ถ้าคุณเป็นผมคุณจะทํายังไงเหรอครับ

ขอเล่าก่อน ผมอยู่เดนมาร์ค แม่ผมแต่งงานกับ สามีฝรั่ง เพราะว่า พ่อแม่แท้ๆผมแยกทางกัน แม่ผมกับสามีฝรั่งอยู่ได้ 4-5 ปี แล้ว ที่เดนมาร์ค มีกฎหมายว่า ถ้าอยู่ได สัก 6-7 ปีนี่แหละ แม่ผม กับ ตัวผมเอง จะอยู่เดนมาร์คได้ตลอด ไม่ต้องต่อวีซ่า

แล้ววันนี้ครับ แม่ผมบอก กับผมว่าเม่ือคืน สามีฝรั่งเนี่ย มาถามว่า ช่วย เลิกกันเร็วๆหน่อยได้ไหม (ผมไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงผมเป็นอะไรนะครับ)

แม่ผม ก็บอกว่า ถ้าเลิกตอนนี้ผมก็ต้องกลับไทย ที่ไทย ผมมี ครอบครัว พ่อ และ แม่ ด้านพ่อมีเงิน แต่ไม่รู้ว่าใครจะเลี้ยงดูผม เพราะแต่ละคนมีหน้าที่ มีครอบครัว ยกเว้น ป้าผมผมคิดว่า ป้าผมคงไม่เลี้ยงผม เค้าห่วงเงินตัวเอง แล้ว ถ้าผมไปอยู่ด้านแม่ ก็เรียน ร.ร. แบบ บ้านนอก ผมกลัวอย่าง เรียน ร ร บ้านนอก เพื่อนผมหรือคนอื่นๆ คือไม่ค่อยมีศีล สุบบุหรี่ ผมไม่รู้หรอกพวกเค้าเป็นยังไง แต่ด้าน การศึกษาอันนี้ ผมก็คิดว่า ไม่ค่อยดี ไม่เท่า กรุงเทพ หรือ เดนมาร์ค

หรือไม่ก็ให้ผมอยู่เดนมาร์ค (แต่ผมไม่รู้จะอยู่จน ถึงปีหน้าได้เปล่า จนกว่าจะได้ วีซ่าที่อยู่เดนมาร์คได้ตลอด)

แต่เมืองไทย จ่ายค่าเทอมแพง เดนมาร์คฟรีหมด ตัวผมก็ ใจจริง คือ ทั้งหมดมันก็ดี แต่ใจจริงๆ ผม คือ อยากเป็นเด็กวัด แต่ขอยังไม่บวช คืออยู่กับพระ พ่อแม่ มีตัง แต่ดูแลไม่ได้ ก็ช่างไม่สน อยู่กับวัด อยู่กับพระถ้าจะดีขอเป็นพระอริยะจะดีมาก ฝึกกรรมฐาณ อภิญญา ฟังธรรม เจอ อริยสรรพ อันประเสริฐ ถึงจะไม่มีเงิน มีทองเหมือนคนรวย ที่ไร้ศีลธรรม แต่พอผมตายไป ผมจะรวยกว่าคนไหน วิมาร ของผม ดีกว่าพวกคนรวยไร้ศีลธรรม เหล่าพวกนี้เยอะ แต่ยังไงก็ตาม

ถ้าคุณเป็นผมจะทํายังไง จะเลือกทางยังไง

อ่อผมอายุ 14 อนาคต ผมก็ไม่รู้จะเป็นอะไร ชีวิตไม่เที่ยง ความตายเที่ยงแน่แท้

 

ก่อนอื่นขอเป็นกำลังใจให้น้อง ballbeamboy2 ให้ผ่านอุปสรรคต่างๆไปได้นะคะ
ต้องมีกำลังใจที่ดีให้กับตัวเองและเข้มแข็งมากๆคะ. พี่คงช่วยคิดให้ได้เฉยแต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของน้องเอง

