กฎแห่งกรรม:กรรมร้อนผ้าเหลือง หลวงพ่อเงิน เทพเจ้าแห่งดอนยายหอม

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD colSpan=2></TD></TR><TR><TD class=message align=left colSpan=2>

​

กฎแห่งกรรม:กรรมร้อนผ้าเหลือง

หลวงพ่อเงิน เทพเจ้าแห่งดอนยายหอม

</TD></TR></TBODY></TABLE></B>

เรื่องราวของหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม จ.นครปฐม นั้น เล่าสืบกันมาอย่างมากมาย ทุกอย่างล้วนเป็นความจริงที่มีหลักฐานพยานแน่นแฟ้น เป็นเรื่องของกฎแห่งกรรมในด้านต่าง ๆ ที่หลวงพ่อได้ผจญมาอย่างโชกโชน และในตอนนี้ก็เป็นอีกตอนหนึ่ง ที่หลวงพ่อได้แสดงให้เห็นว่า กรรมนั้นสามารถระงับได้ด้วยเมตตา
วัดห้วยจรเข้ อ.เมือง จ.นครปฐม มีเรื่องร้ายเกิดขึ้นอย่างที่ทำให้พุทธศาสนิกชนสะเทือนใจเป็นอย่างยิ่ง นั่นก็คือพระรูปหนึ่งในวัด ลุแก่โทสะ ผลักศิษย์วัดตกจากกุฏิลงมาคอหักตาย
เรื่องมีอยู่ว่า ศิษย์คนนั้นมักจะแอบไปขโมยสตางค์ของพระองค์นั้นอยู่เสมอ แต่จับไม่ได้ไล่ไม่ทันก็รอดตัวไป คราวนี้ไม่รอด เพราะจับได้คาหนังคาเขา ทำให้พระรูปนั้นเกิดโทสะอย่างรุนแรง หลังจากได้ลงไม้ลงมือกับศิษย์วัดพอสมควรแล้ว ก็ได้ผลักอย่างแรงเพื่อให้ลงจากกุฏิให้พ้นหูพ้นตา แต่เจ้ากรรม ศิษย์หล่นลงจากบันได้เอาคอทิ่มพื้น คอหักตายอยู่ที่ด้านล่างนั่นเอง
พ่อแม่คนตายไปแจ้งตำรวจ ตำรวจมาถึงก็ล้อมกุฏิไว้ไม่ยอมให้พระรูปนั้นหนี เจ้าอาวาสขึ้นไปจะจับสึกก็เกิดเรื่อง
“อย่ามายุ่งกับกู กูหมดหนทาทงแล้ว ถ้าใครมาสึกกู กูจะฟันให้คอขาด ด้วยมีดหัวตัดดายหญ้านี่แหละ”
ว่าแล้ว พระรูปนั้นก็ควงมีด หมายสังหารเจ้าอาวาส ซึ่งวิ่งจีวรปลิวลงมาแทบไม่ทัน ตำรวจจะจัดการก็มิได้เพราะยังไม่ได้สึก ต้องรอให้สึกเสียก่อน ได้แต่ล้อมไว้อย่างนั้น
เจ้าคุณเจ้าคณะจังหวัดมาดูด้วยตนเองก็ส่ายหน้า ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร ที่สุดเจ้าคณะจังหวัดก็ให้คนถือจดหมายของท่านไปนมัสการหลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม ให้มาสึกพระรูปนั้น แต่ไม่ได้บอกให้รู้ว่า ทำไมต้องให้ไปสึก
พอไปถึงจึงรู้ว่า พระที่จะให้สึกนั้น กำลังถือมีดหัวตัดแกว่งไปมา ปากก็ร้องท้าทายว่า ใครแน่ก็ขึ้นมาสึก เทพเจ้าแห่งดอนยายหอม เพ่งมองดูพระรูปนั้นเป็นครู่ เหมือนจะค้นหาอะไรบางอย่าง ในที่สุดท่านก็ก้าวเท้าขึ้นบันไดไปทันที
