ถ้าท่านสำเร็จธรรม ชั้นอรหันต์ จะสอนไหม

อยากจะถามท่านทั้งหลายว่า ถ้าท่านทั้งหลาย รู้ธรรม ปฏิบัติธรรม จนสำเร็จชั้นอรห้นต์เป็นอย่างต่ำ ท่านทั้งหลาย จะโปรดสัตว์ สอนให้ผู้อื่นได้รู้ ในธรรมที่ท่านทั้งหลายปฏิบ้ติจนสำเร็จนั้นหรือไม่

เพราะเหฺ็นเขียนโอ่ อะไรต่อมิอะไร แบบคนไร้ปัญญากันมากต่อมาก ก็อยากจะถามท่านทั้งหลายว่า เมื่อมีความรู้ และสามารถปฏิบัติ ได้ผลจริง จะสอนธรรมให้ผู้อื่นหรือไม่

 

เฮ้อ....ถามมันก็ดี แต่ดีไม่ดีมันขึ้นอยู่กับเจตนา....มันเรื่องของเขา

 

เจตนาอะไรหรือขอรับ
ตัวเจตนาเนี่ย มันเปลี่ยนแปลงกันได้ไหมละ

เอาให้ชัดเจนเลยขอรับ มันขึ้นอยู่กับเจตนาอะไร

 

มนุษย์เปรียบเสมือนกับผู้ถูกจองจำ ด้วยตัณหา เมื่อตัดตัณหา ได้ ก็ หลุดพ้น คำถามที่มาจากตัณหา ต้องแก้ที่ตัวทำให้คำถามเกิด นั่นคือ ใจ....... กาย กับ ใจ เมือตรงกันจึงเกิด ปัญหา ถามเพื่อ อยากรู้ โดยที่ คำตอบนั้น อยากรู้เพื่อ หัวเราะ ตาม กิเลส ............... พระอรหันต์นั้นมีเยอะ แต่จะมายุ่ง เกี่ยว กับมนุษย์ ทั่วไปแล้ว มักจะไม่มี ..........เขาไม่เล่นอินเตอร์เน็ตด้วยซ้ำ .... แล้วเขาจะมาตอบคำถามนี้ได้อย่างไร ....... ผมอาจหาญตอบ...เพราะ จะให้ท่านมอง ตัวเอง มากกว่า มองผู้อื่น ว่า ท่านน่ะ ตื่นจากหลับใหลหรือยัง ........................................... ท่านโกรธใหม .... ถ้ารู้ตัว .............ก็ดี ..........แต่ท่านควรปฏิบัติตามนี้นะถ้าท่าน.....รู้ตัว....คือ.... ต้องถือ ศีล 5 ให้ครบก่อนนะ .....ฝึกสมาธิด้วย....แล้วพิจารณา .....ความโกรธที่เกิดขึ้นด้วยปัญญา ......ว่าคำตอบนี้..ถูก .....หรือ......ผิด ให้ ใจ ที่ปราศจาก...... ตัณหา เป็นผู้ให้คำตอบท่านเอง.......

 

เห็นด้วยกันคุณธรรมะชาติครับ เพราะว่าไปตามธรรมชาติจริง ๆ ใครแก้ตัวก็โดน ใครไม่แก้ตัวก็โดนกันเห็น ๆ อยู่แล้ว ฮ่าๆๆ โดนทั้งขึ้นทั้งร่อง

 

สอนผู้ที่ควรจะสอน

 

ลืมบอกไป....บังเอิญว่า.....มีคนที่เคยเข้าเว็บ..เล่นอินเตอร์เน็ตเป็นประจำ...จู่ๆ..เขาบรรลุธรรมขึ้นมา....แล้วถ้าคุณเป็นเขา.....คุณจะมาตอบคำถามเหล่านี้หรือไม่......ถ้าเป็นผม....ผมมา..เหมือนเดิม..เพราะฉะนั้น..อรหันต์คงไม่บอกคุณหรอก..ว่าเขาอรหันต์แล้ว..สรุปก็คือ.....พระอรหันต์ก็เล่นอินเตอร์เน็ต...เพราะ...กิเลสทั้งหลายไม่เกี่ยวท่านได้....แต่ท่าน...ก็ท่องเที่ยว...เอาเบ็ดแห่งธรรมะ..ไปล่อปลา..อย่างพวกคุณนั่นแหละ.....