1. ถ้าน้องอยากอยู่เดนมารค์จริงๆคงต้องปรับตัวและพูดคุยกับพ่อบุญธรรมว่ายังอยากเรียนต่อที่นี้ พ่อบุญธรรมอาจมีจิตเมตตาสงสารอยู่บ้าง. เพราะที่นั่นค่าเรียนและสวัสดิการต่างๆฟรีอยู่แล้วคงไม่รบกวนเขาเท่าไร. แต่น้องเองก็ต้องออกไปหางานพิเศษทำด้วยเพื่อให้เขาเห็นว่าน้องมีความสามารถและตั้งใจอยากอยู่ที่นี้จริงๆ ลองหาร้านอาหารไทยทำอาจจะเริ่มต้นจากพนักงานล้างจานก็ได้ (อันนี้ประสบการณ์พี่เองด้วยตอนเรียนที่ต่างประเทศพี่ก็เรียนด้วยทำงานร้านอาหารไทยไปด้วย). แม้เหนื่อยบ้างแต่ก็ยังมีรายได้เล็กน้อยๆไว้ใช้จ่ายส่วนตัวโดยที่ไม่ต้องขอจากท่าน. ถือว่าช่วยเบ่งเบาภาระท่านได้


2. การที่เลือกจะมาอยู่กับแม่ก็ดีเหมือนกัน พี่ว่าน่าจะอบอุ่นกว่าถ้ามีอะไรท่านก็แนะนำเราได้ แม้จะต้องเรียนโรงเรียนบ้านนอกหรือโรงเรียนวัดก็คงไม่เป็นไร น่าจะได้ประสบการณ์ที่ดีในชีวิต บางอย่างที่ในเมืองกรุงไม่มี เรียนให้จบมัธยมและถ้าอยากจะไปเรียนต่อต่างประเทศในมหาลัยก็ได้เช่นกัน

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขอให้ตั้งใจเรียน เรียนจบอย่างต่ำมัธยมอย่าเกเรนะคะ ^^คนเป็นพ่อเป็นแม่จะเสียใจ

ประสบการณ์ตัวพี่เองก็เรียนโรงเรียนรัฐบาลมาตลอด ตอนโตถึงได้มาเรียนต่างประเทศ ได้ประสบการณ์ที่แตกต่างกัน ตอนอยู่ต่างประเทศต้องขยันและตั้งใจเรียนมากกว่า รู้จักคำว่าอดทนมากขึ้น แต่ประสบการณ์ตรงนี้ทำให้เราเข้มแข็งและนำมาใช้ในชีวิตการทำงานได้

ส่วนเรียนอยู่เมืองไทยจะสบายกว่า อยากจะไปไหนกินอะไรก็ซื้อง่ายเพราะราคาไม่แพง ส่วนเรื่องเรียนการได้เรียนโรงเรียนรัฐบาลหรือโรงเรียนวัด เป็นสิ่งที่ภาคภูมิใจในชีวิตที่สุด นึกขอบคุณพ่อแม่ที่ทำให้เราได้มีประสบการณ์ที่ดีไม่สามารถหาที่ไหนได้อีก เพราะได้เจอครูที่ดีที่นำพาให้ไปวัด ไปบวชได้พบพระพุทธศาสนา ได้เจอเพื่อนที่ดีที่เรียกได้ทีเต็มปากว่ากัลยานิมิตรอย่างแท้จริง และเป็นกลุ่มเพื่อนที่คบมายาวนานจนถึงทุกวันนี้คะ ^^ เพื่อนที่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และพากันสู่สัมมาทิฐิอย่างแท้จริง

นอกจากนี้แล้วโรงเรียนรัฐบาลยังแจกสมุดดินสอฟรี. บางครั้งมีแจกโอวัลตินดื่มฟรี และพาไปทัศนะศึกษาเข้าค่ายต่างจังหวัด อาจารย์จะสั่งสอนจิตสำนึกที่ดีให้กับนักเรียนเสมอ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ และอื่นๆอีกมากมาย.

