ชาดก...ว่าด้วยมนต์มายาหญิง สำหรับผู้ปฏิบัติทุกท่าน

<TABLE class=tborder id=post5429757 style="BORDER-RIGHT: rgb(239,239,239) 1px solid; BORDER-TOP: rgb(239,239,239) 1px solid; WORD-SPACING: 0px; FONT: 16px arial, verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif; TEXT-TRANSFORM: none; BORDER-LEFT: rgb(239,239,239) 1px solid; COLOR: rgb(0,0,0); TEXT-INDENT: 0px; BORDER-BOTTOM: rgb(239,239,239) 1px solid; WHITE-SPACE: normal; LETTER-SPACING: normal; BACKGROUND-COLOR: rgb(255,255,255); background-origin: initial; background-clip: initial; border-image: initial; orphans: 2; widows: 2; webkit-text-size-adjust: auto; webkit-text-stroke-width: 0px" cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-TOP-WIDTH: 0px; BORDER-RIGHT: rgb(255,255,255) 1px solid; BORDER-BOTTOM-WIDTH: 0px; FONT: 12pt verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif; BORDER-LEFT: rgb(255,255,255) 1px solid; COLOR: rgb(0,0,0); BACKGROUND-COLOR: rgb(247,243,247); background-origin: initial; background-clip: initial; border-image: initial" width=175>whimsicle
สมาชิก



วันที่สมัคร: Mar 2011
ข้อความ: 128
พลังการให้คะแนน: 25


</TD><TD class=alt1 id=td_post_5429757 style="BORDER-RIGHT: rgb(255,255,255) 1px solid; FONT: 12pt verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif; COLOR: rgb(0,0,0); BACKGROUND-COLOR: rgb(239,235,239); background-origin: initial; background-clip: initial"><CENTER>ชาดกว่าด้วยมนต์มายาหญิง

</CENTER>
<HR style="COLOR: rgb(255,255,255); BACKGROUND-COLOR: rgb(255,255,255)" SIZE=1><OBJECT id=DCF253312470 height=250 width=300 classid=clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000>
























<embed src="http://s0.2mdn.net/1016559/Innity300x250.swf" flashvars="moviePath=http://s0.2mdn.net/1016559/&moviepath=http://s0.2mdn.net/1016559/&clickTag=http%3A//ad-apac.doubleclick.net/6k%253Bh%253Dv8/3c27/f/70/%252a/q%253B253312470%253B0-0%253B0%253B77191865%253B4307-300/250%253B46598556/46615214/1%253B%253B%257Esscs%253D%253fhttp%3A//avp.innity.com/click/avncl.php%3Fcampaignid%3D5348%26adid%3D47447%26zoneid%3D25638%26pubid%3D2099%26ex%3D1330311905%26pcu%3D%26url%3Dhttp%253a%252f%252fwww.lufthansa.com/th/en/europe-economy-promo%253FWT.mc_id%253Donlad&clickTagFB=http%3A//ad-apac.doubleclick.net/6k%253Bh%253Dv8/3c27/f/70/%252a/q%253B253312470%253B0-0%253B0%253B77191865%253B4307-300/250%253B46598556/46615214/1%253B%253B%257Esscs%253D%253fhttp%3A//avp.innity.com/click/avncl.php%3Fcampaignid%3D5348%26adid%3D47447%26zoneid%3D25638%26pubid%3D2099%26ex%3D1330311905%26pcu%3D%26url%3Dhttp%3A//ad-apac.doubleclick.net/clk%3B253311774%3B77192605%3Bj" width="300" height="250" type="application/x-shockwave-flash" quality="high" swliveconnect="true" wmode="opaque" name="DCF253312470" base="http://s0.2mdn.net/1016559" allowscriptaccess="never"></OBJECT>



ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวันเมืองสาวัตถีในวัฏสงสารที่เราเวียนว่ายเกิดดับตามกฎแห่งกรรมอันเป็นธรรมดานี้ มิมีผู้ใดที่สามารถหลุดพ้นปวงกรรมนี้ได้เลย พุทธกาลสมัยหนึ่งณ พระเชตะวันมหาวิหารกาลนั้น มีภิกษุสงฆ์ผู้ตกทุกข์ด้วยเหตุจากอิสตรีเข้ากวนกิเลสมิให้ดื่มด่ำธรรมรสได้ดุจเดิม กิเลสจากหญิงนั้นทำให้บุตรแห่งพระสมณโคดมรูปหนึ่ง ซมซานเป็นยิ่งนักพระพุทธเจ้ารู้เช่นนั้นจึงกำหนดภิกษุสงฆ์ผู้หมองเศร้าให้เข้าเฝ้า ณ พระคัณฑกุฏี

“ดูก่อนภิกษุสีหน้าท่านชั่งเศร้าหมองยิ่งนัก เรารู้ถึงการเป็นทุกข์ของท่าน”

“พระพุทธองค์โปรดช่วยกระผมให้เห็นทางสว่างด้วยเถอะครับ”

พระพุทธทรงตรัสว่า
“ชื่อว่าหญิง ย่อมก่อกวนพรหมจรรย์ของเพศสมณะผู้ตั้งใจบำเพ็ญเพียรเสมอในอดีตชาตินั้น บัณฑิตก็เคยแสดงให้รู้แจ้งถึงอันตรายจากกิเลสในใจหญิงมาก่อน”

แล้วทรงเล่าอดีตนิทานที่เป็นเรื่องจริงจากการระลึกชาติของพระองค์แก่ภิกษุนั้น



กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในเมืองพาราณสีมีพราหมณ์ตระกูลสูง ได้จุดไฟตั้งไว้ตั้งแต่วันลูกชายเกิดไม่ให้ดับเป็นเวลา ๑๖ ปีแล้ว บุตรชายเติบโตขึ้นมาท่ามกลางการดูแลอย่างหวงแหนจากผู้เป็นพ่อและแม่เป็นอย่างยิ่งบุตรเขาเปรียบเสมือนหัวแก้วแหวนของบิดา มารดา ซึ่งมีความปรารถนาจะให้ลูกออกบวชมากกว่าครองเรือน





พราหมณ์หนุ่มบุตรชายเป็นชายหนุ่มรูปงามฐานะดีและมีภูมิรู้ จึงเป็นที่หมายปองของสตรีทั่วไป และการที่เขายังอยู่ในวังวนของกิเลส ในวัยหนุ่มจึงทำให้รู้สึกชื่นชอบในหญิงสาวที่เข้ามาหลงใหลในตัวเขาเช่นกัน ซึ่งนางพราหมณีผู้เป็นแม่ต้องคอยกำราบห้ามปรามอยู่มิเคยเว้น

“แม่หญิงผู้นี้มาอีกแล้ว เป็นผู้หญิงยิงเรือแท้ๆ ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว มาหาผู้ชายอยู่ได้ไม่เว้นวัน เข้าไปในบ้านเถอะลูก อย่าไปเสวนากับแม่พวกนี้เลย”

“ท่านแม่แต่น้องนางคนนี้ น่ารักดีนะ ลูกอยากคุยกับเธอ”


และแล้ววันหนึ่งที่ตลาด

“วันนี้โชคดีไม่มีคุณแม่มาคุม เกี้ยวแม่หญิงได้เต็มที่”

“อุ๊ย มีผู้ชายหน้าตาดีมองมาทางเราด้วย นั่นแน่ะ หรือว่าเค้าแอบชอบเรานะ” “ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล้อหล่อ สูงเท่บาดใจ”

“แต่ละนางแต่ละนางสวยงามไปหมดคนนี้ก็สวย ไม่รู้จะเลือกใครดี เมื่อไหร่จะได้แต่งงานกับเขาเสียที ” พราหมณ์หนุ่มรำพัน




แม้บุตรชายจะใคร่แต่งงานมีเหย้ามีเรือนเพียงใด บิดามารดา กลับไม่ให้การสนับสนุนเลย วันหนึ่ง มารดาเรียกลูกชายมาบอกว่า