 

ยังตอบไม่ได้ เพราะยังไม่เป็น ถึงจะเป็นแล้ว ยังต้องขอคิดดูก่อน ถึงเวลาแล้วจะบอก จะรอไหมครับ

 

ถ้าเป็นผมนะครับจะไม่สอนอะไรทั้งสินไม่เด็ดขาด.....จะไม่พูดอะไรด้วยจะอยู่คนเดียวแบบสบายๆ
ไม่มี พาระ หน้าที่ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง...

 

ยังง้นเหรอ คุณผุ้ใช้ชื่อว่า ธรรมชาติฯ
แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่า เขาเหล่านั้น บรรลุอรหันต์ มีอะไรเป็นสิ่งบอกว่าเขาเหล่านั้นบรรลุธรรมได้จริง
แล้วคุณคิดว่า ถ้าสำเร็จอรห้นต์แล้ว ไม่สามารถเข้ามาเล่นอินเตอร์เน็ต หรือไม่อาจเข้ามาเล่นอินเตอร์เน็ตอีก คุณคิดของคุณเองว่าถ้าสำเร็จอรหันต์ แล้วเป็นอย่างนั้นหรือ

แล้วคุณรุ้ได้อย่างไรว่า การเขียนถาม เป็นการเขียนถามด้วยตัณหา คุณมีอะไรเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า บุคคลที่เขียนนั้น เขียนถามดัวยตัณหา

คุณคิดว่า บุคคลที่สำเร็จอรห้นต์ ในความคิดของคุณนั้นควรมีลักษณะอย่างไรกันละ แล้วคุณจะรุ้ได้อย่างไรละว่า บุคคลผู้นั้นสำเร็จอรหันต์

ถ้าสำเร็จอรหันต์ หมายถึงการ สำเร็จธรรม แล้ว ธรรมเหล่านั้นควรสอนให้ผู้อื่นได้ประพฤติ ปฏิบัติ ตามหรือไม่
หรือว่า ถ้าสำเร็จอรหันต์ ตามความคิดของคุณ หมายถึงการไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับโลกมนุษย์อีก
ไหนคุณลองตอบคำถามของข้าพเจ้าซิ แล้วคุณคิดว่า ข้าพเจ้าถามคุณด้วยสภาพจิตที่คุณคิดและเรียกว่า ตัณหาหรือไม่
ลองตอบมาซิ ทำเป็นอวดรู้ ดีนัก ตอบให้ได้นะ ขอรับ คุณผู้่ใช้ชื่อว่า "ธรรมะชาติ"
(แล้วคุณคิดว่า ข้าพเจ้าเขียน เพราะข้าพเจ้าโกรธคุณหรือไม่ ไหนลองตอบมาซิ ทำเป็นอวดอ้างว่ารู้จักจิตใจผู้อื่น รู้จริงหรือเปล่าละคุณ)

 

บังเอิญผ่านมานะ ขอตอบด้วยความเลวในประการทั้งปวงของตัวผู้ตอบเองว่า
คำว่าเจตนาก็แปลตามตัวว่าเจตนา เจตนาในการถามว่าถามเพื่ออะไร มันต้องถามตัวเองว่าถามไปทำไม ทำไมถึงถาม เขาอาจมีดีหรือไม่มีมันก็เรื่องของเขา เขาจะสอนใครหรือไม่มันก็เขา อย่างคนตอบนี่ก็ไม่มีดีอะไรเพราะดีมันไม่มี มันเลยเก้ๆกังๆอยู่แถวๆนี้ แต่เพราะคิดนิดๆว่าเสดเสี้ยวของความโง่และอวดฉลาดที่เขียนอยู่นี้หรือที่คุยตรงนี้นิดตรงนี้หน่อย มันอาจจะไปสะกิดโดนใจใครเข้า แค่อาจจะนะไม่ได้บอกว่าโดน เผื่อมันจะมีประโยชน์ กับหลายๆ คน

 

