ขอคำปรึกษาค่ะ ธุรกิจของคุณพ่อล้มลงอย่างกระทันหันค่ะ

สวัสดีค่ะ
ขอบคุณทุกท่านนะคะที่แวะเข้ามาไม่รู้พึ่งใครแล้วจริงๆ
ตอนนี้หนูเล่นคอมอยู่ค่ะพอพ่อกลับมาพ่อก็บอกว่าเครียด
หนูก็ถามว่าพ่อเครียดเรื่องอ่ะไร พ่อก็บอกว่า
"สงสัยเราต้องอยู่แบบคนจนแล้วลูกเอ้ย "
หนูอึ้งมาก ๆ ค่ะก่อนหน้านี้พ่อก็บอกว่าที่โรงงานนั้นไม่สั่งของกับพ่อแล้ว
งานเลยไม่เข้าหนูก็ลำบากใจเหมือนกันไม่รู้ทำอย่างไร
เลยไปบนตามวัดบ้างศาลบ้างแต่กลับแย่กว่าเดิม
หนูอยากรู้ว่ามีการทำบุญแบบใดที่ช่วยทำให้การงานของพ่อ
เจริญรุ่งเรืองไหมคะ ต้นเดือนหน้านี้หนูจะไปเข้าโครงการธรรมบุตรี7วัน
จะช่วยพ่อได้หรือเปล่าหรือต้นเหตุเป็นเพราะอะไรทำไมถึงพลิกผันแบบนี้ได้
หนูไม่รู้ว่าจะช่วยพ่อทางไหนแล้วค่ะจริง ๆ หนูไม่รู้ว่าต้องปรับตัวยังไง
หนูยังมีนิสัยที่ใช้จ่ายเงินเก่งเหมือนเดิมทุกอย่างยังทำเหมือนเดิม
เครียดมากค่ะตอนนี้

ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาล่วงหน้านะคะ

ปล. หนูเพิ่งอาุยุ14ถ้าเขียนข้อความอะไรไม่เหมาะสมขออภัยด้วยจริงๆค่ะ

 

ไปหา แม่ชีทศพร สิ ตั้งสติ ทุกอย่างมีเหตุ มีผล ทั้งนั้น ไม่ต้องไปกลัวใคร เข้าไปพบท่านได้ แล้วท่านจะบอกเองว่าต้องทำอย่างไร

 

ละอองน้ำระเหยขึ้นไปได้ฉันใด

ฝนก็ตกลงมาได้ฉันนั้น

 

ตอบคุณศศิวิภา

ทุกสิ่งเป็นของไม่เที่ยงนะคุณศศิวิภา แต่ธรรมะนั้นเป็นของเที่ยง
เมื่อวานมีเงินทอง ร่ำรวย วันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นยาจก ยากจนได้เช่นกัน
เรื่องรวย-จน นี่ อยู่ที่ใจนะ ถ้ารู้จักคำว่าพอ เป็นคนรวยทุกคนนะ แต่ถ้ารู้จักคำว่าไม่พอ นี่เป็นคนจนทุกคนนะ

สิ่งที่ผมอยากแนะนำ ทำจิตใจให้สบาย จากนั้น ไปทำบุญถวายสังฆทาน ไปซื้อปลาที่ตลาด ไปซื้อปลาดุก ปลาช่อน เป็นๆที่เค้าจะฆ่า หรือ ร้านขายปลาสวยงาม ซื้อพวกปลาเหยื่อ เช่นลูกปลานิล นะ เอาไปปล่อย ในที่ปลอดภัยนะ เช่นเขตอภัยทาน ตามวัดต่างๆ
หรือ แม่น้ำ นะ
จากนั้น ซื้อทองคำเปลวนะ เอาทองแท้นะ มาปิดพระพุทธรูปที่วัด ไหนก็ได้ เอาสัก10แผ่น แล้วปิดเพื่อบูชาพระรัตนตรัย นะ

