ทำสมาธิหรือทำกรรมฐานแล้วต้องเจอเจ้ากรรมนายเวร(และอื่นๆ)ที่จะมาขอส่วนบุญทุกคนไหม

ก่อนอื่นขอเล่า้้เกี่ยวกับตัวเองในเรื่องเกี่ยวกับการสวดมนต์ก่อนนะครับ

ผมเพิ่งเริ่มสนใจปฏิบัติและตั้งใจหันหน้าเข้าหาธรรมอย่างจริงจังมากขึ้นเร็วๆนี้ แต่ก่อนตอนเด็กๆก็เคยแต่สวดมนต์สั้นๆ เกือบทุกวัน พออยู่มต้นขึ้นมาก็จะมีสวดอิติปิโสเท่ากับจำนวนอายุบวกด้วยหนึ่ง พอเรียนมหาวิืทยาลัยช่วงแรกๆมีผู้ใหญ่แนะนำให้สวดมนต์บ่อยๆโดยแนะนำให้ผมสวดพาหุงฯ จากตอนนั้นผมก็สวดอรหังสัมมา...+ พาหุง + นะโมสามจบ + อิติปิโสแทบทุกวัน คือว่าตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าต้องสวดอะไรยังไงถึงจะถูกต้อง ก็เลยสวดแบบนั้น

จนมีช่วงนึงที่ค่อนข้างติดเล่น ติดเที่ยว ติดเพื่อน แบบที่พวกเด็กมหาวิทยาลัยเข้าชอบใช้ชีวิตกัน เช่นไปกินเหล้า เที่ยวผับ บ่อยมาก ช่วงนั้นเลยเลิกสวดมนต์ไปเลยก้ว่าได้ จนพอเพลาๆเรื่องเที่ยวก็เลยกลับมาสวดบ้างไม่สวดบ้าง คราวนี้จะสวดตามการมีปัญหา ช่วง 2-3 วันไหนมีเรื่องทุกข์ใจก็สวด ช่วงไหนไม่ทุกข์ก็ไม่สวด แบบห่างๆไป ขี้เกียจบ้างแล้วแต่อารมณ์ จนมีอีกช่วงที่เลิกสวดไปเลยเพราะมีอะไรทำเยอะแยะ ยุ่งมากทางสังคม จนลืมเรื่องสวดมนต์ไปเลย ช่วงนี้โดนผีอำบ่อยมาก

หลังจากที่ห่างหายจากการสวดมนต์มาหลายปี ช่วง 2-3 ปีนี้ผมรู้สึกว่าจิตใจตัวเองฟุ้งซ่านมาก โกรธง่าย โมโหง่าย ไม่ค่อยมีสมาธิ ทำอย่างนึงจะนึกถึงอีกอย่างนึง หรืออยากไปทำอีกอย่างหนึ่งไปเลย บางครั้งคิดมากจนเครียด ปวดหัวไปเลยก็มีหลายครั้ง จนเริ่มหันหน้าเข้าหาธรรมะอีกครั้งในปีก่อน อ่านนั่น อ่านนี่เรื่อยๆ ดูคลิปนั่นนี่เกี่ยวกับธรรมะเช่น แม่ชีทศพรดูกรรมให้คนบ้าง พระเทศบ้าง ท่าน ว วชิรเมธีบ้าง ดูมาเรื่อยๆจนคิดอะไรไม่รู้ อยากปฏิบัติกรรมฐาน นั่งสมาธิแบบจริงจังมากขึ้น เลยเข้ามาศึกษาในเวปนี้ครับ

คราวนี้เข้าเรื่องที่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้นะครับ เกริ่นมาซะยาวเลย ก็อยากให้รู้พื้นฐานในเรื่องนี้ของผมก่อนนะครับ จะได้แนะนำถูก

คือว่าพอผมศึกษาไปศึกษามาืำทำให้ผมกลัวที่จะปฏิบัติเพราะผมเป็นคนกลัวผีมากกกก ยิ่งได้รับข้อมูลมากขึ้นเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้เรารู้ว่าเวรกรรมมีจริง และเจ้ากรรมนายเวร ภูตผี เปรต วิญญานมีอยู่จริง ยิ่งทำให้กลัวมากขึ้น เพราะก็มีหลายคนเลยที่มาบอกเล่าเรื่องประสบการณ์ของตัวเองในการปฏิบัติ และแทบทุกคนคือต้องเจอพวกนี้มาก่อน บางคนก็บอกว่ามันเป้นบททดสอบว่าเราจะผ่านขั้นแรกไปได้หรือเปล่าอะไรแบบนั้น