พอดีผ่านมาเจอคำถามนี้ ดูดีๆแล้วก็น่าสนใจอยู่มิใช่น้อย เพราะเห็นว่าใช้ลีลาของภาษาที่เฉือดเฉือนอารมณ์ของผู้อ่านอย่างได้ผล ข้าพเจ้าก็ขอแสดงความคิดเห็นส่วนตัวของข้าพเจ้าเอง มิได้มีเจตนาที่ต้องการจะทำให้ผู้อื่นไม่พอใจใดๆทั้งสิ้น ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่เพิ่งเริ่มศึกษาธรรมมาใหม่ๆไม่นานมานี้เอง จะขอตอบโดยใช้ความรู้สึกส่วนตัวที่ยังมีกิเลสหนาอยู่มากๆเป็นพื้นฐาน เพราะความรู้ในทางธรรมข้าพเจ้าไม่มีเลยแม้แต่น้อย คือ สมมุตินะจ๊ะสมมุติ ถ้าสำเร็จธรรมและปฏิบัติธรรมจนบรรลุเป็นพระอรหันต์แล้วเป็นอย่างต่ำ (แต่จริงๆแล้วข้าพเจ้าว่าถึงขั้นพระอรหันต์ได้นี่ไม่ใช่ธรรมดาแล้วนา ผู้ปฏิบัติธรรมหลายๆท่านก็ต้องการจะสำเร็จเป็นพระอรหันต์ด้วยกันทั้งนั้น) ก็เป็นแค่พระอรหันต์จะไปสอนใครได้ เพราะพระอรหันต์ก็เป็นแค่สาวกของพระพุทธเจ้า ศักดิ์และศรีก็ต่ำกว่าพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยซ้ำ พระปัจเจกพุทธเจ้าท่านยังสำเร็จด้วยตัวของท่านเองและก็ไม่ได้มีหน้าที่ที่จะสอนให้ผู้อื่นบรรลุตามได้แต่ท่านก็สามารถไปโปรดสัตว์โลกและสงเคราะห์สัตว์โลกได้ แต่ผู้ที่สามารถสอนให้ผู้อื่นบรรลุธรรมได้ก็คือพระพุทธเจ้าบรมครูของเราๆท่านๆนั่นเอง ดังนั้นถ้าข้าพเจ้าได้บรรลุธรรมเป็นพระอริยะบุคคลข้าพเจ้าก็คงทำได้แค่เป็นผู้ชี้นำทางให้แก่ผู้ที่สนใจเท่านั้น ส่วนคำสอนและวิธีปฏิบัติพระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสไว้ดีแล้ว ครู/อาจารย์ก็ยึดหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นหลักอยูแล้ว ที่เขียนมาก็เขียนไปเรื่อยเปื่อยก็ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกันหรือเปล่าก็มั่วไปเรื่อยๆแหละจ้า จบเอาดื้อๆ

 

ตอบ..
แสดงให้เห็นถึงสภาพจิตใจ และความคิดของคุณผู้ใช้ชื่อว่า ธุลีดิน อีกทั้งยังแสดงให้เห็นสภาพสมองสติปัญญา ปฏิภาณไหวพริบ ที่เลวอย่างคุณว่าจริงๆ
แค่ให้คุณอธิบายคำว่าเจตนา คุณยังไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง

เวบฯนี้เป็นเวบธรรมะ ย่อมสรรค์สร้าง ให้เกิดความรุ้ ความเข้าใจ และสติปัญญา คำถามทุกคำถาม ก็ย่อมต้องถามเพื่อให้เกิดความรู้เกิดความคิดเห็นที่ดีงาม เกิดความเข้าใจในทางศาสนา ที่คุณเขียนมาตอบมา มันเป็นการตอบที่ไม่ตรงคำถาม แถมยังอวดดีอวดเก่ง รู้เท่าไม่ถึงกาล
"ข้าพเจ้าถามว่า ถ้าท่านทั้งหลาย สำเร็จอรหันต์ ท่านทั้งหลายจะสอนหลักธรรมที่ท่านปฏิบัติแล้วทำให้สำเร็จอรหันต์หรือไม"
ไหนคุณลองตอบให้ตรงคำถามซิ

แล้วถามต่ออีก ถ้าไม่สอน เพราะเหตุใด ถ้าสอนเพราะเหตุใด หัดใช้สมองสติปัญญาพิจารณาถึงหลักความจริงซะบ้าง คุณผู้ใช้ชื่อว่า "ธุลีดิน"

 

