ขอถามแบบผู้ไม่รู้เกี่ยวกับนิพพานนะครับ

นิพพาน คือการดับกิเลส ตัณหา ดับตัวตน ดับการเวียนว่ายตายเกิด ดับจิต เจตสิก ถ้างั๊นผู้ที่บรรลุและเข้าสู่นิพพานแล้ว ก็ไม่มีอะไรเลย ดับทุกอย่าง แล้วจะกล่าวว่ามีจิตอยู่ได้อย่างไรครับ เพราะว่าดับหมดแล้ว ฉะนั้นก็ไม่มีอะไรอยู่ในนิพพานใช่ไหมครับ เพราะว่ามันดับหมดตั้งแต่ที่กล่าวมาขั้นต้นแล้ว ในเมื่อดับหมดแล้วแต่รับรู้ได้ว่ามีนิพพาน ไม่ว่าจะด้วยอะไรก็ตาม เมื่อรับรู้แล้วก็ไม่มีอะไรเหลืออีกต่อไปนอกจากนิพพานที่ยังคงอยู่ใช่หรือไม่ครับ (ขอคำตอบแบบตรงไปตรงมาแบบไม่ยาวมากนะครับอยากเข้าใจจริงๆ):'(

 

ขอถามผู้ไม่รู้นิพพาน เอ้า ถ้า คนไม่รู้นิพพาน แล้ว เราไปถามเขา มันจะได้อะไรหละ?

ก็ได้คำตอบประมาณนี้ไง เพราะ ผมก็ไม่รู้นิพพาน

เพราะว่า นิพพาน เนี่ยะ เขาไม่ได้เอาไว้ รู้แบบเข้าอกเข้าใจ

นิพพาน สำหรับคนไม่รู้อย่างเราๆ เนี่ยะ เขาให้ฟังเพื่อ สนองศรัทธา

ฟังธรรมให้มากๆ ฟังเรื่องเกี่ยวกับ นิพพาน ให้มาก

ฟังมากๆแล้วได้อะไร มันจะได้ กังขาวิตรณวิสุทธิ คือ ความสนอกสนใจ
เงี่ยหูฟังด้วยดี ทรงจำเอาไว้ เบื้องต้นนี่ เพื่อ แยกแยะว่า ตรงกับคำพูด
ของตถาคตไหม

เช่นนิพพานเป็นบ้านเป็นเมือง ตรงกับ คำของตถาคตไหม

นิพพานเปรียบเหมือนการเห็น เปลวเทียนที่ดับไปในอากาศ(ไม่ใช่ไม่เห็น
หรือ ไปกล่าวว่าไม่มีนะ ขยี้ตาดูดีๆก็พึงทราบอาการเห็นแบบอุปมานี้ได้) แล้วมัน
ตรงกับ การเห็นเป็นบ้านเป็นเมืองไหม

เนี่ยะ เบื้องต้น เราเอาไว้จำแนกแยกแยะ คำสอนว่า คำสอนใดเป็นคำสอนของตถาคต

หลังจากนั้น เราก็มีเอาไว้เพื่อตั้งจิต ตั้งใจ สนอกสนใจ ไตร่ตรอง ใคร่ครวญอย่าง
แยบคาย(โยนิโสมนสิการ)ว่าจะเข้าถึงได้อย่างไร

ซึ่งในเบื้องต้นเนี่ยะ สิ้นตัณหาให้ได้ สิ้นอุปทานให้ได้ แล้วจะเห็นนิพพาน

การเห็นบ้านเป็นเมืองแก้ว อันนี้สิ้นตัณหาไหม สิ้นอุปทานไหม ดังนั้น จะเห็น
นิพพานได้ต้องสิ้นตัณหา และ สิ้นอุปทาน เราจะ ปล่อยนิพพานบรรดามีที่เรา
ได้ยินได้ฟัง หรือ แม้กระทั่ง นิพพาน ที่เจอเองกับตัว นั้น จะปล่อยอย่างไร
เพื่อให้สมจริงกับคำว่า สิ้นตัณหา สิ้นอุปทาน ไม่ประมาทในธรรม

หลายคนทีเดียว พอตรึกเรื่อง นิพพานคือไม่มีอะไร ว่าง ก็เลย อุปทานไปว่า
ก็ตอนนี้ก็ว่างอยู่แล้ว งั้นก็นิพพานสิ ....สังเกตไหม อุปทานว่าว่าง อุปทานว่า
นิพพานแล้ว ก็มีเหมือนกัน

ก็ต้อง ใคร่ครวญ สอบสวน ทวนกลับไปกลับมา หมั่นสดับธรรมให้มากๆ เอา
จนกระทั่ง ลงกันเป็นหนึ่งได้กับสงฆ์ส่วนใหญ่(กัลยาณมิตร)ที่ท่านๆประกาศว่า เจอ
นิพพานเหมือนกัน