จากนั้น ไปที่บ้านสายลม หรือวัดท่าซุงนะ

ไปบูชา ผ้ายันต์เกราะเพชร(ให้ใส่กรอบบูชาไว้หน้าร้าน) และ พระคำข้าว(ให้คุณพ่อใส่สร้อยคล้องคอไว้) ของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน มาบูชานะ ของหลวงพ่อนี่ มีเทวดาคอยรักษา ทุกชิ้นนะ
แล้วให้ ท่องพระคาถา เงินล้าน วันละ 9 จบ(คาถานี้เป็นของพระพุทธเจ้าสมณโคดม เวลาท่องให้นึกถึงพระพุทธเจ้าด้วยความเคารพ นะ)

แล้วอย่าลืมอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล ไปให้เทวดาที่รักษาเรา และเจ้ากรรมนายเวรด้วยนะ จะได้ลดเวลาในการรับกรรม

ถ้าทำทุกอย่างได้ตามนี้นะ แล้วก็ทำด้วยความเคารพในพระรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นะ ผมรับรองกิจการจะกลับมารุ่งเรืองเหมือนเดิมหรือมากกว่าเดิม ขึ้นอยู่กับบารมีนะ แต่ระยะเวลานี่บอกไม่ได้ เพราะบุญและ กรรมของแต่ละคนไม่เท่ากัน


เจริญพร

<iframe title="YouTube video player" width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/CISs3wqvQrs" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

งั้นลูกก็ใช้เงินน้อยๆเข้าไว้ เช่นวันละ 20-50 บาทต่อวัน เผื่อจนขึ้นมาจริงๆจะได้ปรับตัวได้
อย่าไปบนอะไรมันไม่มีประโยชน์หรอก ยังไงพ่อก็น่าจะแก้ได้เอง แต่ไปบวชก็ดีเหมือนกัน

 

เอาแบบง่ายไม่เสียเงินมากมายดูก่อน โครงการบริจาคในเว็ปนี้มีมากมาย ทำในเว็ปก็ได้ เช่นบริจาคช่วยซื้อsaverตัวใหม่ตามกำลังศรัทธา ทำเสร็จแล้วก็อุทิศส่วนบุญ ให้สิ่งศักดิ์ทั้งหลายในโรงงานของพ่อ เป็นการช่วยเสริมบารมีอีกทางนึง และที่สำคัญอย่าเศร้าให้พ่อเห็นเด็ดขาด ยิ้มไว้ตลอด จะดีมาก

 

คาถาเงินล้านช่วยได้แน่ ถ้าตั้งใจภาวนาทุกวัน

คาถาเงินล้าน - Buddhism Audio

 

ทำดี ทำดี ทำดี
ฝนจะตกแดดจะออก คนจะด่าคนจะชม ทำดี ผลย่อมได้ดี

 

ให้ครอบครัวหนูหาบทสวดมนต์ อะไรก็ได้ จะเป็นพาหุง จะเป็น คาถาเงินล้านอะไรก็ได้ สวดวันล่ะ500 จบ หรือภาวนาในใจให้ครบวันล่ะ 500 จบ

จุดประสงค์ไม่มีอะไรมาก แค่อยากให้มีสติแค่นั้น สามเดือน ทุกอย่างจะดีขึ้น

 

ตั้งสติครับ แล้วก็ไปพิจารณาว่าสาเหตุของการที่ลูกค้าไม่ซื้อสินค้าเราเกิดมาจากอะไร เพื่อที่จะได้หาทางแก้ไข หาช่องทางในการขายสินค้าเพิ่มขึ้น ถ้าทราบสาเหตุและชนิดของธุรกิจผมก็สามารถแนะนำได้มากกว่านี้
ส่วนเรื่องที่จะไปเข้าโครงการผมก็อนุโมทนาสาธุด้วยครับ อย่างน้อยถ้าตั้งใจก็จะช่วยให้มีสติเพิ่มครับ
ให้ไห้วพระ สวดมนต์ ถือศีล5 ครับ ทำบุญ ทำทาน ก็ตามโอกาสครับ แต่ก่อนอื่นต้องรู้สาเหตุของการที่ลูกค้าไม่สั่งของเกิดจากอะไร ถ้าปัญหาเกิดจากเราเช่น ส่งสินค้าไม่ทันตามกำหนดเวลา ผลิตสินค้าไม่ได้มาตราฐาน อันนี้ต้องแก้ปัญหาที่ตัวเราเองก่อน