ผมเลยอยากจะมาถามว่าทุกคนเลยหรือเปล่าครับที่ปฏิบัติกรรมฐานหรือนั่งสมาธิ จะต้องเจอสิ่งเหล่านี้ แล้วถ้าเราไม่อยา่กเจอแต่เราอยากปฏิบัติมันมีวิธีหลีกเลี่ยงให้ไม่เจอได้ไหม ผมก็ไม่เคยเจอมาก่อน ผมกลัวว่าถ้าผมเจอผมจะช้อคไปเสียก่อน เราไม่เคยเจอมาก่อนอยู่ๆจะมาประกฏให้เราเห็นอะไรอย่างงี๊ ไม่ว่าจะแค่เงาดำ หรือมาเป็นตัวคนปกติเลย ตอนนี้ผมยังไ่ม่พร้อมที่จะเจออะครับไม่ต้องถึงกับมาปรากฏในสภาพไม่น่าดูหรอกครับ แค่นี้ก็กลัวแล้ว เพราะแน่นอนว่าปฏบัติไปเรื่อยๆ ก็คือว่าเราทำบุญแล้วเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายก็อยากได้บุญเลยตามมาแบ่งบุญไป เพราะเรามีบุญเยอะจากการปฏิบัติ

ช่วยแนะนำผมหน่อยครับว่าผมจะแก้ไขยังไงกับเเรื่องนี้ดี ตอนนี้ผมไม่พร้อมอยากเจอพวกนี้ แต่ต่อไปผมคงชินได้ หรือเค้าจะไม่มาปรากฏให้พวกจิตอ่อนได้เห้นแน่ๆอยู่แล้วรึเปล่าครับ คือผมมีความตั้งใจเวลาปฏิบัตินะครับคือรู้ตัวเองว่าทำได้เวลาตั้งใจทำอะไร แล้วจะยิ่งมีสามาธิ ผมเลยกลัวว่าจะยิ่งเจอ แต่ถ้ามาแบบทีละเล็กละน้อยให้เราเริ่มชิน โดยไม่กลัว อันนี้ก้คงรับได้อยู่

คือจุดมุ่งหมายของผมในการปฏิบัติคือทำให้เรามีสมาธิ รู้ัทันจิต จะได้ไม่คิดฟุ้งซ่านอีกหรือน้อยลง และที่สำคัญคือได้ทำบุญ อีกอย่างคืออยากเห็นกรรมเก่าของตัวเอง อยากเห็นอดีตชาติเพื่อจะได้รู้จุดในการแก้กรรม แต่ผมจะไม่มีความคิดอยากเห้นนรก สวรรค์ ณ ตอนนี้ เพราะเห้นคนเล่าเยอะๆแล้วเราเห้นภาพแล้ว แต่เอาจริงเลยขั้นแรกจุดมุ่งหมายแรกคืออยากปฏิบัติเพื่อให้เรามีสมาธิ จะได้เอาไปใช้ในเวลาทำงาน และมีสติตลอดเวลา และได้ทำบุญ อย่างอื่นคือผลพลอยได้ ไม่สามารถเห็นอดีตชาติก้ไม่เป้นไร ไม่ได้เคร่งว่าต้องทำให้เห็นให้ได้ๆอะไรแบบนั้นครับ

ยังไงผมก้ขอคำแนะนำทีว่าทำยังไงถึงจะไม่เจอ และ สมมติว่าเราปฏบัติไปได้ซักระยะแล้วเราเจอ เราควรจะต้องทำยังไงต่อพวกเค้า ขอบคุณครับ

 

ไม่เคยเจอสักที

 

พี่่เจอค่ะ แต่ไม่กลัว แล้วก็ชินไปเอง ในใจคิดว่าเกิดขิ้น ตั้งอยู่ ดับไปไม่มีตัวตน ถ้ากลัวก็สวดมนต์ แล้วแผ่เมตตาก่อน รอท่านอื่นตอบนะคะ เพราะไม่ทราบจะแนะนำอย่างไร แต่คิดว่า อย่ากลัวไปเลย ไม่เจอทุกคนหรอกคะ

 

