เรื่องเด่น "ความยินดีกับคนอื่น คือทานที่ไม่ใช่ทรัพย์แต่ได้บุญมหาศาล"

"ความยินดีกับคนอื่น คือทานที่ไม่ใช่ทรัพย์แต่ได้บุญมหาศาล"

ทุกๆ คนย่อมรู้สึกยินดีและมีความสุขมากอยู่แล้วเวลาที่เราได้ไปทำบุญบริจาคทานอิ่มใจออกมาจากวัดหรือทุกครั้งที่มีการทำบุญเกิดขึ้น แล้วพอมีเพื่อนบ้านเดินมาถามว่า “ไปไหนมาแต่เช้า” พอเราตอบว่า “ไปทำบุญที่วัดมา”

พอเพื่อนบ้านเราได้ยินเข้าอย่างนี้ก็ตรงเข้ามาแสดงความชื่นชมยินดี และกล่าวอนุโมทนาสาธุในการทำบุญของเรา มีคนชื่นชมในการทำบุญของเราเราก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นและสบายใจมากขึ้นเหมือนได้ทรัพย์มีค่าอะไรสักอย่างเพิ่มขึ้นมาหรือความรู้สึกอิ่มเอมเย็นวาบขึ้นมาที่กลางกระหม่อม

การที่ผู้อื่นได้เข้าแสดงความยินดีที่เราได้ไปทำบุญนั้น เขาก็ได้ทำทานอย่างหนึ่งไปแล้วเรียกว่า “ปัตตานุโมทนามัย” คือการที่บุญสำเร็จได้ด้วยการอนุโมทนาบุญในคุณความดีของผู้อื่นนับเป็นทานที่ให้จากภายในที่ก่อบุญกุศลและความสุขได้ ก่อให้เกิดความชื่นชมโสมนัส ยินดีปรีดาในบุญ ดังนั้นทั้งตัวเราผู้ที่ไปทำบุญทำทานมาก็ได้บุญเพิ่ม คนที่กล่าวอนุโมทนาก็ได้ทำบุญเฉกเช่นเดียวกับเราเช่นกัน

มีตัวอย่างจริงดังเช่นผลบุญที่เกิดกับเพื่อนของนางวิสาขามหาอุบาสิกา ครั้งหนึ่ง พระอนุรุทธะเถระได้จาริกไปในดาวดึงส์เทวโลก เห็นทิพย์วิมานหลังใหญ่ กว้างยาวและสูงถึง 16 โยชน์ แวดล้อมด้วยอุทยานและสระโบกขรณี ล่องลอยอยู่ในอากาศ แผ่รัศมีไปไกลถึงร้อยโยชน์

โดยที่เจ้าของวิมานนั้นเป็นเทพธิดาที่มีวรรณะงามยิ่งนัก มีรัศมีสว่างไปทั่วทุกทิศ มีกลิ่นทิพย์หอมยวนใจฟุ้งออกจากอวัยวะน้อยใหญ่ เมื่อยามเยื้องกรายหรือร่ายรำก็มีเสียงทิพย์อันไพเราะ น่าฟัง น่ารื่นรมย์ใจแก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง

พระอนุรุทธะเถระถามเทพธิดาเจ้าของวิมานนั้นว่าเธอทำบุญด้วยอะไร ทิพย์สมบัตินี้จึงเกิดขึ้นแก่เธอมากถึงเพียงนี้

นางเทพธิดาตอบพระอนุรุทธะเถระว่า

“ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ ดิฉันเป็นเพื่อนของนางวิสาขามหาอุบาสิกา ครั้งหนึ่งเมื่อเพื่อนของดิฉันได้สละทรัพย์ถึง 27 โกฏิ ไปสร้างวัดบุพพารามมหาวิหาร เธอได้ชวนดิฉันและสหายอีก 500 คน ไปเที่ยวชมวัดที่สวยงามดุจปราสาท ดิฉันได้เห็นปราสาทที่เธอสร้างถวายพระภิกษุสงฆ์ที่ดิฉันเคารพ ดิฉันเลื่อมใสในบุญของเธอ จึงอนุโมทนาบุญกับเธอว่า สาธุ สาธุ สาธุ”