หลายๆท่านที่ตอบโดยไม่ได้ใช้สมองสติปัญญา หรือปฏิภาณไหวพริบ ก็ให้พิจารณาใหม่ซิว่า
ถ้าสำเร็จอรหันต์แล้ว จะสอนผู้อื่น ด้วยหรือไม่

ถ้าไม่สอน แล้วเวบธรรมะต่างๆที่มีอยู่ ล้วนต่างมีแต่ผู้ที่รู้ธรรมะเพียงแค่งูงู ปลาๆ เข้ามาโอ้อวด แอบอ้าง เอาธรรมในตำรา ซึ่งตัวเองก็ฝึกไม่ได้ผลมาแนะนำผู้อื่น อย่างนั้นหรือ

ตอบหน่อยเถอะน่า

 

คิดว่าจะสอนนะ

 

กระผมตอบด้วยใจครับ ไม่ได้ตอบด้วยสมอง หรือสติปัญญา

สอนบางคน บางคนที่ต้องการปฏิบัติ บางคนที่ต้องการรู้เพื่อละ

บางคนที่จะไม่ทำให้ตนเองและคนอื่นตกนรก เพราะปรามาสธรรมด้วยเผลออารมณ์

จริงๆแล้ว ถ้าถามว่า สำเร็จอรหันต์ แล้ว คงไม่มาเล่นเนตหรอกนะ

หรือ อาจจะสิ้นชีวิต เพราะหมดกิจที่จะต้องทำในฐานะฆารวาส

แล้วคุณหละ คิดจะเรียนรู้ธรรมะไหม ถึงจะเป็นธรรมจากคนที่รู้ งูๆ ปลาๆ

เขาก็อาจอ่านมาจากพระไตรปิฎก แล้วเขาก็เอาออกมาเผยแพร่ด้วยเจตนาที่ดีๆ

คุณไปปรามาสอย่างนั้น .........แล้วแต่จะคิดละกัน

ส่วนการปฏิบัติธรรม ได้ผลอย่างไรนั้น ขึ้นกับ หลายเหตุ และหลายปัจจัย

ปัจจัยสำคัญคือ ตัวเอง

ส่วนธรรมนั้น หลายๆคนก็นำมาจาก พระพุทธองค์บ้าง พระอริยะทั้ง 4 บ้าง

นำมารวบรวมเผยแพร่ ให้ผู้ที่เคารพในธรรม มาปฏิบัติกันครับ

ทีนี้เข้าใจหรือยังครับว่า ควรตั้งคำถามนี้ด้วยเหตุและเจตนาดังกล่าว นั้น..คิดเอาเอง

อนุโมทนาครับ

 

เรียนคุณ telwada ถ้าหากผมบรรลุอรหันต์ผมจะสอนเฉพาะคนที่มีความศรัทธาต่อตัวผมเองเท่านั้นคนที่ไม่มีศรัทธาต่อตัวผมจะไม่สอน (หากไปสอนคนทั่ว ๆไปก็อาจจะโดนต่อว่าหรือถกเถียงกลับมาได้เพราะเหตุเขาไม่ได้ศรัทธาเรา)
และผมยึดถือตามหลักคำสอนหลวงพ่อเป็นหลัก หลวงพ่อเคยพูดไว้ว่า "หากคนที่จะสอนธรรมะใครก็ตามถ้าผู้สอนยังปฎิบัติตัวไม่ถึงขั้นนั้นก็ไม่ควรสอน ควรสอนแต่ธรรมที่เข้าถึงแล้ว เช่น สมุติว่าถ้าเราเป็นพระโสดาบันก็สอนคนแค่เป็นพระโสดาบัน ถ้าเราเป็นพระอรหันต์ก็สอนคนแค่อรหันต์จะเลยจากนั้นไม่ควร"

เพราะเหฺ็นเขียนโอ่ อะไรต่อมิอะไร แบบคนไร้ปัญญากันมากต่อมาก ก็อยากจะถามท่านทั้งหลายว่า เมื่อมีความรู้ และสามารถปฏิบัติ ได้ผลจริง จะสอนธรรมให้ผู้อื่นหรือไม่ ส่วนประโยคนี้ เป็นเหตุของคนที่ปราถนาพุทธภูมิ และสาวกภูมิบางท่านที่ตั้งใจอยากจะช่วยเหลือคนและช่วยเหลือศาสนาก็เลยใช้ความรู้ที่ศึกษามาไม่ว่าทั้งด้านการปฎิบัติหรือ อ่าน หรือฟัง มาสอนและแนะนำคนอื่น ๆที่ยังไม่รู้ตามหลักธรรมเท่ที่ควร (แต่ก็ต้องเน้นการปฎิบัติให้ถึงก่อนก็ดีนะครับ)

