"จิต" มาจากใหน

ถึงท่านผู้รู้ ผู้เบิกบาน

ผมมานั่งคิดพิจารณา อยู่หลายวัน เรื่องของกายกับจิต

คิดถึงจิตที่อยู่ในตัว(ร่าง) นี้ และเราก็มีหน้าที่ฝึกจิต ตลอดจนใช้ร่างกายนี้
ประกอบความดี เพื่อสร้างสมให้เต็มเพื่อเดินทางสู่แดนนิพพาน(เย็นแล้ว)
พร้อมที่ประกอบความดีนั้น ก็ชดใช้กรรมไปด้วย โดยพยายามไม่สร้าง
กรรมที่ไม่ดี(หากไม่จำเป็น)
โดยยึดหลักของ มรรคมีองค์ 8 ในการดำเนินชีวิต
(มรรคมีองค์ ๘) หนทางนี้แลเป็นหนทางอันประเสริฐซึ่งประกอบด้วงองค์แปดได้แก่สิ่งเหล่านี้คือ ความเห็นชอบ , ความดำริชอบ, การพูดจาชอบ, การทำการงานชอบ, การเลี้ยงชีวิตชอบ, ความพากเพียรชอบ, ความระลึกชอบ, ความตั้งใจมั่นชอบ.

และฝึกจิตใช้หลักของ
[FONT=2547_Ddinya11] สติปัฏฐาน ๔ มีดังนี้[FONT=2547_Ddinya11]<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>[/FONT]
[FONT=2547_Ddinya11]กายานุปัสสนา [/FONT]
[FONT=2547_Ddinya11]เวทนานุปัสสนา[/FONT]
[FONT=2547_Ddinya11][/FONT][FONT=2547_Ddinya11]จิตตานุปัสสนา [/FONT]
[FONT=2547_Ddinya11]ธัมมานุปัสสาวนา [/FONT]

*****
หลังจากคิดมาหลายรอบ ก็จบที่นิพพาน
แต่........
สงสัยอีกต่อคือ "จิต"มาจากใหน
เพราะที่ว่าจิตไม่มีเพศ ไม่มีรูป มีแต่ความว่างเปล่า แต่รับรู้อะไรก็ได้
จึงแปลกที่ว่า จิต คืออะไร...

ขอความรู้จากทุกท่าน ยิ่งตอบยิ่งได้
อนุโมทนาล่วงหน้าครับ
;aa14
[/FONT]

 

เรื่องแบบนี้ไม่ควรเอาตั้งกระทู้ถาม เพราะเกินปัญญาของผู้ที่ตอบ
พระพุทธองค์ทรงห้ามคิด ลบไปเถอะครับเลอะเทอะป่าวๆ
ศีลยังไม่ดีเลยก็พากันทำกรรมฐาน มันก็มั่วกันไปใหญ่

 

เป็นอจินไตย เป็นธรรมชาติ
ไม่ควรคิดและตั้งคำถาม ไม่เกิดประโยชน์
ควรหาทางดับทุกข์ เพื่อยกระดับจิตวิญญานให้สูงขึ้น
จนไปสู่อมตะนิพพาน

 

....เป็น ธาตุ.....ธาตุรู้.....

 

อยากรู้ ต้องพากเพียร ให้ได้โพธิญาณ

เป็นสัญญาเดิม มาเตือนว่า กิจที่ตั้งใจ คืออะไร ให้เพียรต่อไปครับ ต่อไปอีกนานแสนนาน

นอกจากจะมีสัญญาใหม่ หรือ ความตั้งใจใหม่ๆมาครับ

อนุโมทนาครับ

 

******

คำว่า ศิลยังไม่ดีเลย ก็พากันทำกรรมฐาน


ตรงนี้แปลชัดๆ ได้หรือเปล่าครับ เพราะ..
หากดูๆ เผินๆ คือ คนที่ถือศิลนั้นไม่ครบ 5 ข้อก็ห้ามฝึกกรรมฐานนะสิ
แล้ว ศิลต้องได้กี่ข้อล่ะ ถึงจะทำกรรมฐานได้