พี่คงแนะนำได้เท่านี้แหละ ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับตัวน้องต้องเลือกทางเดินเองแล้วละ แต่อย่าลืมว่าพระพุทธศาสนาทำให้พบแสงทางในชีวิตจริงๆ คิดดี พูดดี ทำดี ถือศีล๕ รับรองว่าชีวิตไม่ตกต่ำจริงๆ

พี่ยืนยันจากประสบการณ์ตัวเองจริงๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยทุกข์ ไม่เคยเสียใจ เคยผ่านมาแล้ว แต่เพราะว่าได้พบพระพุทธศาสนาตั้งแต่ยังเด็ก. พบเจอครูอาจารย์ที่ดีพาไปวัดปฏิบัติธรรมทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้น ทุกวันนี้ชีิวิตมีความสุขไม่คิดว่าจะมีวันนี้ มองย้อนกลับไปก็นึกขอบคุณพระพุทธศาสนาจริงๆ แต่ก็ต้องไม่ประมาทในชีวิตนะจ๊ะ

ขอให้น้องเป็นคนโชคดีอีกหนึ่งคนที่พบพระพุทธศาสนาตั้งแต่ยังเด็กจ้า ^^

 

น้อง ballbeamboy2 น้อย

แม่ของน้องเขาตัดสินใจว่าอย่างไรจ๊ะ เขาสะดวกใจที่จะอยู่ต่อไปอีก 1 ปีหรือว่าอยากกลับเมืองไทยไวๆ เราคงต้องทราบเงื่อนไขนี้ก่อนจะดำเนินการต่อไป สำหรับเยาวชนแล้วการอยู่กับผู้ปกครองเป็นสิ่งที่สร้างความอุ่นใจได้มากทีเดียว แต่อันนี้ก็แล้วแต่บุคคล

ตัวพี่เองไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่อายุ 15 (ไปเรียนต่อที่อื่น) กลับมาอยู่ด้วยกันอีกทีก็ 30 กว่าเลย ไม่คิดว่าการอยู่ห่างพ่อแม่จะถึงกับทำให้ชีวิตเราต้องล้มเหลว เพียงแต่ตัวเราต้องมีความรับผิดชอบในทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดกับตนเองได้เท่านั้น

น้อง ballbeamboy2 มีความฝันว่าอยากประกอบอาชีพอะไรในอนาคตหรือยังจ๊ะ หากยังไม่มี พี่คิดว่าอยู่ในที่ๆมีผู้ปกครองอยู่ด้วยน่าจะเหมาะกว่าการอยู่คนเดียว จะเป็นพ่อแม่หรือพระหรือครูก็สุดแท้แต่สถานการณ์ เช่น อยู่ในโรงเรียนประจำกินนอนสักแห่ง (ไทยก็ได้ เดนมาร์คก็ได้) ที่เขามีสอนถึงม.ปลาย เป็นต้น ส่วนการอยู่วัดไทยแล้วบริจาคเงินให้วัดนั้นก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งแต่พี่ไม่แน่ใจว่าจะเหมาะสมเพียงใด วัดเป็นสถานที่ๆฆราวาสสละการครองเรือนมาการบำเพ็ญเนกขัมมะบารมีเป็นหลัก ไม่ทราบว่าจะเป็นการรบกวนพระในวัดหรือเปล่าที่เราจะเข้าไปอยู่ทำให้พระต้องมาเอาธุระกับตัวเรา และสภาพชีวิตที่วัดนั้นมีข้อจำกัดหลายอย่าง เช่น การใช้ไฟฟ้า การฟังเพลง การแต่งตัว ไม่ทราบน้องพร้อมจะยอมรับสิ่งเหล่านั้นหรือเปล่า แต่หากตนเองมีความใฝ่ฝันชัดเจนแล้วและมั่นใจว่าเข้มแข็งพอจะเผชิญหน้ากับสภาพไม่มีใครทำกับข้าวให้กิน ไม่มีใครพาไปหาหมอยามป่วย ไม่มีใครเปลี่ยนฟิวส์คัทเอาท์ให้เวลาไฟดับ ฯลฯ ได้แล้ว พี่คิดว่าการอยู่คนเดียวโดยมีเงินจากผู้ปกครองสนับสนุนก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก มันก็เป็นการฝึกให้เราเข้มแข็งได้เหมือนกัน

