จิตพยาบาท <<T-T>>

ผู้เบียดเบียนชีวิตของผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ ด้วยจิตใจที่เหี้ยมโหด แรงแค้นที่เกิดจากการถูกปองร้ายมักจะเป็นแรงผลักดันให้เกิดสิ่งไม่เป็นมงคล อาจจะทำให้คนเหล่านั้นต้องเจ็บตัว เสียทรัพย์ หรือได้รับความเดือดร้อน หากหนักเข้าก็อาจจะถึงขั้นเสียชีวิตได้ ดังเช่นเหตุการณ์ที่กำลังจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่แฟลตแห่งหนึ่ง

พี่ป้อมเป็นตำรวจชั้นผู้น้อย ที่ใช้ชีวิตเช่นเดียวกับเพื่อนตำรวจทั่วไป แม้ว่าเงินเดือนจะน้อยนิดเพียงใดพี่น้องและเพื่อนๆก็มักจะตั้งวงดื่มเหล้าหลังเลิกงานทุกวัน หลังจากที่เมาโซเซกลับบ้าน ก็จะมีเรื่องทะเลาะตบตีกับพี่ศรีเมียรักของตนอยู่เป็นประจำ

วันนี้ก็ไม่แตกต่างกับวันอื่นๆ พี่ป้อมเมามาอีกตามเคย พอกลับเข้าห้องก็ทะเลาะตบตีกับพี่ศรีเช่นเคย และลงท้ายด้วยการที่พี่ศรีวิ่งหนีออกจากห้องมานั่งสงบสติอารมณ์ที่ห้องเพื่อนข้างๆห้องของตัวเอง

พี่ป้อมนั่งด่าทอพี่ศรีต่อเพราะอารมณ์โมโหยังค้างอยู่ ก็พอดีกับที่แมวตัวหนึ่งเดินเข้ามาในห้องพอดี พี่ป้อมเป็นคนที่เกลียดแมวมาก อาจเป็นเพราะแมวตัวนั้นโชคร้ายกระมัง ทำให้เดินเข้ามาในห้องของพี่ป้อม

เจ้าแมวน้อยสีขาวปลอดน่ารักน่าชังท่าทางเป็นแมวมีเจ้าของ กวาดตามองไปทั่วห้องก่อนจะเดินมาเคล้าขาพี่ป้อม แทนที่พี่ป้อมจะไล่มันออกจากห้อง กลับปิดประตูขังมันเอาไว้ในห้องก่อนจะคว้าไม้กวาดไล่ตีแมวน้อยตัวนั้นไปรอบๆห้อง

แมวเคราะห์ร้ายตัวนั้นก็วิ่งหนีวนเวียนอยู่ในห้อง หาทางออกไม่ได้ เมื่อถูกตีอย่างเจ็บปวด ก็ยิ่งร้องวนเวียนวิ่งหนีอยู่ภายในห้อง อย่างหัวซุกหัวซุน ด้วยความกลัวจนถึงขีดสุด

"แม๊ว! แม๊ว!"

เจ้าแมวน้อยร้องลั่นห้อง มันพยายามหนีตะกุยตะกายสุดชีวิตจนกระทั่งกรงเล็บเล็กๆของมันข่วนโดนมือของพี่ป้อม

พี่ป้อมเหมือนเลือดเข้าตา คว้าคอเจ้าแมวน้อยไว้แล้วขว้างมันไปกระทบมุมห้องอย่างแรง เจ้าแมวน้อยร้องลั่น ตัวสั่นกระตุก เสียงที่ผ่านลำคอค่อยๆแผ่วเบาลงอย่างน่าสงสาร

พี่ศรีเมียของพี่ป้อมทนฟังเสียงพี่ป้อมทารุณแมวไม่ไหว แกตัดสินใจทุบประตูเรียกพี่ป้อมให้มาเปิดประตูเพื่อที่แกจะได้ช่วยชีวิตเจ้าแมวน้อยเอาไว้

