จิตตนคร

จิตตนคร
การปฏิบัติธรรมตามที่พระศาสดาได้สอนไว้แล้วนั้น อย่านำไปเทียบกับผู้อื่นว่า เขาได้รู้ได้เห็น ได้นุ่นได้นี่จากการปฏิบัติ แล้วเราหละ ไม่เห็นเคยพบเจอเช่นเขาเหล่านั้นเลย หากคิดบ่อยๆเช่นนี้จนเป็นนิสัย อันพาไปคิด จะเป็นสิ่งกั้นขวางการปฏฺิบัติ หากท่านปฏิบัติด้วยเบื่อในสังสารวัฏ เบื่อแล้วที่จะต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย การปฏิบัติจึงเป็นการปฏิบัติที่เป็นไปเพื่อ "ให้ว่าง" มิใช่ปฏิบัติเพื่อ "ให้มี" ก็ขอให้ถอยหลังสักก้าว หยุดมองว่า ท่านปฏิบัติเพื่อสิ่งใด ?
การหยุดคิดพิจารณาในบางครั้ง จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับนักปฏิบัติ โดยเฉพาะผู้ที่พูดในสมมติแบบโลก ๆ ว่า เข้าออกมาแล้วในทุกสำนัก ไปเห็นมาหมดแล้วนรกสวรรค์ ลองทบทวนดูว่าสิ่งเหล่านี้ควรแก่การยึดติดหรือไม่ ท่านอาจจะตอบในทันทีว่าไม่ได้ยึดติดหรอกมันได้มาเอง ก็สุดแท้แต่จิตท่านจะระลึกได้ การจะเดินไปทางเส้นทางแห่งพุทธะ อันเป็นเส้นทางแห่งผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน เปรียบได้กับดอกบัวในตมที่พ้นน้ำขึ้นมาชื่นชมแสงอาทิตย์และหยดน้ำค้างในยามเช้า
แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือ การจะโผล่พ้นน้ำขึ้นไปได้ต้องสละ ต้องทิ้ง ทุกอย่างให้มากที่สุดเพื่อให้เกิดความเบา เกิดความว่าง เพื่อที่จะทะยานขึ้นรับแสงแห่งรุ่งอรุณ หากจะเปรียบดั่งจิตของเราเป็นดั่งดอกบัวที่เป็นพืชน้ำที่มีความสวยงามแบบ เรียบง่าย แต่มีกลีบหนาที่ห่อหุ้มก่อนที่บัวจะบานออกมารับแสงอรุณได้นั้น ก็ขอให้รู้ว่ากลีบที่ห่อหุ้มกลีบด้านในที่สวยงามนั้นเป็นดั่งประตูใจที่เฝ้า ระวัง ไม่ให้ปลาหนอน มาชอนไชเข้าไปกัดกินไปทำลายบัวชั้นในได้ กำเนิดในโคลนตมใต้น้ำต้องอาศัยพละกำลังเป็นอย่างมาก ต้องเพียรเพื่อให้พ้นกระแสน้ำอันเชี่ยวกราก การเพียรเพื่อต้านกระแส เป็นเช่นถาดที่พระศาสดาทรงอธิฐานจิต ลอยทวนกระแสน้ำนั่นเอง

อ่านต่อได้ที่ลิ้ง https://intrend.trueid.net/article/trueidintrend_240680
https://creators.trueid.net/@บุญแสงทอง
กดอ่านเป็นกำลังใจให้นักเขียนช่วงโควิดหน่อยนะคะ ขอบคุณมากคะ..... ว.บุญแสงทอง