ช่วยบอกหน่อย

น้องที่โรงงานจะบวชผมเลยให้เงินไปซื้อบาตรผมจะได้บุญไหมครับแต่ผมไม่ได้อธิฐานอะไรเลย

 

ได้ตั้งแต่คุณมีใจที่จะทำแล้วหละครับ...

คุณควั้กเงินออกจากกระเป๋าแล้วสละออกนั่นหละครับ ทาน คุณได้ให้ไปแล้ว...และได้สละออกซึ่งความโลภในใจ บวกด้านความยินดีในการให้นั้น.....

อย่าได้คิดมากครับ....ได้เต็มร้อย.....

 

เมื่อคุณรับรู้ว่าเขาจะบวช
เกิดความยินดี จึงร่วมโมทนาด้วยการ
ร่วมบุญจัดหาอัฏฐบริขารร่วมบุญกับเขา

เวลาทำบุญต่อไปก็ลองสังเกตดูว่า
จิตมันเบา มันสบาย มันมีสภาวะกว้าง ๆ ไม่คับแคบ
อันนี้แหละคือจุดมุ่งหมายของการให้ทาน
เพราะมันลดความคับแคบแห่งจิต (ความตระหนี่)

แต่บุญจะลดน้อย หรือกองบุญกองนั้น
จะลดน้อยทอนกำลังลง เมื่อคุณคิดสงสัยนี่แหละ
จิตมันมีสภาวะเหมือนเก้าอี้ดนตรี หากกุศลครอง
จิต (ครองเก้าอี้อยู่) อกุศลจะครอบงำจิตไม่ได้
แต่ถ้าหากอกุศลครองจิต กุศลก็หยุดส่งผลทันทีเช่นกัน (ลังเลสังสัย)

การให้ผลของกรรมนั้น ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว
ส่วนหนึ่งจะให้ผลทันทีขณะทำ และบางส่วนจะให้ผลเมื่อถึงวาระอันควร
และบางส่วนจะทะยอยกันให้ผลจนหมดกระแสกรรม
(ที่เรียกกันว่าสะเก็ดกรรมหรือเศษกรรมที่เหลือ)

ในทางโลกนั้นต้องหมั่นคิด ๆ หมั่นสงสัย ให้มาก ถึงจะฉลาด คม
แต่ทางธรรมต้องหยุดคิด ถึงจะเกิดปัญญา แต่เบื้องต้นต้องอาศัยการคิด
เหมือนกับต้องแจ่มแจ้งในทุกข์ จึงจะออกจากทุกข์
ต้องเกิด เพื่อการไม่เกิด ฉะนี้ ฯ

ขอโมทนาในบุญกุศลด้วยครับ

 

คนไหนทำคนนั้นก็ได้
อย่างเรากินข้าวเราก็อิ่ม
แต่ขอบอกว่าบุญจับต้องไม่ได้
เป็นคุณธรรมภายในผลของบุญ
คือความสบายใจความสุขใจใจดี

 

เยี่ยม ได้ดีแน่นอน..