ถามครับถาม พระอชิตะ ได้รับพยากรจะเป็นพระพุทธเจ้าเค้าทําไรบ้างหลังจากนั้น

ตอนที่ พระพุทธเจ้า ให้คําทํานายว่า พระอชิตะ จะได้เป็นพระพุทธเจ้า ในอนาคต

แล้ว พระอชิตะ เค้าจะทําไรอะครับ คือ กิเลศ ต่างๆ เค้าก็ตัด ได้ ตอนเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต

หรือท่าน นั่งบําเพ็ญบารมีต่อไปเรื่อยๆ ให้ เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต แบบนี้อะเปล่าครับ คือ อยากรู้ว่า เขาทําไรหลังจาก ได้คําทํานายแล้วอยากรู้แค่นี้อ่าครับ

 

ตามความคิดส่วนตัว พระเจ้าอยู่หัวของเรา ก็บำเพ็ญบารมีเช่นกันครับ อยู่ที่ว่าใคร

จะบำเพ็ญบารมีด้านไหนมาก เช่น ทานบารมี ศีลบารมี ภาวนาบารมี เนกขัมบารมี ขันติบารมี

อฐิษานบารมี จนครบ 10 บารมี นั่นแหละคือผู้ที่บำเพ็ญทางสายพระโพธิสัตว์

ส่วนกิเลส ก็คงจะเบาบางมากๆแล้วแหละครับ เพียงแต่ท่านยังไม่ตัดเพื่อเข้าสู่พระนิพพาน

เพราะท่านยังต้องการจะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์โลกให้หลุดพ้นให้ได้มากที่สุด

ถ้าสังเกตุในหลวงของเรา ท่านทำงานหนักมากครับ และถ้าใครได้อ่านหนักสือ

พระมหาบพิตรถาม พระอรหันต์ตาม จะทราบได้เลยว่า ท่านก็คือนักปฏิบัติธรรม

คนหนึ่งเหมือนกัน แต่ท่านก็ยังไม่ได้ออกบวช แต่ท่านบำเพ็ญบารมีในฐานะ

กษัตริย์มหาจักรพรรดิ์ผู้ทรงธรรม....

 

สาธุ อนุโมทนาด้วยนะครับ

พระอชิตะเถระท่านทรงเป็นองค์นิตยะโพธิสัตว์ประเภทวิริยาธิกะ(ได้รับพุทธพยากรณ์มา 16 อสงไขย)ท่านจะทรงมีอัธยาสัย 6 ประการดังนี้ คือ
๑ . พอใจที่จะบวช หรือ เนกขัมมัชฌาสัย คือ พอใจที่จะบวช รักเพศบรรพชิตยิ่งนัก

๒ . พอใจความเงียบสงบ หรือ วิเวกัชฌาสัย คือ พอใจในความวิเวกเงียบสงบยิ่งนัก

๓ . พอใจบริจาคทาน หรือ อโลภัชฌาสัย คือ พอใจในการบริจาคทาน สละความโลภตระหนี่

๔ . พอใจในความไม่โกรธ หรือ อโทสัชฌาสัย คือ พอใจในความไม่โกรธ เจริญเมตตาในสัตว์ทั้งปวงอยู่เนืองนิตย์

๕ . พอใจในความไม่ลุ่มหลง หรือ อโมหัชฌาสัย คือ พอใจในการที่จะพิจารณาสิ่งที่เป็นคุณและเป็นโทษ ไม่ลุ่มหลงในอบาย เสพสมาคมกับบัณฑิตคนมีสติปัญญายิ่งนัก

๖ . พอใจที่จะยกตนออกจากภพ หรือ นิสสรณัชฌาสัย ไม่ยินดีในการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสารในภพน้อยภพใหญ่ มีความประสงค์ในพระนิพพานยิ่งนัก

 

ต่อนะครับ....

"ในสมัยพระพุทธกาล พระโพธิสัตว์เมตไตรย(พระอชิตะ)เกิดเป็นพระโอรสของพระนางกาญจนาเทวี อัครมเหสีของพระเจ้าอชาตศัตรู ทรงติดตามพระราชบิดาไปฟังธรรมที่เวฬุวนาราม ทรงเลื่อมใสแล้วออกบวช และทรงศึกษาพระพุทธวจนะจนเชี่ยวชาญ

