ก็ยังไม่วายจะซุกซนต่อ

ในใจคิดว่า เห็นโดยทั่วไปบรรดาญาติโยมเขาชอบขอของดีจากพระกัน ไหงเราไม่เคยได้ขอของดีจากใครเลย...วันนี้น่าจะขอบ้างเนอะ

นั้นเลยคิดในใจว่า "หลวงปู่..ผมอยากได้ชานหมากหลวงปู่ไปบูชา เพื่อเป็นสิริมงคล" คิดได้สักพัก หลวงปู่ก็จัดแจงหมาก เคี้ยวๆๆๆๆๆๆ

ปกติแล้ว...เมื่อคนทั่วไปหรือพระรูปใดเคี้ยวหมากแหลก จะบ่วนทิ้งที่กระโถน ทว่า ตอนนั้น...เมื่อหลวงปู่เคี้ยวหมากจนแหลก ได้บ่วนเฉพาะน้ำหมาก ส่วนเนื้อหมากนั้น ผมเห็หลวงปู่ปั้นเป็นคำๆอยู่ในปาก แต่ยังไม่คาย แล้วหลวงปู่ก็เข้าสมาธิ ไปถึงไหน ตามไม่เจอครับท่านผู้ชม

เมื่อหลวงปู่ออกจากสมาธิแล้ว...หลวงปู่ก็พูดว่า ทุกวันเมื่อหลวงปู่เข้าสมาธิ หลวงปู่จะไปที่วิหารเล็กวิหารหนึ่ง เข้าไปนั่ง กำหนดเพลิงเข้าเผากิเลสทุกวัน ด้านหน้าวิหารเล็กนั้น มีวิหารใหญ่อยู่วิหารหนึ่ง ภายในมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ กำลังแสดงพระธรรมเรื่องอริยสัจ 4 อยู่ แต่หลวงปู่ยังไม่เดินเข้าไป ทุกวันที่หลวงปู่ไปที่นั้น มีคนมากมายเดินเข้าไปในวิหารใหญ่นั้น เมื่อได้สดับฟังพระธรรมแล้ว ก็ไม่ออกมาอีกเลย

พอหลวงปู่เล่าจบ หลวงปู่ก็คายชานหมากที่ปั้นเป็นก่อนกลมเล็กๆออกมาวางไว้ที่ฝากระป๋อง ที่หลวงปู่เก็บของ ผมนึกในใจ...ตอนนี้คนเยอะ ถามเรื่องร้อยแปด เดี๋ยวให้สงบๆก่อนจะเอ่ยปากขอ...

สักพักเมื่อคนเริ่มสงบ ผมก็เอ่ยปากขอชานหมากหลวงปู่ หลวงปู่ก็ตอบว่า "เข้ามา" ผมก็คลานเข่า เข้าไป แบสองมือรับ พนมมือ คลานเข่าออก กลับมานั่งที่เดิม

เมื่อกลับมานั่งประจำที่หลวงปู่กล่าวต่อว่า "ไปตากแดดก่อน ราจะได้ไม่ขึ้น"
ผมก็ตอบไปสั้นๆว่า "ครับ"

นี้เป็นประสบการณ์หนึี่่ง ในหลายๆเรื่องครับ ว่างๆจะมาเล่าเรื่องอื่นให้ฟังต่อ


*********************************************************************


​

ประวัติและปฏิปทา
หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป
วัดป่าประทีปปุญญาราม
ต.เซือม อ.อากาศอำนวย จ.สกลนคร
​

๏ อัตโนประวัติย่อ....

หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป มีนามเดิมว่า ผ่าน หัตถสาร เกิดเมื่อวันที่ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๖๕ ณ บ้านเซือม ตำบลโพนแพง อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร โยมบิดา-โยมมารดาชื่อ นายด่าง และนางจันทร์เพ็ง หัตถสาร


๏ การบรรพชาและอุปสมบท

เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๐ อายุ ๑๕ ปี ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดทุ่ง อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร โดยมีพระครูวิรุฬห์นวกิจ เป็นพระอุปัชฌาย์

เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๕ อายุ ๒๐ ปี ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุในทางพระพุทธศาสนา ณ วัดทุ่ง อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร โดยมีพระครูวิรุฬห์นวกิจ เป็นพระอุปัชฌาย์ และพระมาก เป็นพระกรรมวาจาจารย์


๏ ญัตติเป็นพระธรรมยุติ

หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป ท่านได้ญัตติเป็นพระธรรมยุติ เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๔๙๐ ณ วัดจอมศรี อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี โดยมีพระครูพิทักษ์คณานุการ เป็นพระอุปัชฌาย์ และพระครูสมุห์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์

ภายหลังจากได้ญัตติเป็นพระธรรมยุติแล้ว ท่านก็ได้ไปอยู่ศึกษาธรรม และแสวงหาครูบาอาจารย์ที่จะพอแนะแนวทางให้พ้นทุกในวัฏสงสารในชาตินี้ให้ได้ และท่านได้รับการอบรมวิปัสนากรรมฐาน และระเบียบทั้งข้อวัตรปฏิบัติและปฏิปทาของพระธุดงค์กรรมฐาน กับพระเถราจารย์กรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต อาทิเช่น หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม วัดอรัญญวิเวก อำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม, หลวงปู่ฝั้น อาจาโร วัดป่าอุดมสมพร อำเภอพรรณนานิคม จังหวัดสกลนคร, หลวงปู่อุ่น อุตฺตโม วัดป่าอุดมรัตนาราม อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร, หลวงปู่พรพม จิรปุญโญ วัดป่าประสิทธิธรรม อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี เป็นต้น


๏ ถวายตัวเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๐ หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป ท่านได้ไปจำพรรษากับหลวงปู่อุ่น อุตฺตโม ณ วัดอุดมรัตนาราม อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร หลวงปู่อุ่น ท่านซึ่งเป็นลูกศิษย์เอกของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต และหลวงปู่อุ่นได้พาหลวงปู่ผ่าน ไปกราบนมัสการและฝากตัวเป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่น ที่วัดป่าบ้านหนองผือ ประมาณ ๒​

 

หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป

หลวงปู่เป็นพระอริยบุคล (องค์หลวงตามหาบัว ได้กล่าวถึงท่านว่า "จิตท่านผ่าน เป็นองค์อริยบุคคล ชั้นวิมุติหลุดพ้นนานแล้ว")

ผมเคยไปกราบท่าน ที่วัดป่าประทีปปุญญาราม หลายครั้งหลายครา ไปกับพ่อแม่ ในวัยชราภาพของหลวงปู่ ท่านมีแต่ความเมตตาสงสารโลก สังเกตจากจะมีผู้คนไปให้ท่านรดน้ำมนต์ประจำ แต่ท่านแม้จะอยู่ในวัยชราอายุกาลสังขาลร่วงเลยเข้ามาถึง วัย 85 ย่าง 86 ปีแล้ว แต่ท่านก็สงสารชาวบ้านที่มากราบท่านทั้งปรึกษาปัญหาธรรม และให้หลวงปู่ช่วยในด้านวิถีจิต วหรือพูดง่ายๆ ว่า วาระจิตให้ แต่ต้องอยู่ในกรอบของพระธรรมวินัย...
สังเกตว่าท่านที่เข้าไปในวัดป่าประทีปปุญญาราม นั้น จะเห็นต้นไม่นานาพันธื เพราะนั่นคือป่าช้า...หลวงปู่เป็นพระสมถะ เรียบง่าย มักน้อยสันโดษ วิหารศษลาการเปรียญ หรือกุฏิ ท่านจะสร้างอย่างเรียบง่าย แต่ศีลธรรมคุณธรรม ท่านนั้นสูงยากที่ใครจะทัดเทียมได้ ครูบาอาจารย์จะรู้กันในสายวงปฏิบัติสาย
หลวงปู่มั่น ​

