ช่วยด้วยครับ เครียดมาก คุมความคิดไม่ได้ ขอความกรุณาด้วยครับ

ขอขอบคุณทุกท่านมากครับ ที่ได้ให้ความรู้+ข้อคิด ทำให้ผมสบายใจขึ้นครับ เลยอยากทราบว่าผมจะถอนคำอธิษฐาน(หรือสาบาญ)เหล่านี้อย่างไรดีครับ
("ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนะตรัย และสิ่งศักสิทธิ์ ทั้งหลาย อันมี พระพุทธเจ้า ........และสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลายที่ได้กล่าวถึงก็ดี ไม่ได้กล่าวถึงก็ดี
ถ้าในการเสี่ยงทายครั้งนี้(โยนเหรียญ) ถ้าเหรียญด้านหัวปรากฎขึ้นในลักษณะหงาย ก็ให้ข้าพเจ้าได้วันบรรลุพระนิพพานอย่างไม่มีวันแปลผัน(หรือถ้าข้าพเจ้าได้มีวันบรรลุพระนิพพานในชาติอนาคตกาลอย่างไม่มีวันแปลผัน ก็ขอให้ เหรียญด้านหัวปรากฎขึ้นในลักษณะหงาย) แต่ถ้าเป็นด้านก้อย ก็ขอให้ไม่มีวันบรรลุพระนิพพานแม้ในชาติอนาคตกาลอย่างไม่มีวันแปลผัน ")


เรื่องราวอาจจะแปลกไปบ้างแต่ก็เกิดขึ้นกับผมจริงๆครับ

เริ่มจากผมนั้นชอบบนบานศาลกล่าวอยู่บ่อยครั้ง

ต่อมาตัวผมนั้นก็มีความเชื่อที่ว่า เสียง หรือ ความคิด ที่เกิดขึ้นมาในหัวผมนั้นมาจากสิ่งศักสิทธิ์

ดังนั้นทุกครั้งที่มี เสียง เหล่านี้เกิดขึ้นมาผมจึง ปฏิบัติตามแทบทุกครั้งไปเพราะผมกลัว ว่าความคิดเหล่านั้นจะเป็นจริง เช่น ความคิดที่ว่า"ถ้าไม่อาบน้ำเพียง 5 ขัน ก็ขอให้ไม่ติดในที่ที่หวัง"

แต่ในระยะหลังความคิดหรือเสียงเหล่านี้ เริ่มหนักข้อขึ้น เริ่มมีจนกระทั่งว่า "ถ้าไม่เสี่ยงทาย และ อธิษฐานสาปแช่งตัวเอง ก็จะไม่มีวันบรรลุพระนิพพานอย่างไม่มีวันแปลผัน" เกิดขึ้น ข้าพเจ้ากลัวจึงทำตามไป เริ่มจาก "ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนะตรัย และสิ่งศักสิทธิ์ ทั้งหลาย อันมี พระพุทธเจ้า ........ ถ้าในการเสี่ยงทายครั้งนี้(โยนเหรียญ) ถ้าเหรียญด้านหัวปรากฎขึ้นในลักษณะหงาย ก็ให้ข้าพเจ้าได้วันบรรลุพระนิพพานอย่างไม่มีวันแปลผัน(หรือถ้าข้าพเจ้าได้มีวันบรรลุพระนิพพานในชาติอนาคตกาลอย่างไม่มีวันแปลผัน ก็ขอให้ เหรียญด้านหัวปรากฎขึ้นในลักษณะหงาย) แต่ถ้าเป็นด้านก้อย ก็ขอให้ไม่มีวันบรรลุพระนิพพานแม้ในชาติอนาคตกาลอย่างไม่มีวันแปลผัน "


เริ่มจากตอนแรกผมก็ทำที่รูปพระที่โรงเรียน ตอน หลังก็มาทำที่พระพุทธรูปที่บ้าน
แม้แต่ตอนนั่งสมาธิ
ด้วยความถี่ ที่มากขึ้น บางครั้งก็เกิดจากความตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้าง ซึ่งโดยมากเหรียญด้านก้อยก็หงายขึ้นมาทำให้ข้าพเจ้าเป็นกังวลมาก

เลยอยากทราบว่า จะทำอย่างไรให้ คำอธิษฐานเหล่านั้นไม่กลายเป็นความจริงให้ผมได้มีวันบรรลุพระนิพพานด้วยครับ?
และทำอย่างไรถึงจะหยุด ความคิด หรือความเชื่อเหล่านั้นได้ครับ?