เมื่อพระ พุทธเจ้าเสด็จมากรุงกบิลพัสดุ์เป็นครั้งที่ ๒ และประทับอยู่ที่นิโครธาราม ครั้งนั้นพระนางมหาปชาบดีโคตรมีต้องการถวายผ้าผืน ๒ ผืนที่ทรงกระทำขึ้นอย่างประณีตแด่พระพุทธเจ้า แต่ทรงปฏิเสธ ตรัสให้ถวายแก่สงฆ์ พระนางทรงเสียพระทัย ตรัสเล่าให้พระอานนท์ทราบ เพื่อขอให้กราบทูลถามสาเหตุที่ไม่ทรงรับ

พระพุทธเจ้าจึงตรัส ปาฏิบุคลิกทาน (ทานถวายเจาะจง) ๑๔ ประเภท และสังฆทาน (ทานถวายสงฆ์) ๗ ประเภท จบแล้วพระนางทรงโสมนัสยินดียิ่งนัก จึงทรงถือผ้าคู่นั้นเข้าไปน้อมถวายพระอสีติมหาสาวกทั้ง ๘๐ รูป แต่ไม่มีใครรับไว้

เมื่อถึงลำดับ พระอชิตะผู้บวชใหม่นั่งลำดับสุดท้าย ทรงน้อมเข้าไปถวายพระอชิตะก็รับผ้าคู่นั้นไว้ ทำให้พระนางทรงโสมนัสน้อยพระทัยจนน้ำพระเนตรไหล คิดว่าตนเองมีบุญน้อย

พระ พุทธเจ้าทรงเห็นพระนางเสียพระทัย ดำริที่จะให้พระนางเกิดความโสมนัสในทาน จึงตรัสให้ท่านพระอานนท์ไปนำบาตรของพระองค์มา ทรงรับแล้วอธิษฐานว่า “ขออย่าให้สาวกทั้งหลายได้บาตรนี้เลย แต่ให้อชิตภิกษุเท่านั้นได้บาตร” แล้วทรงโยนบาตรขึ้นไปในอากาศหายไป

พระเถระทั้งหลายมีพระสารีบุตร เป็นต้น กราบทูลขอไปนำบาตรกลับมา แล้วเหาะไปหาบาตร แต่ไม่มีใครพบบาตรเลย ตรัสให้พระอชิตะไปนำบาตรมา ท่านไปยืนนอกที่ประชุมแล้วตั้งจิตอธิษฐานว่า “เราออกบวชเพราะใคร่จะตรัสรู้ธรรมทั้งปวง และศีลของเราบริสุทธิ์ดี ขอให้บาตรของพระองค์จงลงมาประดิษฐานในมือของเราเถิด” เมื่อเหยียดมือออกบาตรก็ตกลงมาจากอากาศอยู่บนมือท่านแล้ว

พระนางทอด พระเนตรเห็นความอัศจรรย์นั้นแล้ว ทรงปีติโสมนัสว่า พระสงฆ์สาวกนี้มีพระคุณยิ่งเป็นอัศจรรย์ แม้แต่ผู้ใหม่ยังมีคุณวิเศษถึงเพียงนี้ เพราะฉะนั้น ผ้าคู่นี้ของเราก็ได้ชื่อว่าบูชาพระบรมศาสดาเหมือนกัน ทรงประนมหัตถ์ นมัสการลากลับไป

พระอชิตะรับผ้านั้นแล้ว ผืนหนึ่งได้นำมาทำเป็นเพดานบนพระคันธกุฎี อีกผืนหนึ่ง ฉีกออกเป็น ๔ ท่อน ผูกเป็นม่านห้อยลงใน ๔ มุมของเพดานผ้านั้น ท่านเห็นผ้าที่ห้อยลงมานั้นงามยิ่งนัก จึงเปล่งวาจาว่า

“การบูชา ด้วยผ้านี้เป็นที่เจริญจิตยิ่งนัก ด้วยอานิสงส์แห่งวัตถุบูชานี้ เรามิได้ปรารถนาสิ่งอื่นใด นอกจากพระโพธิญาณ เพื่อนำสัตว์ที่ยังยินดีอยู่ในราคะ โทสะ และโมหะ ให้พ้นสังสารวัฏ ตัดจากกิเลสทั้งปวงเข้าสู่พระอมตนิพพานในอนาคตกาลเท่านั้น”

พระ พุทธเจ้าทอดพระเนตรเห็นแล้วทรงแย้มพระโอษฐ์ พระอานนท์เห็นแล้วจึงทูลถามเหตุ ที่ทรงแย้มพระโอษฐ์ พระองค์จึงทรงพยากรณ์ว่า “ดูก่อนอานนท์ อันว่าอชิตภิกษุนี้ จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่า เมตไตรย ในอนาคตแห่งภัทรกัปนี้”