กฎแห่งกรรมอสรพิษมรณะจากนิตยสารโลกลี้ลับ ปีที่ ๒๐ ฉบับที่ ๒๒๒ ประจำเดือน มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๖ *********************** พุทธภาษิตกล่าวไว้ว่า กัมมุนา วัตตตี โลโก หมายถึง สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์ทั้งหลายจะต้องรับผลของกรรมนั้น ๆ เป็นสัจธรรม ตราบใดที่ยังเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสาร จะหลีกหนีไม่พ้น ทำดี ผลดีก็ตอบสนอง เมื่อผมเรียนจบระดับประถมศึกษา ก็ออกจากโรงเรียน ซึ่งในสมัยนั้นจบ ป.6 ก็ถือว่าดีถมเถแล้วในสังคมชนบทไทยทั่ว ๆ ไปที่ต้องปากกัดตีนถีบ ต่อสู้เพื่อการดำรงชีพ ไม่มีโอกาสที่จะเล่าเรียนสูง ๆ กอปรกับครอบครัวมีฐานะยากจน ทำไร่ทำนาเป็นอาชีพหลัก ผมก็เหมือนกับเด็ก ๆ ทั่วไปคนหนึ่งต้องหยุดเรียนเพื่อมาช่วยพ่อแม่ทำงาน มันเป็นวิถีชีวิตที่ไม่สามารถเลือกเกิดได้ ช่วงนั้น ผมอายุประมาณ 14-15 ปี ที่บ้านมีควายอยู่ฝูงหนึ่ง จำนวน 13 ตัว หน้าที่ของผมในวัน หนึ่ง ๆ คือ เลี้ยงควาย ตอนสายหลังกินข้าว ต้องต้อนควายออกไปกินหญ้ากลางทุ่งริมชายป่า ตกเย็นก็ต้องกลับเข้าคอก และจะห่อข้าวใส่ถุงไปกินในมื้อกลางวันทุกวัน โดยผมจะมีอาวุธที่นำติดตัวเสมอ คือ หนังสติ๊กแขวนคอ ทำเช่นนี้อยู่เป็นประจำ ไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนเหมือนเด็กสมัยนี้ อาศัยกลางทุ่งนาเป็นลานเต้นรำร้องเพลงเป็นบางโอกาส เสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวก็เก่า ๆ กางเกงขาดก้น ปะแล้วก็ปะอีก ด้วยความยากจนไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าสวย ๆ หรู ๆ เลย มีแต่เสื้อหนังที่ติดกับตัวที่พ่อแม่ให้มา ผิวกร้านตัวก็ดำมะเมื่อม ตากแดดตากลมอยู่ชายทุ่งกลางป่า คอยดูแลฝูงควายป่า ไม่ให้บุกรุกเข้าไปในไร่สวนของผู้อื่น ทำให้พืชผลเขาเสียหายเกิดความเดือดร้อน บ่อยครั้งที่ผมถูกพ่อตี เพราะหลับเพลินอยู่ห้างนา ควายเข้าไร่ของเพื่อนบ้าน ต้องชดใช้ค่าเสียหายให้เขา ตัวผมมีสมาชิกร่วมชมรมเลี้ยงควายรวมสามคน แต่ละคนจะได้รับตำแหน่งเป็นผู้ดูแลควาย มีควายคนละ 9-11 ตัว เมื่อเราทั้งหมดต้อนควายปล่อยให้กินหญ้ากลางทุ่งตามลำพังเสร็จก็จะมานั่งที่ห้าง (เพิงพัก) สร้างไม่ค่อยทนทาน เอาไว้กันแดดเท่านั้น กันฝนไม่ได้ และบางครั้งก็เดินมาที่ห้างนาของผม ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อปล่อยฝูงควายกินหญ้าตามลำพัง ที่กลางทุ่งแนวชายป่าเสร็จเรียบร้อย จึงชวนกันเดินมาเล่นที่ห้างนา ขณะที่ทั้งสี่สหายเดินทอดน่องอยู่นั้น ด้วยเหตุบังเอิญ เพื่อนผมเห็นสัตว์วิ่งเข้าพุ่มไม้ข้างทางตัวหนึ่ง จึงตะโกนขึ้นว่า
กรรมมีจริงเจอมาแล้วกับตัวเชื่อเถอะอย่าทำกรรมเพิ่มอีกเลยเราทำเขาครั้งเดียวแต่กรรมที่ได้รับมันนานกว่าที่เราคิด