” ลูกรัก แม่ได้จุดไฟตั้งไว้ในวันที่ลูกเกิดเรื่อยมา ถ้าหากเจ้าประสงค์จะไปพรหมโลก จงเข้าป่าบูชาพระอัคนิเทพเจ้าเถิด ถ้าอยากจะครองเรือน จงไปเรียนศิลปวิทยากับอาจารย์ทิศาปาโมกข์ ณ เมืองตักกสิลาเถิด ”

ลูกชายตัดสินใจเดินทางไปเรียนที่เมืองตักกสิลาจนสำเร็จแล้วกลับมาบ้าน ส่วนมารดาไม่อยากจะให้ลูกชายครองเรือนอยากจะแสดงโทษของสตรีหวังให้ลูกชายออกบวช จึงส่งลูกชายให้กลับไปเรียนอสาตมนต์ที่สำนักของอาจารย์ ณ เมืองตักกสิลาอีก

ธรรมะจะทำให้ลูกเห็นทางสว่างของชีวิตพ้นจากบ่วงกรรมได้”
“เมื่อบวชแล้ว พอสิ้นอายุขัยจากโลกนี้ เจ้าก็จะได้ไปเกิดในพรหมโลกเจ้าเชื่อแม่เถอะ เปลี่ยนความคิดที่จะแต่งงาน มาออกบวชเถอะนะ”

“เป็นนักบวชแบบนี้เหรอท่านแม่ ลูกยังหนุ่มยังแน่น ขอลูกเอาดีทางโลกก่อนเถอะจ๊ะ”

“ หากเจ้าจะเอาดีทางโลก เพราะก่อนที่จะครองเรือนเจ้าต้องรอบรู้ศิลปศาสตร์ทางโลกก่อนเจ้าจึงจะเป็นสามีที่ดีได้”

จงเลือกเรียนกับอาจารย์ที่ยังโสดนะลูก ท่านจะได้มีเวลาสอนได้มาก เจ้าจะได้จบโดยเร็วนะลูกนะ”

“เฮ้อ..ต้องรีบเรียนรีบกลับ เราจะได้กลับมาแต่งงานกับน้องหญิงคนสวยเร็วๆ” บุตรพราหมณ์เดินทางทางสู่ทิสาปาโมกข์อยู่หลายวันก็พบกับอาจารย์คนโสดตามที่มารดาสั่งไว้ จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์และเริ่มเรียนวิทยาการจากอาจารย์ตั้งแต่วันนั้น

วันเวลาผ่านไป ชายหนุ่มรูปงามบุตรพราหมณ์ได้เรียนจนสำเร็จวิทยาการตามกำหนดจึงรีบล่ำลาอาจารย์กลับบ้าน “จำเริญรุ่งเรืองเถิดเมื่อเจ้าได้เป็นใหญ่เป็นโตแล้ว ก็อย่าลืมอาจารย์นะ โชคดี ไปดีมาดีนะ”



“ศิษย์ขอกราบลา ศิษย์รำลึกพระคุณอาจารย์เสมอ”

ระหว่างนั่นแลเห็นศิษย์คนอื่น
“อะไรเนี่ย จบก่อนเราอีกมาทีหลังจบก่อนเราอีก เรียนมาหลายปีแล้วยังไม่จบซักที ”

บุตรพราหมณ์ใช้เวลาเดินทางไม่กี่วันก็มาถึงบ้านเกิดเมืองนอน แต่เมื่อพรรณนาถึงวิชาทั้งหมดที่ร่ำเรียนมา ท่านพ่อแม่ทั้งสองกลับยังไม่พอใจ

“เจ้าไปเรียนตั้ง 3-4 ปี เพิ่ม มีแค่นี้หรอ”

“โธ่..นี่ก็ตั้งมากมายแล้วนะท่านแม่ คิดว่าลูกเรียนมาหมดครบถ้วนแล้ว”

“ครบถ้วนแล้วรึ เออ..แล้วอสาตมนต์ละ เจ้าเรียนแล้วรึยัง”

“มีด้วยหรือท่านแม่ ข้าไม่เห็นอาจารย์สอนให้ข้าเลย” อสาตมนต์เนี่ยเป็นวิชาพิเศษที่น้อยคนนักจะได้เรียนรู้

