ความแตกต่างของสมาธิและสัมมาสมาธิ

เมื่อพูดถึงคำว่า" สมาธิ"โดยทั่วๆไปก็จะมุ่งหมายเอาว่าเป็นทำสมาธิเป็นการทำให้มีขึ้น เช่น นั่งหลับตา เท้าขวาทับเท้าซ้าย ตั้งกายตรง ดำรงสติตั้งมั่น และจะมุ่งหมายไปในทางกุศลที่เป็นกุศลชั้นสูง คือ ฌาน อภิญญา เสียมากกว่า

สมาธินั้นเป็นไปทั้ง อกุศล และกุศลธรรมดาๆ หรือกุศลที่พิเศษกว่า ถ้าเป็นอกุศลก็จะเรียกว่ามิฉาสมาธิ ถ้าเป็นกุศลธรรมดาก็จะใช้เพียงคำว่าสมาธิ หรือสัมมาสมาธิก็ได้ ถ้าเป็นกุศลพิเศษ ที่เรียก ฌาน อภิญญา ก็จะใช้สัมมาสมาธิ

สมาธิจึงเป็นกลางๆ คือเข้ากับจิตทุกพวก ที่เป็น กุศล อกุศล และ อัพพยากต เมื่อได้ยินคำว่าสมาธินั้นต้องรู้ได้ว่าเขาพูดสมาธินั้นในสถานะอะไร ไม่อย่างนั้นเราก็ต้องอธิบายซ้ำๆอยู่อย่างนั้นอีกไม่ต้องไปไหนกันละทั้งชาติ หาความก้าวหน้าทางธรรมไปไม่ได้

 

ทำให้ดูซิ..แล้วเอาปฏิเวธมาคุย อย่าเอาแต่พูดทอลค์โชว์ดิท่านผู้เพริศแพร้วด้วยวาทะกรรม :boo:

 

เอามาฝากhttp://palungjit.org/threads/ท่านที...ตร-พระยาธรรมิกราช-หรือมหาเถรโพธิสัตว์.548546/

 

อ้าว..อธิบายให้ละเอียดอย่างนี้ยังจะไม่รู้เรื่องอีกเหรอ
แล้วเมื่อไหร่จะก้าวหน้า มัวแต่นั่งสับคอยสนจนให้คนอื่นเขาแซงหน้าไปกันจนหมด...

 

ท่านนี้ก็ไม่มีปี่มีขลุ่ย โดดเข้ามากลางวงเฉยเลย
จะสนทนาด้วยก็เลยไปไม่เป็น

 

สมาธิคืออะไร ใช้ในทางไหนครับ ทำเพื่อเหตุและปัจจ้ยอะไรครับ. แล้วยังไงถึงเรียกสัมมาสมาธิครับ. แล้วสมาธิจะมีเฉพาะตอนนั่ง แล้วลุกขึ้นมาละแล้วทั้งวันทั้งคืนเมื่อต้องทำกิจละสมาธิไปไหน พอนั่งสมาธิถึงมาหรือครับ พอลุกสมาธิก็ไปใช่ใหมครับ. สมาธิไปๆมาๆยังงี่รึเปล่าครับ สาธุ

 

มันไม่น่าจะเป็นคำถามที่แท้จรืง เป็นการลองเชิงเสียมากกว่า
ทั้งๆที่หัวข้างบนก็ได้อธิบายไว้อยางชัดแจ้ง ซึ่งตรงกับหัวข้อที่ถามมาเสียด้วยซ้ำไป เอาน่า..ค่อยๆถามได้ถ้าสงสัยจริง

 

สมาธิโดยทั่วไปนั้นเป็นการปฏิบัติเพียงเพื่อความสงบหรือดับของจิตหรือเพื่ออภิญญา
แต่สัมมาสมาธินั้นเมื่อถึงอุปจารสมาธิแล้วจะมีการยกข้อธรรมขึ้นพิจารณา
เช่นอสุภกรรมฐานเป็นต้น

 

สาธุๆ

 