ส่วนเรื่องการปฏิบัติธรรมนั้นไม่ต้องกลัว การเผชิญหน้ากับปัญหาที่เราพบและพยายามอยู่กับมัน+แก้ไขมันตามอัตภาพนี้ก็ถือเป็นการปฏิบัติธรรมอยู่แล้ว เป็นธรรมที่ตรงตามวิบากของตัวเราด้วย จะปฏิบัติที่บ้านหรือที่วัดก็ได้เหมือนกันนะจ๊ะ

รอเวลาให้สถานการณ์ได้ที่กว่านี้อีกสักนิด เช่นเราเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าอยากอยู่ในสถานที่แบบไหนและทำอะไรบ้างใน 24 ชม. อะไรบ้างที่ทนได้และทนไม่ได้ แม่เราเริ่มแสดงออกชัดเจนว่าต้องการเลือกทางไหน แล้วค่อยตัดสินใจอีกทีนะจ๊ะ

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

 

ขอบคุณพี่ทั้งสองคนครับ ผมก็ยังไงก็ได้ แค่อยากอยู่ที่ไม่ค่อยวุ่ยวาย นักเท่าไหร่ อยู่เดนมาร์คก็ดี สบายดี อยู่กับวัดก็ดีได้ฟังธรรม ถึงจะไม่ค่อยสบายนัก กายไม่สบาย แต่ใจเป็นสุข ผมตอนโต ก็อยากเป็นนักบวช ครู นักธุรกิจ นักการเมือง อะครับ

 

..............อยู่ที่ใหนดี?......อยู่กับปัจจุบัน สติระลึกรู้กุศล อกุศล (เศร้าหมอง โทสะ โมหะ)ดีสุด อยู่กับ อานาปานสติ ที่คุณ ปฎิบัติอยู่..ที นี้อยู่ที่ใหนก็อยู่ได้ ทำอาชีพใดก็ได้ สถานะใดก็ได้เช่นกัน.อยู่กับใครก็ได้ตามสถานะภาพ..กินอะไรก็ได้ข้าวขนมปังก็ได้ เรียนโรงเรียนวัดก็ได้(ถ้าจำเป็น)..ดูใจตัวเอง

 

ถ้าคิดว่ายังไงก็ได้ ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามสถานการณ์ก็แล้วกันเนาะ
นักบวชกับนักการเมืองนี่ต่างกันลิบเลย คงต้องอาศัยเวลาอีกสักระยะ

สำหรับพี่ สมัยเด็กๆ สงสัยดูหนังจีนมากไปหน่อยมั้ง อยากเป็นเซียนพเนจรแบบเหาะได้ไม่ต้องกินข้าว ท่องยุทธภพไปเรื่อยๆตามใจชอบ ตอนนี้อายุ 36 ปีแล้ว ทำงานแล้ว(โคตรน่าเบื่อเลย) และก็ยังคงอยากเป็นเซียนพเนจรเหมือนเดิม 555

 

คือ ผมอยากเป็นผู้ปกครองโดยธรรม โดยใช้ธรรม เป็นที่่พึ่ง นายกแห่งธรรม อ่าครับ นายก มีแค่ ศีลห้า ก็พอแล้ว นักการเมืองศีลห้า ประเทศเป็นสุข ไม่คอรัปชั่น

 

ดีเนาะ ฝันแล้วก็ไปให้ถึงนะจ๊ะ