"การรู้เห็นเป็นอุปนิสัยวาสนาแต่ต้องข้ามสิ่งนี้ไปก่อน" : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร

#การรู้เห็นเป็นอุปนิสัยวาสนาแต่ต้องข้ามสิ่งนี้ไปก่อน

“...พระหนุ่มบวชเณรได้ ๓, ๔ พรรษา นี้ก็เลยมาญัตติอุปสมบทเป็นพระ พอเป็นพระปั๊บก็เลยไปเจอกันอยู่ที่สันธาตุ เคารพหลวงปู่มากนะ ลืมชื่อ เด็กหนุ่มนะพยายามทำเพียร ก็บิณฑบาตด้วยกันท่านไม่พูด เราก็รู้ว่าท่านไม่พูด เอาป้ายแขวนคอไว้ว่าปิดวาจา วันที่ ๑ วันที่ ๒ วันที่ ๓ วันที่ ๔ วันที่ ๕ เกิดอาเพศจิตท่านลงยังไงไม่ทราบนะ ท่านพูดให้ฟัง เพราะว่าท่านไม่คุ้นแล้วก็ท่านไม่สามารถที่จะคุยเรื่องนี้กับใครได้นอกจากหลวงปู่แค่นั้น เราก็ชนิดที่บอกว่าผาดโผนพูดง่ายๆนะในสมัยที่อยู่สันธาตุ พระธาตุผาเงา ไปเจอกันอยู่ที่พระธาตุผาเงา ภาวนาดีนะลูกนะ อาจารย์น้อย...แมลงหวี่มันพูดกับผมเมื่อสมัยก่อนเนี่ยนี่ๆเห็นไหมมันอยู่ที่หน้าโบสถ์พระธาตุองค์พระธาตุผาเงานั่น พระเยอะๆก็นั่งอยู่ข้างหลังวันเกิดหลวงพ่อพระธาตุผาเงา เราก็นั่งอยู่ข้างหลังคนทำบุญเยอะนะแต่งชุดล้านนางามนะลูกนะ เราก็ไม่เคยพบไม่เคยเห็นคนสนั่นเลย งานวันเกิด วันครบรอบ วันเกิดหมายถึงวันที่ขุดค้นพบองค์พระพุทธรูปพระธาตุผาเงา

วันที่ท่านเป็นตาท่านลอย อาจารย์...ว่าแมลงหวี่นี่มันพูดกับผมว่าสมัยก่อนมันเป็นพระที่นี่มันชอบสวดมนต์แต่ว่ามันผิดศีลคือศีลไม่สมบูรณ์บริบูรณ์ มันไปใช้จ่ายปัจจัย มันไปใช้ซื้อของซื้ออะไรเหมือนฆราวาสญาติโยม เห็นสตรีเพศหน่อยจิตใจมันก็มีกามราคะอยู่เวลาตายไปเนี่ยผลานิสงส์ มันชอบสวดมนต์มันก็เลยยังเป็นแมลงหวี่แมลงจักจั่นจักจั่นอยู่ว่างี้นะ เห็นไหมมันพูดกับผม พูดกับผมแล้วมันก็บินไปแล้ว อือ...เราไม่รู้เรื่องนี้นะ เนี่ยท่านก็พิจารณานะดึงสติมาให้อยู่กับตัวอย่าไปส่งนอกรู้สักแต่ว่ารู้เห็นสักแต่ว่าเห็นไม่งั้นจิตมันจะพุ่งไปตามแมลงหวี่หรือว่าแมลงจักจั่นนี่ ท่านจะเป็นบ้าไปเลยนะ นี่ผมพูดให้ฟังนะผมจำพรรษาอยู่ที่ภูเมืองนะ พระรูปหนึ่งก็เป็นบ้าลักษณะนี้แหละ ท่านภาวนาเดินจงกรมไม่ยอมหยุด เดินไปๆๆแล้วมันเกิดระเบิดร่างระเบิด...ตูม ป้าง แยกเป็น ๒ ร่าง เอ้ย!...มึงจะไปไหน ข้างหน้าก็วิ่ง วิ่งตามกันลงภูดีว่าไม่กระโดดหน้าผาตายเราว่างั้น วิ่งเข้าไปในเขตพม่าโน่น พวกกะเหรี่ยงเขาก็เลยจับไว้ ก็เลยติดต่อพระทางด้านประเทศไทย พวกนี้ก็เลยไปรับเอา ๗ วัน จึงตามกันเจอในพรรษานั่น