ขอความกรุณาด้วยครับ

 

ทำง่ายๆคิดง่ายๆนะเพื่อนเอ๋ย
ไฉนเลยจะเดือดร้อนเรื่องมาไม่ถึง
คำเฉลยเป็นอนาคตอย่าพึ่งคำนึง
อย่ามารำพันรำพึงเรื่องปัจจุบันเลย

ถ้าคุณรู้ว่าทุกผลเกิดจากเหตุ
เรื่องอาเพทเพราะเหตุไม่ดีนั่นแหล่ะเอ๋ย
ถ้าอยากได้ดีสร้างเหตุดีในปัจจุบันเลย
อย่าเอาความเคยที่เคยคิดมาไส่ใจ

เลิกนั่งสมาธิหันมาฝึกสติจะดีกว่า
นั่นเพราะว่านั่งสมาธิมันเพ้อได้
นั่งหลับตาแต่ยินเสียงได้ยังไง
นั่นคือหลงนั่นคือใจไม่เป็นสมาธิเลย

 

หาเพื่อนคุยคนที่เก่งที่ไม่หลง
เขาจะได้ทรงตรงกลางให้คุณมั่นหมาย
ให้คุณรู้ตัวว่าควรอยู่ตรงที่ใด
จะได้ไม่หลงความคิดตามที่เป็น

 

ปัญหาคุณคือความหลงไปกับจิต
ตามความคิดให้มันมานำพาได้
นั่นเพราะคุณขาดเชื่อมั่นตัวเองไง
หาเพื่อนไงคนที่รู้ช่วยชี้คุณ

 

เสียงเหล่านี้ มาจากหัว หรือมาจากหู มาขณะคิด หรือมาขณะนิ่ง

 

ที่เคยเชื่อให้หยุดเชื่อกับทุกสิ่ง
จริงไม่จริงอย่าพึ่งสนคนทั้งหลาย
ให้ปล่อยวางให้ทุกสิ่งเหมือนหายไป
ถึงจะได้เป็นตัวเราที่นั่งมอง

เสียงได้ยินก็แค่เสียงในความคิด
เสียงในจิตมันเล่นตลกแบบเล่นของ
มันหลอกเราหัวร่อเราอย่าสนมอง
อย่าไปปองว่ามันดีที่บอกเรา

ก็เหมือนมีคนมาบอกให้ทำนั่นนี่
ดีไม่ดีมันมาบอกมากความหลาย
ให้คุณทำแล้วต้องทำถึงวันตาย
ชีวิตคุณล่ะมีอะไรคือตัวคุณ

คุณไม่เชื่อนั่นถูกทางแล้วควรไม่เชื่อ
ถ้ามันดีทำไมไม่บอกทุกคนล่ะว่าจริงมั้ย
มันมาบอกคุณคนเดียวบอกทำไม
ถ้าดีจริงต้องบอกได้กับทุกคน

 

เอาเสียงนั้นมาฝึกสติดียิ่งกว่า
ฝึกตนว่าหลงไม่หลงกับมันใหม
เมื่อยินเสียงเรานิ่งฟังทันทีไง
ดูต่อไปว่ามันหยุดเองหรือยัง

เหมือนสมมุติเป็นเสียงระคายหู
เราต้องรู้ว่าไร้สาระในเสียงนั่น
ให้เหมือนลมเข้าหูซ้ายออกหูขวาพลัน
อย่าให้มันมาติดขัดในใจเรา

 

จะไปแปลกใจ อะไรหละ ท่านเจ้าของกระทู้


เชื่อไหมว่า พวกนักสมาธิ นักทำฌาณ หยุดของหยุด กลางของกลาง ใสในใส
ท่วมทับทวี เวลา ออกจาก สมาธิชนิดเอกอุ ที่เขา อ้าง ลำลืมว่า เลิศ