ซึ่งบางคนเขาก็หัดทำทานอย่างมากทุกอย่าง
แต่ถือศิล ยังไม่ครบ 5 ข้อก็มี เช่นได้ 3 ข้อ หรือ 4 ข้ออย่างนี้เป็นต้น
ประเด็นมีว่า..
3 ข้อ
5 ข้อ
8 ข้อ
10 ข้อ
หรือมากกว่านี้

แล้ว ศาสนาอื่นๆ ล่ะ
คริสมีบัญญัติ 10 ประการ
อิสลามมี 6

จะวัดอย่างไรถึงถือว่ามีศีลพอ ถึงจะทำกรรมฐานได้

 

สังสัยเหมือนกันจ้า;aa25

 

แล้วรู้จักจิตตัวเองแล้วหรือยังล่ะครับ ?
คุณต้องรู้ต้องเห็นจิตของตัวเองก่อน ถึงจะหมดสงสัย
เมื่อรู้จักจิตแล้วก็พิจารณามันลงไปว่า...แม้แต่จิตมันก็ยังไม่เที่ยงและต้องปล่อย คลายกำหนัดในความยึดมั่นถือมั่น นี่เล่นถามแบบนี้แล้ว มันเป็นยังไงล่ะครับ ความรู้สึกตัวเองน่ะ
เอาความรู้สึกที่ถามนั้น แล้วเอาจิตเข้าไปรับรู้
เฮ้อ..พูดไปก็เท่านั้นแหละคนแบบนี้มีแต่ถามไม่รู้จะเอาคำตอบไปทำไม ในเมื่อจิตตัวเองยังไม่รู้เลย..

ไอ้คำว่า "ยิ่งตอบยิ่งได้" มันได้อะไรเหรอ ?
ได้แล้วมันยังไงต่อ ?
คำถามทั้งหลายทั้งปวงในชีวิตมันจบสิ้นลงแล้ว...โอ้สบายจังถึงแดนนิพพานโดยการถามและก่านอ่านแล้วงั้นหรือ ?
ต่อให้อ่านมากหรือรู้มากเท่ามากปานได ในเมื่อสติปฏิฐาน4 ข้อแรกถึงข้อสุดท้ายยังไม่ประจักแก่ตนเอง แม้แต่น้อยต่อให้ได้รับปริญญาธรรมก็ยังไปไม่ถึง

เจริญธรรม

 

จิต เจตสิก รูป นิพพาน

ทั้ง 4 อย่างนี้ มันมีอยู่แล้ว

เราไม่สามารถบอกได้ว่า



"มันมาจากไหน"

 

มีเหตุบางอย่าง ที่บางคนไม่ควรรู้เพราะ

ภูมิธรรม ลองรับไม่ได้

จิตใจ รับความจริงนั้นไม่ได้

กิเลส ตัณหาที่มีในตน จะเป็นอันตรายต่อตนและผู้อื่นมากขึ้น

สุดท้าย ที่รู้นั้น กลับมาทำร้ายตนเองและผู้อื่น อย่างประมาณมิได้

บางสิ่ง บางอย่าง ต้องอาศัย พระโพธิญาณ เท่านั้น ที่รู้แล้ว ไม่มีโทษ

ปุถุชน อย่างเราๆ บางอย่าง รู้ไป ก็เหมือน ฆ่าตัวตายทั้งเป็น

บางอย่างปฏิบัติไป รู้เอง เห็นเอง ตามภูมิธรรม จึงเป็นเหตุที่สมควรทำ

 

ช่างมันเถอะครับ เพราะถามอย่างผู้ไม่รู้แต่ท่านผู้รู้ ก็ตอบเสียอย่างดี ขอบคุณ ในความเมตตาอย่างสูง****รู้แล้ว

บางท่านก็ตอบน่า อ่าน บางท่านก็ตอบ..