 

ทำอย่างไรจึงจะค้าขายมีกำไร

ปัญหา เพราะเหตุไร คนบางคนค้าขายจึงขาดทุน บางคนไม่ได้กำไรตามที่ประสงค์ บางคนได้กำไรตามที่ประสงค์ บางคนกลับได้ยิ่งกว่าที่มุ่งหมายไว้ ?

พุทธดำรัสตอบ “.....ดูก่อนสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้เข้าไปหาสมณะหรือพราหมณ์แล้ว ย่อมปวารณาว่า ท่านจงบอกปัจจัยที่ท่านประสงค์มาเถิด เขากลับไม่ถวายปัจจัยดังที่ได้ปวารณาไว้ ถ้าเขาเคลื่อนจากอัตตภาพนั้นมาสู่ความเป็นมนุษย์นี้ เขาทำการค้าขายอย่างใด เขาย่อมขาดทุน
“.... บุคคลบางคนในโลกนี้ เข้าไปหาสมณะหรือพราหมณ์แล้วย่อมปวารณาว่าท่านจงบอกปัจจัยที่ท่านประสงค์มาเถิด แต่เขาถวายปัจจัยไม่เต็มตามที่ได้ปวารณาไว้ ถ้าเขาเคลื่อนจากอัตภาพนั้นมาสู่ความเป็นมนุษย์นี้ เขาทำการค้าขายอย่างใด ๆ เขาย่อมไม่ได้กำไรตามที่ประสงค์
“.... บุคคลบางคนในโลกนี้ เข้าไปหาสมณะหรือพราหมณ์แล้วย่อมปวารณาว่าท่านจงบอกปัจจัยที่ท่านประสงค์มาเถิด เขาถวายปัจจัยเต็มตามที่ได้ปวารณาไว้ ถ้าเขาเคลื่อนจากอัตภาพนั้นมาสู่ความเป็นมนุษย์นี้ เขาทำการค้าขายอย่างใด ๆ เขาย่อมได้กำไรตามที่ประสงค์
“.... บุคคลบางคนในโลกนี้ เข้าไปหาสมณะหรือพราหมณ์แล้วย่อมปวารณาว่าท่านจงบอกปัจจัยที่ท่านประสงค์มาเถิด แต่เขาถวายปัจจัยยิ่งกว่าที่ได้ปวารณาไว้ ถ้าเขาเคลื่อนจากอัตภาพนั้นมาสู่ความเป็นมนุษย์นี้ เขาทำการค้าขายอย่างใด ๆ เขาย่อมได้กำไรยิ่งกว่าที่ประสงค์
วณิชชสูตร จ. อํ. (๗๙)
ตบ. ๒๑ : ๑๐๖ ตท. ๒๑ : ๙๕
ตอ. G.S. II : ๙๑-๙๒

 

ให้ไปถามพ่อว่าได้ปวารณา ว่าจะสร้างพระหรือร่วมทำบุญสร้างโบสถ์สร้างวิหารไว้ไหม
ถ้ามีก็ให้รีบไปทำตามที่ปวารณาไว้ ถ้าไม่มีแต่เกิดจากชาติก่อนๆ ก็ให้ไปสร้างพระชำระหนี้สงฆ์สักองค์

 

ใช่ .. ใช่ .. ใช่ .. ใช่ครับ

 

ก็ขายของให้ถูกลง....ใต้โต๊ะมากขึ้น ฝ่ายจัดซื้ออะ....ตีซี้เข้าไว้พาไปเลี้ยงบ้างอะไรบ้าง สัญญาจะให้เมื่อเมื่อซื้อของ...พูดง่ายๆว่าฮั้วกัน ขายได้แน่นอน ทุกที่ก็ทำแบบนี้แหละ

