ทำสมาธิแบบไหนทำให้ใจสงบ

คืออยากรู้ครับว่าการทำสมาธิแบบมีสติจับอยู่กับลมหายใจไม่ส่งจิตออกนอก กับการฝึกกสินอย่างไหนจะสามารถทำให้ใจเรานิ่งได้มากกว่ากันครับ

 

กสิณ สิ นิ่งกว่า เพราะมีเป้าหมายที่จะให้นิ่ง

ถ้าจับลมหายใจ ไม่ให้ส่งจิตออกนอก นั้นเป้าหมายจะไม่ได้อยู่ที่ทำให้นิ่ง
แต่ให้มันเคลื่อนไหวไป แล้วตามรู้ แต่ก่อนที่จะดูมันเคลื่อนไหว ต้องตั้ง
จิตมั่นไว้ก่อน แค่แป๊ปเดียว เดี่ยวมันก็วิ่งให้ดู แต่ถ้าทำแล้ว มันนิ่งไม่
มีอะไรให้ดู ก็เป็นเพราะไป เพ่งอะไรอยู่สักอย่าง ก็เหมือนทำกสิณไง เพ่งแสง สี ฯ

คำว่าไม่ให้ส่งออกนอกนั้นมีสองนัย นัยแรกคือ ถ้ามันออกแล้วตามรู้ ก็ค่อยดูว่า
อย่าให้ออกไปนาน ให้กลับมาอยู่กับกาย บริกรรมต่อให้ได้ แต่บริกรรมแบบว่า
ไม่ได้ยึดมันนะ บริกรรมเล่นๆ ให้จิตมันกลับมาตั้งมั่นพอแล้ว

ส่วนอีกนัยหนึ่งคือ ฝึกจนเก่งแล้ว จิตมันจะไปจับจิตของคนอื่นได้ ของสิงห์สารา
สัตว์ได้ ของโอปติกะได้ เขาไม่ให้ส่งออกไป มันจะเพลินจนลืมทำงาน

 

อยู่ที่จริตของเรา จะ พุธ-โธ หรือ พอง-ยุบก็ได้

 

กสิณ - สำหรับบุคคลที่เวลานั่งหลับทำสมาธิแล้ว จิตฟุ้งซ่าน คิดมาก ต้องแก้ไขด้วยการทำสมาธิโดยการดู การเพ่งวัตถุประกอบจึงจะเกิดสมาธิ และสำหรับผู้ชอบอิทธิฤทธิ์ทั้งหลาย(อาจารย์บูรพา ผดุงไทย บอกว่า ฝึกจนไม่อยากจะได้อีกแล้ว จึงฝึกสำเร็จ)

สมาธิแบบกำหนดลมหายใจ - การเลือกคำบริกรรม แล้วแต่เราจะชอบใจและถูกกับความต้องการของเรา บางคนชอบบริกรรมแบบสั้นๆ เช่น พุท-โธ บางคนชอบคำบริกรรมแบบยาวๆ เช่น นะโมพุทธายะ - ยะธาพุทโมนะ
บางคนชอบหายใจเข้า-ออกเร็ว บางคนชอบหายใจเข้าออกช้าแบบกลั้นหายใจนานๆลึกๆ (ผู้เฒ่าเกาะช้าง นักสมาธิ บอกว่า การหายใจแบบลึกๆ ช้าๆ
นาทีละ 5 ครั้ง จะทำให้จิตเป็นสมาธิได้เร็ว) ท่านชอบแบบไหนก็พิจารณาดู

 

ลองมาหลายวิธีแล้วยังฟุ้งซ่านอยู่เลย ตอนนี้เลยเอาแค่นอนฟังเพลงเบาๆให้ใจมันผ่อนคลายก่อนก็พอ

 

เหมาะทุกอย่างถ้ามี สติ