กฎแห่งกรรม

​

กฎแห่งกรรม
"เมื่อทำดีเราอยากได้ผลดีตอบ
เมื่อลักลอบทำความชั่วกลัวบ้างไหม
ชั่วที่ทำกรรมที่ก่อเกิดกับใคร
หากมิใช่ตัวของเราเจ้าของกาย"
มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ เพราะมีมันสมองเลิศกว่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย แต่ก็ยังมีชื่อว่าผู้ที่เป็นมนุษย์อยู่อีกเป็นจำนวนมาก ที่มิได้ใช้มันสมองอันเลอเลิศประเสริฐกว่าสรรพสัตว์ทั้งหลายให้เป็นประโยชน์เลยแม้แต่น้อย ทว่ากลับมาสร้างบาปกเวรกรรมและทำความชั่วใส่ตน อย่างไม่เคยคิดพิจารณาถึงผลลัพธ์ในภายหน้า
คำว่า"กรรม"แปลว่า การกระทำ ซึ่งยังบอกไม่ได้ว่าดีหรือชั่ว กฎแห่งกรรมจึงมีความหมายว่า ผลของการกระทำที่ไม่อาจหลีกหนีได้พ้น มนุษย์เรานั้นจะได้ดีหรือชั่ว ก็เพราะตัวเองเป็นผู้ก่อ หรือผู้กระทำ หากประกอบเหตุดีได้รับผลดี หรือกรรมดี หากประกอบเหตุชั่วก็ได้รับกรรมชั่วมากกว่ากรรมดี หรือบุคคลที่ทำความผิดคิดคดโกงทุจริต จิตโลภโมโทสัน กระทำการทุจริต ๓ อย่าง เช่น
๑. กายทุจริต กระทำชั่วทางกาย ไม่ฆ่าเขา ผลกรรมคืออายุสั้น ทุจริตโกงกิน ผลกรรมคือเป็นโรคหวาดผวา ประพฤติผิดลูกเมียคนอื่น ทำให้เกิดผลกรรมคือเป็นโรคเอดส์ กามโรคได้ง่าย เป็นต้น
๒. วจีสุจริต กระทำความชั่วทางวาจา หรือคำพูด เพราะการพูดโดยไม่คิดเท่ากับพ่นพิษใส่คนอื่น ผลกรรมคือทำให้เป็นโรคความจำเสื่อมหลง ๆ ลืม ๆ ฟันไม่สวยต้องใส่เหล็กดัดฟัน เป็นต้น ไม่มีคนจะเชื่อคำกพูดหาคนจริงใจไม่มี
๓. มโนทุจริต การกระทำความชั่วทางความคิดถึงไม่ผิดกฎหมาย แต่ก็เป็นที่ตายไปแล้ว ในความคิดของผู้อื่น จิตที่คิดจะให้สบายใจกว่าจิตที่คิดจะเอา ผลของการเป็นคนเห็นผิด ทำให้ชีวิตมืดมน เพราะเห็นผิดเป็นชอบ ประกอบแต่บาป ซึมซาบแต่ความเลว และเป็นพวกล้มเหลวทางความคิด จิตไม่สมประกอบ เพราะชอบเอาเปรียบผู้อื่น
ทั้ง ๓ ประการนี้คือการกระทำความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ บัณฑิตนั้น ย่อมไม่สรรเสริญเยินยอแต่ประการใด ทำแล้วทำให้เกิดผลกรรมชั่วตามติดตัว ตัวใครก็ตัวมัน ลำพังพวกคนชั่วมักมีคำพูดปลอบใจพวกคนชั่วด้วยกันว่า