 

ศีล หมายถึงความปกติ หากดำรงความ "ปกติ" ของตนไว้ได้ ก็ฝึกกรรมฐานได้ครับ

 

อะไรกัน..ยังไม่เริ่มเลย ช่างมันแล้วเหรอครับ ฮ่าฮ่า..
เขาตอบไม่ได้ตอบเฉพาะคุณหรือตอบเพื่อคุณ แหม..จะเอาอะไรให้มันได้ดังใจตัวก็คงไม่มีหรอกครับ

อันที่จริงไม่มีสิ่งที่เราต้องการซะทุกอย่างหรอก

เจริญในธรรมเถิด

 

เมื่อศึกษาธรรมะ พระพุทธเจ้าท่านให้ศึกษาที่จิตตนเอง ไม่ใช่ไปศึกษาสิ่งนอกตัว หรือนอกจิตของตนเอง ตลอดระยะเวลาการเผยแผ่พระพุทธศาสนา สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนก็คือเรื่องของทุกข์ และการดับทุกข์ โดยดับที่ต้นเหตุแห่งทุกข์ แต่บุคคลทั้งหลาย เวลาผันผ่านมาหลายพันปี ความคิดเห็นตามนิสัยของปุถุชน ผู้ซึ่งยังเหมือนกับมีผ้าบังจักษุอยู่นั้น ก็พาเอาสิ่งที่ตนชอบ เอาสิ่งที่ตนถนัด เอาสิ่งที่ตนทึกทักว่าใช่ผสมลงไปที่แก่นของพระพุทธศาสนา มาจนบัดนี้ ผู้ที่เข้ามาศึกษาธรรมเพื่อต้องการให้จิตใจสงบและเพื่อให้ทุกข์ดับ จึงอาจจะมองไม่เห็นแก่นแท้ของพุทธศาสนาจนไปติดอยู่ที่เปลือกกันเสียส่วนมาก

ขอจงมีความคิดเห็นที่ถูกต้องและเฉียบขาดที่จะสร้างความคิดเห็นที่ถูกต้องว่า "สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรเข้าไปยึดมั่นถือมั่น" รวมไปถึงสิ่งที่เกิดจากการปรุงแต่งของจิตเอง จงหันกลับมามีสติ ดูจิตของตนเอง จิตเดิมแท้นั้นบริสุทธิ์ และเป็นประภัสสร ไร้ซึ่งกิเลส หากแต่ด้วยความด้อยประสบการณ์ หากแต่ด้วยความที่ปัญญายังไม่ได้ถูกเพาะบ่มในทางที่ถูกต้อง ด้วยอวิชชา ซึ่งก็คือ "ความรู้ที่ไม่ถูกต้องพอที่จะให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร" พาให้เกิดวัฏสงสาร

ด้วยอวิชชา ด้วยความรู้ที่ไม่ถูกต้องพอที่จะดับทุกข์ได้ ทุกสัมผัสที่รับเข้ามาทางอายตนะมาสู่จิต จึงสั่นคลอน กลายเป็นความพอใจ-ไม่พอใจ เกิดความเป็นของคู่ รัก-เกลียด ชอบ-ไม่ชอบ ดี-ไม่ดี พอใจ-ไม่พอใจ สุข-ทุกข์ และเธอทั้งหลายก็พยายามหลีกหนีสิ่งที่ทำให้ทุกข์ หรือสิ่งที่จะทำให้ไม่พอใจ และพยายามไขว่คว้าหาสิ่งที่จะทำให้ตนพอใจมาใส่ตัวอยู่เสมอ เสมือนกับว่าเป็นการเอาความสุขเข้ามาเสพทดแทน เช่น เอากามมาเสพ เสพเช้าเสพเย็นจนสุดท้ายก็กลายเป็นผู้ที่หมกมุ่นอยู่แต่ในกาม แต่แท้จริงแล้ว ความพอใจหรือความสุขนั้นมันก็ไม่เที่ยง มันเป็นแค่สักแต่ว่าความรู้สึกพอใจในสิ่งที่เข้ามากระทบ เพราะพอใจมัน...วันนี้จึงย้อนกลับมาให้มันทำให้เราพอใจมันอีก และพยายามยื้อให้สิ่งต่างๆ อยู่นิ่งๆ และเที่ยงแท้ โดยหารู้ไม่ว่าทุกสิ่งอย่างนั้นล้วนแล้วตั้งอยู่บนความไม่เที่ยง (อย่างที่กูอยากจะให้มันเที่ยง หรือมันเป็น) ดังนั้น เมื่อไปยึดมั่นถือมั่นสิ่งต่างๆ ไว้ พอมันแปรไป เปลี่ยนไปโดยไม่ได้มีสติไม่มีปัญญาเข้มแข็งพอที่จะตั้งรับได้ เดี๋ยวก็พาลให้สติแตกต่อมน้ำตาแตกได้อีก นั่นก็เพราะเธอทั้งหลายยึดมั่นถือมั่น เพราะยึดว่านี่คือฉัน ยึดว่านี่คือของฉัน ยึดว่าฉันจะต้องได้ดังที่คิด ฉันจะต้องเป็นอย่างที่หวัง เข้าใจหรือยัง