ลุุงเข้าใจผมผิดครับ ผมแค่ถามเพื่อให้ลุงอธิบายแค่นั้น ผมเชื่อว่าลุงรู้และอธิบายได้ เหตุเพราะลุงปฏิบัติจริง ผมไ่ม่เคยลองภูมิใครครับ ไม่มีประโยชน์ในการทำยังงั้น คนปฏิบัติอ่านสิ่งที่โพสก็พอรู้ครับว่าจริงหรือเท็จครับ ไม่ต้องคอยจับผิดหรือสงสัยใคร เหตุต่างกันบ้างผลก็ต่างกันบ้่าง แต่ดูและพิจารณาดีๆก็คล้ายกันครับ. ผมไม่มีณามหรอกครับ ไม่สนใจ ใช้ปัญญา ใช้สติ ใช้สมาธิ ในจิตตอดเวลาทั้งๆลืมตานี่แหละ. รู้ก็ไม่คิด ที่คิดคือไม่รู้ ปฏิบ้ติธรรมแต่ไม่รู้จักธรรมแล้วปฏิบัติอะไร เพิ่งเข้าใจจะเอาแบบเทวทัสนี่เอง เก่ง มีฤทธิ์ สุดท้ายลงนรก. จริงใหมคร้บ
ที่ลุงโพสไว้คือตำราที่ถูกต้องครับแต่ถ้าทำก็อธิบายได้ถูกต้องรับและสอดคล้องกับตำราครับ ใครก็กล่าวไม่ได้ สาธุ

 

:'(อ้อที่เขียนนั่นเขาเรียกอธิบายหรือ..นั่นเขาเรียกบรรยายตามตัวหนังสือแล้วก็อปปี้มาลง พุดภาษชาวบ้านก็คือ ลอกเขามา..พูดบรรยาย
ส่วน ภาษาปฏิบัติที่เขาเรียกว่าปฏิเวธนั้น.. เขาจะเขียนสื่อกริยาใดๆที่เกิด จากการปฏิบัติออกมาเป็นภาษาเขียนเฉพาะ เขาเรียกภาษา "ปฏิเวธ"..ตำรากับการปฏิบัตินี่แยกกันตรงภาษาที่สื่อนี่แหละ..:boo:
เอาแต่อ่านจนแว่นขยายเปลี่ยนไปเป็นโหลแล้วมั๊ง ตำราผุก็ยังวนเวียนอ่านอยู่นี่แหละ ไหนบอกคนไทยอ่านหนังสือปีละ 8 บรรทัดไง..อิอิ

 

เข้าใจเจตนาผิด..ต้องขออภัย เอาไว้พรุ่งนี้จะมาอธิบายให้ฟังวันนี้ไม่สะดวกเพราะพืมพ์ด้วยมือถือ

 

คงต้องหยุดสนทนาด้วยแล้วหละเพราะเหตุว่ามันไม่เจริญมีแต่คำเสียดสี สนทนาด้วยก็ไม่ก้าวหน้าย้ำๆ อยู่อย่างนั้นแหละ
ไม่ว่ากันนะทางใครทางมันแสวงหาเอาเองได้

 

