คาถาคุ้มกันภัย

คาถาคุ้มกันภัย
ปะโตเมตัง ปะระชีวินัง สุขะโตจุติ
จิตตะเมตะ นิพพานัง สุขะโต จุติ

คือได้คาถานี้จากอาจารย์พาสวดตั้งแต่ ป 3 จนบัดนี้อายุ 26 ปี จำได้ขึ้นใจแม้ในตอนฝันยังเผลอท่อง = =! แต่ผมไม่เข้าใจความหมายของบทพาวนานี้ครับ ช่วยแปลให้ผมรู้ทีครับที่ผู้รู้

แล้วคาถานี้ผมอ่านในเว็บไซต์บางเว็บบอกว่า เป็นคาถาของท่านพ่อยมบาลที่ให้ครู บุญชู ศรีผ่อง ผมยังมีความคิดกบฏต่อความชื่อตัวเองเล็กน้อยตรงที่ อยากรู้ว่าคาถานี้เป็นคาถาที่สามารถใช้ได้จริงไหม แล้วในทางศาสนาเห็นเป็นอย่างไร คือผมอยากได้ความชัดเจนความมั่นใจอย่างเต็มที่สำหรับคาถานี้อ่าครับ ผมชอบท่องเวลาออกไปไหนมาไหน หรือเวลารู้สึกไม่ดี หรือกำลังพรีเซนต์หน้าชั้นเรียน ผมจะท่องคาถานี้แล้วอธิฐานเรียก เทวดามาสิงสถิต ณ ดวงจิตดวงใจ มาสิงสถิต ณ กาย ก่อเกิดกำลังแรงกล้าดังนักรบที่กล้าแกร่งทั้งกายกำลัง ก่อให้เกิดสติปัญญาลุร่วงดั่งนักรบที่กล้สเผชิญ ทุกข์ภัยพยันตรายใด ขอจงมลายหายไป จงดับสูญพินาจไป ไม่มีวันหวนคือตราบกาลนาญเทอญ ผมท่องแบบนี้ทีไรรู้สึกมันใจมากเลยครับ เลยอยากถามว่า คาถานี้ถ้าแปลไทยมีความหมายว่ายังไง แล้วศักสิทธิ์จริงไหม ชีแนะด้วยครับ สาธุครับ^^

 

ตามความเข้าใจของผมน่าจะแปลโดยรวมๆได้ดังนี้ว่า

ผู้มีชีวิตอยู่และล่วงลับไปแล้วที่แสวงหาหนทางการเกิดอันเป็นสุขขอให้ไปสู่หนทางแห่งสุคติเถิด

ข้าพเจ้ามีเมตตาจิตต่อสรรพวิญญาณทั้งหลาย ขอให้ถึงซึ่งพระนิพพานอันเป็นหนทางอันเกษมเหนือสุคติภพโน้นเถิด