เพราะว่าถ้าเป็นการอ่านจากตำราแล้วนำความรู้จากตำรามาแนะนำคนอื่นนี้เป็นการให้ธรรมทานที่ดีเยี่ยม แต่ควรจะแจกแบบเป็นหนังสือไปให้เขาอ่านเองจะดีกว่านะครับ
เพราะถ้าหากเกิดแนะนำด้วยตัวเองบางครั้งแนะนำผิดไปอาจจะไม่เกิดผลดีต่อผุ้อ่านและผู้ปฎิบัติ

อีกอย่างหนึ่งถ้าหากบุคคลใดตั้งใจที่จะทำความดีแล้วบุคคลนั้นย่อมแสวงหาหลักธรรมดังกล่าวนั้นได้ด้วยตนเอง ก็คือถ้าคน คนหนึ่งอยากจะศึกษาธรรมะ เขาก็จะหาหนังสือธรรมะมาอ่านเอง โดยไม่ต้องให้ใครมาแนะนำ (หมายถึงคนที่มีบารมีเข้มแล้ว)

เกิดบางคนแนะนำอย่างนึง อีกคนแนะนำอย่างนึง คนที่รับฟังและรับอ่านจะสับสนทำให้หลงไปหลงมาซึ่งเป็นการเสียเวลาอย่างมาก (คนที่มีบารมีอย่างอ่อน)

แต่บุคคลผู้รับฟังก็ต้องมีจิตใจเด็ดเดี่ยวในการทำความดีด้วยก็คือ ศึกษาแบบไหนก็ให้ศึกษาตรงไปเลยแบบเดียวแล้วทำให้ถึงที่สุดแค่นั้น

ทั้งหมดนี้เป็นความคิดส่วนตัวนะครับ
หากคำใด วาจาใด ที่ทำให้ทุกท่านไม่ชอบก็ต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วย
(ใจของผมตอนที่พิมพ์ไม่มีจิตคิดต่อว่าใครและเพียงแค่พิมพ์จากความคิดส่วนตัวเท่านั้น)

ขอให้ทุกคนเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะครับ

 

คำถามของคุณ telwada
อยากจะถามท่านทั้งหลายว่า ถ้าท่านทั้งหลาย รู้ธรรม ปฏิบัติธรรม จนสำเร็จชั้นอรห้นต์เป็นอย่างต่ำ ท่านทั้งหลาย จะโปรดสัตว์ สอนให้ผู้อื่นได้รู้ ในธรรมที่ท่านทั้งหลายปฏิบ้ติจนสำเร็จนั้นหรือไม่
คำตอบ โดยความคิดเห็นส่วนตัว ถ้าสมมุติ ว่าผมสำเร็จชั้นอรหันต์ ผมจะสอนเท่าที่ผมรู้จริง ปฏิบัติแล้วได้ผลจริงตามคำสั่งสอนของ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่การสอนธรรมนั้นจะต้องรู้วาระจิตของบุคคลท่านนั้นก่อนว่า เขาคนนั้นพร้อมจะเปิดรับธรรมใหม่ๆหรือไม่ บุคคลผู้นั้นยังยึดอยู่ติดอยู่ กลับภูมิธรรมเก่าๆหรือไม่ ถ้าหากยังยึดติดอยู่ก็ไม่เกิดประโยชน์ เขาก็หาว่าเป็นคนบ้า พูดเพ้อเจ้อ หรือหาทางจับผิด ดังนั้นการจะกล่าวธรรมใดๆ จึงต้องอ้างอิงจากคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยเหตุและผล ของอริยสัจ 4 และ ไตรลักษณ์ และมรรค 8 ครับ
"รูปเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ล้วนไม่เที่ยง ไม่มีตัวตน เป็นทุกข์
มีความแปรปรวน ควรหรือที่จะยึดมั่นถือมั่น พึงพิจารณาด้วยปัญญาอันชอบ
ว่านั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นของเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา"
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เจิญในธรรมด้วยเทอญ

