ชำระใจ หลวงปู่เทสก์

ชำระใจ

นครราชสีมาเมื่อก่อนพุทธศตวรรษ ๒๔๗๐ อาจกล่าวได้ว่า

ไม่เคยมีพระกัมมัฏฐานสายพระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทัตโตจาริกไปเลย

เนื่องเพราะต่างได้ยินกิตติศัพท์ เล่าขาน ว่าคนในจังหวัดนี้

มีใจอำมหิตเหี้ยมโหดนัก

ต่อมาเมื่อสมเด็จมหาวีระวงศ์(อ้วน) สมัยดำรงสมณศักดิ์

เป็นพระธรรมปาโมกข์ นิมนต์พระอาจารย์สิงห์ ขันตยาคโม

พระอาจารย์มหาปิ่น ปัญญพโลลงไป แล้วพ.ต.ต. หลวงชาญนคม

ผู้กองเมือง เกิดศรัทธาเลื่อมใสถวายที่ข้างหัวรถไฟให้สร้างวัดป่านั้นหรอก

จึงเริ่มมีรูปอื่นทยอยตามไป

ในปีพุทธศักราช ๒๔๗๕ อันเป็นปีประวัติศาสตร์แห่งการเปลี่ยนแปลง

ระบอบการปกครอง พระอาจารย์เทสก์ เทสรังสี ได้จำพรรษาที่วัดป่าสาลวัน

ท่ามกลางความรุ่มร้อนของอากาศ

“เราไม่ชอบอากาศร้อน แต่กัดฟันอดทนต่อสู้ทำความเพียรไม่ท้อถอย”

พระอาจารย์เทสก์เล่าประสบการณ์ธรรมในพรรษานี้ว่า

“สติที่เราอบรมดีแล้วสงบอยู่ตลอดทั้งกลางวันกลางคืนนั้น

บางครั้งก็รวมเข้าภวังค์ แล้วก็หายไปเลยเป็นเวลานานนับชั่วโมงก็มี

แล้วไม่ทำให้เกิดปัญญาอะไรเลย”

สภาพการทางจิตเช่นนี้ แต่เดิมพระอาจารย์เทสก์ ทั้งพยายามแก้ด้วยตนเอง

และขอให้พระอาจารย์ท่านอื่น ช่วยเหลือแก้ไขให้ เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่เป็น

ผลสำเร็จ

“มาคราวนี้เราแก้ได้แล้วด้วยตนเอง นั่นคือ คอยจับจิตที่มันรวมเข้าเป็นภวังค์

ซึ่งมีอาการเผลอ ๆสติ แล้วน้อมส่งไปยินดีในความสงบสุข

จนเผลอสติแล้วก็รวมเข้าสู่ภวังค์ เมื่อเราจับตรงที่มันเผลอ ๆ

น้อมไปหาความสงบสุขอันละเอียดนั้นแล้ว รีบตั้งสติให้แข็งแกร่ง

ปรารภอารมณ์ที่หยาบ ๆ เพ่งพิจารณานอก ๆ

อย่าให้เข้าไปหาความสงบสุขได้ ก็จะหายไปทันที

พูดง่าย ๆ ว่าอย่าให้จิตรวมได้ ให้เพ่งพิจารณาอยู่เฉพาะกายนี้แห่งเดียว”

อาการอย่างนี้พระอาจารย์เทสก์เป็นมานานนับ ๑๐ ปี

แม้จะปรารภความเพียรอย่างจริงจังครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เมื่อมีอารมณ์

มากระทบจิตก็ยังหวั่นไหว

“จึงเกิดความสงสัยในพระธรรมวินัยขึ้นมาว่า ความบริสุทธิ์

มรรค ผล นิพพาน อันสุดยอดในพุทธศาสนานี้เห็นจะไม่มีเสียแล้วกระมัง

คงจะยังเหลือแต่ฌานสมาบัติอันเป็นโลกีย์เท่านั้นเอง” พระอาจารย์เทสก์เล่า

แม้จะสงสัย แต่กระนั้นก็มิได้หมดสิ้นความเพียร ยังคงปรารภต่อไป

ท่ามกลางความร้อนรุ่มของอากาศ

“วันหนึ่ง จิตรวมอย่างน่าประหลาดใจ คือรวมใหญ่เข้าสว่างอยู่คนเดียว

แล้วมีความรู้ชัดเจนสว่างจ้าอยู่ที่เดียว จะพิจารณาอะไร ๆ

หรือมองดูแง่ไหนในธรรมทั้งปวงก็หมดความลังเลสงสัย

ในธรรมวินัยนี้ทั้งหมด คล้ายๆ กับว่าเรานี้ถึงที่สุดแห่งธรรมทั้งปวงแล้ว”

พระอาจารย์เทสก์กล่าวว่า

“แต่เราก็มิได้สนใจในเรื่องนั้นมีแต่ตั้งใจไว้ว่า

ไฉนหนอเราจะชำระใจของเราให้บริสุทธิ์หมดจด

เราทำได้ขนาดนี้แล้วจะมีอะไร และดำเนินต่อไปอย่างไร”




น้อมกายใจลงกราบด้วยเศียรเกล้า _/I\_ สาธุ สาธุ สาธุ


คัดจากหนังสือ:: เรื่องของหลวงปู่เทสก์