กำลังใจของพระโพธิสัตว์และสาวกภูมิ

กำลังใจพระโพธิสัตว์ท่านสูงส่งจริง ๆ ครับ

อ่านแล้วอยากร้องไห้ "ถ้าตราบใดที่อบายภูมิยังมีดวงจิตเหลืออยู่แม้แต่ดวงเดียวท่านก็จะยังไม่ยอมเข้านิพพานจะสงเคราะห์ก่อน ก็เลยไม่เห็นที่สุดเลยว่าองค์นี้ท่านจะไปนิพพานเมื่อไหร่ เพราะในอบายภูมินี่มันเหลือคณานับ"

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ ธรรมใดที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงพบแล้ว ขอธรรมนั้น จงสำเร็จแก่ท่านทั้งหลายโดยเร็วด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ
อิทัง ปุญญะผะลัง ผลบุญใด ที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญแล้ว ตั้งแต่ต้นชาติ จนถึงปัจจุบันชาติ ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย ที่เคยล่วงเกินมาแล้ว แต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงโมทนา ส่วนกุศลนี้ ขอจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า ตั้งแต่บัดนี้ ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน และขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เทพเจ้าทั้งหลาย ที่ปกปักรักษาข้าพเจ้า และเทพเจ้าทั้งหลาย ทั่วสากลพิภพ และพระยายมราช ขอเทพเจ้าทั้งหลาย และพระยายมราช จงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงเป็นสักขีพยาน ในการบำเพ็ญกุศล ของข้าพเจ้าในครั้งนี้ด้วยเถิด และขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่ท่านทั้งหลาย ที่ล่วงลับไปแล้ว ที่เสวยความสุขอยู่ก็ดี เสวยความทุกข์อยู่ก็ดี เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี ขอท่านทั้งหลาย จงโมทนาส่วนกุศลนี้ พึงได้รับประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้า จะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด ผลบุญใด ที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญแล้ว ตั้งแต่ต้นชาติ จนถึงปัจจุบันชาตินี้ ขอผลบุญนี้ จงเป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้า ได้เข้าถึง ซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเถิด หากแม้นยังไม่ถึงพระนิพพานเพียงใด ขอคำว่าไม่รู้ ไม่มี จงอย่าได้บังเกิดแก่ข้าพเจ้าเลย ขอผลบุญทั้งหลาย ที่ข้าพเจ้า ได้กระทำแล้ว จงบังเกิดผล ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด
<!-- / message -->

 

อายันตุ โภนโต อิธะ ทานะ สีละ เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจาธิฏฐานะเมตตุเปกขา ยุทธายะ โว คัณหะถะอาวุธานีติ.
ดูก่อนพระบารมีทั้งหลาย ขอเชิญพระบารมีคือ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิฐานะ เมตตา และอุเบกขา จงมาที่นี่โดยเร็วพลัน แล้วพากันถือเอาอาวุธ เพื่อยุทธ์กับพญามาร (กิเลส) เถิด.
อนุโมทนาครับ.
บริจาคเงินช่วยวัดพระบาทน้ำพุ
โทร.1900-222-200 6บาท/นาที​

<!-- / message -->
<!-- / message --><!-- edit note -->

 

ผมมีนิยาม เรื่องใจ หรือกำลังใจของพระโพธิสัตว์ อีกแบบหนึ่งเป็นอย่างนี้ครับ

1.กำลังใจในการบำเพ็ญเพียรสร้างบารมี
2.กำลังใจในการตั้งมั่นในการสร้างบารมี

ซึ่งสองข้อด้านบนนั้นมีความแตกต่างกัน คือ

1.กำลังใจในการบำเพ็ญเพียรสร้างบารมี นั้นเป็นกำลังของพระอนิยตะโพธิสัตว์ คือพระโพธิสัตว์ที่ยังไม่แน่นอน ต้องตั้งใจหมั่นบำเพ็ญเพียรสร้างบารมี เพราะไม่เช่นนั้นเมื่อมีความทุกข์รุมเล้า เมื่อเข้าใจธรรมและวิปัสสนาญาณเจริญขึ้น ก็ย่อมละทิ้งความปรารถนั้นได้ ซึ่งส่วนมากสัพสัตว์ที่ปรารถนาที่จะเป็นดังพระพุทธเจ้า ย่อมมีจำนวนมากมายเป็นอสงไขยสัตว์ แต่ลอดพ้นจนได้รับพุทธพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าจะเหลือเพียง 1 หรือ 2 ท่านเท่านั้น จึงต้องอาศัยกำลังการบำเพ็ญเพียรอย่างมากในการสร้างบารมี เพื่อให้แนบแน่นยิ่งกว่าสิ่งใดจน ได้รับพุทธพยากรณ์ครั้งแรก

ดังนั้นจะเห็นว่าผู้ที่ปรารถนาเป็นพระโพธิสัตว์ (ยังไม่เป็นพระโพธิสัตว์ที่แท้จริง) จะมีจิตใจที่ห้าวหาญ สามารถสละชีวิตได้ แต่ก็มีอารมณ์ปรารถนาที่รุนแรง เมื่อหลงผิด(ไม่รู้ตัวว่าผิด) ก็ย่อมกระทำผิดรุ่นแรงไปด้วย ผลกรรมความทุกข์ที่หลงทำกรรมไปอย่างผิดๆ เมื่อส่งผลนี้จะทำให้สละทิ้งความปรารถนาได้ง่ายๆ และถ้าส่งผลในขณะปฏิบัติธรรมที่เป็นวิปัสสนาญาณก็เลือกที่จะบรรลุมรรคผลนิพพานเสียโดยง่าย