พอออกมา ก็ออกมา เสี่ยงทาย เหมือนเจ้าของกระทู้ ทุกข์ประการ

คือ พวกเขาเหล่านั้นสำเร็จฌาณ1-8 ท่วมทับทวี 18กาย แสนกาย หมื่นกาย
ชำระถึงกายอรหันต์ทุกชนิดแล้ว พอออกจาก สมาธิ มาก็ต้องมา

นกแก้วนกขุนทองว่า ขอให้ผลบุญของการประกอบกุศลเหล่านี้ เป็นปัจจัยให้ได้ นิพพาน
ให้ได้ รวยทรัพย์ ให้ได้ไม่มี ภัยพาล มาแผ้วผ่าน !!!

แต่พอ เดินออกไปก้าวเดียว ลุกจากที่นั่งเพียงก้าวเดียว มันก็ไม่ออกหัว แต่ไป ออกก้อย

เหมือนกัน ไม่ต่างกัน ท่วมทับทวี ไม่มีผลอันใด

ดังนั้น

หากจะออกจาก ความคิดดังกล่าว ก็ ให้ ยุติการดำริจะออกจากการไหลไปคิดนี้ด้วย

คือ


เวลาคุณตั้งจิตว่า ไม่เอาละ " ฉันขอล้มเลิกสิ่งที่ได้จากอธิษฐาน " ให้ ยกจิต เห็นสิ่ง
นี้แหละ คือ เสียงกระซิบ

พอมันกระซิบ แล้วรู้

พอมันกระซิบ แล้วรู้

พอมันกระซิบ แล้วรู้

แล้วพอเออแหนะ เออแหนะ ไอ้ตัว " การดำริจะยกเลิกอธิษฐาน " มันก็คือ อีกด้าน
หนึ่งมุมหนึ่งของการหลงเชื่อว่ามันจะให้ผล หรือไม่ให้ผล มันตัวเดียวกันนิ แต่แกล้ง
เปลี่ยนคำศัพท์

มันเป็น อาการเชื่อ เหมือนกันเป๊ะ เพียงแต่ เชื่อเต็มเปา ไม่เอาไม่เชื่อ หรือ เชื่อก็ไม่เชิง
ไม่เชื่อก็ไม่เชิง เหล่านี้คือ การยึดมั่นใน ทิฏฐิ กลุ่มเดียวกัน

พอกำหนดรู้ว่า มันตัวเดียวกัน เราก็ ยุติ อย่าไปสนใจมัน ให้หยิบเอา ความยินดี ยินร้าย
ที่กำลังปรากฏ ในปัจจุบัน มาเป็นตัวกำหนดรู้ ว่า ความยินดี ยินร้ายปรากฏ เกิดดับ แปรปรวน

พอกำหนดรู้ ความยินดี ยินร้ายได้ ก็จะทราบ จิตมีราคะ ก็รู้ว่าจิตมีราคะ จิตไม่มีราคะ ก็
ทราบไปว่า จิตไม่มีราคะ ( โทษะ โมหะ ก็ทำนองเดียวกัน )

พอกำหนดรู้ได้แบบนี้ เราจะเรียกว่า บุคคลมีธรรมเป็นสรณะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง ซึ่งบุคคล
ใดทีธรรมเป็นที่พึ่ง บุคคลนั้นถือว่ามี พระพุทธเจ้า เป็นสรณะ โดยตัวเองที่กำลังปฏิบัติ
ตามและรักษาไว้ซึ่งธรรม ก็เรียกว่ามีตัวเองเป็นเกาะ มีตัวเองเป็นที่พึ่ง มีตัวเองเป็นพยานของ
ธรรมะ หรือ เป็น สงฆ์

เป็นไง พอรับฟังได้ไหม น่าสนใจมาทางนี้ไหม ลองพิสูจน์ดู ลองน้อมไปดู

 