 

เดี๋ยวๆ คุณ จขกท แน่ใจหรือว่า คุณพ่อเครียดจนทำอะไรไม่ถูก

ลองว่าคุณพ่อสามารถเดินเข้ามาพูดกับ ลูกได้อย่างตรงไปตรงมาว่า

อันนี้ ในเชิงจิตวิทยาแล้ว สามารถชี้ได้ทันทีว่า เดี๋ยวคุณพ่อก็หาทางรวยของท่านได้

คนที่ยอมรับสภาพความเป็นจริง แล้ว ยังแสดงความคิดความอ่าน แก่ครอบครัวอย่าง
ตรงไปตรงมานั้น ไม่ใช่สัญญาของคนอับจนปัญญาเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้น คนที่อับจนปัญญาจนดิ้นรนไปในทางที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการเสริมสร้างกำลังใจ
แถมยังมีแววบั่นทอนความเชื่อมั่นต่อ ศักยภาพของคุณพ่อ ก็อยู่ที่การกระวนกระวายของ
"จขกท"

ท่านให้เตรียมตัวอยู่เคียงคู่กับท่านครับ ไม่ได้ให้หนีไปไหน

 

นี่เลย พูดจามีธรรมะ คุณ จขกท เชื่อไหมว่า ยามที่มีวิกฤติเรามีโอกาสพูดจาเป็น
ธรรมะได้เสมอ

มาดูกัน

"หนูยังมีนิสัยที่ใช้จ่ายเงินเก่ง" อันนี้ 1 ข้อธรรม

"เก่งเหมือนเดิมทุกอย่าง" อันนี้อีก 1 ข้อธรรม

"ยังทำเหมือนเดิม" อันนี้อีก 1 ข้อธรรม

"เครียด" อันนี้อีก 1 ข้อธรรม

"มากค่ะตอนนี้" อันนี้อีก 1 ข้อธรรม

"อะไรไม่เหมาะสมขออภัย" อันนี้ อีก 1 ข้อธรรม และเป็นข้อสุดยอด หากใช้เป็นคือ

"อะไรไม่เหมาะสมขออภัยค่ะคุณพ่อ" ที่ "หนูยังมีนิสัยที่ใช้จ่ายเงินเก่ง"

"อะไรไม่เหมาะสมขออภัยค่ะคุณพ่อ" ที่ "ยังทำเหมือนเดิม"

"อะไรไม่เหมาะสมขออภัยค่ะคุณพ่อ" ที่ "เครียด"

"อะไรไม่เหมาะสมขออภัยค่ะคุณพ่อ" ที่ "ยังยึดมั่นถือมั่น"+"มากค่ะตอนนี้"

ทีนี้ ดำริพอให้เป็นสัมมาทิฏฐิเท่านั้น ยังเหลือ ลงมือปฏิบัติ ซึ่งหากเราปฏิบัติ
แบบผลิกหน้ามือเป็นหลังมือ มันจะยิ่งเครียด ขัดธรรมชาติ แทนที่จะพิจารณา
ตามธรรมชาติ ไปปฏิบัติธรรมผิดธรรมชาติเข้ามันจะเครียดดังนั้น วิธีการปฏิบัตคือ

หมั่นระลึกสภาพธรรมในข้อดังกล่าวว่า ปรากฏต่อตน รู้ให้ทันลงเป็นปัจจุบันเวลา
กริยาอาการของเราไหลไปในข้อธรรมเหล่านี้เช่น

"หนูยังมีนิสัยที่ใช้จ่ายเงินเก่ง" ก็ตามรู้กายรู้ใจไปว่า "มีนิสัยที่ใช้จ่ายเงินเก่ง" เอาคำว่า
หนูออกไป เพื่อให้มันห่างออกจากความเป็นเรา ทางธรรมะเรียกว่า แยกรูปแยกนาม
บาลีสวยใช้คำว่า วิภัชวิธี แยกแล้วเห็นแล้วลงเป็นปัจจุบันแค่ไหนก็พิจารณา คุณ และโทษไป