โอ๊ย..นี่ลูกต้องกลับไปเรียนอสาตมนต์กับอาจารย์อีกแล้วหรือ โธ่เมื่อไหร่ลูกจะได้แต่งงานละท่านแม่”



แต่ชายหนุ่มก็เดินทางไปหาอาจารย์ยังสำนักทิสาปาโมกข์เมืองตักศิลาอีกครั้ง แต่ปรากฏว่าอาจารย์ได้พามารดาผู้แก่ชรา เคยเลี้ยงดูท่านเข้าไปอยู่ในป่าเสียแล้ว อาจารย์มีมารดาผู้แก่ชรามีอายุได้ ๑๒๐ ปีอยู่คนหนึ่ง ท่านจะเป็นผู้ปรนนิบัติมารดาด้วยตนเอง ไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำ ป้อนข้าว ป้อนน้ำตลอดมา ผู้คนชาวเมืองจึงรังเกลียดท่าน ท่านจึงได้พามารดา เข้าไปอาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง เมื่อเห็นลูกศิษย์กลับมาหาอีกครั้ง อาจารย์ทราบว่า ต้องการจะมาเรียน"อสาตมนต์" จึงเข้าใจเจตนาของมารดาของเขา



“โอ้..อาจารย์รู้จักวิชานี้ด้วยหรือ ดีใจจังเลย ท่านจะสอนวิชานี้ให้ข้าใช่มั๊ย”

“ใช่อาจารย์จะสอนวิชาอสาตมนต์ให้ก็ได้แต่เธอต้องดูแลมารดาแทนอาจารย์นะ”

“ครับอาจารย์แล้วข้าต้องทำอย่างไรบ้างละ”

“เจ้าต้องอาบน้ำ ถูนวดให้ท่านอย่าได้รังเกียจ ที่สำคัญขณะที่ปรนนิบัติเจ้าต้องพรรณนาความงามของท่านไปด้วยเสมอเจ้าจงอาบน้ำ ป้อนข้าว ป้อนน้ำ มารดาของเรา ปรนนิบัติด้วยการนวดมือ เท้า ศีรษะและหลังของท่าน พร้อมกับพูดยกย่องคำหวานเป็นต้นว่า คุณแม่ครับ ถึงจะแก่เฒ่าแล้ว ร่างกายของคุณแม่ยังดูกระชุ่มกระชวยอยู่เลย สมัยเป็นสาวคุณแม่คงจะสวยสะคราญหาที่เปรียบไม่ได้ ถ้าหากมารดาของเราพูดอะไรกับเจ้า ต้องบอกให้เราทราบทั้งหมดห้ามปิดบัง เจ้าทำเช่นนี้ถึงจะได้อสาตมนต์ ”

“เป็นการพูดปดเหตุใดข้าจะต้องพรรณนาความงามของหญิงชราด้วยท่านอาจารย์”

“เอาเถอะน่า มันเป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะใช้ปรนนิบัติหญิงผู้มีพระคุณของอาจารย์ เจ้าทำไปเถอะ เจ้าก็เยินยอไปสมัยอดีตที่ยังสาวของนางสิ ให้เกิดความหลงปลื้ม




เขาได้ปรนนิบัติมารดาของอาจารย์เช่นนั้นตลอดมา จนนางคิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้คงต้องการอภิรมย์กับเราเป็นแน่นอนในที่สุดกิเลสก็เข้ากุมจิตใจหญิงแก่ให้เผลอรักใคร่ชายหนุ่มเข้าจนได้ วันหนึ่งนางจึงถามชายหนุ่มว่า

“เธอพูดจริงรึพ่อหนุ่ม ชั้นงามอย่างนั้นจริงๆ เรอะ ชั้นทนฟังความหวานของเธอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว”

คุณแม่ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ”

“ชั้นสวยถูกใจเธอใช่มั๊ยละ เธอต้องการชั้นอย่างงั้นใช่ไหม๊ ถ้าอย่างนั้นนะ เรามาอยู่กินกันที่นี่เลยเถอะ”