แม้จะเป็น ปัจจัตตัง แต่ก็ต้องอยู่บนพื้นฐาน ธรรมาธิปไตย เหมือนกัน เอาธรรม
เป็นใหญ่ไว้ก่อน เพราะไม่แน่ หากเอานิพพานที่ตนพบเป็นใหญ่ มันรู้แค่เราคนเดียว
นอกนั้นเขาคลาดหมด สู้สละ สลัดคืนให้ พวกเขาอยู่ด้วยหลัก ธรรมาธิปไตย ดีกว่า


สาหรุปปุปปุปอุปสั้นๆ ว่า

นิพพาน ในเบื้องต้น เราฟังเอาไว้เพื่อ ฉลองศรัทธา

เมื่อ ฉลองศรัทธาจนเป็นที่ ปิติ พอใจ มีจิตตั้งมั่นดีประมาณหนึ่งแล้ว ก็อธิษฐาน ตั้งจิตให้ตรงสู่นิพพานนั้น

ทำแค่นี้แหละ ที่เหลือว่ากันด้วย ปลีแข้งต่อไป

 

แล้วถ้า "ตั้งจิตไม่ตรง" แล้วจะเกิดอะไรขึ้น

ก็เกิด อาการ .....

ฉุดหยุดแปลตำรามะนาวต่างดุด 1

แอนโดรเมดรอย ตามหา ลาวา พาบัลลัย 1

เป็นพระสีเบอร์5 1

เป็นอินทรากุ้ง....ปลาน้ำเต้า เล่นทอยทักหน้าลูกเต๋า 1

เยอะนะ ถ้าจะ "หาเรื่อง" มาใส่ให้เป็นเรื่องเป็นราว ก็เยอะมาก .....

ไทยสมุทร เรียกพี่

 

ตอบแบบที่ศึกษามานะครับ คือ การไม่มีทุกข์ ครับ..

 

ถามไปก็ไม่ตอบ เพราะนิพานคือไรก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าสุขอยู่ทุกวัน ก็พอแล้ว นิพานไม่สนใจหรอก

 

ตอบแบบที่คน รู้แบบ งูๆปลาๆ นะครับ

ไม่มีทุกข์ มีแต่สุขตลอดไป

 

พระพุทธเจ้าเอานิพพานมาสอนตอนมีชีวิตอยู่ ท่านเอาไรไปเห็นถ้าไม่ใช่จิต
แต่การเข้าถึงนิพพานนั้นจำเป็นต้องผ่านฌาณ จิตต้องสะอาดบริสุทธิ์
ปราศจากกิเลส อกุศลอวิชชา นิพพานอยู่เหนือสมมุติทั้งมวล ไม่ใช่ทั้งอนัตตาและอัตตาแต่ว่ามันมีอยู่
ในคิริมานนทสูตรพระพุทธเจ้าบอกว่านิพพานไม่ได้อยู่มันไหน มันอยู่ในจิตของเราเอง แต่ที่คนไม่เห็นเพราะว่ามันโดนกิเลสอวิชชามันครอบงำเอาไว้

 

เขตนั้นเป็นเขตนามธรรมมีแต่สุข ไร้ซึ่งกิเลสใดๆที่จะมาเกาะกับจิตได้และตัวจิตเค้าไม่ได้ดับครับ..แต่ตัวจิตว่างจากกิเลสทั้งหมดแม้กระทั้งตัวจิตเอง ที่คุณเค้าใจว่าดับ ความหมายคือ ตัวจิตเค้าวางการเกิดของตัวเค้าเองได้นั้นหมายถึงไม่มีกิเลสมาเกาะได้แล้ว... ถึงจะเข้าเขตนี้ได้อย่างถาวรครับ..​

 

ลองถือศีลห้าซักเจ็ดปีซิครับ และนั่งสมาธิวันละห้า-10นาที ตื่นนอน ก่อนนอน เวลาว่างจากกิจกรรม เวลานั่งสมาธิ หรือนอนสมาธิ ก็ภาวนาพุทโธ ไปเรื่อยดูลมหายใจ หายใจเข้า พุท หายใจออกโธ และ ก็ศึกษา มรรค 8 ปฏิบัติตาม ระลึกคุณบิดามารดา รัตนไตร ทำแค่นี้ ซัก 7 ปี แล้วเรื่องนิพพาน ไม่ต้องถามใคร ฟังธรรมะหลวงตาบัว หลวงปู่เณรคำ หลวงปู่ชา และพุทธโอวาศ ไม่ต้องคอยถามใครครับ นิพพานไม่ได้มีไว้อธิบาย แต่มีไว้ให้เข้า ทำเอา