 

เคยอ่านหนังสือที่ไหนก็จำไม่ได้แล้ว ถึงหลวงปู่องค์หนึ่งลูกศิษย์ของหลวงปู่มั่น ท่านถามองค์หลวงปู่มั่นว่า จิตของหนอน กับจิตของคนเท่ากันไหม
อ้อจำได้แล้วครับ




หลวงปู่ผ่าน ปัญญาปทีโป วัดป่าบ้านเซือม อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนครครับ

ความจริงหลวงปู่เล่าว่า หลวงปู่ไม่ได้ถามหลวงปู่มั่นหรอกครับ

วันหนึ่งขณะอยู่ในป่า มองเห็นหนอน ไต่อยู่กิ่งไม้ ใจเลยคิดว่า จิตหนอน กับจิตช้างมันเท่ากันหรือเปล่าหนอ

วันต่อมา ไปกราบหลวงปู่มั่น (หลวงปู่ผ่านท่านพักอยู่วัดอื่น ที่อยู่สำนักที่รายรอบวัดป่าหนองผือ นาใน) หลวงปู่มั่นท่านมองเห็นหลวงปู่ผ่าน เมื่อ กราบควารวะแล้ว หลวงปู่มั่นท่านก็พูดเบา ๆ ว่า "จิตหนอนกับจิตช้างน่ะเท่ากัน"

ความข้างบนนี้ พอดีช่วงหนึ่งในชีวิตไปกราบหลวงปู่ผ่านบ่อย ท่านก็เล่าให้ฟัง แบบรวม ๆ

หลวงปู่ผ่านท่านเป็นพระที่มีเมตตาสูงมาก ใครเจ็บใครป่วย ใครให้ท่านช่วยอะไรท่านช่วยหมด ประมาณว่า พอถามอะไร ท่านก็หลับตาอยู่ครู่ใหญ่ แล้วท่านก็บอกเรื่องโน้นเรื่องนี้ว่าเราทำผิดอะไรมา

ช่วงหนึ่งท่านทำเหรียญค่อนข้างมาก เหรียญท่านมาชื่อเสียงเรื่อง ไปรอดปลอดภัย ผ่านตลอดว่างั้นเถอะ
ปางได้มามาก มาบ่อย ได้มาเท่าไรก็ให้คนอื่นไป ได้มาเท่าไร ก็ให้คนอื่นไป จนสุดท้าย ไปขออีก ปู่บอกว่า หมดแล้วนะ อย่าให้ใครอีก

ช่วงต่อมาไปกราบท่าน ทราบว่า ไม่มีเหรียญอะไรอีกแล้ว (ของปางที่มีก็แจกเขาไปหมดแล้ว เหลือเหรียญสำคัญไว้เหรียญเดียว)

แนะ พอพูดถึงก็เล่าเสียยาว คิดถึงครับ นี่ก็ตั้งใจจะนิมนต์ท่านมาโปรด ให้น้อง ๆ ได้กราบอยู่เหมือนกัน ไม่ทราบว่าท่านจะแข็งแรงพอที่จะเดินทางไกลหรือเปล่า ตอนนี้ท่านน่าจะ แปดหกแล้ว

สาธุ

 

อนุโมทนา สังฆังวันทามิ ผมจะหาโอกาสไปฟังธรรมหลวงปู่บ้าง

 

น่า กราบ แท้ ๆ หลวงปู่ ต้องหาโอกาศไปกราบซักที่หนอเรา

 

อนุโมทนาครับ
ไม่ทราบว่าท่านมากรุงเทพบ้างงหรือเปล่าครับ

 

กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ
เคยอ่านประวัติท่าน
น่าศรัทธายิ่งค่ะ

 

อนุโมทนาครับ<!-- google_ad_section_end -->

พระเครื่อง | เครื่องรางของขลัง | ข่าวพระเครื่อง | บทความพระเครื่อง<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->