ข้าพเจ้าฝันอย่างมีสติ หรือเป็นการถอดจิตแบบควบคุมได้หรืออย่างไร.....?

เมื่อคืนวาน....หลังจากข้าพเจ้าอ่านหนังสือเสร็จแล้ว ก็ได้เวลาเข้านอน ก่อนนอนข้าพเจ้ามักจะนั่งสมาธิ เป้นกิจวัตร ช่วงหลังปีใหม่มานี้ข้าพเจ้ารู้สึกได้ว่า ตนเองนั้นมีความสงบขึ้นมาก พอนั่งไปได้สักประมาณ 10 นาที ข้าพเจ้าก็ได้เข้าถึงสมาธิอันสงบนิ่ง คำบริกรรมได้หายไป ลมหายใจแผ่วเบาเหมือนหยุดนิ่ง มีแต่ความรู้สึกว่าขณะนี้กำลังทำสมาธิอยู่ความรู้สึกต่างๆๆได้มารวมอยู่กลางแผ่นอก และก็เข้าสมาธิรู้สึกตัวไปอย่างนี้เกือบประมาณ 2 ชั่วโมง และข้าพเจ้า ก็ได้เอนตัวลงนอนราบกับที่นอนโดยที่ยังมีความรู้สึกตัวอยู่ทุกขณะจิต และเมื่อนอนไปได้สักพักข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนกับตัวเองนอนไม่หลับ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกกระวนกระวายแต่อย่างใด แต่กลับรู้สึกตัวเบาสบายๆ และข้าพเจ้า ก็ได้ลองกำหนดตัวเองให้ลอยขึ้น ลอยขึ้นไปในอากาศ และก็ได้มีบางอย่างแปลกๆๆเกิดขึ้นมา ข้าพเจ้ารู้สึกว่าตอนนั้น ข้าพเจ้าเหมือนถูกบีบแคบลงมา แล้วก็เหมือนกับว่าร่างที่นอนราบของข้าพเจ้ากำลังลอยขึ้นมา และเมื่อลอยขึ้นมาแล้วข้าพเจ้าได้กำหนดให้หมุน 1 รอบ และพอหมุนเสร็จแล้ว ก็บอกให้ลอยไปในอากาศ ข้าพเจ้ารู้สึกว่าตัวเองลอยไปจนติดเพดานห้องในท่ายืน ในขณะนั้นรู้สึกว่ารอบตัวเป็นกลางคืน แต่แปลกที่ข้าพเจ้าสามารถมองเห็นทุกสิ่งในห้องได้หมด แล้วข้าพเจ้าก็ลอยไปเรื่อยจนถึงประตูห้อง และตอนนั้นข้าพเจ้าก็รู้สึกว่ามันสุดทางแล้วและก็ได้บอกตัวเองให้ลอยกลับมาที่เตียงแล้วพอถึงเตียงก็กลับสู่ท่านอนปกติ และพอนอนอยู่กับที่แล้วข้าพเจ้าก็มองเห็นรอบห้องหมด รู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับตื่นขึ้นมาแล้ว แต่แปลก แขนขาขยับตัวไม่ได้ แล้วพอลองตั้งสติได้ ข้าพเจ้า ก็รู้สึกว่าตนเองได้ลืมตาขึ้นมาและก็ขยับแขนขาได้แล้วตอนนี้ พอตื้นขึ้นมาข้าพเจ้าก็มาทบทวนด้วยความมึนงงกับตัวเองว่า เมื่อกี้นี้ข้าพเจ้าถอดจิตไปเหรอ...หรือว่าตนเองฝันไปกันแน่ ชักไม่แน่ใจ เพราะว่าฝันทำไมมันรู้สึกเหมือนจริง เห็นอะไรชัดเจนมากและก็รู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้จริงๆๆ หากท่านใดเคยถอดจิตได้ หรือมีความเห็นอย่างใดช่วยบอกกันด้วยครับ

 