“ไม่ได้หรอกครับคุณแม่ เดี๋ยวอาจารย์ต้องเอาตายแน่ๆ

” ถ้าเช่นนั้น เจ้าจงฆ่าลูกฉันเสียสิ ”เขากล่าวว่า

” ผมเรียนหนังสือกับท่าน จะให้ฆ่าท่านได้อย่างไร ”
นางพูดว่า
” ถ้าหากเธอไม่ทอดทิ้งฉันจริง ฉันจะฆ่าเขาเอง ”
ธรรมดาหญิงส่วนมากไม่น่ายินดี มีลับลมคมใน ถึงจะแก่แล้วก็ยังมีกิเลสราคะถึงกับคิดจะฆ่าลูกชายตนเอง

ชายหนุ่มได้บอกเรื่องทุกอย่างแก่อาจารย์ อาจารย์ได้ยินมารดาคิดถึงขนาดจะฆ่าตนก็ตกใจและเสียใจ แต่ด้วยณาณก็กำหนดรู้ว่ามารดาของตนกำลังจะสิ้นชีพด้วยหัวใจวายในวันนี้ จึงเรียกให้ลูกศิษย์ไปตัดต้นมะเดื่อมาทำเป็นรูปหุ่นเท่าตัวให้นอนในที่นอน คลุมผ้าทั่วร่าง ผูกราวเชือกไว้เสร็จแล้ว มอบขวานให้ลูกศิษย์นำไปมอบให้มารดา บอกว่าอาจารย์เข้านอนแล้ว



นางเดินไปตามราวเชือกแล้วเงื้อขวานจามลงบนหุ่นไม้นั้นหวังให้ตายคาที่ พอเกิดเสียงดังกึก จึงทราบว่าฟันถูกไม้ ทันใดนั้นเองลูกชายก็โผล่มาถามว่าแม่ทำอะไร นางทราบว่าถูกหลอกแล้ว จึงล้มลงสิ้นใจตาย ณ ที่นั้นนั่นเอง ความที่จริงถ้านางไม่เดินมาก็จะนอนตายที่ศาลาของตนเองอยู่แล้ว นางเดินมาด้วยอำนาจกิเลสตัณหา
อาจารย์ได้ทำการเผาศพมารดาแล้วเรียกลูกศิษย์มาสอนว่า

” อสาตมนต์ไม่มีดอก ขึ้นชื่อว่าหญิงส่วนมาก ไม่รู้จักจืดจาง มารดาของเจ้าส่งเจ้ามาเพื่อให้รู้จักโทษของหญิง บัดนี้ เจ้าเห็นโทษของมารดาเราแล้ว พึงทราบว่าผู้หญิงโดยมากที่ขาดการบำเพ็ญเป็นผู้มีใจโลเลและยึดมั่นถือมั่นในรูปกาย พวกนางอยู่ได้และเป็นสุขเมื่อมีใครกล่าวชื่นชม ความงามซึ่งสตรีถือเป็นสิ่งสำคัญสูงสุด ”

แล้วให้เขากลับบ้าน เมื่อชายหนุ่มกลับไปถึงบ้าน มารดาจึงถามว่า

” บัดนี้เจ้าจักบวชหรือจะครองเรือน ”

เขาได้ตัดสินใจออกบวชเพราะเห็นโทษของหญิง

ในสมัยพุทธกาลหญิงชรา กำเนิดเป็น ภิกษุณี ภัททกาปิลานี
บิดาของชายหนุ่ม กำเนิดเป็น พระมหากัสสป
ลูกศิษย์ กำเนิดเป็น พระอานนท์
อาจารย์เสวยพระชาติเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า​

</TD></TR></TBODY></TABLE></P>

 

สุดยอด สนุกดีครับ.........

 

โมทนาสาธุคะ อนุโมทนาบุญด้วยคะ ถ้าหากดวงตาไม่เห็นธรรม จิตไม่เข้มแข็ง ย่อมแพ้กิเลสกาม ผู้หญิงช่างร้ายกาจจริงๆนะคะ บุญรักษานะคะ

 

สอนเหมือนกับวัดธรรมกายเลย ....4444

 

ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์....เฮ้อ.....อกหัก...อกหัก...

 

อกหักจากใคร มา ครับ

ไปอกหัก จากใคร ที่ใหนมารึครับ