พอฟังได้เริ่มเป็นคนภาษาคน
แต่ก่อนบ่นหมีกินผึ้งไม่รู้เรื่อง
ไม่ประเทืองแม้ปัญญาไม่เกิดผล
ถ้านิวรณ์เริ่มพูดเป็นภาษาคน จะได้ผลกว่าแต่เก่า เมาเหลือเกิน

 

วิธีแก้ปัญหาได้ดีที่สุด และเร็วที่สุด แรงที่สุด
ก็คือ คุณต้องหาอริยอาจารย์
มาช่วยสอนคุณในเรื่องวิปัสสนาอย่างเดียวเท่านั้น
สมถะไม่เอาเด็ดขาด
เพราะถ้ามัวงมอยู่แต่ในสมถะ
คุณก็จะวนไปวนมา เหมือนพายเรือในอ่าง
ไม่ไปไหนสักที

อาจารย์ที่่บรรลุแล้ว
คุณต้องกราบเขาเป็นอาจารย์
ขอให้เค้ามาเป็นอาจารย์ของคุณด้วย
หากไม่แสดงตัวอยากเป็นศิษย์ของเขา
เค้าก็ไม่อยากจะเข็นคุณขึ้นภูเขาเหมือนกัน

เมื่อคุณได้อาจารย์ที่ดีแล้ว
เวลาที่คุณฝึกผิดวิธี
อาจารย์ของคุณย่อมหาทางแก้ให้คุณได้
เมื่อคุณโดนกรรมเก่าซัดเข้ามา
ตรงนี้เป็นทุกคน สำหรับผู้ที่อธิษฐาน
ขอให้บรรลุธรรม ที่จะต้องโดนกรรมเก่า
รีบมาเล่นงานคุณ เพราะเค้ากลัวว่า
หากคุณสำเร็จแล้ว เค้าจะมาทวงหนี้กรรม
จากคุณไม่ได้อีก

โดยเฉพาะ กับผู้ที่มีบารมียังไม่เต็ม
ยังไม่อาจจะบรรลุธรรมได้
อาจารย์ของคุณนั่นแหละ
เค้าจะหาทางเสริมบารมีให้คุณเอง

การฝึกของคุณก็จะโดนเคี่ยวเข็ญอย่างหนัก
ทั้งด่า ทั้งขู่ ทั้งปลอบ
เพื่อให้คุณผ่านด่านให้จงได้
แม้จะมีวิบากกรรมต่อกันอยู่บ้าง
แต่ก็สามารถยอมรับได้
ในฐานะศิษย์กับอาจารย์
เพราะความสัมพันธ์ จะผูกพันกันตลอดไป
หากแม้นชาตินี้คุณยังไม่บรรลุธรรม
อาจารย์ของคุณก็สามารถใช้กายทิพย์
มาช่วยเหลือคุณต่อได้ ในภาพหน้าของคุณ
่ท่านจะเมตตาชักนำคุณ
ให้ไปพบเจออริยอาจารย์ท่านอื่นอีก
หากแม้นว่าคุณยังไม่บรรลุธรรมอีก
เค้าก็จะตามติดคอยช่วยเหลือคุณ
ไม่ให้ตกอบายซะก่อน รอคอยไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติ
นั่นคือดีของ ลูกศิษย์ของพระอริยเจ้า

 

ผมก็ไม่เคยควบคุมความคิดได้ แต่ก็ไม่ไปส่งเสริมจนเกินเลยไป
ผมเพ่งฌานสมาบัติ ผลคือดับความคิด
สนใจสอบถามการปฏิบัติได้
ทางกล่องข้อความจะดีกว่านะครับ
เจริญในธรรม

 

ทำไมพี่ศรีอ๋อนิลกาลไม่แนะนำ
และตอกย้ำอริยะของคุณตามความหมาย
คือพระสมชายวัดเขาสุกริมไง
ที่สอบอารมณ์ยืนยันได้ว่าพี่เป็นอริยะแล้วเอย

มีด้วยหรือการมีพระมายืนยันหมาย
ว่าทั้งหลายท่านจบกิจพบมรรคผล
หมดกิเลสแล้วให่พระดูแทนเข้าใจแทนตน
คนแบบนี้ก็พี่ศรีนิลกาฬไง