เป็นอย่างที่คิดนั่นหละครับ..ทายว่าสภาพแวดล้อมต่างๆเหมือนเดิมแต่สีออกเขียวๆเหมือนมองผ่านกล้าองส่องตอนกลางคืน..นั้นเพราะกำลังสมาธิเราเองและคุณก็มีสติทางธรรมพอควรและยังสามารถรักษาอารมย์ได้นานด้วย..ทำได้แบบนี้บ่อยๆก็ไม่เป็นไรครับ..แต่ไม่ได้เพิ่มกำลังสมาธินะครับ.ถ้าจะเพิ่ม.ถ้าถึงจุดนี้อีก..พอสตินึกได้ให้เพิกกลับมาทำสมาธิต่อก็จะไปได้อีกขั้น..ทำไปเรื่อยๆจนสภาพแวดล้อมเป็นปกติ..แต่ว่าเหมือนตอนกลางวัน..นั้นหละจะบอกเป็นตัวชี้วัดความสะอาดของจิตด้วยครับ..ช่วงนี้ระวังแค่เรื่องความอยากที่จะกลับไปสู่จุดนั้นอีกนะครับ..ต้องเฉยๆไม่สนใจเพราะจิตจะเครียดได้..
อนุโมทนาสาธุครับ..

 

ขอบพระคุณมากครับ จะปฏิบัติตามคำแนะนำครับ

 

เป็นฤทธิ์ทางใจ หรือมโนมยิทธิครับท่านเจ้าของกระทู้...ผมก็เคยมีอาการคล้ายอย่างนั้นเหมือนกัน ควรทำให้คล่องๆโดยการรักษาอารมณ์ใจเบาๆอย่างนั้นไว้ให้ได้ตลอดทั้งวัน โดยการงดดูทีวี เข้าเน็ทฯ หรือการพูดคุยกับบุคคลที่ไม่สัปปายะ

เพื่อตั้งหลักให้แน่นๆ ที่สำคัญก็คือ อย่าดีใจหรือเสียใจหากสภาวะแบบเดิมไม่ปรากฎขึ้นอีก ต้องทำความพอใจเสมอๆในการเจริญกรรมฐานทุกครั้ง และควรเจริญวิปัสสนาภาวนาควบคู่ไปด้วย เพื่อความปล่อยวางในตัวตน จิตจะพัฒนาไปสู่ความละเอียดมากยิ่งขึ้น และจะไม่เสื่อมถอยนะครับ

อ้อ!...เพิ่มอีกนิดคือ หากจับอารมณ์กรรมฐานตอนตื่นเช้าอีกช่วงหนึ่งได้ก็จะดีมาก(ไม่ต้องใช้เวลานาน) จิตจะได้ทรงตัวไปตลอดทั้งวันครับ

------------------------

ผมขอนำเอาหลักพื้นฐานที่ใช้อยู่ทุกวันนี้ ที่ได้จากพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีฯมาฝากมีดังนี้,

การเข้าถึงสะเก็ดความดี
๑. ไม่สนใจจริยาบุคลลอื่น
๒. ไม่โอ้อวด
๓. ไม่ยกตนข่มท่าน
๔. ไม่ถือตนเกินไป

การเข้าถึงเปลือกความดี
๑. รักษาศีล+กรรมบทสิบให้บริสุทธิ์คือ
๑.๑ ไม่ละเมิดด้วยตนเอง
๑.๒ ไม่ยุยงให้ผู้อื่นละเมิด
๑.๓ ไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิด
๒. ตัดความกังวลใจทั้งหมด
๓. พร้อมระงับนิวรณ์ห้าได้โดยพลัน
๔. มีพรหมวิหารสี่เป็นปรกติ
๕. พยายามทรงภาพพระแก้วใส หรือภาพกสินให้ชัดทุกขณะที่ว่าง (ทำให้ชินและคล่อง)

การเข้าถึงกระพี้ความดี
๑. เจริญปุพเพนิวาสานุสติญาณ (ระลึกชาติ)

การเข้าถึงแก่นความดี
๑. เจริญจุตูปปาตญาณ-ทิพยจักษุญาณ
๒. ระลึกถึงมรณานุสติไว้เป็นปรกติ (ระลึกถึงความตาย)
๓. ระลึกถึงอุปสมานุสติ (ตั้งใจไปพระนิพพานไว้โดยเฉพาะ)

ส่วนครูบาอาจารย์ของผมในสายอยุธยา ท่านเน้นพื้นฐานมาก เช่นให้หมั่นสวดมนต์มากๆ และทำทุกอย่างให้ใช้ใจสบาย (ไม่เน้นตึงที่กาย) เพราะใจที่สบายนั้นมีอานุภาพมาก!!