ตำรวจและพระที่มุงดูอยู่ต่างหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะพระรูปนั้นถือมีดหัวตัดจังก้าอยู่บนหัวบันได ในขณะที่หลวงพ่อเงินเดินขึ้นไป เอาศีรษะเข้าใกล้คมมีดไปทุกขณะ จนได้ระยะพอเหมาะ สายตาของพระรูปนั้นกับหลวงพ่อเงินประสานกันพอดี
พระรูปนั้นเงื้อมีดหัวตัดขึ้นสูง หากฟาดลงมาแล้ว ศีรษะของหลวงพ่อเงินคงขาดกระเด็นเป็นแน่ ตำรวจที่เฝ้าอยู่เห็นอย่างนั้นก็ขยับปืนเตรียมจะยิง หากหลวงพ่อเงินจะเป็นอันตราย เพราะหลวงพ่อเงินเป็นที่เคารพของคนทั่วไปทั้งจังหวัดนครปฐม
แต่แล้วมีดหัวตัดนั้นก็ค้างอยู่กลางอากาศ เมื่อหลวงพ่อเงินชี้นิ้วมืออันเหี่ยวย่นด้วยความชรา ตรงไปยังข้อมือของพระรูปนั้น
“ฟังฉันสักนิดหนึ่งเถอะพ่อคุณผู้เจริญ ฉันก็สงฆ์ เธอก็สงฆ์ คงพูดกันรู้เรื่อง”
“เปร๊ง”
มีดหัวตัดในมือของพระรูปนั้น ล่วงลงสู่พื้น หลวงพ่อเงินกรากเข้าถึงตัว คว้าข้อมือไว้แน่นแล้ว แทนที่จะออกแรงดึงหรือบีด กลับจูงไปนั่งลงตรงชานกุฏิ ท่ามกลางความโล่งอกของทุกคน”
“ฉันรู้เรื่องของเธอแล้ว เธอบวชเรียนถูกต้อง และมีวัตรปฏิบัติอันไม่บกพร่อง แต่เธอคงจะรู้ว่า บัดนี้กรรมเก่าได้ตามมาล้างเธอแล้ว แม้ผ้าเหลืองก็มิอาจจะสะกัดกั้นได้ เธอถูกโทสะจริตอันเกิดจากกรรมเข้ารอนทำให้เธอขาดสติ ผลักศิษย์ตกลงไปตายโดยไม่ได้ตั้งใจ
แต่พระธรรมวินัยได้บ่งชัดแล้วว่า แม้เธอจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม เธอล่วงละเมิดชีวิตหนึ่งลงไปแล้ว เธอต้องปราชิกกรรมขาดจากภิกษุสภาวะ ฉันเข้าใจดีว่า เธอยังรักเพศสมณะ แต่เธอจงตัดใจเสียเถิด
ชาตินี้เธอบวชใหม่ไม่ได้แล้ว จงรับกรรมของเธอในทางโลก เมื่อสิ้นกรรมแล้ว เธอจงรักษาศีลภาวนาเอาไว้ เกิดชาติใดฉันใด ฉันขออธิษฐานว่า ฉันจะขอเกิดเป็นพระร่วมแผ่นดินกับเธอทุกชาติไป”
สิ้นคำของเทพเจ้าแห่งดอนยายหอม พระองค์นั้นก็ร้องไห้โฮ หลับตานิ่งสนิท ทรวงอกสะท้อนด้วยแรงแห่งความเสียใจ มืออันเหี่ยวย่นของหลวงพ่อเอื้อมไปดึงสังฆาฏิออกจากกายของพระรูปนั้น พร้อมกับกล่าวคำว่า
“บัดนี้ เธอได้พ้นจากภิกษุสภาวะแล้ว”
ตำรวจนำตัวพระที่สึกเป็นฆราวาสแล้วเดินออกจากประตูวัดห้วยจรเข้ไปแล้ว หลวงพ่อเงินมองตามไปด้วยสายตาอันฝ้าฟาง ท่านพึมพำกับตัวท่านเองอย่างเศร้าสร้อยว่า
“ดีชั่วบอกได้ด้วยกรรม อนิจจาหนอกรรมแท้”