"เก่งเหมือนเดิมทุกอย่าง" ก็ตามรู้กายรู้ใจไปว่า "เก่ง" พิจารณา คุณ และโทษไป

"ยังทำเหมือนเดิม" ก็ตามรู้กายรู้ใจไปว่า "ยังทำ" พิจารณา คุณ และโทษไป

"เครียด" ก็ตามรู้กายรู้ใจไปว่า "เครียด" กายใจมันเครียด ไม่ใช่ ผู้รู้ผู้ดูที่เครียด พิจารณา คุณ และโทษไป

"มากค่ะตอนนี้" ก็ตามรู้กายรู้ใจไปว่า "มากก็รู้ว่ามาก" พิจารณา คุณ และโทษไป แล้ว
หาอุบายนำออก เสร็จงแล้วพิจารณา "น้อยก็รู้ว่าน้อย" "เบาบางก็รู้ว่า
เบาบาง" "จางคลายก็รู้จากคลาย" "สลัดคือก็รู้ว่าสลัดคืน" "พ้นแล้วก็รู้ว่าพ้นแล้ว" ดุไป
เรื่อยๆ ไม่เพียรไม่พัก ดูเนืองๆ

"อะไรไม่เหมาะสมขออภัย" ก็รู้ว่า กตัญญุตาเกิดขึ้นได้ถูกต้องตามความเป็นจริง ไม่มี
อะไรที่เราจะไม่รู้สึกถึงคุณของสรรพสิ่งที่ทำให้เราสามารถเรียนรู้ได้มาถึงจุดที่ไม่มีอะไรที่
ให้เรียนรู้อีก เพราะรู้คุณในทุกสรรพสิ่งสิ้นแล้ว ความมีสิ่งอื่นให้ศึกษาอีกไม่มี

ลองดูนะ ไม่ยาก และ ก็ไม่ง่าย แต่ ดีกว่า ให้วิกฤติผ่านไปโดยไม่ได้พิจารณาธรรม

* * * *

เห็นไหมว่า เราไม่ต้องหนีไปไหนเลย เพียงแต่เราตามรู้กายรู้ใจ ที่แสดงธรรมให้พิจารณา
อยู่ตลอดเวลา ด้วยจิตตั้งมั่นเป็นกลาง ครอบครัวเรามีก็ไม่ทิ้ง ยืนเคียงข้าง ฝันฝ่า ไปพร้อมกัน

 

มาดูตัวอย่าง เด็กสาวอายุ 17 ปี ที่สู้มาตั้งแต่ 7 ขวบ ตอนอายุ 14 ไปประกวด
ร้องเพลง แต่กลับถูกปรับให้แพ้คนที่ร้องแย่กว่า 1 คะแนน โดยไม่อาจทราบสาเหตุ
แต่ เธอไม่สนใจสาเหตุที่แท้จริงเหล่านั้น

มันเป็นเพียง "ถนนที่เกิดหักลงกลางทาง แต่มันทำให้เธอพบสิ่งหนึ่งในใจ"
แค่มองธรรมภายในกายในใจตนในปัจจุบันเท่านั้น แล้วก็ปล่อย
ให้เสียงข้างในนั่นร้องบอกถึงความจริงจากภายใน(In This Song)

ปัจจุบัน เธอได้รับการยอมรับ และ ทัวร์คอนเสริทไปทั่วทุกมุมโลก

In This Song lyrics
<SMALL>Songwriters: Foster, David; Kelly, Claude; Kiriakou, Emanuel;</SMALL>



I may not know where I'm going now
This broken road is trying to tear me down
But deep inside I've found
A secret place that I never knew
Where I feel safe when the world is untrue
Here's what I've learned to do

Just sing this song
And it takes me right back where I belong
And everyday there's a new bridge to cross
But I'm never far from home
If I put my heart, my soul, my all in this song, oh

I don't depend on friends 'cause they come and go
My belief in myself is gonna carry me through
That's why I'm learning, oh
I'm learning, yeah, I'm learning to sing