 

ถุกแล้วท่านทั้งสอง ถ้าท่านท้้งสอง บรรลุธรรมชั้นอรหันต์ได้จริง ก็ต้องสอนอยู่แล้ว นั่นเป็นเพราะ ความมีสภาพสภาวะจิตใจ ที่เรียกว่า ธรรมะ ในตัวของท่าน จะกระตุ้นเตือนให้ท่านทั้งหลาย มีเมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย
แต่การที่เราจะเลือกสอนใครผู้ใดในสมัยนี้ย่อมเป็นไปได้ยาก มันต้องสอนแบบ ปุพรม ไม่หวังผล สอนประชาชนทุกระดับชั้น ใครเชื่อก็ดี ไม่เชื่อก็ดี เพราะความไม่เชื่อจะเป็นปัจจัยทำให้พวกเขาได้เชื่อในภายหลัง
ที่ข้าพเจ้ากล่าวว่า พวกเขาหลายๆท่าน หลายคนที่เขียนแบบโอ่ แบบอวด แบบคนปัญญาน้อย ไม่ได้ความ ที่เป็นเช่นนั้น ข้าพเจ้าก็ทราบดีอยู่ว่า เพราะสภาพสภาวะจิตใจของเขาขณะปัจจุบัน มิได้บรรลุธรรมในชั้นใดใดเลย ความคิดอ่าน ก็เลยตื้นเขินไปบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา

 

จากคำถามของคุณเจ้าของกระทู้ การเป็นพระอรหันต์ ก็แยกย่อยไปได้อีก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระปัจเจกพุทธเจ้าก็นับว่าเป็นพระอรหันต์ด้วยเช่นกัน เพราะมีคุณสมบัติของการเป็นพระอรหันต์อยู่ครบถ้วน ดังนั้น ผมจะตอบให้เป็น 3 เคส

เคสแรก ถ้าผมบรรลุธรรมเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า(สมมตินะ) แน่ๆ คือต้องสอนผู้อื่นอยู่แล้ว พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์มีพระญาณหยั่งรู้พอที่จะทราบได้ว่าใครควรจะสอนอย่างไรถึงจะบรรลุธรรมได้ ใครควรสอน ไม่สอน ก็คือยังไงๆ ก็ได้อยู่แล้ว

เคสที่สอง ถ้าสมมติว่าผมเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า แน่นอนว่าพระปัจเจกพุทธเจ้ามีข้อจำกัดมากกว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ก็ยังเกินกว่าพระอรหันต์ทั่วไป คือสามารถบรรลุธรรมได้เองโดยไม่อาศัยผู้ใด กรณีนี้ก็แล้วแต่บุคคลที่จะสอน ว่าใครจะรับและไปปฏิบัติได้ ก็คือต้องมีการเลือกสอนเช่นเดียวกับเคสแรก

ส่วนเคสสุดท้าย ถ้าผมเป็นพระอรหันต์ในฐานะสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กรณีนี้ก็เช่นเดียวกัน ข้อจำกัดมากขึ้น การเลือกสอนก็ต้องมองหาคนที่มีศักยภาพสูงพอที่จะบรรลุธรรมได้ เช่นเดียวกันครับ

สรุปก็คือ ถ้าผมบรรลุก็สอนครับ แต่สอนในคนที่มีศักยภาพพอที่จะบรรลุได้ ถ้าไม่มีคนที่พอจะสอนได้ก็ไม่สอนครับ

ป.ล.คุณเจ้าของกระทู้ทำตัวดีขึ้นมากๆ เลยนะครับ ขอให้รักษาความดีตรงนี้ต่อไป แล้วพัฒนาการโพสต์ให้ดีขึ้นด้วยนะครับ ไม่ใช่เอาแต่ไซโคคนอื่นจนคนไม่ชอบ ไม่มีใครชอบคนที่ไซโคคนอื่นตลอดเวลาหรอกนะครับ ขอบคุณนะครับที่ทำตัวดีขึ้น เป็นตัวอย่างที่ดีกับเยาวชนที่เข้ามาดูเว็บบอร์ดนี้ด้วย