 

นิพพานเป็นผลจากการเจริญสติ...คือการพ้นจากทุกข์แบบเด็ดขาด ไม่กลับมาทุกข์อีก เป็นการดับสนิทของทุกข์ และเหตุแห่งทุกข์ เป็นสภาวธรรมอย่างหนึ่งจากการที่จิตหลุดจากการครอบงำของขันธ์ เห็นสภาวธรรมของขันธ์ 5 ว่าเป็นสิ่งลวงตาลวงใจ...จนสามารถทำลายความเห็นผิดว่ากายใจเป็นตัวตน... เช่นนั้นเอง

 

ปุถุชน100คนพูดอธิบายเรื่องนิพพานคนละ100ครั้งมันก็ผิดทั้ง100คน คนละ100ครั้ง พระอริยะ100องค์พูดถึงพระนิพพาน1ครั้ง องค์ละ1เรื่องแม้คนละเรื่องก็ถูกหมด

 

ดับครับแต่ไม่ได้สูญไป ดับการเวียนว่ายตายเกิดต่อภพต่อชาติ ดับธาตุขันต์ ดับเหตุที่ทำให้ทุกข์ต่างๆ แต่ไม่ได้สูญหรอกครับ

 

ตอน เป็น มนุษย์ เนี่ย เอา แค่ ไม่ทุกข์ ก่ พอ คุณ เจ๊ส สิ ก่า

สุข ค่อย ไป เอา หลัง รอ ให้ คุณ เจ๊ส สิ กา สี่ ม่อง เท่ง ก่ เถอะ

(ชอบ ตาม มา แซว คุณ เ๗ส - เปลี่ยน ลูก ตา เมื่อ ไหร่ ค่อย ว่า กัน ใหม่)

เพราะ เพิ่น ว่า แต่ เรื่อง ทุกข์ บ่ แม่น ก่า คุณ เจ๊ส

อริยสัจ 4 ทุกข์ ก่ นำ มา ก่อน น่ะจ๊ะ น่ะจ๊ะ คุณ เจ๊ส

 

การเข้าถึงอริยทรัพย์ ก็คือทรัพย์ที่ไม่เสื่อม ตาม พุทธวจน

ลองนึกดูคำว่าทรัพย์ ผู้เข้าถึง ความเป็นพระอริยเจ้า พระพุทธเจ้า

พระองค์ทรงตรัสว่า ท่านผู้นั้น เข้าถึง อริยะทรัพย์

พุทธองค์ ไม่ว่า พระไตรปิฏกเล่มไหน วรรคไหน ตอนที่เท่าไหร่


พระองค์ไม่เคยมีบอกไว้ว่า ท่านทั้งหลาย ผู้ที่เข้าถึงความเป็นอรหันต์

พระอรหันต์ได้เข้าถึง อริยะสูญแล้ว !!!ทำความดีมา

ทำความดีมา ทำทาน ถือศีล ทำมาสารพัด พอตายไป

เหตุที่ทำแบบนี้ พระพุทธเจ้าตรัสว่า มีสวรรค์ เป็นที่ไป

แต่พอทำความดี ขั้นสูงสุด ไล่ตั้งแต่ ทาน ศีล ภาวนา

ทำความดีมหาศาล ทั้งทางกาย และจิตใจ สุดท้าย

สิ่งที่ได้รับคือ ความสิ้นเนื้อประดาตัว ชีวิตไม่หลงเหลืออะไรเลย

จิตใจก้ดับสูญสิ้นทุกอย่าง

ทำดีแทบตายยยยย!! สิ่งที่ได้รับคือความว่างเปล่า ก้คือไม่เหลืออะไรเลย

แบบนี้ เขาเรียกว่า ความดีอาภัพ!!

ฟันธงคราบ

 

ถ้านิพพานดับสนิท แม้แจ่ติตก็สลาย แล้วมันจะหลงเหลืออะไร

พทธวจน...


นิพพานัง ปรมังสูญญัง

นิพพาน ว่างอย่างยิ่ง (ว่างจากกิเลส)

นิพพานนัง ปรมังสุขขัง

นิพพาน เป็นสุขอย่่างยิ่ง

(ถ้าไม่มีจิต แล้วจะเอาอะไรไปรับสัมผัส รับความรู้สึกว่าสุขได้อย่างไร

ในเมื่ออะไร มันก็ไม่เหลือแล้ว จะเอาอะไรไปรู้สึกว่ามีความสุข อย่างยิ่งได้ละ?)

ฟันธงคราบ

 

อีกนานกันทั้งนั้น.

 

ไหน ขอ ฟัง ธรรม อย่า ทำ ตัว เป็น เทวทัต คอย แก้ เกี่ยว ไป หลาย ช่อง ทาง