2.กำลังใจในการตั้งมั่นในการสร้างบารมี นั้นเป็นกำลังของพระนิยตะโพธิสัตว์ เป็นพระโพธิสัตว์ที่เทียงแท้ที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าอย่างแน่นอน เพราะได้รับพุทธพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าในปัจจุบันหรือในอดีตมาแล้ว อย่างไรๆ ท่านก็ไม่สามารถบรรลุมรรคผลนิพพานโดยเด็นขาดเมื่อบารมียังไม่เต็มสมบูรณ์ตามเงื่อนไขของเวลา แม้ท่านจะปรารถนานิพพานเป็นอย่างยิ่ง (เป็นคุณสมบัติข้อหนึ่งของพระนิยตะโพธิสัตว์) ทำถึงที่สุดของวิปัสสนาญาณรอบแล้วรอบเล่าก็ตาม ก็ไม่สามารถบรรลุมรรคผลผ่านไปได้

ท่านต้องวนกลับมาสร้างบารมี 30 ทัศ ตามฐานะตามโอกาสตามความเหมาะของท่านตามกำลัง ด้วยการรู้จักฐานะแห่งตน จึงกล่าวได้ว่า เมื่อมีกำลังในการตั้งมั่น(ทราบฐานะแห่งตน) ก็ย่อมสร้างบารมีให้สมบูรณ์บริบูรณ์ขึ้น ด้วยจิตใจอันไม่สับสน ไม่ปรุงแต่งจนหลงผิดปกติ อันไม่วิปลาสไป มีธรรมหรือมีธรรมาธิปตัยเป็นหลักในการพิจารณา.

พระนิยตะโพธิสัตว์ จะรู้ฐานะแห่งตนในเบื้องต้นก็รู้จากใจตนเองจากภายในของตนเองเป็นสำคัญให้ตั้งมั่น หาได้เกิดจากการเหนี่ยวนำจากข้อมูลภายนอกให้เกิดความปรารถนาหรือชักชูงและเกิดความชอบปรารถนาตามไม่ เพราะพระนิยตะโพธิสัตว์ต้องอาศัยปัญญาและความเพียรแห่งตนปฏิบัติและพิจารณาฐานะแห่งตนด้วยตนเองออกจนได้ สิ่งนี้เป็นคุณสมบัติเป็นเช่นนั้นเองอยู่แล้ว..

นี้คือความแตกต่างกัน ในเบื้องต้น ที่ผมเสนอให้ลองพิจารณา.

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.338501/[/MUSIC]

 

อนุโมทนาสาธุครับ
สำคัญมากๆเลยเรื่องการวางกำลังใจให้ถูกต้อง
ฟลวงพ่อเองก็ย้ำหลายรอบแล้วหวังว่าทุกท่านจะไม่ลืมคำๆนี้จากหัวใจ
"ช่วยเหลือสรรพสัตว์ทั้งหลาย ขนข้ามทะเลทุกข์"
อนุโมทนาสาธุกับท่านพุทธภูมิทุกท่านครับ

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้<O</O​

​

 

ก็ไม่รู้จะถูกป่าวนะ แต่มันเหมือนเป็นภาระที่ผูกพันธ์มานานแสนนาน
ว่าเราจะแนะนำสิ่งที่ดี ต่อเพื่อนมนุษย์ทุกๆคน เช่นว่าการได้สร้างงานโดยที่ไม่ต้องลงทุนอะไรมากแต่ต้องอาศัยทักษะหลายๆอย่างแล้วแนะนำคนรอบข้างให้ทำแบบที่ทำ และมันก็เป็นมรดกตกทอดไปยังลูก หลาน เมือเราตายไปแล้วเขาจะได้ไม่ต้องลำบากมากนัก ต่อไปภายหน้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อยอะไรแบบนี้ แล้วก็จะกลับมาดุว่าสิ่งที่แนะไว้ให้ยังอยู่ไหม อะไรแบบนี้ พอดีแล้วค่อยโล่งใจ แต่ไม่ใช่การทำงานแบบ MLM นะ แต่เป็นการทำงานแบบมหภาคแบบทั่วโลกเลย เหมือนกับที่เคยมีพระเถระเขาทำนายไว้ว่าต่อไปภายหน้ามนุษย์อยากจะได้อะำไรก็ได้ดั่งใจนึก ในใจก็คิดว่าเราตั้งกำหนดอายุตัวเองไว้ที่ 60 (โดยที่ไม่รูว่าอายุตัวเองจะถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้) แล้วนับถอยหลัง
เราจะช้าไม่ได้ถ้าไม่ทำไว้มันไม่สบายใจ เพราะเรามีเวลาอยู่ในโลกนี้ไม่นานเพราะทุกคนที่เป็นมนุษย์ก็ต้องตายเป็นของธรรมดา ใจมันก็คิดแบบนี้มาตลอดผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้คิดแบบนี้ แต่สิ่งที่ทำลงไปก็เพื่อคนอื่นทั้งนั้นเลย ก็อย่างว่าแหละอะไรในโลกนี้ล้วนไม่จีรังและยั่งยืนแต่อย่างน้อยในช่วงเวลาที่ผ่านไปมันก็พอจะบรรเทาทุกข์ของคนรู้จักหรือคนรอบข้างได้ ก็พอใจแล้ว

 

บารมี คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่ง มี ๑๐ คือ ทาน, ศีล เนกขัมมะ, ปัญญา, วิริยะ, ขันติ, สัจจะ, อธิษฐาน, เมตตา, อุเบกขา
วิธีสร้างบุญบารมีในพระพุทธศาสนามีอยู่ ๓ ขั้นตอนคือการให้ทาน การถือศีล และการเจริญภาวนา ที่นิยมเรียกกันว่า "ทาน ศีล ภาวนา"

 

โมทนาด้วยค่ะ