ขำน่ะ คำก็อ้างอริยะวงศ์อริยวาส
พูดไม่ขาดอ้างยกตนให้มีค่าหลาย
ตนเองยังไม่รู้ตนเองคนอื่นยืนยันได้ไง
แบบนี้ไซร้เอาอะไรมาอ้างอิง

คำก็อ้างสองคำก็อ้างคำพระบอก
พระที่บอกเป็นอริยะจริงสมใจนั่น
เพราะพระพูดพูดถูกใจกับใจมัน
เลยพองขนนั่นว่าตัวมันเป็นอริยะจริง

 

เพ่งสมาบัติเขาไม่เรียกดับคิดพี่เอ๋ย
ไฉนเลยดับคิดแล้วกลับคิดอีกได้
เพ่งสมาบัติเรียกกดทับกายแลใจ
กดความคิดไว้ไม่ไห้คิดอย่าเรียกดับเลย

นั่งสมาธิล้วนกดทับกายใจสิ
ความคิดมีก็ไม่เพ่งเลยข้ามทั้งผอง
ไปอยู่กีบจิตดวงเดียวรู้ตามครรลอง
กายใจไม่มองแล้วดับคิดผิดนะเอย

พอเลิกเพ่งสมาบัติกลับมาคิด
เรียกดับคิดที่ผ่านมาถูกใหมหนอ
แค่ไม่สนใจมันคิดอย่ายกยอ
ว่าตนเองดับความคิดผิดเลยพลัน

 

เหมือนคุณตั้งฉากเคยว่ามาให้ความหมาย
ว่ามีหลายคนเหมือนกันยืนยันมั่น
สอบอารมณ์ด้วยผู้ได้ฌาณแปดยืนยันกัน
แบบนี้มันมีด้วยหรือในเวปนี้เลย

ให้คนอื่นมายืนยันมันถูกหรือ
แบบนีคือพระยืนยันบรรลุแล้วนั่น
พระยืนยันคุณใครยืนยันพระใครยืนยันกัน
หรือว่ามันกลุ่มลุ่มหลงยอกันเอง

 

สอนอะไรตามกันไปทุกภพทุกชาติ
ไม่ต้องขาดออกจากกันสำคัญหมาย
เขามีแต่สอนให้ตัดขาดพ้นกันไป
อริยะแบบพี่ศรีทานยาไงสอนแบบนี้ ไหนว่าเป็นระดับศาสดา

 

ศรีทานยามั่วยังไม่พอจะมาพาคนอื่นมั่ว
สอนให้จบกันไม่เป็นเลยมั่วหลาย
ระดับศาสดาสอนให้ติดพันตามกันไป
ไม่จบชาตินี้จะไห้จบชาติไหนใครยืนยัน

 

หากท่านยังไม่ผ่านด่านแห่งอริยะ
ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่า คนที่ผ่านด่านแล้วเค้าเป็นยังไง
ที่ผมอธิบายให้ดูเหมือนง่าย
แต่ความจริง เราต้องเจ็บช้ำเสียน้ำตามาตั้งเท่าไหร่
กว่าจะเห็นผล
เดินย่ำป่าย่ำเขาก็หลายปี
ยังไม่เห็นวิปัสสนา ที่ทำให้เราบรรลุธรรมนั้น
มันเป็นตัวยังไง เดินไปร้องไห้ไป
ว่าเรามาทรมานตัวเองทำไมหนอ
เราทำมา 30 ปี วนเวียนแต่ทำสมถะ
ทำวิปัสสนา แต่ก็ยังไม่เห็นหนทาง
ผลสุดท้ายเราก็เลิกปฏิบัติ
จนเรามาเจอเวปนี้
เราจึงเริ่มใหม่อีกครั้ง
ที่นี่เหมือนบ้านใหม่ของเรา
ที่เราต้องแวะมาเก็บกวาดบ่อยๆ
ครั้งแรกๆ ที่เราเข้ามา เราก็วนเวียนศึกษา
ไปที่สมถะอีก จนเราไปเจอคำสอนของ
หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เรื่องการละสักกายทิฏฐิ
เราวนเวียนอ่านเป็นพันรอบ
จึงจะค่อยๆ จับทางได้ว่า
แท้ที่จริง หลักของวิปัสสนานั้น
ก็คือ จะต้องใช้จิตของตนพิจารณไปที่
ไตรลักษณ์ คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นสิ่งสมมุติ

