การวางกำลังใจในการยอมรับกฎแห่งกรรม

ถาม : เอาใจตั้งอย่างไรคะ ในขณะที่เรารู้ว่า ....(ไม่ชัด).....?

ตอบ : ให้อยู่ข้างใน เอาใจให้เหมือนกับบ่อน้ำลึก เพราะว่ากระแสโลกภายนอกนี่ มันจะดึง จะฉุด จะรั้ง จะเบียดเรา เป็นปกติอยู่แล้ว ทำใจให้เหมือนบ่อน้ำลึก คือว่าเปลือกนอกของเรา เหมือนกับน้ำปากบ่อ กระเพื่อมไปตามแรงลมแรงอะไรของมัน แต่ว่าก้นบ่อให้นิ่งอยู่เสมอ ถ้าทำได้อย่างนั้นแล้วจะสบาย สังเกตดูซิท่านที่ทำได้ ไม่ว่าอยู่ในอิริยาบถไหน ท่านจะมีสติอยู่เสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไรเข้ามา ท่านจะสามารถแยกแยะออกอย่างสะดวกและก็ง่าย ในเมื่อนิ่งก็สามารถสะท้อนได้อย่างแจ่มชัด เหมือนกับน้ำจริงๆ

ถาม : กระเพื่อมนิดกับกระเพื่อมแรง มันต่างกัน ?

ตอบ : กระเพื่อมแรงมันอาจถึงก้นบ่อได้ เพราะฉะนั้นเอาแค่ปากบ่อก็พอ ต้องคอยสังเกตไว้บ่อยๆ

ถาม : แล้ววิธีวางกำลังใจที่เรารู้ชัดๆ แล้วว่านี่คือเจ้ากรรมนายเวร ?

ตอบ : ต้องอยู่ในลักษณะที่ว่าเราเป็นผู้ผิดเราทำก่อน ในเมื่อเราเป็นผู้ผิดเราทำเขาไว้ก็จำเป็นจะต้องได้รับการตอบแทนในลักษณะที่ต้องชดใช้เขา เท่ากับว่าเราเป็นลูกหนี้ไม่มีสิทธิที่จะขอร้อง ต่อรอง อะไรกับเจ้าหนี้ได้มากมายนัก มีหน้าที่อย่างเดียวคือก้มหน้าก้มตาใช้ไป ขณะเดียวก็อย่าไปสร้างหนี้ใหม่ ถ้าหากว่าเราไม่ไปสร้างหนี้ใหม่ ก้มหน้าก้มตาใช้หนี้เก่า ไม่นานมันก็พ้น เป็นลูกหนี้หือกับเจ้าหนี้ไม่ได้




สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนธันวาคม ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ




.