ข้ามสะพานบุญไปเฝ้าพระพุทธเจ้า

ข้ามสะพานบุญ ไปเฝ้าพระพุทธเจ้า
<!--lead-->


<!--lead-->

จิราภรณ์ เจริญเดช

​

เช้าวันที่ 9 พฤศจิกายน 2550 ณ เมืองกุสินารา ประเทศอินเดีย
ทันทีที่ก้าวเท้าข้ามธรณีประตูแห่งวิหารพระนิพพานหลังเล็กแห่งนี้ ก็พบว่าข้างในนั้นประดิษฐาน สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับชาวพุทธ นาทีที่ฉันได้เห็นบางอย่างเต็มตา ต้องตะลึงนิ่งชั่วขณะ กับภาพตรงหน้า องค์พระอนุฏฐิตสีหไสยาสน์ ที่ประทับบนพระแท่นจุณศิลา ซึ่งเป็นปางบรรทมเสด็จนิพพาน นับเป็นองค์เดียวที่มีอยู่ในอินเดีย มีความยาวถึง 21 ฟุต สูง 2 ฟุต พระพักตร์สีทองอร่ามพระเนตรหลับปางบรรทม พระวรกายถูกห่มคลุมด้วยผ้าฝาดขลิบเส้นทอง ฉันเกิดความรู้สึกบรรยายไม่ถูก ประหนึ่งได้มาอยู่ในสถานที่สุดท้าย ที่มนุษย์จะได้ยินเสียง พระอัสสาสะ พระปัสสาสะของพระพุทธเจ้า เสมือนว่านี่คือโอกาสที่สาวกทั้งหมด เข้าเฝ้าตอนเมื่อเสด็จดับขันธปรินิพพาน ของจอมศาสดาผู้ยิ่งใหญ่ ก่อนพุทธกาลอุบัติ เมื่อ 2550 ปีกระโน้น...

ในที่สุดฉันก็นึกได้ว่า คำถามที่เคยได้ยินคนพูดกันมากว่า "ทำไมต้องไปอินเดีย" ก็ได้รับคำตอบ ทั้งความกระจ่างในใจตัวเองว่า

"เหตุใดชาวพุทธจึงต้องหาโอกาสมาเฝ้าพระพุทธเจ้าถึงอินเดีย.."

ในวิหารแห่งนี้ พระสงฆ์จำนวนมากกว่า 20 รูป ได้นำเจริญพุทธมนต์ ฉันสังเกตว่า มีพระคุณเจ้าหลายรูปแอบยกมือป้ายใต้ดวงตา คำเฉลยต่อมาจากพระยอดไกด์ มหาอ้าย ที่ว่า
"อาตมาเองก็สวดไปสะอึกไป เพราะมันร้องไห้ออกมาเอง ..รู้สึกเสียใจที่ทำไมพระพุทธเจ้าต้องตายไปจากโลกด้วย ท่านน่าจะอยู่โปรดสัตว์โลก อาตมาเสียใจที่ไม่ได้เฝ้าท่านตอนยังอยู่"

คำพูดนี้น่าจะเป็นคำอธิบายความรู้สึก ของท่านปัญญานันทะภิกขุ ที่ครั้งหนึ่งเคยมาเฝ้าพระพุทธเจ้า ที่นี่ในวิหารแห่งนี้ และมีกิริยาในขณะเจริญพุทธมนต์ต่อไปไม่ได้ ต้องส่งผ่านให้พระรูปอื่นนำสวดมนต์ต่อ

ดินแดนอู่อารยธรรมเก่าแก่ของโลก

เหตุผลด้านอารยธรรมศึกษาบอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์ชนิดเดียวที่มีศาสนา และในดินแดนแถบนี้มนุษย์เคยฆ่ากัน เพราะความเชื่อทางศาสนามาหลายครั้ง ชมพูทวีป หรืออินเดีย เป็นอู่อารยธรรมที่ยิ่งใหญ่ เป็นบ่อเกิดศาสนาสำคัญของเอเชีย ได้แก่ ศาสนาพราหมณ์ ฮินดู พุทธ สิกข์ เชน และลัทธิต่างๆ อีกมากมาย
ประเทศอินเดียติดอันดับประเทศที่มีประชากรมากที่สุดในโลกอันดับที่สอง ในปี 2007 นี้ มีจำนวนกว่าหนึ่งพันหนึ่งร้อยล้านคน และกว่าหนึ่งพันล้านคนเป็นชาวฮินดู หรือร้อยละ 81 ในขณะที่มีชาวพุทธเพียงร้อยละ 2 กว่าๆ แต่ทำไมจึงมีวัดไทยหลายแห่งในอินเดีย

แม้ในทุกเชื้อชาติที่อาจมีศาสนา ความเชื่อเดียวกัน ก็ยังมีความขัดแย้ง จึงไม่แปลกที่ความขัดแย้งเกิดขึ้นในชนชาติที่มีความเชื่อหลากหลาย มีศาสนาประจำชาติมากกว่าหนึ่งศาสนา ในประเทศอินเดียก็เช่นกัน ยังคงมีความขัดแย้งระหว่างศาสนาอยู่เป็นประจำ เหตุการณ์สำคัญเริ่มมาตั้งแต่การแยกประเทศเป็นอินเดีย ปากีสถาน ชาวมุสลิมประกาศสงครามศักดิ์สิทธิ์และเริ่มก่อความไม่สงบมาตั้งแต่ปี 1989 โดยปากีสถานใช้กำลังทหารเข้ายึดครองแคชเมียร์
นักปราชญ์ชาวกรีก โสกราตีสและเพลโต เคยให้ปรัชญาความรู้เตือนใจไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า คนเราจะต้องแยกแยะให้ออกว่า อะไรเป็นความรู้ ความศรัทธา ความเชื่อ และความคิดเห็น แต่มนุษย์เราก็มักจะตกไปกับกับดักของการยึดมั่นถือมั่นว่า ความเชื่อ ศรัทธาและความคิดเห็นของตนเอง ย่อมถูกต้องกว่าของใครอื่นเสมอ ความขัดแย้งระหว่างศาสนาจึงเป็นปัญหาความมั่นคงของโลกมาโดยตลอด
ในฐานะที่เราเกิดในทวีปเอเชีย ซึ่งนับวันจะแข็งแกร่งในสายตามหาอำนาจตะวันตก ประเทศอินเดียสำหรับฉัน คืออู่อารยธรรมอันศิวิไลซ์ที่สุดชาติหนึ่ง ชาติพันธุ์และวัฒนธรรมอินเดียแข็งแกร่งและมั่นคง ไม่ว่าเชื้อชาติไหนๆ ก็ไม่อาจมาหลอมหรือละลายได้

บินไปเที่ยวเส้นทางสายธรรมะ

หลังจากมีการเตรียมตัวแต่ก็พลาดทริปอินเดียหลายครั้งตลอดมา ฉันก็สบโอกาสไปอินเดียกับโครงการ "ไมล์สร้างบุญ" ของการบินไทย ซึ่งได้ฤกษ์มหามงคลรับพระราชทานผ้าพระกฐิน ไปทอดถวายพระสงฆ์ ณ วัดไทยลุมพินี ราชอาณาจักรเนปาล ในการเปิดตัว