ผลของการโมทนาบุญนั้นจะบังเกิดบุญที่เรียกกันว่าโมทนามัย ซึ่งจะมีผลมากน้อยเพียงใดขึ้นอยู่กับคุณภาพ “ใจ” ของผู้กล่าวโมทนาบุญนั้นหากกล่าวโมทนาบุญอย่างเต็มใจผลบุญกุศลก็จะมากไปตามคุณภาพของจิตดังที่เพื่อนของนางวิสาขามหาอุบาสิกาได้กระทำ

การโมทนาบุญนั้น แบ่งออกได้ตามขนาดของบุญและวาระได้สามประการคือ

1. การอนุโมทนา หมายถึงการโมทนาบุญของบุคคลใดในการทำบุญเฉพาะครั้งใดครั้งหนึ่ง เช่น เพื่อนของเราได้เลี้ยงพระเพลที่วัด เราก็ได้อนุโมทนาบุญด้วยครั้งหนึ่ง

2.การโมทนาบุญ หมายถึงการโมทนาบุญในกองกุศลที่หมู่คณะนั้นได้บำเพ็ญสร้างขึ้น เช่นการโมทนาบุญจากการร่วมมือกันทอดผ้าป่า หรือ ทอดกฐิน หรือการโมทนาบุญของบุคคลใด บุคคลหนึ่งโดยเฉพาะในบุญที่เขาบำเพ็ญมาตลอด

เช่น นาย ก. ได้ตั้งจิตจะสร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่รูปหนึ่งเขาได้เริ่มสร้างพระพุทธรูปมาทีละน้อยด้วยเงินที่มี เมื่อเราได้เห็นการลงแรงสร้างพระพุทธรูปก็โมทนาบุญกับนาย ก. ด้วยทีหนึ่ง เมื่อผ่านไปเห็น นาย ก.อีกครั้งก็โมทนาบุญด้วยอีกครั้ง และโมทนาบุญไปเรื่อยจนกระทั่งนายก. สร้างพระพุทธรูปเสร็จ เป็นต้น

3.การมหาโมทนาบุญ นั้นหมายถึงการ โมทนาความดี กุศล ผลบุญทั้งปวงที่ได้ปรากฏขึ้นทั่วอนันต์จักวาลทั้งสามไตรภูมิเป็นการแสดงความยินดีในบุญอันยิ่งใหญ่ของการบำเพ็ญเพียรของเหล่าพระโพธิสัตว์ที่ได้เป็นพระพุทธเจ้า ดังเช่นการมหาโมทนาบุญของเหล่าเทวดาทุกชั้นฟ้า ได้ลงมากระทำร่วมกันเมื่อพระโพธิสัตว์สิทธัตถะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

บุญที่เกิดจากการมหาโมทนาในครั้งนั้นก็จะยิ่งเป็นบุญที่ส่งเสริมให้เหล่าเทวดาทั้งหลายได้รับทิพย์สมบัติอันยาวนานยิ่งๆ ขึ้นไป นี่คืออานุภาพของการกล่าวแสดงความยินดีของผู้อื่นเมื่อเขาได้ทำบุญให้ทานในด้านต่างๆ แล้วเราแสดงความยินดีด้วย

วันนี้คุณยิ้มและยินดีกับความดีของตนเองและผู้อื่นหรือยัง

ถ้ายังจงทำเสียแต่วันนี้ เพราะบุญที่เกิดขึ้นไม่ได้น้อยหน้าใครทั้งสิ้น

โมทนาสาธุ

...........

ธ.ธรรมรักษ์

 

โมทนาบุญสาธุกับทุกๆท่านครับ

 

โมทนาสาธุค่ะ