ด้วยที่เราเคยฝึกสมถะมาแล้วอย่างหนัก
แต่กับไปหลงอยู่กับวิปัสสนูปกิเลสอยู่เสียนาน
เราติดกับดักของฤทธิ์เดช
ถึงกับทุ่มเถียงเอาเป็นเอาตาย ในเวปนี้ก็เคยมาแล้ว

จนในที่สุด เราก็มาเน้นที่สติปัฏฐานสี่ ควบ ไตรลักษณ์
จนเราสว่างถึงสองครั้ง ทั้งปิติ ทั้งน้ำตา วูบวาบในหัวไปหมด
เสียงเหมือนอื้ออึง ทั่วทั้งแผ่นฟ้า
กายของเราที่เป็นธรรม เราเข้าใจแล้ว
วิทัสสี วิทัสสา เราเข้าใจแล้ว
กายไม่ตกเป็นทาสกาย เราเข้าใจแล้ว
สมถะที่ลวงหลอกเรา เราเข้าใจแล้ว
ธรรมะเก่าๆ ที่เราเคยศึกษาไว้
วิ่งไปวิ่งมา อยู่ในหัวเรา เป็นแสนๆ บท
ให้เราพิจารณาว่า ธรรมนี้จริง ธรรมนี้ไม่จริง
ธรรมนี้เป็นกุศล ธรรมนี้เป็นอกุศล
อย่างนี้เรียกว่า ทุุกข์
อย่างนี้เรียกว่า ไม่เที่ยง
อย่างนี้เรียกว่า สมมุติ

ที่เขียนนี่ก็เพื่อโฆษณาว่า เราเข้าใจได้เอง มั่นใจได้เอง
เพราะเราเคยอธิษฐานเป็นพุทธภูมิมาก่อน
และเหตุที่เรายังไม่บรรลุธรรมนั้น
ก็เพราะว่าเรายังไม่อธิษฐาน
ให้ตัดขาดจากพุทธภูมินั่นเอง

ฉะนั้น อาจจะมีใครมาอ่านกระทู้
แล้วยังไม่ได้อธิษฐานตัดขาดจาก พุทธภูมิ
ก็ให้รีบๆ ทำซะ ไม่อย่างจะไม่บรรลุธรรมเด็ดขาด
เหมือนพระดังๆ ยศสุงๆ มีอยู่บางองค์ ลืมลาพุทธภูมิ
ท่านจึงไม่บรรลุธรรมในชาตินี้นั่นเอง

 

อ้างจากใครในฐานะศิษย์อาจารย์
ขอช่วยวานขานไขตอบช่วยขยาย
ศิษย์อาจารย์ติดพันกันทุกชาติไป
แล้วชาติไหนถึงจะพ้นกรรมต่อกัน

ก่อนจะพูดให้รู้จริงก่อนค่อยพูด
แต่จำมาพูดจำมากล่าวเป็นของตนเองนั่น
คือทุกเรื่องอ่านเขามาแล้วอ้างว่าของมัน
ไม่อายกันบ้างหรือไรคนรู้ทัน

 

ที่เล่ามาขอบอกว่ากล่าวไว้ถูกต้อง
แต่อย่ามองแค่ไตรลักษณ์จบนะครับพี่
เข้าอรูปอัตตาตัวตนแหล่ะตัวดี
แล้วตรงนี้พี่ทำไงไขความมา

 

จะเห็นว่าพี่ยังขาดความเข้าใจ
ลากันไปก็จบกิจพุทธภูมิหรือ
ถ้าลาง่าย ชำระความอยากอวิชชา อย่างงั้นฤา
อย่าได้ถือว่าลาแล้วจะจบลง