นี่อย่าส่งนอกสิ วกเข้ามาสิๆ ตั้งสติไว้แล้วก็ดึงสติเข้ามาให้มันรู้ตัวอยู่สิ อย่าไปหลงกับสิ่งนั้นสิ ท่านก็ตั้งใจ แต่มันเห็นนะท่านพระอาจารย์ เห็นก็รู้ว่ามันเห็นก็เหมือนเห็นเราเห็นรูปผู้หญิง แล้วก็เห็นเหมือนกับท่านเห็นผมเนี่ย เห็นก็ให้เห็นสิอย่าไปพูดด้วย ก็ไหนบอกว่าปิดวาจาล่ะ คือ วันที่ท่านออกพอดีท่านก็เอาป้ายแขวนคอออก ท่านพูดเลยนะว่าไม่เคยพบเคยเห็น

นักจิตภาวนาคำว่าจิตรวมตัวนั้น จิตขององค์ท่านมันลงแบบเพียงเข้าสู่อุปจารสมาธิ อุปจารฌาน ไม่ได้ว่ามันเป็นถึงระดับที่เข้าสู่สมาธินะมันลงแค่นั้นแหละ มันลงช่วงกึ่งกลางที่มันวูบวาบสุดครั้งแรก นี่เราเป็นตั้งแต่เป็นฆราวาส แล้วมันก็ไปรู้เห็นตัวนี้ แต่เราก็หลงไม่มีใครบอกเราตั้งแต่เป็นฆราวาส เราก็หลงตัวนี้แหละ ท่านเป็นสามเณรได้ ๓, ๔ พรรษานี่แหละ เอ...ลืมชื่อท่าน ชื่อนนท์หรือชื่ออะไรนี่นะคลุกคลีกันมากนะไม่ไปไหนนะ ไปบิณฑบาตก็ไปด้วยกัน ว่าท่านไม่มีที่พึ่ง ในวันที่ ๓ ตาท่านลอยอยู่ หาวิธีการแล้วนะ เดินเข้าไปพระเปรตพระผีพระหมูพระหมานี่มันโกโรโกโสอย่างงี้เหรอ เอาเลยเรานี่นะ โคตรพ่อโคตรแม่มันไม่รู้เรื่องรู้ราว มันพูดภาษาอะไรพูดภาษาพระไม่รู้เรื่องหรือไง พูดภาษาหมาหรือไงจึงจะรู้เรื่อง ตกใจ!...เลยนะ เอ้ย..มาด่าผมทำไม (หัวเราะ) จำคำหลวงปู่เทศน์ไว้ไงถ้าหมู่คณะหรือผู้ประพฤติปฏิบัติธรรมถ้าตาลอยๆแล้วเกิดเป็นคล้ายๆกับสัญญาวิปลาสให้ด่าเลยนะว่างั้น ตกใจ... (หัวเราะ) พูดให้ลูกให้หลานฟัง ไอ้เราก็หาเรื่อง

เพราะว่าจำไว้ไงพ่อแม่ครูอาจารย์พูดให้ฟัง เวลาที่กำลังบ้ากันอยู่นี้ดูตานะว่าถ้าเป็นธรรมดาธรรมชาติพึงอย่าไปยุ่งเพราะเขาจะหาวิธีแก้ไขของเขาเอง ดูตาถ้าเป็นลอยๆเป็นรู้สึกเบลอๆไปนี่หาวิธีการเลยนะว่างั้นด่าเลย โคตรพ่อโคตรแม่อย่าให้เหลือว่างี้แหละ คือเจตนาที่จะช่วยกัน ตกใจ..เอ้าด่าผมทำไมอาจารย์ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดว่างี้นะ พวกนี้ผมผ่านมาก่อนนะ ผมเกือบเป็นบ้าเป็นบอในป่ารูปเดียวไม่มีใครสอนก็เพราะสิ่งนี้แหละก็เลยว่างั้น

การรู้การเห็นมันก็หากเป็นอุปนิสัยวาสนาบารมีของใครของมัน แต่เราไม่ได้ภาวนาหาสิ่งนี้นี่นา ต้องข้ามสิ่งนี้ไปก่อนไม่งั้นจะพาให้ตัวเองตกระกำลำบากเป็นบ้าไปเหมือนศิษย์หลวงปู่มั่นหลายต่อหลายรูป เอาไม่อยู่นะยิ่งคนมีทิฐิมานะไม่ลงครูลงบาไม่มีความเคารพเทิดทูนเอาไม่อยู่นะ หลวงปู่มั่นก็ต้องปล่อยไป เป็นบ้าเป็นบอไป สึกขาลาเพศหรือตกหน้าผาตายก็มีเราก็เลยว่างั้น แต่ถ้าผู้ที่มีความเคารพเทิดทูนในครูในบาเคารพจริงๆหมอบไปเลย ยอมให้ทุบ ให้ตี ให้เฆี่ยน ให้ด่านี่ ผู้นั้นออกจากจุดนี้ได้ เจอท่านในช่วงหลังๆ โอ้ย...ถ้าไม่ได้อาจารย์นี่ผมคงแย่นะว่างั้น...”

พระธรรมเทศนา : องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน ต.หัวนาคำ อ.กระนวน จ.ขอนแก่น
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๔