เมื่อจะดับทุกข์จากเหตุที่จิตคิดไม่ถูก มันจึงต้องดับที่ต้นเหตุ นั่นก็คือ แทนที่จะให้จิตคิดผิดก็จงคิดให้ถูกเสีย เพราะเมื่อคิดผิดมันจึงเป็นตัณหา เป็นความทะยานอยาก เกิดความอยากได้ อยากมี อยากเป็นในสิ่งที่เข้าไปเอาเข้าไปเป็นไม่ได้โดยที่เธอทั้งหลายอาจจะไม่เคยได้ตระหนักหรือคิดครอบคลุมเลยว่า "ถ้ามันไม่เป็นไปดังที่คิด เธอจะรักษาใจได้อย่างไร เธอจะรักษาใจไม่ให้ป่วยได้อย่างไร"

เมื่อจะดับทุกข์ ก็จงหาเหตุให้เจอ จงอย่าเอาแต่มองนอกตัว ไม่ใช่ว่าเมื่อประสบทุกข์ ก็ไปวิ่งหาที่ทำบุญอะไรๆ กันเป็นหมื่นๆ แสนๆ แต่ไม่ยอมดับทุกข์ที่ต้นเหตุ นั่นก็คือ เหตุเพราะจิตมันคิดไม่ถูกต้องมันจึงทุกข์ บ้างก็พอทุกข์ใจก็ไปทำบุญมากๆ โดยหวังว่าจะให้ฉันได้ไปเสพสุขในสวรรค์ก็มี โดยหารู้ไม่ว่าแม้ชาวสวรรค์ทั้งหลายก็มีทุกข์เช่นกัน เขาก็ทุกข์ตามแบบของเขา และแม้แต่ความสุขที่เสพนั้น แท้จริงแล้วมันก็สักแต่ว่าเช่นกัน
ขอจงศึกษาพุทธศาสนาเพื่อให้ทุกข์ดับเถิด
อย่าศึกษาพุทธศาสนาเพื่อให้กูดูแตกต่างจากคนอื่น

ขอจงศึกษาพุทธศาสนาเพื่อให้ทุกข์ดับเถิด
ไม่ใช่ว่าเพื่อให้กูได้อยู่ในสวรรค์วิมานชั้นฟ้า ยังอยากเกิดอีกหรือไง

ขอจงศึกษาพุทธศาสนาเพื่อให้ทุกข์ดับเถิด
ไม่ใช่ศึกษาเพราะว่ากูอยากจะได้บุญ (ได้บุญ แต่กิเลสยังอยู่ใช่มั้ย)

รู้หรือยังว่า แก่นแท้ของพุทธศาสนานั้นสอนอะไร?



สอบถาม-ตอบ กับท่ายภิกขุโย ได้โดยตรงครับที่นี่

 

รถถัง2, นโมโพธิสัตว์

อั้นแน่วันนี้เจอกันหลายรอบเลยนะ ไปดีก่าเดี๋ยวโดนแบนอีกรอบ

 

จิตคือความรักของพระเจ้า เพราะทุกสิ่งในจักรวาลคือความรักแห่งพระองค์