การทำสมาธิ คือ การทำให้จิตสงบตัวลงไป แต่ว่า คนทั่วไปนั้น เขาไม่ตั้งเป้าหมายไว้ที่ความสงบ สงัด
ก็นั่งไปเรื่อยๆ ทีนี้ พอนั่งไปเรื่อยๆ จิตเริ่มสงบตัวลงไป จิตมีกำลังส่งกระแสออกไป เรียกว่า สมาธิเริ่มต้น ก็ทำให้เขา รับรู้สิ่งต่างๆ ได้ แต่ว่า มันไม่แม่นยำเสมอไปหรอก บางครั้งก็เห็นจริง บางครั้งก็หลอกตัวเอง
เพราะคนยังมีกิเลสอยู่ เรื่องที่จะให้เห็นแม่นยำตลอดนั้น ก็เป็นไปไม่ได้

เมื่อเรารู้แบบนี้แล้ว เราก็ตั้งเป้าหมายเอาไว้แค่ การทำความสงบ ทำจิตใจให้เป็นหนึ่ง ไม่สอดส่ายไม่วอกแวก
ในขณะที่ทำสมาธิแล้วจิตใจวอกแวก เราก็พยายามดึงกลับมาให้อยู่กับความเป็นหนึ่ง

อาการกลัวผี กลัวอะไรก็ตาม มีอยู่ในจิตทุกผู้ทุกคน เพียงแต่ หากว่า จิตใจเราตั้งมั่นดีเมื่อไร อาการกลัวนั้นจะหายไปเอง เพราะจิตใจ ไม่ฟุ้งซ่านแตกออกไปในความรู้สึก กลัวสิ่งใดๆ

แต่หากว่า ก่อนจะสงบตัวได้ เรามีอาการกลัวจนไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เราก็อาจจะหาสถานที่ ที่เรานั่งแล้วไม่กลัว เช่น เปิดไฟนั่งสมาธิ หรือ นั่งสมาธิที่วัด หรือ นั่งสมาธิ ที่มีคนเยอะๆ ก่อน ก็อาจจะทำให้จิตใจนี้เบาใจขึ้นมาได้บ้าง

 

ถ้าคุณไม่เคยเจอหรือเคยสัมผัสมาก่อน

ถ้าปฏิบัติจนได้เจอหรือได้สัมผัสแล้วหล่ะก้อ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ต้องกังวลเลยครับ เพราะนั่นแสดงว่า คุณเริ่มมีบารมีที่จะแผ่บุญให้พวกเค้าได้ เค้าจึงมาขอจากคุณ

และอีกอย่าง ถ้าปฏิบัติจนถึงระดับนี้ได้แล้ว ความกลัวนั้นมันจะไม่มีครับ ผมก็เจอมาหลายครั้ง ทั้งภาพ กลิ่น และเสียง

ถ้าช่วงแรกๆนี้ยังสลัดความกลัวไม่ได้ ก่อนปฏิบัติให้น้อมระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ให้ท่านช่วยคุ้มครองระหว่างปฏิบัติ เพื่อให้สลัดจากความกลัวนี้เสียก่อนก็ได้ครับ

สำหรับผม ผมใช้วิธีการพิจารณาสภาพศพที่น่าสังเวชต่างๆ และระลึกถึงความเจ็บปวดจากบาดแผลเหล่านั้นด้วย ยิ่งเจอภาพของวิญญาณที่มีสภาพที่น่ากลัวเท่าไหร่ เรายิ่งเข้าใจถึงความทุกข์ทรมานของเขาเท่านั้น น่าสงสารพวกเค้าเหล่านั้นมากกว่านะครับ

อย่าปล่อยให้เรื่องเล่าที่ได้ยินได้ฟังมา ภาพยนต์ผีต่างๆ และความรู้สึกกลัวที่ถูกสัญญาพวกนั้นครอบงำอยู่มามีอิทธิพลเหนือเราครับ

ตั้งใจปฏิบัติให้ดี ดีกว่าครับ

ผมขออนุโมทนาในความตั้งใจที่จะปฏิบัติดีครับ

ผมเพิ่งเห็นเมื่อกี้ ผมขออนุโมทนาสาธุท่านขันธ์ด้วยครับ

 

อย่ากลัวเลย

ลองพิจารณาดูให้ดีเราก็ไม่ต่างกับวิญญานแค่เรามีร่างกายให้อาศัยวันหนึ่งเราก็เป็นผีแล้วจะกลัวตัวเองไปทำไม