ผมขอโมทนาและขอบารมีองค์พระรัตนตรัยคุ้มครองท่านเจ้าของกระทู้นะครับ

 

ขอบคุณมากครับ คุณ ปาริสัชชา มีเรื่องแปลกอีกเรื่องนึงที่ข้าพเจ้ายังไม่ได้เล่าให้ฟัง คือ ข้าพเจ้าเคยไปลองฝึก มโนมยิทธิ มาครั้งนึง ที่สถานที่แห่งหนึ่ง ใน กทม. ข้าพเจ้ารู้สึกว่าการฝึกมโนมยิทธิ ไม่สามารถทำให้ข้าพเจ้า เกิดปัญญาในการทำสมาธิได้แต่อย่างใด คงเพราะไม่ถูกกับจริตของข้าพเจ้า และข้าพเจ้ายังมีความเคลือบแคลง สงสัยอยู่เป็นอันมากก็เป็นได้ และผ่านมาอีกหลายปี วันนึง ข้าพเจ้าได้ฝันว่า ไปเดินเที่ยวอยู่ในป่า เป็นฝันที่มีความชัดเจน เห็นรายละเอียดต่างๆมาก และก็ได้ขึ้นไปบนภูเขาสูง แล้วทันใดนั้นข้าพเจ้าก็ได้พบกับ หลวงพ่อ ฤาษีลิงดำ ใบหน้าท่านดูอิ่มเอิบมีรอยยิ้ม รับรู้ได้ถึงความเมตตาปราณีเป็นอย่างมาก หลวงพ่อได้ให้ข้าพเจ้าเป็นศิษกับท่าน และข้าพเจ้าได้ก้มลงกราบตรงพระบาทของท่าน และก็ได้ขอขมาท่านในสิ่งต่างๆที่อาจจะได้เคยปรมาสท่านไป และเมื่อหลวงปู่ท่านรับข้าพเจ้าเป็นศิษย์แล้ว หลังจากนั้นหลวงปู่ก็ได้เดินไป และข้าพเจ้าก็เดินตามหลวงปู่ไปด้วย และภาพก็ตัดมาที่ข้าพเจ้ากำลังขึ้นเรือลำนึงแล้วก็เดินทางไปใหนไม่ทราบ และก็ได้ลุกขึ้นตื่นขึ้นมา และวันนั้นก็เกิดปิติสดใสไปทั้งวันเลยที่เดียว และจนวันนี้ข้าพเจ้าก็ได้เข้าใจแล้วว่า กรรมฐานทุกสาย สามารถทำให้เราหลุดพ้นได้หมดและสำคัญที่การมี "สติ"

 

โมทนาด้วยครับที่ได้เป็นศิษย์หลวงพ่อผู้เป็นเลิศ...คุณคงเคยเป็นลูกหลานท่านมาในอดีตก็ได้นะครับ ท่านนำวิชชามโนมยิทธิแบบนี้มาสอน สำหรับคนที่เคยได้อภิญญามาแล้วในอดีตชาติจึงทำได้ง่าย ส่วนคนที่ไม่เคยได้อภิญญามาก่อนในอดีตชาติ ต้องไปเริ่มที่กรรมฐานอื่นเช่น กสินครับ

ดังนั้นปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณนี้เป็นของเก่าของคุณที่อาจเคยได้อภิญญามาแล้ว ดังนั้นสิ่งที่ปรากฏกับคุณแล้วนี้ต้องงดการสงสัย ควรรักษาอารมณ์อย่างนั้นให้ดี และทำต่อไปให้คล่องดังที่ผมกล่าวไปแล้วนะครับ

อ้อ!..แล้วที่คุณฝันหรือนิมิตถึงหลวงพ่อฯ และก็ได้ลงเรือออกเดินทางนั้นถ้าจะแปลความหมายก็น่าจะเป็นว่า คุณกำลังเดินทางไปสู่ความสำเร็จ หรือจะข้ามฝั่งไปสู่โลกุตระก็ว่าได้นะครับ

 

ขอบคุณอีกครั้งครับคุณ ปาริสัชชา ถ้าเป็นอย่างงั้นก็คงเป็นเรื่องที่น่ายินดี และข้าพเจ้าก็คงดำเนินมาถูกทางแล้วนะครับ

 

ขอให้ผลดีจงบังเกิดกับทุกท่านเช่นกันครับ

 

ขอ อนุโมทนา สาธุ ในบุญในกุศลของทุกๆท่านและ เจ้ากระทู้ด้วยครับ

 

ถ้าเจริญปัญญา

รู้ทุกข์อริยสัจ

เราไม่ต้องอาศัยสภาวะใดๆ ในการประคับประคอง ไม่รักษา

แล้วจะเบื่อไปเอง