Just sing this song
And it takes me right back where I belong
If everyday there's a new bridge to cross
But I'm never far from home
If I put my heart, my soul, my all

I may not have all the words that I need to say
And know I won't always be strong
But I'm never afraid because I hold my destiny
And it depends on me alone, alone so

Just sing this song
And it takes me right back where I belong
And everyday there's a new bridge to cross
But I'm never far from home
If I put my heart, my soul, my all

I'll keep giving my heart, my soul, my all
In this song, in this song, in this song


<EMBED height=390 type=application/x-shockwave-flash width=640 src=http://www.youtube.com/v/t-IY21FfBF8?version=3&autoplay=1 allowScriptAccess="always" allowfullscreen="true">

 

น้องศศิประภาคะ ทำใจให้สบายนะคะ ชีวิตมีขึ้นก็มีลง เป็นของธรรมดา หากทำใจที่จะยอมรับกับสภาพที่เปลี่ยนแปลงได้ แล้วพร้อมที่จะสู้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะค่อยๆดีขึ้นคะ

 

สาธุ สาธุ
-หากยังพอมีข้าวกิน ก็กินๆ ไป แล้ว ๆ ไป ผ่านแล้วผ่านไป ช่างมัน ให้ใจผ่อนคลาย ไม่ไปเกาะสภาวะที่ไม่พีงประสงค์ ไม่แช่อารมณ์ ไม่จมอารมณ์ ให้จิตคลายและระหว่างนี้จะได้สวดมนต์ ได้สบาย หรือเอาอุปสรรค์เป็นสะพานเก้ากระโดดไปเลย นั่งสมาธิ แบบสม่ำเสมอทุกวัน ให้เวลา มาก ๆ ประมาณ ครั้งละครึ่งชั่วโมง เน้นที่สบาย นั่งแล้วเครียสให้หยุด เป้าหมายคือต้องผ่านอุปสรรค์นี้ไปให้ได้ และน้อมบารมีครูบาอาจารย์ที่ศรัทธาเข้ามาเป็นองค์พระธรรมกรรมฐาน(การสวดมนต์สม่ำเสมอจะมีเทวดามาสิงห์สถิตสิ่งที่เราสวด แล้วก็จะขออะไรได้ เน้น อย่าบนบาน แต่ให้เป็นการถวายด้วยความเคารพ) สวดมนต์หรือนั่งสมาธิแล้ว แผ่นส่วนกุศลผลบุญให้เจ้ากรรม นายเวร และ เทวดาประจำตัวเอง

-เวลาทำบุญเมื่อสิ่งของหลุดจากมือ ให้น้อมใช้บุญนั้นทันที เพราะเวลานั้นจะมีพลังบุญสูงที่สุด ให้อธิฐาน และ ส่งบุญให้เทวดาประจำตัวด้วยตอนนั้น การมากวดน้ำทีหลัง พลังบุญจะไม่สูงเท่าตอน ของหลุดออกจากมือ

-การออกไปเสียเงินทำบุญบ่อยๆ เพื่อให้จิตคลาย ๆ ๆ จากความเครียส แต่เราทำเองได้ที่บ้าน ไม่จำเป็นต้องไปเสียเงินเพราะเงินตอนนี้สำคัญมาก ๆสำหรับเรา เลือกวิธีคลายจิตให้เป็น ใช้เงินน้อยๆ เคยแล้ว ไปสะเดาะเคราะห์ สังฆทาน ปล่อยปลาช่อนตัวใหญ่ๆ 15ตัว ไปปิดทอง แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเพราะใจเราไม่สบายเลย มัวแต่จะจ้องว่าจะดีเมื่อไหร่ ดีหรือยัง ใจมันไปใฝ่แต่สิ่งเครียส ทำอะไรก็ไม่ 100% เน้นที่ใจสบาย และทำสิ่งเป็นกุศลเพิ่ม เลือกเอาละกันครับ

 

อนุโมทนาบุญกับทุกคำตอบนะครับ : ) ที่มาให้แนวทาง ความหวัง และกำลังใจกับ น้องศศิวิภา