กรรมอะไรทำให้เกิดมามีปัญหาสุขภาพจิตตั้งแต่เด็ก

หลายราย เป็นเศษกรรมจากการปรามาสพระรัตนตรัย และผู้มีคุณ(ต่อตนและส่วนรวม)และชีวิตอื่นๆ

แต่ ...อย่าไปวิตก คิดหมกหมุ่นซ้ำ ในเหตุและผลที่เป็นอดีต แก้ไขไม่ได้ ( ทุกข์ และ สมุทัย )


เมื่อรู้เหตุ แล้วต้องเจริญ เหตุและผลที่เป็นปัจจุบัน ไปสู่อนาคต ( นิโรธน้อยๆไปสู่นิโรธใหญ่ และมรรค )

นั่นคือ เอาจิต คิด-นึก-รำลึก จดจ่อ ในเรื่องกุศลบ่อยๆ
สัมผัสคลื่นกระแสพลังงานที่ดีบ่อยๆ เนืองๆ หยุดกายวาจาที่ผิดศีลแล้ว ฝึกหยุดใจไม่ให้คิดในทางลบ

ด้วยสติ-สัมปชัญญะ ที่ค่อยฝึกให้เจริญเติบโต สบายๆ ไม่เร่งรัดด้วยความอยาก

กลมกลืนในชีวิตประจำวัน

เช่น น้อมใจด้วยใจจริง ขอขมาพระรัตนตรัยและผู้มีคุณ บ่อยๆ ที่รำลึกได้, นึกถึงบารมีรวมของพระมหาโพธิสัตว์ที่เที่ยงแท้ต่อการตรัสรู้ทุกพระองค์ในทุกโลกธาตุ แผ่กระแสที่ดีมายังเราและส่งไปถึงผู้มีคุณ เจ้าบุญนายคุณ เจ้ากรรมนายเวรทุกรูปนาม

ก่อนนอนปล่อยวางทุกสิ่ง คิดว่า เราอาจไม่ลืมตาตื่นแล้ว ขอนอนไปกับกระแสธรรม
จับความรู้สึกลมหายใจเข้า-ออก สักสิบรอบ ให้สติสัมปชัญญะวนแค่ในกาย นึกถึงบทพระรัตนตรัยบทใดก็ได้ จนหลับไป

หากตื่นนอนมา อย่าเพิ่งลุกทันที จับลมหายใจเข้าออกสักสิบรอบ
รำลึกคุณพระรัตนตรัยและพระโพธิสัตว์ที่เที่ยงแท้ต่อการตรัสรู้

ทำเหมือนก่อนนอน

ขยายการทำ ไปทำบ่อยๆเนืองๆในชีวิตประจำวัน

จะเห็นความเปลี่ยนแปลงเอง

อย่ารีบร้อน ด้วยตัณหา

ซักผ้าสกปรกที่หมักหมมต้องใช้เวลา

ขยี้ผ้าใจบ่อยๆ ค่อยๆชะล้างคราบดำที่เกาะแน่นออกไป

กายใจจะขาวขึ้นๆไปเรื่อยๆ

สรวมอาภรณ์ คือขันธ์ห้า ที่เบาบางลง


...

คิดจน เห็นจริงว่า ทุกชีวิตล้วนต้องการสุข ไม่อยากเป็นทุกข์
จะได้ให้อภัยง่าย จนเจริญเป็นการปรารถนาแต่ให้ทุกชีวิตเป็นสุข( เมตตากรุณาที่เป็นธรรมชาติ โดยไม่ต้องคิดนึก )

ถ้าพลาด มีอารมณ์เสีย ให้รีบกลับมาคิดนึกอารมณ์ดี ให้ไวที่สุด
อย่าให้พลังงานลบเกาะที่กาย-ใจนาน มันจะดึงดูดพลังงานลบต่างๆในอดีตมาเป็นปัจจุบันมากขึ้น


เรื่องง่ายๆ
แต่ยากตรงที่ ... ไม่เพียรทำ จนกลมกลืนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
เสมือนอาหารและน้ำที่ต้องกิน และ ละเอียดขึ้นเหมือนลมหายใจที่ขาดแล้วต้องตาย

 

อดีต ไม่อาจแก้ไข ส่งผลมาเป็นทุกข์ในปัจจุบัน
เหตุแห่งทุกข์ ทราบแล้ว ก็เว้น

อยู่กับสภาวะทุกข์จางคลายและดับลง เป็นนิโรธ
เจริญ มรรค ไปสู่อริยมรรค


****

ละชั่ว ( ศีล และไม่คิดนึกทางลบ )
ทำดี ( ประพฤติธรรมดี และ คิดดี )
ทำจิตให้บริสุทธิ์ ( คิด-นึก-น้อม ฝึกจิต สอนใจ ไปในกระแสพระ จากหยาบๆไปละเอียด

ละเอียดสุด คือ พระนิพพาน )