แต่แทนที่พี่ป้อมจะหยุดและเดินไปเปิดประตู เสียงเรียกของพี่ศรียิ่งยุให้พี่ป้อมบ้าคลั่งมากกว่าเดิม ไม้กวาดในมือของพี่ป้อมกระหน่ำฟาดไปบนร่างของแมวน้อยอย่างมันมือจนมันแน่นิ่งไป เลือดแดงฉานไหลออกมาจากร่างน้อยๆของมัน


พี่ป้อมคว้าคอเจ้าแมวน้อยที่ไร้วิญญาณเดินออกมาเปิดประตูห้องและตรงไปที่ระเบียงหน้าห้อง

"พี่ไปฆ่ามันทำไม ฆ่าแมวมันบาปมากนะพี่"

พี่ศรีพยายามเตือนสติ และร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความสงสารเจ้าเหมียวตัวนั้น

"มันเป็นญาติมึงเหรอ ถึงต้องร้องไห้รีบไปเช็ดเลือดเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวข้าโมโหขึ้นมาอีกก็จะเจ็บตัวเหมือนไอ้แมวตัวนี้หรอก"

พี่ป้อมขู่ ก่อนที่จะโยนแมวน้อยลงจากระเบียงชั้นที่ 5 ของห้องที่พี่ป้อมพักอยู่ พี่ศรีรีบเช็ดคราบเลือด และเข้านอนโดยที่ไม่ยอมพูดจากับพี่ป้อม

"ไปกินดื่มต่อดีกว่า"

พี่ป้อมเดินโซซัดโซเซออกจากห้องไปด้วยความสะใจ

จวบจนรุ่งเช้าพี่ป้อมก็ยังคงไม่กลับมานอนที่ห้อง พี่ศรีเริ่มรู้สึกผิดสังเกต จึงเดินตามหาพี่ป้อมตามห้องเพื่อนที่แกชอบไปนั่งกินเหล้าด้วยกันเป็นประจำ ทุกคนต่างก็บอกว่าแยกกับพี่ป้อมตั้งแต่เมื่อคืนนี้

เมื่อไม่มีใครพบพี่ป้อม พี่ศรีจึงตัดสินใจเดินตามหาพี่ป้อม แต่เมื่อเดินลงมาถึงบริเวณหน้าตึกในเวลาเช้ามืดที่หมอกหนาทำให้พี่ศรีมองเห็นทุกอย่างไม่ชัดเจนนัก แกเห็นกองผ้าอะไรบางอย่างอยู่ห่างมากนักจึงเดินเข้าไปดู

"พี่ป้อม!"

พี่ศรีร้องเรียกด้วยความตกใจ แกทรุดลงตรงข้างสามีอย่างไร้เรี่ยวแรง

นั่นคือพี่ป้อมที่ไร้ลมหายใจ พี่ป้อมนอนอยู่บนพื้นข้างเจ้าเหมียวตัวน้อย เลือดที่ไหลออกจากมุมปาก บ่งบอกว่าพี่ป้อมได้จากไปเสียแล้ว โดยที่ไม่มีใครรู้สาเหตุว่าทำไมพี่ป้อมจึงได้ตกตึกลงมา


**หากมีผู้ที่ไม่รู้เรื่องก็คงจะบอกว่าพี่ป้อมดื่มเหล้าจนเมาแล้วตกตึก แต่ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์การฆ่าแมวของพี่ป้อม ก็อาจจะเชื่อว่าเป็นเพราะกรรมที่พี่ป้อมได้กระทำกับเจ้าเหมียวน้อย จึงได้ส่งผลให้พี่ป้อมต้องชดใช้หนี้กรรมภายในวันเดียวกันนั่นเอง

-------
ที่มาค่ะ
หนังสือ กฎแห่งกรรม ชุด คนบาป