ความแตกต่างของสมาธิกับสัมมาสมาธิคือสัมมาสมาธิจะมีการเพ่งการเกิดดับทำให้มีความรู้เรื่องการเห็นการเกิดดับเข้าไปด้วย สติที่ระลึกตรงสภาวะความเป็นจริงสูงสุดคือไม่ใช่ตัวตนของเราจะทำให้ไถ่ถอนความเห็นผิดที่ยึดมั่นว่าเป็นตัวตนเราเขา. ส่วนสมาธิหรือเรียกว่มิจฉาสมาธินั้นคือสมาธิที่มึแต่การเพ่งรูปเพ่งอารมณ์ต่างๆเป็นสมาธิทำให้เกิดความสงบได้เพียงอย่างเดียวสมาธิประเภทนี้ระงับกิเลสได้ในขณะที่จิตเป็นสมาธิเท่านั้น. เพราะยังไม่ได้มีความรู้เรื่องสัมมาทิฎฐิเห็นทุกสิ่งยังเป็นตัวตนเราเขาอยู่ พวกนี้ตายแล้วถ้าทรงอารมณ์ได้จะเกิดไปเป็นพรหมต่างๆคิดว่าตนเองสำเร็จธรรมเพราะอายุยืนยาวมากคิดว่าเป็นนิพพาน. แต่แท้จริงแล้วยังไถ่ถอนมานะยังไม่ได้. คิดว่าตัวเองเป็นคนทำสภาวะนี้ให้เกิดขึ้นมีอัตตาตัวตนอยู่. จนมีพระพุทธขึ้นไปเหยียบหัวได้จึงรู้ว่ายังไม่ใช่นิพพาน. จำเป็นต้องไถ่ถอนว่าสภาวะนั่นก็ไมเที่ยงเกิดดับเหมือนกัน

 

เอาตามความเข้าใจนะครับ สมาธินั้นพวกเราทุกคนมีทุกอริยบทครับเพราะสมาธินั้นมีหลายระดับดังนั้นในช่วงแต่ล่ะวันของคนเรานั้นมีสมาธิอยู่แล้ว... (อย่ายึดติดกับรูปแบบ) แต่คำว่าสัมมาสมาธินั้ันต้องเป็นสมาธิเพื่อความหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวงครับถึงจะเรียกได้ว่าเป็นสัมมาสมาธิ (ความรู้น้อยด้อยการศึกษาผิดถูกประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

 

ถ้าตอบได้แบบนี้ไม่น่าความรู้น้อยครับ สิ่งสำคัญนำไปปฏิบัติจะเกิดสิ่งมากมายที่เป็นมรรคเป็นผลครับ. สาธุ

 

ขอถามท่านผู้รู้ค่ะ
แล้วสัมมาสมาธิที่ทำให้หลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง เกิดขึ้นได้อย่างไร มาจากไหน มีอะไรเป็นองค์ประกอบบ้าง และต้องเจริญอย่างไร ขอบคุณค่ะ

 

สัมมาสมาธิ เกิดขึ้นได้ตามแนวทางของสติัปัฏฐาน ๔ ที่เป็นองค์มรรค มาจากการปฏิบัติตามสิกขา ๓ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา พิจารณาในสติปัฏฐาน ๔ หมวดใดหมวดหนึ่งจนเห็นเป็นความไตรลักษณ์เกิดขึ้น เกิดดับเป็นอนัตตา

 

แล้วท่านรู้จักกิเลสรึเปล่าว่าคืออะไร เกิดจากอะไรมีอะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัย เกิดขณะไหนเมื่อไรมีอาการอย่างใด เมื่อมีแล้วเป็นยังไงแล้วมันมาแล้วไปหรืออยู่ตลอดแล้วทำยังไงมันถึงไป แล้วมันมาเมื่อไร ท่านจะสู้กับศรัตรูท่านรู้จักศตรูรึเปล่า รู้จักแค่ไหน มีกำลังมากน้อยเท่าไร ถามตนดูก่อนอย่าเพิ่งถามคนอื่น เมื่อรู้คำตอบ ท่านก็ต้องเอาอาวุธที่ท่านมีเข้าต่อสู้ แพ้บ้างชนะบ้าง สลับกันไปจนกว่าท่านจะชนะเด็ดขาดคือเมื่อมันมาท่านก็รู้ เห็นแล้วรู้ว่าสิ่งที่มันต้องการคืออะไร ท่านก็จะรู้แล้วก็สามารถประหารได้โดยที่มันไม่มีผลใดๆกับท่านอีกต่อไป ค่อยๆอ่านทำความเข้าใจใช้ปัญญา ใช้สติ จะรู้เองครับ สาธุ

 

งั้นก็ขอเชิญท่าน VERAJAK วิสัชนาให้ฟังเลยค่ะ อย่าให้เสียของ